Penang Island / เกาะปีนัง - Malaysia

08 / Nov /2009

ก่อนมาปีนัง เราอยู่ที่เมดาน เดินทางมาจากเมดาน เพื่อจะกลับบ้าน แต่จากเมดานไม่มีบินตรงมากรุงเทพฯ เลยแวะที่ปีนังก่อน (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าแอร์เอเชียมีบินเมดาน-ภูเก็ต) แวะค้างที่ปีนังหนึ่งคืน เราไม่เคยมาปีนัง ไม่ได้สนใจอะไรเลยกับเกาะนี้ ตามแผนจริงๆจะนั่งรถไฟกลับกรุงเทพฯ ไม่เคยมา พอลงเครื่องปุ๊บ ก็เดินตามๆเค้าแวะแลกเงิน RM เพิ่มอีกนิด เพื่อความมั่นใจแล้วเลยแลกเงินอินโดฯที่ใช้ไม่หมดด้วย ได้เรทดีกว่าแลกที่เมืองไทย ออกมามองหาเคาเตอร์แท็กซี่เพื่อเข้า Georgetown. ได้แท็กซี่เก่าๆ แต่คนเขาสุภาพ ขับรถดีคะไม่หวาดเสียวเหมือนแท็กซี่บางคันที่เมืองไทย







บ้านเมืองเค้ามีระเบียบดี ต้นไม้ครึ้มเชียว








คุณสามีจองโรงแรมนี้ให้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ชื่อว่า BERJAYA Georgetown Hotel บริการธรรมดา พนักงานชายหน้าเค้าเตอร์คนที่รับเช็คอินของเราเอ๋อๆช๊อกก๊ล รอมากกว่า20นาทียังไม่ได้เช็คอิน จับโน้นแล้ววางจับนี้วาง งานไม่เสร็จเป็นชิ้นเป็นอัน คนรอหน้าเค้าเตอร์เริ่มเยอะ จนพนักงานหญิงคนออกมานั่นแหละ ไม่งั้นเราต้องยืนเง็กอีกนาน ด้านล่างมีร้านอาหารไทย มีบริการทัวร์ละแท็กซี่ ตรงนี้พนักงานหญิงทำงานดีมาก ชื่นชมเลย








ห้องที่ได้เป็นห้องเก่า เตียงเก่า และก็ไม่ใหญ่มาก มีวิวนี่แหละดีหน่อย ยิ่งตอนกลางคืนนอนดูดาวบนดินสวยดี เราจ่ายห้องนี้ในราคา 140RM ไม่รวมอาหารเช้า แพงหรือเปล่าไม่รู้นะ แต่ไม่ค่อยชอบ อยู่ห่างจากตัวเมืองเยอะ ต้องนั่งรถเมล์ไปอีก







เมื่อเสร็จทุกอย่าง เดินออกไปตึกข้างๆมีศูนย์การค้าย่อมๆ หิวโซ..เดินเป๋ไปเข้าร้านบะหมี่ กินไรไปไม่รู้ แต่นั่งเม้ากับเจ้าของร้านนานเลย จะบ่ายสามแล้ว มีเวลาไม่เยอะ ออกสำรวจเมืองนิดนึง ว่าจะลองไป Cheong Fatt Tze Mansion แบบว่าอยากเห็น วิวระหว่างเดินไปป้ายรถเมล์







ไม่รู้นั่งรถสายอะไร พอดีสาย 101 ก็เลยถามคนขับรถว่าไป Cheong Fatt Tze Mansion ไหม เค้าบอกว่าไม่ผ่านหน้าแต่ไปได้แล้วเดินเข้าไปอีกหน่อย ก็เลยไปคันนี้แหละ จอดให้ลงแถวๆรูปแรก และชี้ทางบอกให้เดินเข้าไปซอยนี้นะ น่ารักมาก (เป็นซอยเดียวกับ The Chotolate Boutique )






เดินเข้าซอยมาสักระยะ ไม่มีอะไรเลย บ้านเก่าไม่มีคนเดินผ่าน คิดว่าจะลองเดินจนสุดซอย ถ้าไม่เจอก็ชั่งมันแล้ว เดินไปสักพักก็เจอหนุ่มน้อยถือกล้องนิคฯ คิดว่าเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนกัน ใครๆก็มาที่ปีนังก็น่าจะ Cheong Fatt Tze Mansion เหมือนกัน เลยถามน้องเค้า บอกว่าให้เดินตรงไปอีก





ถึงซะที จากซอยที่เราเดินเข้ามาจะอยู่ท้ายซอย แต่ถ้าเข้าอีกทางจะอยู่ต้นซอย






โชคร้ายที่เวลาที่เราไปถึงเค้าปิดแล้ว เลยคิดว่าได้ถ่ายแค่ด้านนอก






ยืนถ่ายอยู่ดีๆ พนักงานเฝ้าประตูเค้าบอกให้เค้าไปถ่ายด้านในก็ได้ แต่ห้ามเข้าบริเวณที่พัก เราดีใจจะแย่ รีบเข้าไปเลยได้รูปมานิดหน่อย สถานที่ไม่ได้กว้างอะไร









ถ่ายรูปกำลังจะเดินออก เค้าคนนั้นอีกนั่นแหละ อาสาถ่ายรูปเราคู่กับสถานที่ ถ่ายรูปเดียวไม่พอ จะถ่ายให้อีกหลายรูป สงสัยติดใจกล้องของเรา รูปบนถ่ายจากด้านในไปด้านนอก รูปล่างฝีมือตากล้องจำเป็น(ถ่ายหลายรูป เสียซะเป็นส่วนใหญ่ หิหิ)








สวยนะที่นี่.. คราวหน้ามาปีนังหวังว่าคงได้พักที่นี่







ที่ๆอยากเห็นบนเกาะปีนังก็เห็นแล้ว ที่เหลือไม่มีจุดหมายอะไรเป็นพิเศษ จะไปปีนังฮิลเวลาก็เหลือน้อยเกิน เหนื่อยด้วย เลยตกลงกลับที่พัก ไม่รู้เหมือนกันกลับยังไง เลยเดินหาป้ายรถเมล์ คิดจะขึ้น 101 เหมือนเดิม







อะไรไม่รู้ ตรงข้ามถนนป้ายรถเมล์








รอรถเมล์นานเหมือนกัน คนอื่นเริ่มขึ้นรถสายอื่น เจอผู้ชายคนนึงอายุกลางคนแล้ว เข้ามาคุยด้วยว่าจะไปไหน เราก็หวาดระแวงไว้ก่อน แต่ดูท่าทางแล้วอยากช่วยเหลือมากกว่า และคิดว่าป้ายรถเมล์ที่คนพลุพลานคงไม่มีอะไร เลยบอกว่าจะไปโรงแรม คุยไปคุยมา อ้าวคนไทยเหรอเนี่ย.. มาอยู่ปีนังตั้งแต่เด็ก พูดภาษาไทยได้อยู่ เลยนั่งรถไปด้วยกัน ที่ทำงานของเค้าถึงก่อนเลยลงก่อน ดีใจที่เจอคนไทยด้วยกันในต่างแดน







กลับโรงแรมหาอะไรใส่ท้องก่อน ข้างโรงแรมเหมือนเดิม วันนี้กินฝายกูฟั้น อยากกิน แต่เค้าทำให้เราผิดหวังมาก มันไม่เหมือนที่เคยกินที่ไต้หวัน มีชาไข่มุกนี่แหละ ได้กลิ่นไอไถวันหน่อย เดินออกมาจากร้านมองลงไปข้างล่างเจอซุ้มอาหารไทยอยู่ข้างล่าง ขายดีด้วยนะ







กลับโรงแรม ขึ้นไปว่ายน้ำซะหน่อย สระไม่มีคนเลย เหมือนจะดี แต่คนคุมสระดิ มานั่งมองเราว่ายน้ำอยู่ได้ เริ่มไม่สนุก ขึ้นห้องดีกว่า เปิดไวร์กินชิมวิวจากหน้าต่างห้อง







09 / Nov /2009

ตื่นสายมาก ไม่รู้จะตื่นมาทำไมแต่เช้า อาหารเช้าไม่มีให้นิ มองวิวนอกหน้าต่างเพิ่งสังเกตุเห็นสะพาน







เอกขเนกอยู่นาน ถึงเวลาเช็คเอ้า เอาของฝากไว้ก่อน บินตอนบ่ายสี่กว่าเกือบห้าโมงเย็น กะจะออกตอนบ่ายสาม จองรถไว้แล้ว เดินไปหาอะไรใส่ท้องเหมือนเดิน ตอนแรกว่าจะกินบะหมี่ร้านที่กินเมื่อวานตอนกลางวัน แต่ร้านยังไม่เปิด เลยฝากท้องร้านข้าวแกงร้านนี้ แนวดี..







ตักๆๆๆๆ แล้วไปให้เค้าคิดตังค์ น่ากินตั้งหลายอย่าง เลือกไม่ถูกเลย







สุดท้ายได้จานนี้มา คนที่นี่เค้าใช้มือกินหละ ทั้งร้านมีเราคนเดียวมั่งที่ใช้ช้อนกับส้อม หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูป คนทั้งร้านหยุดมอง เห็นโต๊ะฝั่งโน้นกินชานม ก็อยากตามเค้าเลยสั่งมั่ง อร่อยมาก รสขมๆหวานๆหอมๆ ราคา 1 RM (หรือ10 บาทเอง) ข้าวจานนี้จำได้ไม่แม่นว่าจ่ายไปเท่าไหร่ ประมาณ 50 บาทได้มั้ง







ปลั๊กที่ปีนังใช้แบบในรูป ส่วนน้ำดื่มซื้อที่เซเว่น ขวดเปล่าใหญ่2.6 RM (26 บาท)/ขวดเล็ก 1.3 RM (13 บาท),น้ำเต้าหู้ 1.6 RM (16 บาท), น้ำบ๊วย(เปรี้ยวหวานอร่อยดี) 1.5 RM (15 บาท) และชาเย็น(ไม่ชอบเลยรสนี้ทิ้งทั้งขวด) 2.1 RM (21 บาท) ....ราคาประมาณเดียวกับเมืองไทยเนอะ ตรงลูกศรสีแดง ฝามีแหลมๆไว้ให้จำเปิดฝาเคลือบบนปากขวด (จริงๆไม่รู้หรอก จำของร้านขายบะหมี่ที่กินวันแรกเค้าบอก หิหิ)








นั่งแท็กซี่ไปสนามบิน ค่าแท็กซี่ 40 RM รอเค้าเตอร์แอร์เอเชียเปิดสำหรับไฟล์เรา ระหว่างระไฟในสนามบินดับพลึบ ระบงระบบมีปัญหา รออยู่นานกว่าจะได้เช็คอิน พอหมดเรื่องกระเป๋าก็เดินตัวปลิวเข้าไปด้านในเลย อยากกลับบ้านมาก เหนื่อยแล้ว..







แวะหม่ำก๋วยเตี๋ยวด้านในด้วย อร่อยดี ราคาไม่ถูกแต่จานใหญ่มาก เดินดูซื้อของที่ระลึก เดินไปเดินมาหลายสิบรอบกว่าจะได้ขึ้นเครื่องกลับบ้านก็




คงเจอกันอีกนะปีนัง ..

Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2553		3 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2553 4:55:45 น.
Counter : 5446 Pageviews.
Share Tweet