...ลูกของแม่...
โอ้หนออนิจจา
ขึ้นชื่อว่าผู้เป็นแม่
คอยโอบอุ้มดูแล
ไม่ให้แม้มดไต่ตอม
กี่คนแม่ทนเลี้ยง
มิเคยเกี่ยงกลับเห่กล่อม
เพื่อลูกแม่ทนยอม
แม่จักพร้อมเพื่อลุกยา
เมื่อครั้นเจ้ามีคู่
แม่เลี้ยงดูลูกหลานย่า
รักหลานดั่งแก้วตา
และมีค่ายิ่งดวงมาลย์
สะใภ้ไม่เข้าท่า
คอยต่อว่าแม่เผาผลาญ
ขี้เกียจทำการงาน
คอยรุกรานไม่เว้นวัน
ถึงต้องขับไล่แม่
ทำเพื่อแค่เมียสุขสันต์
คำเมียนั้นสำคัญ
ต้องยึดมั่นทำอย่างดี
แม่เจ็บไม่มาดู
แม่จะอยู่หรือเป็นผี
น้ำใจนั้นไม่มี
หลงโลกีย์ติดใจกาย
วันนี้ขอนินทาคนข้างบ้านหน่อย
เรื่องเล่าวันนี้เป็นเรื่องจริงของคนข้างบ้าน
ป้าข้างบ้านเป็นเมียเจ้าสัวมีฐานะร่ำรวยมากในละแวกนั้น
บ้านหลังใหญ่โต...มากมีลุก3คน...คนชาย2หญิง1
ลุกๆมีครอบครัวไปหมด..ลูกชายคนรองอยู่กะพ่อแม่
ลูกคนรองแต่งงานพาเมียเข้ามาอยู่ในบ้าน
แต่แม่กะเมียไม่ค่อยลงรอยกัน
จนมาวันที่พ่อตาย..แล้วยกมรดกให้ลุกคนรองทั้งหมด
เพื่อให้ดูแลแม่และน้อง..
แต่เขากลับไม่สนใจ..เกิดการทะเลาะกัน.เขาไล่แม่ออกจากบ้าน
แม่ไปอยู่กับลูกสาว....เขาก้อไม่สนใจแล้วพูดกับชาวบ้านว่าเขาไม่ใช่ลุกของ
ผุ้หญิงคนนี้..แม่เขาอยู่เมืองจีน..จนแม่ป่วยน้องสาวไปตามให้ไปดูแล
เขาก้อไม่ไป..เมือแม่ตาย..ชาวบ้านไปบอกเขาก้อไม่สนใจหนีไป
กรุงเทพ...ไม่ยอมมาหา....ใครๆก้อได้แต่อุทานว่าเป็นไปได้ไง
คนเราหนอ..เป้นแบบนี้เองหรอ...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เขาบอกว่าจะดูแลแม่ไม่ให้แม่ลำบาก
แต่วันหนึ่งเมื่อมีภรรยา
เขากลับไม่สนใยแม่เหมือนเคย
ที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้น
เวลาเขาซื้ออะไรมากินกัน
เขาจะกินต่อหน้าพ่อแม่ แต่ไม่เคยแบ่งปันให้
ได้แต่คิดในใจ นี่หรือการดูแลแม่ของเขา