วินห์ม็อก







เป็นคนรูอยู่ในหลุมนานห้าปี
เพื่อหลบหนีศัตรูเข้าเข่นฆ่า
ศึกสงครามกับทหารอเมริกา
ทิ้งระเบิดลงมาทุกวันคืน

ขุดอุโมงค์ใต้ดินทั้งลึกใหญ่
ชาวบ้านใช้หลบภัยอันข่มขื่น
เกาะกำบังระเบิดกระสุนปืน
สงครามยื่นความตายทุกเวลา

เมือสงครามจบสิ้นเหลือเพียงซาก
ความทุกข์ยากปรากฏเป็นปัญหา
สูญเสียสิ้นครอบครัวปู่ย่าตา
อีกกายาพิการเศร้าโศกตรม


ใครได้ไปเที่ยวเวียตนามกลางต้องไปเที่ยวเยี่ยมเยือนหมู่บ้านวินห์ม็อค

ตั้งที่เมืองดองฮา...เป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่แบ่งแยกเวียตนามเหนือ-ใต้

ไปถึงเมืองนี้จะมองเห็นอนุเสาวรีย์ ผู้หญิงยืนข้างลูกเล็กมองไปทางเหนือ

หมายถึงว่าเธอกำลังรอคอยสามีที่ไปรบทางเวียตนามเหนือ

ซึ่งทางเหนือจะมีเสาธงขนาดใหญ่ปักธงชาติแสดงให้เห็นเป็นเวียตนามเหนือ



รูปอนุเสาวรีย์เมียและลูกมองไปทางเหนือ



อนุเสาวรีย์ทหารที่เสียชีวิตจากสงครามเวียตนาม



ป้ายติดข้างทางแสดงให้เห็นถึงความเคารพผู้นำ




เมือเข้าถึงหมู่บ้านวินห์ม๊อคจะเห็นป้ายติดไว้

อ่านไม่ออกจ้า...แปลไม่ได้ด้วย



เดินตามกันมานะคะ

ระวังเจอกับระเบิด

เดินมาสักพักก้อเจอปล่องอากาศ ที่เขาขุดไว้เพือใช้หายใจเวลาอยู่ในอุโมงค์

เขาทำหลังมุงไว้ไม่ต้องการให้อะไรหล่นลงไปทับถม




ตามกันมาคะ สักพักก้อเจอ บังเกอร์

ที่ไว้กำบังตนเอง..และที่บังเกอร์ สามารถลงไปในอุโมงค์ได้



ระหว่างทางวิ่งเข้าอุโมงค์มีการขุดร่องคลายร่องน้ำไว้

สำหรับวิ่งไปเข้าอุโมงค์..ซึ่งมีหลายประตูที่เข้าอุโมงค์




ทางลงอุโมงค์มีบันได้ลงขั้นๆ

ค่อนข้างมืดหน่อยนะคะ...แต่เขาทำไฟติดตามทางเดินในอุโมงค์

อุโมงค์นี้ลึก ๒๖ เมตร เส้นทางในอุโมงค์เดินติดต่อกันได้หมดทุกจุด




ภายในอุโมงค์ ด้านข้างอุโมงค์เจอะให้คนหลบอยู่กันเป็นครอบครัวๆ

มีห้องทำงานราชการ..ห้องพยาบาลห้องสื่อสาร

ทำให้คนอาศัยได้ครบทุกครอบครัว

ซึ่งมีคนมาอาศัยอยู่ ๓๘๐ คน




มีช่องทางหนีไปลงทะเลและมีช่องเป็นปล่องอากาศ

หลายช่องทาง...



เดินไปเรื่อยๆเจอทางขึ้นทางลงหลายช่องทาง



อุโมงค์นี้ใช้เวลาขุด ๒๐ เดือน ใช้ช่วงเวลาที่ฝ่ายตรงข้ามยิงปืนเข้ามา

ก้อขุดเสียงดังกลบเสียงขุดระเบิด ทำอุโมงค์



การที่ต้องอาศัยในอุโมงค์นานถึง ๕ปี และอเมริกาทิ้งฝนเหลืองใส่พวก

เวียตนามด้วยจึงทำให้ ผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องได้รับผลกระทบ

ทำให้ลุกออกมามาเป็นคนพิการ..และมีเด็กที่เกิดในอุโมงค์และมีชีวิตอยู่ถึง

๑๖ คน แต่ละคนมีความพิการทางร่างกายและสติปัญญา

พอสิ้นสงครามกลุ่มเหล่านี้จะมาทำหน้าที่ดูแลอุโมงค์แห่งนี้และให้เป็น

แหล่งบริการท่องเที่ยวผู้มาเยี่ยมเยือนด้วย

คนในภาพอายุประมาณ ๖๐ กว่า ที่เขาเกิดในอุโมงค์และแม่ถุกพิษฝนเหลือง

จนพิการพูดไม่ได้ ไม่ได้ยินเสียง



หลุมระเบิดที่ใหญ่มากๆมีหลายแหล่งรอบๆหมู่บ้านนี้

เพราะทหารอเมริกายิงขึ้นมาจากทะเล





ระเบิดที่เก็บกู้มาได้ เก็บไว้เป็นที่ระลึก...




การสู้รบสงครามตรงนี้มีทั้งชายและหญิงเด้กผุ้ใหญ่

จับมือจับปืนกันป้องการที่ตั้งอาศัยจนได้รับชัยชนะ

เพราะความสามัคคีและภูมิปัญญาของชาวบ้านเอง




.......



Create Date : 14 เมษายน 2553
Last Update : 14 เมษายน 2553 12:33:57 น.
Counter : 2412 Pageviews.

11 comments
  
มาเยือนเว็บจาก tttp://www.thai-school.net/wanarat
โดย: พริกดิบ (พริกดิบ ) วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:13:43:54 น.
  
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: TREE AND LOVE วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:14:19:58 น.
  
โดย: thanitsita วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:19:24:02 น.
  
เป็นการเดินทางที่น่าประทับใจจังค่ะ แถมเราได้เรียนรู้ประวัติศาสตร์ สงครามไม่ทำให้ใครมีความสุขเลยนะคะ
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: sawkitty วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:7:04:07 น.
  
สวัสดีค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...

ชวนไปเที่ยว "ลาว" กันนะคะ มีหลายตอนเชียวค่ะ .. 55 ..




... ริมระเบียง สำเนียงเอ๊ก อี๊เอ๊กกู่
ก้องกุ๊กกรู ยามเช้า เคล้ารสด่ำ-
-ดื่มกาแฟ แลวิว ทิวลำนำ
แสนสุขล้ำ ผ่อนคลาย รับสายลม ...

... ธรรมชาติ วาดสีสัน อันดารดาษ
บริสุทธิ์ ใสสะอาด ปราศขื่นขม
เริ่มรุ่งวัน ฝันได้ ไม่โศกตรม
บนโลกกลม ใบสวย ด้วยยินดี ...

.
.
.

โดย: ploythana วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:12:01:22 น.
  
เดินตามไปเที่ยวเวียดนามค่ะ แต่ลำบากจัง
ต้องคอยระวังกับระเบิดด้วย
ระเบิดที่กู้เก็บได้ ลูกใหญ่มากเชียวนะคะ
ไม่อยากจะคิดถึงอานุภาพในการทำลายล้าง
สงครามไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยจริง ๆ
มีแต่การสูญเสีย
ไปโหมดเศร้าซะงั้นปาย
...
...
มีความสุขกับวันพักผ่อนนะคะ
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:14:24:19 น.
  
ทักทายยามเย็นของวันที่อากาศร้อนๆนะคะ
โดย: cd2lucky วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:18:15:46 น.
  
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: หน่อยอิง วันที่: 16 เมษายน 2553 เวลา:8:38:57 น.
  

ขอบคุณค่ะพี่ที่นำมาฝาก
โดย: อุ้มสี วันที่: 16 เมษายน 2553 เวลา:22:43:49 น.
  
สวัสดีค่ะ ...


มีความสุขมาก ๆ ค่ะ เพื่อน ๆ ทุกท่าน ...



วารกลายพิพากษ์หล้า......รอยเหลือ
วันเก่าเหน็บหนาวเจือ.......จับไข้
เหมือนคลำสิ่งคลุมเคลือ...คลายเงื่อน ปมเอย
คืนสู่แดนเทพไท้............ทั่วทั้งเมืองสวรรค์


.....................................................................
.....................................................................


... เป็นตัวอย่าง อ้างอิง ถึงมิ่งมิตร
หนัก-เบานิด อภัยหนา อย่าเคืองขุ่น
เปลี่ยนฐานะ... จะคอยรับ ... และ “ขอบคุณ”
เป็น “เกื้อหนุน” ... แต่นี้ไป ... ฉัน "ให้" เธอ ...


.....................................................................
.....................................................................
.
.
.
โดย: ploythana วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:0:00:43 น.
  
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 17 เมษายน 2553 เวลา:13:47:39 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

gripenator
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




: Users Online

hawaiihawaii
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
hawaiihawaii
เมษายน 2553

 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
11
12
15
16
17
19
20
21
22
24
25
26
27
29
30
 
 
14 เมษายน 2553
All Blog
Friends Blog
[Add gripenator's blog to your weblog]