ถนนสายไหนค่ะสวยจัง
...............................
ภุณจังเหนื่อยเหมือนกันค่ะ

แต่เพลินดีค่ะ พักไหว้พระตลอดทางงะค่ะ

  

แวะมาเยือนเรือนชานสาวบ้านเหนือ
มาจุนเจือความฝันอันสดใส
แวะมาฝากความหวังกำลังใจ
ก้าวต่อไปแม้ท้อก็ต้องทน

สู้นะเจ้า คุณครู...สู้ สู้


คุณตัวเล้กฝากมาเยี่ยม
เข้ามาเขียนเองไม่ได้
ขอบคุณมากๆจ้า

  

สวัสดีค่ะ

มาทักทายบ่ายวันศุกร์

ขอให้มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์นะคะ

  

โอ้เวรหรือกรรมเก่า
ที่พาเราให้ทุกข์ทน
อยู่เขตประเทศตน
แต่เหมือนนั่งอยู่กลางไฟ

บ้านนี้ที่เคยสุข
ห่างรบรุกล้างประไลย
นานนับอสงไขย
ก็กลับร้อนเพราะเลือดละเลง

ใช่ใครมารานรุก
แต่เราบุกฆ่ากันเอง
ใช่ใครมาข่มเหง
แต่เราข่มกันและกัน

เพียงต่างอุดมการณ์
ก็พร่าพลาญประชาทัณฑ์
ต่างฝ่ายก็ฆ่าฟัน.
เข้ารุกรบหวังพบชัย

หลงลืมความเป็นเพื่อน
ที่ร่วมเรือนแผ่นดินไทย
ลืมมิตรที่ร่วมใจ
เคยฝ่าฟันทุกข์ร้อนมา

แค่ถอยคนละก้าว
ความแตกร้าวก็รอรา
รอยแยกที่แตกอ้า
ก็จะแนบประสานรอย

แค่ถอยคนละก้าว
หยุดก้าวร้าวให้รู้คอย
รู้คิดและรู้ถอย
รู้ตั้งหลักเพื่อหยัดยืน

แค่นี้ก็มีสุข
ก็ไร้ทุกข์ที่ถมพื้น
ชาติไทยจะยั่งยืน
ก็เพราะรักสามัคคี

  

รักกันไว้เถิดดด เราเกิดร่วมแดนไทยยย

  

..แวะเวียนมาอ่านบทกวีค่ะ สบายดีนะคะ..

  

นึกแล้วก็หนักใจเหมือนกันเพราะบางครั้งบางคนคิดถึงแต่ประโยชน์ของพวกพ้องมากกว่าประเทศชาติก็เลยยึดเอาเหตุผลของฝ่ายตัวเองเป็นถูกต้องอีกฝ่ายไม่ถูกต้อง ...เมื่อต่างฝ่ายต่างคิดเช่นนี้ ความเสียหายก็เกิดกับคนที่ทำมาหากินและเศรษฐกิจของประเทศชาติไม่มีวันจบสิ้น