สวัสดีค่ะ คุณบัว พี่หมิ้น
เรื่อง"จารชน ปล้นตารางบิน" เห็นว่า พ่อตัวเอกเป็นผู้สร้างหนัง ที่เด็จพี่ หน้าพลาสติกเป็นพระเอก ถึงว่า ได้ตามไปส่งแม่ถึงสนามบิน

ส่วนเรื่องขออภัยโทษ รู้สึกว่า จะขอจาก สมเด็จพระบรมนาถนโรดม สีหมุนี กษัตริย์องค์ปัจจุบัน ที่เป็นคนลงนาม แต่งตั้ง นช.ทักษิณ เป็นที่ปรึกษาเศรษฐกิจ ละค่ะ

เรื่องแคบหมู เพ็ญ ก็เคยดูทีวีเหมือนกันค่ะ ว่าทำจากหนังกระบือ แต่ว่า เมื่อชื่อมันก็ไม่เหมาะ ก็เลยไม่เสี่ยงค่ะ ขนาดอาหารเจ พวกโปรตีนเกษตร พวกที่เขาทำเลียนแบบหมูเพ็ญ ก็ไม่ทานนะคะ

พรุ่งนี้ วันหยุดอีกแล้ว สุขสันต์ วันหยุดนะคะ

สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ คุณบัว และพี่หมิ้น

เพลงเพราะค่ะคุณบัว น้องเพ็ญ
นึกถึงสมัยหัดเล่นกีตาร์

พี่หมิ้น คุณบัว และน้องเพ็ญสบายดีนะคะ
ไอสบายดี แต่พักนี้ไม่ค่อยมีโอกาสแวะมาทักทายกัน

คิดถึงทุกท่านค่ะ

:))

สวัสดีค่ะ พี่ไอ หายไปนาน นึกว่าไปเป็นยักษ์ตื่นเสียแล้ว คิดถึงนะคะ เป็นอย่างไรบ้างคะ งานวิทยากร

พี่หมิ้นคะ ตลาดที่ตาก ชื่อตลาดมูเซอค่ะ เพิ่งนึกออก

คุณบัว เมืองไทยใหญ่อุดม จริงๆค่ะ เสียแต่ว่า มีนักการเมืองแบบไทยๆ ก็เลยต้องเป็นอย่างนี้ เฮ้อ วันนี้ ก็มีอีก พวกเสื้อแดง

สวัสดีค่ะ

น้องไอหายไปนานนะคะ รวมแล้วประมาณ 2 เดือน คิดว่าลืมเราสามคนซะแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ พี่หมิ้น คุณไอ

คุณไอหายไปนานมาก จนจะนึกเหมือนพี่หมิ้นอยู่แล้วค่ะ ดีใจที่แวะมาทักทายสั้นๆ ก็ยังดี เทคแคร์นะคะ
*****************
คุณเพ็ญคะ
"ตลาดมูเซอ" น่ะ อยู่ระหว่างทางไปแม่สอดใช่มั้ยคะ มีของอร่อยเยอะเลยค่ะ

เรื่องเวทีเสื้อแดงน่ะ เวลาดูต้องกลั้นใจทุกทีสิน่ะ ไม่งั้นจะทนไม่ได้เอา (อย่าหาว่าดัดจริตเลย ใครไม่เห็นด้วยก็ผ่านไปนะคะ เรื่องอย่างนี้สิทธิส่วนบุคคล)
**********************
พี่หมิ้นขา
ชอบเวอร์ชั่นไหนคะ คุณเพ็ญลงให้ตั้ง 4 แบบแน่ะ อิ อิ

สวัสดีค่ะเพ็ญ บัว

อ่านเม้นท์บล็อกก่อนหน้านี้แล้วนะคะ
หนังสั้นเรื่อง "จารชนฯ" คงไม่น่าติดตามเท่าไหร่ค่ะ

วันนี้ฟังเพลงเพราะ ๆ ดีกว่า
พี่ชอบเสียงของศรัณย่ามากที่สุดค่ะเพ็ญ

สองสามวันนี้พี่มีงานสังคมหลายงานต้องแบ่งภาคกันไป พี่เน้นงานบวชค่ะ ชอบดูพิธีการและฟังหมอทำขวัญนาคร้องเพลงกล่อมพ่อนาค

หมอทำขวัญเขาจะร้องตั้งแต่แม่เริ่มตั้งครรภ์ไปจนกระทั่งคลอด
เดือนที่ 1 ถึงเดือนที่ 8 จะร้องไปเรื่อย ๆ แต่พอเข้าเดือนที่ 9 ช่วงใกล้คลอดเขาจะร้อง ๆๆๆๆ อยู่อย่างนั้น แบบไม่คลอดสักที เป็นที่รู้กันว่าพ่อแม่ของพ่อนาค (คนที่เตรียมบวช) ต้องมาให้รางวัลเพื่อให้คลอดง่าย ๆ หน่อย ไม่เช่นนั้นพ่อหมอจะร้องโหยหวนประดุจว่าคลอดยากหนักหนาค่ะ

เวลาพี่ไปร่วมทำขวัญนาค พ่อหมอทำขวัญก็ร้องอย่างที่บอก พอถึงเดือน 9 ปั๊บพี่มักชิงเอารางวัลไปให้เนิ่น ๆ หมอก็ร้องเป็นทำนองว่าสงสัยกลัวคลอดยากเลยรีบมาอัดฉีดก่อน.....555

เย็นนี้จะไปงานฉลอง และไปบวชเช้าวันเสาร์

เย็นวันเสาร์ไปงานฉลองอีกงาน และไปบวชเช้าวันอาทิตย์

เย็นวันอาทิตย์ไปงานฉลองปริญญาของลูกสาวญาติ

วันนี้เลยโทรไปที่ร้านครัวคุณแม่ว่า งดปิ่นโตสามวันรวดค่ะ.....อิอิ

******
บัวสบายดีนะคะ
เมื่อเช้ามืดพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวสวยไปอีกแบบค่ะ

บัวคะ

พี่จะลองทำสถิติที่เราสองคนเม้นท์พร้อมกันดูนะคะ คาดว่าน่าจะหลายครั้งทีเดียวเชียว.....อิอิ

บอกแล้วนะคะว่าชอบศรัณย่าค่ะ
แต่ของนันทิดาก็เพราะค่ะ

อย่าหาว่าพี่เว่อร์เลยนะคะบัว เวอร์ชั่นที่บัวแปลงมาให้พี่เด็ดสุด ๆ ค่ะ ส่วนตั๊ว ส่วนตัวดีค่ะ

ตลาดมูเซอพี่ลืม ๆ ไปแล้วค่ะ เพราะพี่ไม่ได้ไปตากนานมากแล้ว ญาติเค้ากลับมาก็มาเล่าให้ฟังว่าของอร่อย ๆ เยอะ เค้าไปขี่ช้างมาด้วย

แอ่วเหนือเมื่อไหร่จะขอคำแนะนำจากบัวอีกนะคะ (ถามเรื่องปายแล้วยังไม่เข็ด)

เมื่อวานพี่ก็ฟังที่ฮุนษิณ ณ ขะเหม็น มารก็ยังพาดพิงเหมือนเดิม คราวนี้บอกว่าไม่อยากกลับมาเป็นนายกแล้ว

"ผมอยากเป็นผีเฝ้าชายแดนแทน" ประโยคนี้พี่พูดแทนมารเองแหละค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว พี่ไอ

ใช่แล้วค่ะ คุณบัว "ตลาดมูเซอ" อยู่ระหว่างทางไปแม่สอดค่ะ ผัก ผลไม้ สดๆ ส่วนใหญ่เขาก็ปลูกเอง อร่อย และถูกค่ะ

คุณบัวคะ ตอนนี้ มีร้านเบเกอรี่ S&P มาเปิดสาขาที่นคร ลองซื้อเค้กกล้วยหอมมาชิม สมาชิกในบ้าน ลงมติว่า ก็อร่อยน้อยกว่า ของบัวหน่อยนึงตรงที่หวานไป กล้วยน้อยกว่า ของคุณบัวค่ะ 555

*************
พี่หมิ้น ชอบเสียงศรัณย่า เหมือนเพ็ญเลยค่ะ แต่คุณบัว ชอบเวอร์ชั่นแกรนเอ็กซ์ ก็เพราะไปคนละแบบนะคะ แต่ก็สู้เนื้อที่คุณบัว แปลงให้ได้ใช่มั้ยค่ะ

งานบวช เป็นพิธี อีกอย่าง ที่เพ็ญไปร่วมไม่ได้ แต่ก็เห็นในรายการสารคดี เคยฟังเขากล่อม นึกภาพออกเลยค่ะ

ช่วงนี้ ดูข่าว กีฬาซีเกมส์ แล้ว ชอบจังค่ะ โดยเฉพาะพวกเพลง นะคะ เขาใช้เครื่องดนตรีพื้นบ้าน ฟังแล้วรู้สึกสนุก น่าฟังนะคะ เพลงไทย มีแต่พวกเครื่องดนตรีสากลกับ เสียงดนตรีประดิษฐ์

*************

พี่ไอว่างแล้วก็มาคุยกันอีกนะคะ อย่าเงียบไปนาน

สวัสดีค่ะเพ็ญ

ศรัณย่าร้องเพลงเพราะค่ะ เสียงใส ๆ ดีเนอะ

เล่าเรื่องไปงานบวชให้ฟังนะคะ
งานวันแรกเจ้าภาพประหยัด จัดแบบเรียบง่ายค่ะ ตอนบ่ายมีหมอทำขวัญเป็นหญิงชายคู่หนึ่งก็ทำหน้าที่ได้ดี

ตอนเย็นมีงานเลี้ยงอาหารเป็นโต๊ะจีน มีดนตรี มีหางเครื่อง เพลงที่เล่นส่วนใหญ่เป็นเพลงลูกทุ่งซึ่งพี่คุ้นทุกเพลง บางเพลงนึกครึ้ม ๆ ก็ร้องตามเบา ๆ

รุ่งขึ้นเช้าไปวัดเพื่อร่วมพิธี ไปรอที่วัด
เดินวนรอบโบสถ์ 3 รอบแล้วก็ไปออรอจับชายผ้าพ่อนาคที่เขาอุ้มข้ามธรณีประตูเข้าไปทำพิธีด้านใน

ก่อนเข้าไปมีการโปรยทาน พี่นึกสนุกก็เข้าไปแย่งกับเขาด้วย ปรากฏว่าได้มาหลายเหรียญเหมือนกันค่ะ.....อิอิ

จบไปหนึ่งงาน

เพราะๆ ทั้งนั้นเลย

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว คุณอ้อมแอ้ม

พี่หมิ้น ได้รับบุญมาเยอะเลยนะคะ

คืนนี้ จะรอดูดาวตกที่พี่หมิ้นว่านะคะ แต่คงต้องดูคนเดียว 555

เพลงเก่า ๆ ยิ่งฟังยิ่งเพราะค่ะเพ็ญ
ไม่ได้คุยแค่ฟังเพลงเฉย ๆ ก็มีความสุขแล้วเนอะ

เปิดเพลงฟังไปด้วย คุยไปด้วยนะคะ

เมื่อวานเย็นไปงานบวชอีกงานที่เคยบอกไว้ค่ะ

งานนี้เขาจัดใหญ่โตพอสมควร ไม่ทราบว่าเป็นเพราะลูกชายโทนหรือเปล่าค่ะ เขาตั้งเครื่องใช้ในการบวชเรียงไว้หลายอย่างดูเป็นระเบียบเรียบร้อยดีค่ะ

พี่ไปถึงประมาณว่าเพิ่งกล่อมพ่อนาคไปได้นิดเดียว
นั่งอยู่ในพิธีสักพักรู้สึกว่าได้กลิ่นพริกฉุน ๆ โชยมาเป็นระยะ ๆ

ไม่ทันไรคนแก่เริ่มน้ำตาไหล ทำจมูกฟุตฟิตไปตาม ๆ กัน บางคนก็จามเสียงดังแบบเก็บไว้ไม่อยู่ พี่เองก็เริ่ม ๆ น้ำตาจะไหลแล้ว

หมอขวัญเขาพูดขึ้นว่า ....วันนี้ยังไม่ทันร้องถึงตอนแม่ของพ่อนาคปวดท้องคลอดเลย ร้องไห้ร้องห่มกันซะแล้ว สักพักบางคนก็ทนไม่ไหวเดินลุกออกมาสูดอากาศด้านนอก

สาเหตุที่ทำให้ทุกคนน้ำหู น้ำตาไหล ไม่ใช่ว่าซาบซึ้งอะไรมากมายค่ะ เพ็ญ
เป็นเพราะโต๊ะจีนดันมาคั่วพริกอยู่ใกล้ ๆ จุดที่ทำพิธี โดยหันพัดลมไล่กลิ่นผิดทิศไปหน่อย แทนที่จะพัดไปทางอื่นกลับพัดเอากลิ่นคั่วพริกเข้ามาเต็ม ๆ

แต่พี่สังเกตแม่ของพ่อนาคท่าทางจะซาบซึ้งจริง ๆ เพราะเห็นน้ำตาคลอ ๆ ตลอดค่ะ กลิ่นพริกคั่วไม่มีผล...อิอิ

หลังจากไล่คนคั่วพริกออกไปนอกเส้นทางแล้ว เหตุการณ์ก็เป็นปรกติดังเดิม

ตกกลางคืนมีงานเลี้ยง มีดนตรี มีหางเครื่องเหมือนเมื่อคืนก่อน แต่คืนนี้โต๊ะจีนมากกว่างานเมื่อวานคือประมาณว่าร้อยโต๊ะนะคะ

พี่ได้รับเชิญให้ไปนั่งแถวหน้า ๆ ที่จริงพี่ไม่อยากนั่งแถวหน้าหรอกเพราะเสียงดนตรีดังมาก คือจะอยู่ใกล้ลำโพง คุยก็ไม่ได้ แต่เจ้าภาพเขาไม่ยอม หลาย ๆ คนบอกนี่คือการให้เกียรติ ถ้าเป็นดูโขน พี่ไม่เกี่ยงเลยค่ะ ขืนดูโขนแล้วไม่ได้นั่งแถวหน้า ๆ พี่เอาเสื่อไปปูนั่งดูจริง ๆ ด้วย

ช่วงไปคล้องพวงมาลัยให้พ่อนาคบนเวที ก็มีหลายคน หนึ่งในนั้นก็เป็นคนใกล้ ๆ พี่ละค่ะ

ดนตรีที่แสดงเล่นได้ดีพอสมควร แต่หางเครื่องไม่รู้ไปคัดมาจากไหน รูปร่าง หน้าตา ความสูงใกล้เคียงกันหมด เพลินดีเหมือนกัน

ช๊อตเด็ดมาเริ่มเอาตอนกลาง ๆ คือเขาจะเชิญแขกบางคนขึ้นไปร้องเพลงบนเวที พี่ก็เอาแล้วใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ งานเข้าแน่เลย...ภาวนาในใจ...อย่านะ ๆๆๆๆ พรีสสส

จนได้...เฮ้อ...เสียงพิธีกรประกาศออกไมค์ขอเชิญ.......และ.......ให้เกียรติขึ้นมาขับร้องเพลงให้ฟังกันหน่อยครับ

สองจิตสองใจกันอยู่นาน เจ้าภาพก็มายกมือไหว้ เมื่อเหตุการณ์เป็นอย่างนี้ทำอย่างไรได้ต้องเดินก้มหน้าขึ้นเวทีกันไปอย่างช่วยไม่ได้....อิอิ

ขึ้นไปบนเวทีค่อยโล่งอกเพราะมองเห็นว่าผู้คนกลับกันไปเยอะแล้ว....ค่อยยังชั่วหน่อย....อิอิ

เพลงที่ร้องคือหนุ่มนาข้าว สาวนาเกลือ และ แนวหลังยังคอย (อันนี้พี่ขอเป็นศิลปินเดี่ยว จะแจ้งเกิดหรือจะปิดประตูลงกลอนก็ต้องยอมรับสภาพ)

พอร้องจบหมดคิวแล้ว มีคนร้องบอกเอาอีก ๆๆ พี่เลยแกล้งบอกว่า เพลงสุดท้ายที่จะร้องต่อไปนี้เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมี ถ้าร้องแล้วต้องปิดงาน เดี๋ยวจะอดทานของหวานกันนะคะ

ได้ยินเสียงใครไม่รู้ตะโกนบอก แหม...หัวไว...555

******

ขอให้เห็นฝนดาวตกคนคู่นะคะ

สวัสดีค่ะน้องเพ็ญ

เมื่อเช้าชมรายการเชื่อมั่นประเทศไทยกับนายกฯอภิสิทธิ์
พี่ไอชอบเรื่องตลาดสามชุกจังเลยค่ะ
ดูแล้วก็อยากไปเที่ยวชมบ้าง
ดูแล้วอยากดื่มโอเลี้ยงอร่อยๆ

:))

//www.samchuk.in.th/th/

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น
ตื่นมาดูแล้วนะคะ รู้สึกเหมือนโดนปลุกเลยค่ะ แต่เห็นแค่ดวงเดียวเอง แต่ดาวสวยมากเลยค่ะ น้ำค้างแรงมากเพราะรอบบ้านเพ็ญต้นไม้สูงรอบบ้านต้องออกไปยืนกลางลาน จึงจะมองได้ กลับมาใส่เสื้อแขนยาว ใส่หมวก ไปแหงนหน้ามองใหม่ จนเมื่อยคอก็เห็นแค่ดวงเดียวนั้นละค่ะ ไม่สามารถเรียกได้ว่า ฝนดาวตก หรอกค่ะ ขนาดดาวตก ก็ได้เห็นแค่ดวงเดียว เฮ้อ แต่ข่าวบอกว่า ช่วงตีสาม จะมีอีกระลอก จะลองไปดูใหม่ค่ะ

นั่นแน่ ได้ออกงาน ร้องเพลงคู่เสียด้วยนะคะ หนุ่มนาข้าว สาวนาเกลือ หรือคะ เพ็ญนึกถึงตอนเด็กๆ ที่โรงเรียนตอนประถม เวลามีงานโรงเรียน จะมีดนตรีทหารแสดงด้วย เขามักจะร้องเพลงนี้ประจำเลยค่ะ อ้อ มีการแปลงเพลงเป็นที่สนุกมากเพ็ญยังจำได้จนถึงเดี๋ยวนี้เลยค่ะ

,,,,,,,

ตลาดสามชุก ก็น่าเดินค่ะ ดูอบอุ่นสบายใจดี เพราะเป็นบรรยากาศแบบไทยๆ แต่ว่า ต้องไปเสาร์-อาทิตย์ค่ะ เพราะวันอื่นร้านจะเปิดไม่มาก ส่วนใหญ่ก็เป็นของกิน ค่ะ วันก่อนเพ็ญดูข่าวที่นายกไปรับมอบรางวัล จากยูเนสโก เหมือนกันค่ะ แต่ก็เห็นข่าวพวกเสื้อแดง ไปชุมนุมเหมือนกัน ตลกดี

ได้เวลาโม้ต่อค่ะเพ็ญ

ดีจังที่เพ็ญเห็นดาว ถึงแม้จะแค่ดวงเดียว แต่การได้เห็นถือเป็นกำไรแล้วค่ะ

เมื่อคืนพี่กลับจากงานเลี้ยงฉลองปริญญาลูกสาวญาติดึกมากเลยไม่ได้หลับได้นอน คอยดูดาวต่อเลยค่ะ

พี่เห็นประมาณเกือบ ๆ ตีสามค่ะ พี่ดับไฟในบ้านแล้วออกมาดู ลืมนับว่ากี่ดวงแต่ไม่มากเท่าที่อยากเห็นค่ะ แค่ได้เห็นบ้างก็ดีใจแล้วค่ะ

รอดูพระจันทร์ยิ้มต่อนะคะ แต่ท่านที่นับถือยังไม่ได้บอกมาว่าเป็นวันไหนค่ะ
พี่กำลังคิดว่าจะไปเข้าชมรมดูดาวแล้วค่ะ
ท่านผู้นี้เป็นคนจุดประกายให้พี่หัดดูดาวให้เป็น ตอนนี้พี่ก็อาศัยดู ๆ แล้วก็ถามค่ะ ท่านให้แผนที่ดูดาวมาด้วย แค่เรียนรู้เบสิคก็ตื่นเต้นแล้วค่ะ

******
เพ็ญคะ เพลงหนุ่มนาข้าว สาวนาเกลือ เป็นเพลงหากินของพวกเราถูกต้องแล้วค่ะ....อิอิ

บางครั้งก็แปลงเพลง บางครั้งก็ไม่แปลง แต่ถ้าแปลงจะสนุกสนานกว่ากันเยอะค่ะ

ที่จริงเพลง ๆ นี้เมื่อก่อนเคยร้องด้วยกันบ่อย ๆ ค่ะ เพราะคนเขาชอบจับคู่ให้ร้องด้วยกัน สงสัยจะรู้ว่าชอบ ๆ กันอยู่ละมั๊ง...555

ความรู้สึกช่วงที่ร้องต่างกันค่ะ
เมื่อก่อนร้องแล้วรู้สึกเขิน ๆ ตัวร้อน ๆ วูบ ๆ วาบ ๆ ร้องก็กระท่อน กระแท่น ร้องไปคิดไปว่าเมื่อไหร่จะจบซะที (วะ)

หลังจากเป็น "คนบ้านเดียวกัน" (ไผ่ พงศธร) มาตอนนี้ร้องไปมองหน้าไป คิดในใจว่าเออ...อีกสักเที่ยวก็ดีเหมือนกันนิ....เอิ๊ก ๆๆ

บัวคะ

ได้ดูดาวกับเขาหรือเปล่าคะ

สงสัยดูหนังสี่จอสบาย ๆ ดีกว่าใช่ไหมคะ.....อิอิ

สวัสดีค่ะพี่หมิ้น คุณเพ็ญ คุณไอ

แฮ่ะๆ ลืมค่ะพี่หมิ้น ไม่ได้ตื่นมาดูค่ะ หลับยาวถึงเช้าเรยยยยย
ช่วงนี้ งานยุ่ง งานเครียด ปัญหาใหญ่น้อยเรียงเข้ามาให้แก้ เวลานอนต้องเต็มที่เอาแรงไว้ "ซุ ซุ" วันต่อๆ ไปค่า

****************
คุณเพ็ญ ตื่นหรือนี่ เก่งๆ
****************
คุณไอคะ
ตลาดไหนๆ ก็น่าไปนะคะ โดยเฉพาะของกินจะดึงดูดเป็นพิเศษ ฮิ ฮิ

บัวคะ

นึกแล้วเชียวว่าบัวต้องพักผ่อนเอาแรงไว้ "ซุ ซุ"

ถ้าไม่รักดูดาวจริง ๆ ใครล่ะจะตื่นมาดูดึก ๆ ดื่น ๆ

พี่ยังชื่นชมเพ็ญอยู่ว่าอุตส่าห์ลุกขึ้นมาดู ทั้ง ๆ ที่ควรเป็นเวลาพักผ่อน

ขอเป็นกำลังใจให้แก้ไขปัญหาอุปสรรคต่าง ๆ นา ๆ ได้สำเร็จนะคะ

คำเตือน : อย่าปล่อยให้ปัญหารุมเร้ามาก ๆ เดี๋ยวหน้าไม่เด้งดึ๋ง ๆ

สวัสดีค่ะ
พี่หมิ้นคะ ได้เห็นตอนตีสามกว่า อีกสองดวง

อ้อ ได้ออกงานร้องเพลงคู่กันบ่อยแล้วหรือคะ ความจริงต้องพัฒนาร้องเพลงอื่นนะคะ เพราะหนุ่มนาข้าว สาวนาเกลือ เป็นเพลงจีบกัน ต้องเปลี่ยนเป็นพวก จูบเย้ยจันทร์ หรืออื่นๆ นึกไม่ออก หุหุ

พี่หมิ้นคะ พี่ๆ ที่ไปเที่ยวเชียงใหม่ เล่าว่า ที่ดอยอ่างขาง วันที่คนไปเยอะ เขาขายสตอเบอรี่ตั้งกิโลละ 400 แน่ะค่ะ จากปกติ 105 บาทเอง

,,,,,,,,,,,


เพ็ญก็จะเป็นอย่างนี้ละค่ะ คุณบัว อะไรที่ตั้งใจ จะไม่ค่อยได้ทำเช่น ตั้งใจจะดูละครตอนจบ ก็ดันลืม ตอนค่ำ ก็ว่าจะดูเขาถ่ายสดการแสดงจาก ลานพระบรมรูปทรงม้า แต่ก็หลับเสียก่อน
แต่ตอนตีหนึ่งตื่นมาก็นึกออกว่า พี่หมิ้นบอกว่าจะมีดาวตก ก็ออกไปดูเสียหน่อย

งั้นคุณบัว ก็พักเยอะนะคะ "ซุ ซุ" ค่ะ

เพ็ญคะ

สงสัยว่าดาวที่เห็นเป็นดวงเดียวกันหรือเปล่าหนอ.....

ร้องหนุ่มนาข้าว สาวนาเกลือน่ะดีแล้วค่ะ ฟังแล้วกระชุมกระชวยกว่าจูบเย้ยจันทร์ ขืนร้องจูบเย้ยจันทร์เดี๋ยวมีรีวิวประกอบเพลงละยุ่ง โดนเซ็นเซอร์นะคะ.....อิอิ

อ่างขางคนนิยมไปกันมากค่ะ บางทีที่ไหนคนเยอะมาก ๆ พี่ก็ไม่ไปค่ะ เพราะมันวุ่นวายและไม่สงบ ราคาสตอเบอรี่ก็ไม่แน่นอนขึ้นอยู่กับสถานะการณ์ เดี๋ยวนี้ถ้าอยากทานไปซื้อตามซูเปอร์มีขายราคาพอประมาณ สะดวกกว่าค่ะ

เมื่อวานมีคนเอาลูกพลับสดมาให้ ทำให้พี่นึกถึงรายการทีวีของญี่ปุ่น เขาแข่งขันกันทำอาหารแล้วมีแม่บ้านคนหนึ่งปรุงโจ๊กแข่ง

ที่แปลกคือเมื่อใส่เครื่องปรุงตามปรกติแล้วเธอเอาเนื้อลูกพลับสดซึ่งปั่นนิด ๆ ผสมเข้าไปในโจ๊ก ดูน่าทานเหมือนกันค่ะ
พอเอาไปให้กรรมการชิม ได้คะแนนรวมทั้งหมด 8 คะแนน แพ้โจ๊กผักรวมไปแค่คะแนนเดียว

อยากลองทำดู กะจะเอาโจ๊กของ 7-11 มาเข้าไมโครเวฟแล้วขูดเนื้อลูกพลับใส่ลงไปแทนการเข้าเครื่องปั่น งานนี้ต้องทำเองชิมเองละค่ะเพ็ญ....เอิ๊ก ๆๆ

เพ็ญ ไม่ค่อยชอบทานลูกพลับหรอกนะคะ แต่ไม่ค่อยได้ทานสด ส่วนใหญ่ กว่าจะได้ทานก็เหี่ยวแล้วอ่ะค่ะ พี่หมิ้นรู้จัก แอปเปิ้ลเขียว หรือเปล่าค่ะ เห็นเนื้อลูกพลับแล้วนึกถึง แอปเบิ้ลที่ว่าเลยค่ะ

ว่าไปคนญี่ปุ่น มีความคิดสร้างสรรค์มากนะคะ ไม่ว่าด้านอะไร แต่เพ็ญไม่ค่อยนึกอยากทานอาหารญี่ปุ่น หรอกค่ะ คือเห็นเวลาเขาทำเขาใช้มือทำตลอดเลย ค่ะ หุหุ

เพ็ญคะ ลูกพลับสด ๆ ทานอร่อยดีนะคะ
ลองดูใหม่นะคะ อาจเปลี่ยนใจ....อิอิ

พี่เห็นด้วยนะคะ คนญี่ปุ่นความคิดสร้างสรรค์เจ๋งดีค่ะ แต่เพื่อนพี่ที่แต่งงานกับผู้ชายญี่ปุ่นเขาเลิกกันนานแล้ว เมื่อตอนที่ยังอยู่ด้วยกันก็มาคุย มาปรึกษาปัญหาชีวิต ซึ่งพี่ไม่ได้ชำนิ ชำนาญในการแก้ปัญหาเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะบอกแค่ว่า อย่าทน ๆๆๆ เลิกได้ก็เลิกไปเถอะ สุดท้ายเขาก็เลิก แต่คงไม่ใช่เพราะเชื่อพี่หรอกค่ะเพ็ญ เป็นการตัดสินใจของเขาเอง

เพ็ญช่างสังเกตนะคะว่าเขาใช้มือทำ

มีรายการหนึ่งเขาให้แม่บ้านคนหนึ่ง มาทำความสะอาดบ้านดาราตลกญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียง (คนพากย์เขาบอกอย่างนี้) เขาให้ดูสภาพห้องต่าง ๆ ทุกห้องในบ้านก่อนปรับปรุง ดูแล้วไม่น่าเชื่อว่าจะสกปรก เลอะเทอะได้ขนาดนี้

บางห้องเช่นห้องหนังสือไม่เคยทำความสะอาดเลยเป็นแรมปี มีอะไรก็สุม ๆ จนไม่มีที่จะเดินต้องใช้วิธีแหวก ๆ เอา ดาราคนนี้ก็ยังทนอยู่ได้

พอรายการนำแม่บ้านคนนี้มาเคลียร์พื้นที่ มาสอนการทำความสะอาด มาจัดระเบียบทุกอย่างให้สำเร็จภายในกรอบเวลาหนึ่งสัปดาห์ เธอเก่งมาก มีเคล็ดลับมากมาย พี่มัวแต่ดูเพลิน มานึกขึ้นได้ว่าน่าจะจด ๆ เอาไว้ใช้บ้างก็ล่วงเลยมาถึงช่วงทำความสะอาดห้องน้ำแล้ว เลยไม่รู้จะจดทำไม เพราะสุขอนามัยห้องน้ำนี้สำคัญมาก นอกจากต้องล้างทุกวันกลิ่นต้องสะอาดด้วยจึงจะเหมาะในการปลดทุกข์.....555

พูดถึงห้องน้ำ พี่เคยดูรายการหนึ่งเขาพาไปดูห้องน้ำวัดบางพลีใหญ่ใน (วัดหลวงพ่อโต) ที่บางพลี สมุทรปราการ เป็นห้องน้ำวัดที่สวยงามมาก ๆ ลงทุนสร้างหมดเงินเป็นล้าน ๆ ตั้งใจว่าเดี๋ยวว่าง ๆ จะให้เพื่อนพาไปดู ไปทดลองใช้สักหน่อยค่ะ

เดี๋ยวนี้หลาย ๆ วัดก็ปรับปรุงห้องน้ำให้ดูดี พี่เคยไปวัดธรรมมงคล สุขุมวิท 101 ข้างหน้าตกแต่งอย่างสวยงาม นึกว่าข้างในจะสวยเหมือนข้างหน้า พอโผล่หน้าเข้าไปสภาพห้องน้ำยังเป็นแบบโบราณอยู่เลยค่ะ

ขึ้นต้นด้วยลูกพลับจบลงด้วยห้องน้ำได้ยังไงเนี่ย.....คนละเรื่องเลยเนอะ....เอิ๊ก ๆๆ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว พี่ไอ
พี่หมิ้นค่ะ เพ็ญเคยทานลูกพลับสด เหมือนกันค่ะ แต่นานมากแล้วประมาณ เด็ดจากต้นเลยมั้งค่ะ แต่ว่า มันคงยังไม่สุกดีเท่าไหร่ เพ็ญก็จำรสไม่ค่อยได้แล้ว แต่ รู้สึกว่า ไม่ชอบ ก็เลยไม่ทานอีกเลยค่ะ มีคนซื้อมาฝากบ้าง แต่ก็แบ่งให้คนอื่นไปค่ะ

เมื่อคืน ไปเดินในงาน พรรณไม้งาน และสินค้าโอท็อป ที่ศาลากลางจังหวัด เห็นร้านขายสตรอบอรี่สด ยังนึกถึงพี่หมิ้นอยู่เลย แต่ไม่ได้ซื้อทานหรอกค่ะ ถุงโตสุดก็น่าจะครึ่งกิโลได้ ๑๕๐ บาท เพ็ญก็พาลคิดไปว่า ถ้ามังคุดกิโลละ ๘ บาท เพ็ญต้องเก็บมังคุด ตั้งเกือบ ๒๐ กิโลกว่าจะได้สตรอบอรี่ถุงนี้ คิดเล่นๆ ไปงั้นเองค่ะ จริงๆ เพ็ญ ชอบทานมังคุดมากกว่า

เพ็ญก็ได้ดูค่ะ รายการพวกนี้ ของญี่ปุ่น แต่ที่เพ็ญดูยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย ในห้องนอนเธอ รกไปหมด ทั้งจานเก่า ขยะที่ไม่ทิ้ง รองเท้าสกปรก ฯลฯ เพ็ญก็แปลกใจกับคนญี่ปุ่นนะคะ ที่โรงเรียนเปิดสอนภาษาญี่ปุ่นด้วย จ้างเจ้าของภาษามาสอน แต่ละคน ก็แปลกๆค่ะ เพ็ญเคยพูดให้พี่ๆ ที่โรงเรียนฟังเขาเห็นด้วยกับเพ็ญนะคะ อ้อ ขนาดคนไทยที่เรียนจบวิชาเอกภาษาญี่ปุ่น ก็ยังแปลกเลยค่ะ

อาหารไทยหลายอย่างก็ใช้มือทำ สัมผัสกับอาหารโดยตรงแต่ไม่เท่าอาหารญี่ปุ่นค่ะ แต่ความจริงก็คือ เพ็ญไม่ค่อยมีความรู้สึกอยากทานอาหารญี่ปุ่น เข้าไปทานอาหารญี่ปุ่นครั้งเดียว คุณบัวพาไป ทำให้ได้ข้อสรุปว่า หน้าตาสวยแต่รสชาติไม่ถูกใจเพ็ญค่ะ มีชอบอย่างคือข้าวปั้น ก็เฉพาะข้าวละค่ะ หน้าที่โป้ะ มาไม่เกี่ยว

เรื่องสุดท้ายก็ห้องน้ำละค่ะ อิอิ เพ็ญเคยดูทีวี ห้องน้ำที่วัดบางพลี สวยสะอาดจริงด้วยค่ะ คราวก่อนไปวัดร่องขุ่น ของ อ.เฉลิมชัย ที่เชียงราย เห็นว่ามีห้องน้ำอลังการ แต่ว่า วันที่เพ็ญไปเขาปิดซ่อม ก็เลยไม่ได้ไปดู

พี่ไอ คุณบัว ขวัญเรือนฉบับใหม่ คงถูกใจนะคะ มีแถมหนังสือนำเที่ยวตลาดตั้งหลายแห่ง เริ่มที่สามชุกเป็นที่แรกเลยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ พี่หมิ้น คุณไอ

คุณเพ็ญคะ บัวก็ว่าลูกพลับสดหวานจัดมากค่ะ พอทานได้สักชิ้น สองชิ้นค่ะ แต่ก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ
มีหลายคนตั้งข้อสังเกตว่าบัวจะชอบผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวแทบทุกชนิด อิ อิ

เห็นมีโฆษณาชิ้นนึงที่มีทีมงานไปเกลี้ยกล่อมให้ผู้ชายคนนึงยอมทำความสะอาดบ้านจนครอบครัวกลับมาอยู่ด้วยกันน่ะค่ะ ดูๆ แล้วไม่อยากเชื่อว่าคนปรกติจะอยู่ "ซกมก" ได้ขนาดนั้น เนอะ

เรื่องสตรอเบอรี่นี่ สมัยตอนอยู่เชียงใหม่ก็ไม่แพงมากนะคะ แต่เดี๋ยวนี้ที่เห็นมาขายน่ะ แพงมากเลย ทานไม่ลงเหมือนกัน เพราะทานน้อยๆ ลูกไม่เป็นไงคะ 555
แปลกตรงที่ว่าสตรอเบอรี่แช่แข็งจะถูกค่ะ

แน่ะ เหมือนเพื่อนบัวอีกคน ชอบข้าวญี่ปุ่นเหมือนกัน เค้าว่าข้าวนุ่มๆ หนึบๆ อร่อยดีค่ะ
บัวก็ทานไปเรื่อยๆ ได้นานาชาติค่ะ อาหารอินเดียยังทานได้เลยค่ะ

คนญี่ปุ่นเก่งเรื่อง "presentation" นะคะ อย่างขนมหน้าตาดี ห่อสวยงาม พอทานจริงก็ไม่อร่อยอย่างที่คาดนิคะ

พี่หมิ้นคะ คุณเพ็ญคะ
ห้องน้ำวัดที่สมุทรปราการนั่น บัวก็ได้ดูค่ะ อะไรจะอลังการขนาดนั้นเนอะ
วัดร่องขุ่น ตอนบัวไปห้องน้ำปิดซ่อมเหมือนกันค่ะ แต่ห้องน้ำชั่วคราวที่เขาเปิดให้ใช้ด้านหลังก็สะอาดสะอ้านดี มีรองเท้าให้เปลี่ยนด้วยค่ะ

ขวัญเรือนเล่มใหม่ยังไม่เห็นเลยค่ะ

บัวคะ

ไปทานข้าวมา เมื่อตะกี้เขาคุยกันเรื่องกีฬาซีเกมส์ที่สปป.ลาว พี่คิดถึงบัวคือจำได้ว่าบัวเพิ่งไปแอ่วเมืองลาวมา....ใช่ไหมคะ

หัวข้อสนทนาก็ไม่พ้นทีมฟุตบอลไทยที่ตกรอบแรก พี่เองก็เอาใจช่วยแต่ก็ต้องผิดหวังซ้ำแล้ว ซ้ำอีกกับทีมฟุตบอลไทย พี่ว่าการบริหารจัดการยังไม่ดีพอ อีกอย่างเรื่องขวัญกำลังใจของนักกีฬาด้วย เมื่อตอนไปงานแต่งงานเร็ว ๆ นี้ก็ได้มีโอกาสคุยกับนักกีฬาทีมชาติไทยบางคน เขาต่างบอกว่าขาดการสนับสนุนที่เป็นระบบ

มีเรื่องขำคือ เล่ากันสนุก ๆ ว่านักกีฬาทีมชาติไทยพอไปถึงเมืองลาวก็ไปไหว้ขอพรพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และนักกีฬาทุกคนก็คงอธิษฐานคล้าย ๆ กันคือ "ขอให้ได้เหรียญทอง" ในการแข่งขันครั้งนี้

แต่บังเอิญคำว่า "ทอง" ภาษาท้องถิ่นคือ "คำ" ดังนั้นเมื่อไปอธิษฐานว่าขอให้ได้เหรียญทอง พระท่านก็เลยให้เป็นเหรียญทองแดง (ที่ 3) แทนที่จะได้เหรียญทอง (ที่ 1)

ตามข่าวเม้าท์บอกว่าพอนักกีฬารู้ตัวว่าอธิษฐานกันผิด ๆ เลยต้องรีบไปอธิษฐานใหม่อีกรอบบอกว่า "ขอให้ได้เหรียญคำ" ดีนะที่ไหวตัวทัน ไม่เช่นนั้นนักกีฬาไทยคงต้องหอบเหรียญทองแดงกลับมากันเป็นกระบุง.....555

บัวรอนี๊ดนึงนะคะ
พี่จัดคิวทัวร์ห้องน้ำให้ตัวพี่เองแล้วค่ะ
วัดแรกคงจะเป็นวัดบางพลีใหญ่ในนี่แหละค่ะ เพื่อนพี่บอกว่านอกจากจะได้ไปไหว้พระหลวงพ่อโตแล้ว ยังมีตลาดโบราณให้ไปเดินเล่นด้วยค่ะ เขารับปากแล้วว่าจะจัดให้

ขวัญเรือนเล่มใหม่ออกแล้ว
"ล้อมโลกด้วยรัก" ชื่อตอน "กลิ่นที่หอมไกล" ปะการังเขียนได้น่าอ่านเหมือนเดิมค่ะ

คำคมประจำฉบับนี้ "กลิ่นงามแห่งความดีกรุ่นกำจายไปไกลทุกทิศทาง"

อย่างนี้พี่ต้องเร่งทำความดี อย่างน้อยขอให้"กลิ่นงามแห่งความดี" กำจายไปถึงเมืองคอนและเมืองถลางนะคะ....อิอิ

พี่หมิ้นคะ

วันไหนที่ได้ดูถ่ายทอดการแข่งขัน ก็จะฟังเค้าบรรยายด้วยภาษาลาว น่ารักดีค่ะ เวียงจันทน์คงเปลี่ยนไปมากแล้วมั้งคะ บัวไปเมื่อเกือบ 10 ปีได้แล้วค่ะ
ส่วนล่าสุด ก็ ลพบ.อย่างที่ทราบนั่นแหละค่ะ

ภาษาลาวน่ารัก จริงใจนะคะ บางทีก็ฟังจั๊กเดียมสำหรับเราค่ะ

ประทับใจตั้งแต่ขึ้นเครื่องแล้วเจอป้าย "กะลุนาฮัดสายแอวในขะนะนั่ง" ค่ะ 555

อย่างตอนไปเดินหาที่พักกับเพื่อน เราเจอร้านอาหารชื่อ "แคมคาน" ซึ่งแปลว่า "ริมแม่น้ำคาน" ค่ะ
แล้วก็มี "แคมของ" ด้วยนะคะ แปลว่า "ริมแม่น้ำโขง" ค่ะ เลยยืนหัวเราะกันสนั่น

อย่างจักรยานนี่ เรียก "ลดถีบ" ตรงๆ เลยค่ะ อิ อิ
(อ้อ ภาษาลาวไม่มี ร เรือ ค่ะ)

ส่วนมอเตอร์ไซค์เรียก "ลดจัก" ซะงั้น

แล้ว "โอ้โลม" น่ะ แปลว่า "สนทนา" นะคะ อย่าคิดลึก

แต่ที่ฟังแล้วสะดุ้งสุดตัวคือ (เพื่อนโดนถาม) "เอาผัวแล้วบ่" 555 อึ้กๆ อะไรจะตรง จะแจ้ง ขนาดนั้น ที่จริงแปลว่า "แต่งงานรึยัง" เองค่ะ

โดยรวมแล้วก็ยังอยากไปอีกนะคะ ลพบ. น่ะค่ะ

ไปทัวร์ห้องน้ำไหนๆ ก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะพี่ขา

เอ๊ะ ปีนี้พี่หมิ้นไม่มีงานปีใหม่ที่ต้องขึ้นโชว์บ้างเลยเหรอคะ

กลิ่นความดีของพี่หมิ้นน่ะ ขจรขจาย มาถึงพวกเราตั้งนานแล้วค่ะ ไม่งั้นไม่คุยด้วยมาจนถึงขนาดนี้หรอกน้า ฮิ ฮิ

สวัสดีค่ะบัว

เล่าเรื่องความน่ารักของภาษาลาวแล้วชอบใจค่ะ พ่อ แม่ พี่ น้อง ชาวลาวเป็นคนอัธยาศัยดี เวลาคุยกันให้มองตาไปด้วยนะแล้วจะรู้สึกว่าเค้ามีความจริงใจ ใสซื่อบริสุทธิ์มาก เวลาไปหนองคายชอบข้ามฝั่งไปเที่ยวสปป.ลาวสักพักแล้วก็กลับ

ทัวร์ห้องน้ำจะให้กลับมาเล่าจริง ๆ นะ
แล้วต้องใส่รายละเอียดปลีกย่อยด้วยหรือเปล่าคะ....อิอิ

นึกขอบคุณเพ็ญและบัวเสมอที่มอบความไว้วางใจ.....เอ๊ย...ไม่ช่าย ๆ ที่มอบความรัก และความปรารถนาดีให้พี่มาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ถึงพี่จะบ๊อง ๆ ในบางเวลาแต่น้อง ๆ ก็ให้อภัยพี่เสมอ....ซึ้ง ๆๆ

ปีใหม่ก็มีกิจกรรมหลายภาคส่วนค่ะ ทั้งด้านสังคมและส่วนตัว แต่พี่ยังไม่แน่ใจค่ะ เพราะตั้งใจว่าจะชวนกันไปรำลึกถึงวัยเด็กที่ดิสนีย์แลนด์ฮ่องกงค่ะ

เรื่องโชว์นี่ท่านพี่สะกิดบอกว่าเพลา ๆ ไว้บ้างก็ดี....555

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
ภาษาลาวน่ารักจริงๆค่ะ มีเรื่องให้เราได้พูดถึงเสมอ เลยค่ะ
คุณบัวสงสัยนิดหน่อยค่ะ ว่าทำไม เขาเลือกถามเพื่อนคุณบัว คนเดียวละคะ

เรื่องกีฬาของไทย คงจริงนะคะ ขนาดมีโรงเรียนกีฬาแล้วก็ไม่ค่อยเห็นผลงาน

จริงๆ ก็ต้องขอบคุณ พี่หมิ้นกับคุณบัว ที่มาคุยด้วยสม่ำเสมอ

พี่หมิ้นคะ เพ็ญจำถ้อยคำ ในนิยาย ของคุณปิยะพรได้ เลาๆ ว่า ความรัก ไม่ว่าสถานะใด จะผูกพันกันไว้ได้ ก็ต้องมีศีลเสมอกัน เพ็ญก็ตีความว่า ควรต้องมีความรู้สึกที่ตรงกัน เสมอกัน เป็นทั้งฝ่ายให้และฝ่ายรับ ไปพร้อมๆกัน ความสัมพันธ์นั้นก็จะยืนยาว ค่ะ

แหม คุณเพ็ญ อิ อิ สงสัยบัวมี "ใบหน้า" เป็นอาวุธมั้งคะ เลยไม่มีใครกล้าถาม ส่วนเพื่อนโดนถามตอนไปคนเดียวเที่ยวหลังค่ะ

ว้าว พี่หมิ้นๆๆ ไปแล้วมาเล่าด้วยนะคะ อยากไปๆ ดิสนีแลนด์ แต่พอชวนใครๆ เค้าก็ว่าเล็กนิดเดียว แต่บัวคงไม่มีปัญญาไปถึงอเมริกาหรอกค่ะ ตรงนี้ใกล้สุด มีเครื่องบินตรงอีกต่างหากค่ะ

สวัสดีค่ะเพ็ญ

ชื่นชมกันไป ชื่นชมกันมาก็น่ารักไปอีกแบบค่ะ โปรดฟังอีกครั้ง (แบบไม่มีรถถังประกอบฉาก) ถ้าไม่มีจขบ. ที่ชื่อเพ็ญก็ไม่แน่นะคะว่าพี่จะได้มีโอกาสดี ๆ ที่มิตรรุ่นน้องคนนี้หยิบยื่นให้น่ะคะ

พี่เคยเห็นบางบล็อกปล่อยให้คนเม้นท์อยู่ได้ ไม่มีการตอบกลับ เป็นการสื่อสารทางเดียว นานน๊านจะเข้ามาตอบที ถ้าเป็นอย่างนี้ก็เสียกำลังใจคนเข้าไปเม้นท์เหมือนกันนิ สุดท้ายก็จะเบื่อไปเองโดยปริยาย

ไม่เห็นหน้าแต่รู้ใจ นี่แหละ....ใช่เลย เพ็ญ และ บัว.....อิอิ (ที่จริงยังมีนางฟ้าในใจอีกแต่เธอ ๆ คงไม่ได้เข้ามาอ่าน)

เรื่องความรัก ความผูกพันพี่มาเห็นชัด ๆ ก็ตอนที่ He มาขอแต่งงานนี่แหละค่ะ เมื่อก่อนพี่ก็คิดว่าจะรักเราจริงหรือเปล่าหนอ ระยะเวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ สุดท้ายพี่ต้องโทษตัวเองว่า มัวทำอะไรอยู่....แต่ก็ไม่สายเกินไปนะคะเพ็ญ

กรณีของพี่เหมือนกับว่าพระเจ้ากำหนดว่าให้ดูใจกันนานนนนน....(ไปหน่อย)...555

สวัสดีค่ะบัว

ดิสนีย์แลนด์อเมริกากว้างใหญ่มากกกก
เดินกับตับแลบค่ะ

บัวอย่าบอกว่าไม่มีปัญญา มันจะหมดกำลังใจ ขอให้พูดใหม่ว่าวันนั้นยังมาไม่ถึงนะคะ ทุกคนมีโอกาสเหมือนกันหมดค่ะ แต่ยังไม่ถึงคิวของเราเท่านั้น

เวลาไปฮ่องกงไม่เคยไปดิสนีย์แลนด์ เคยไปกับครอบครัวพี่ก้างแต่ไม่เข้าไปอาศัยนั่งอ่านหนังสือรออยู่ข้างนอก

ชอบตัวการ์ตูนทุกตัวของวอลท์ ดิสนีย์ เมื่อก่อนหนังของวอลท์ ดิสนีย์ชอบฉายที่โรงหนังฮอลลีวู๊ด ตรงสี่แยกราชเทวี พี่เป็นขาประจำโรงนี้

โรงหนังฮอลลีวู๊ด มีห้องขายตั๋วอยู่ติดถนนเพชรบุรี เวลาหนังดี ๆ เข้าแถวคนซื้อตั๋วจะยาวไปถึงฟุตบาท

พอซื้อตั๋วเสร็จก็มีทางเดินเข้าไปในโรงภาพยนต์ แล้วขึ้นบันใดวนขึ้นไปดูที่ชั้นสอง บริเวณผนังข้าง ๆ จะเต็มไปด้วยแผ่นโปสเตอร์หนังของวอลท์ ดิสนีย์ทั้งที่กำลังฉายและเตรียมเข้าฉาย ก็จะดูเอาไว้เพื่อเตรียมขอเงินคุณพ่อ คุณแม่มาดูเป็นลำดับต่อไป...อิอิ

พี่พูดเปรย ๆ ว่าน่าจะไปเที่ยวกัน He บอกว่าดีเหมือนกัน ที่จริงท่านพี่เค้าก็ชอบด้วย มีเสื้อมิกกี้เม้าส์ซื้อมาจากอเมริกาสองสามตัว ใส่บ้างไม่ใส่บ้างค่ะ

ไปไหนมาก็ต้องมาเล่าให้ฟังเป็นประเพณีนิยมของพี่ไปแล้วค่ะบัว....ถ้าสร้างความรำคาญก็ขออภัยด้วย...เอิ๊ก ๆๆ

สวัสดีค่ะพี่หมิ้น

ขอกราบขอบคุณจากใจจริงสำหรับของขวัญและพรดีๆ ที่มอบให้นะคะ แค่นึกถึงกันก็ดีใจมากกว่าสิ่งของใดๆ แล้วค่ะ

เช่นกันนะคะ ขอให้พี่หมิ้นกับบุคคลอันเป็นที่รักมีความสุขในทุกๆ วันค่ะ
หวังว่าสักวันคงมีโอกาสได้ขอบคุณพี่ด้วยตัวเองบ้างนะคะ

***************************

เล่าเถอะค่ะพี่หมิ้น เรื่องเล่าจากการเดินทางมีสองแบบนะคะ ถ้าเผื่อเป็นที่ที่ไม่เคยไป เราก็จะได้รู้จัก ได้ความรู้เพิ่ม ถ้าเผื่อเป็นที่ที่เคยไปแล้ว ก็จะได้ต่อยอดคุยกันไปมาไงคะ ไม่มีอะไรน่ารำคาญค่ะ

ศุกร์สุขนะคะพี่หมิ้น

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
วันนี้ มาทำงานนอกสถานที่ค่ะ
เพ็ญทำหน้าที่ประจำเวลามีงานลักษณะนี้ คือ ทำประกาศผลการแข่งขัน กับเกียรติบัตร

ตอนนี้กับรอผลการแข่งขันอีกสองรายการ ทำงานล่วงเวลาแต่ไม่คิดค่าชั่วโมงอีกแล้วค่ะ

ก็จริงนะคะ บางบล็อกก็ไม่ค่อยมี จขบ.มาคุย แต่อย่างเพ็ญ ก็ ไม่ใช่คนช่างคุย ได้มีพี่หมิ้น กับคุณบัว มาช่วยคุยก็ทำให้บล็อกนี้ไม่เงียบเหงา และเพ็ญก็ไม่ค่อยได้ไปคุยกับใครหรอกค่ะ มี 2-3 บล็อกเท่านั้นแหละ ที่แวะไปเมื่อพอมีเวลา ก็เลยไม่ค่อยมีคนอื่นเข้ามาคุย มีบางคนก็เมล์ไปคุยบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยว่าง ก็เลยห่างๆไปเหมือนกัน


เรื่องไปเที่ยว อย่างที่คุณบัวบอกค่ะ พี่หมิ้นเล่าเรื่องได้สนุกดี เพ็ญได้ความรู้เพิ่มขึ้น จากเรื่องเล่าของพี่หมิ้น

โอกาส ของคุณบัว ยังใกล้กว่าของเพ็ญอีกค่ะ เวลาปิดเทอม พี่ๆ เขาก็ไปเที่ยง ตปท.กัน เขาก็ชวนไป แต่เพ็ญก็บอกว่า ขอเก็บเงินไป เมกกะห์ ก่อน ไว้เงินเหลือแล้วค่อยไปที่อื่น 555 ป่านนี้ยังไม่ค่าเครื่องบินสักขาหนึ่งเลย

บัวคะ

ในสารบบวันสำคัญ ๆ ของคนเราก็ต้องมีวันนี้ใช่ไหมคะ พี่จำได้เสมอ แต่ปีนี้พิเศษเพราะ.......

"แค่นึกถึงกันก็ดีใจมากกว่าสิ่งของใด ๆ แล้วค่ะ" ประโยคนี้พี่ชอบมาก ถึงตัวจะไกลแต่ใจคิดถึงกันย่อมดีกว่าอยู่ใกล้แต่ใจห่างเหินหรือเหินห่างก็สุดแล้วแต่

มีเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งทำงานที่สนามบินภูเก็ต เขาเคยบอกว่าพี่มาเมื่อไหร่ต้อนรับเต็มที่

ด้วยความเกรงใจเพราะรุ่นน้องคนนี้ถ้าบอกว่าเต็มที่ คือ เต็มที่จริง ๆ พี่เลยบอกเขาว่าขอบคุณในน้ำใจที่มอบให้แต่พี่จะไปรถทัวร์น่ะ เขาบอกจะไปรอรับที่ท่ารถ พี่เลยบอกว่างั้นจะขับรถไปเอง....เอิ๊ก ๆๆ

ตอนที่พี่หัดขับรถเป็นใหม่ ๆ มีเพื่อนคนหนึ่งเขาเป็นคนชุมพร เขามีปัญหาหัวใจ เขาเศร้ามากอยากกลับบ้าน มาชวนพี่ยิก ๆ ให้นั่งไปเป็นเพื่อน พี่ขออนุญาตทางบ้านเสร็จสรรพก็นั่งไปกับเขา คิดว่าแค่นั่งสบาย ๆ คงไม่เป็นไร

พอไปถึงประมาณหัวหินเขาบอกแก ๆๆ ฉันขับต่อไม่ไหวแล้ว จากนั้นก็ปล่อยโฮ พี่ต๊กกะใจหมด เพื่อนบอกแกมาขับแทนฉันที พี่ก็อึกอักเฮ้ย...ฉันขับแล้วจะถึงบ้านแกไหมเนี่ย ในที่สุดทนเสียงรบเร้าและให้กำลังใจไม่ไหวเลยยอมขับด้วยความเร็ว 60 กม./ชม. ช้ากว่ารถพ่วงอีก...555

ขากลับเพื่อนติดใจยกยอว่าขับดี ปลอดภัยเลยได้ใจสปีดขึ้นไปเป็น 80 กม./ชม.....อิอิ

ตอนขาไปพี่คุย ๆๆ เพื่อนเงียบ
ตอนขากลับเพื่อนคุย ๆๆ พี่เงียบ....เครียดค่ะ

เพ็ญคะ

เวลาทำงานล่วงเวลาแล้วไม่ได้ค่าล่วงเวลาพวกเราก็มักจะพูดปลอบใจตัวเองกันว่าเป็นความรับผิดชอบในหน้าที่...อิอิ

ขอให้เพ็ญได้มีโอกาสไปเมกกะห์ในอนาคตอันใกล้นี้นะคะ

อดคุยเรื่องดาราศาสตร์ไม่ได้....อิอิ

เพ็ญคะตอนนี้ที่บ้านเพ็ญเห็นพระจันทร์ไหมคะ ที่บ้านพี่ไม่เห็นเพราะช่วงนี้แสงของดวงจันทร์แทบไม่มี และตกเร็วด้วย (ท่านผู้รู้บอกว่าสองทุ่มก็ตกแล้ว)

ฝากดูให้พี่ด้วยนะคะ....ไม่มีค่าล่วงเวลาให้เหมือนงานหลวงเลยอ่ะค่ะ

สวัสดีค่ะพี่หมิ้น คุณเพ็ญ

พี่หมิ้นคะ

งั้นก็มีบัวอีกคนค่ะ ถ้าพี่หมิ้นมาเที่ยวภูเก็ต ไม่ว่าจะทางไหน ยินดีต้อนรับอย่างเต็มใจ และเต็มที่เท่าที่โอกาสจะเอื้ออำนวยค่ะ เว้นเสียแต่ว่าการมาของพี่หมิ้น "เป็นความลับ" เท่านั้นเอง

เอ่อ พี่หมิ้นเข้าใจผิดไปหน่อยนึงรึเปล่าคะ ปรกติ "รถพ่วง" น่ะ บัวเคยเห็นแต่ "ตะบึง" เกิน 100 จนไม่กล้าเข้าใกล้นั่นแหละค่ะ อิ อิ ถ้าบอกว่า 60 ยังเร็วกว่ารถอีแต๋น ยังน่าเชื่อกว่าค่ะ 555

ศัพท์ของพวกบัวเวลาต้องทำงานเกินเวลา คือ "โอ แถม" ค่ะ ฮิ ฮิ

**********************
คุณเพ็ญคะ

แสดงว่าเค้าเห็นความสามารถของคุณเพ็ญในงานแบบนี้ไงคะ เพราะต้องการความละเอียดรอบคอบด้วยนี่นา

เรื่องดิสนีย์แลนด์ก็ว่าไป ตามประสาคนชอบเที่ยว แต่ตอนนี้ก็พยายามจะเที่ยวเมืองไทยให้ครบก่อนค่ะ

แต่บัวเชื่อว่าคุณเพ็ญต้องได้ไปเมกกะห์ค่ะ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
ขอบคุณค่ะ หวังว่า คงมีโอกาสได้ไปจริงๆ เมื่อวาน เป็นวันปีใหม่ ของอิสลาม คิดว่า ปีนี้ คงเป็นปีที่ดีกว่าปีก่อน

พรุ่งนี้วันเกิดคุณบัว ก็เหมือนเป็นวันปีใหม่ส่วนตัวนะคะ เป็นวันพิเศษเหมือนกัน ถ้าในฐานะเจ้าของวันเกิด แค่คำอวยพรก็ดีใจแล้ว แต่ในฐานะเพื่อน ก็อยากที่จะทำอะไรให้พิเศษสักหน่อย

พี่หมิ้นคะ เพ็ญเดาใจพี่หมิ้นถูกนะเออ ว่าพี่หมิ้น สามารถหาชื่อ ที่อยู่คุณบัวได้ แสดงว่า คุณบัว "ดัง" ใช้ได้นะคะ

วันนี้ มาทำงาน วันหยุด ได้ค่าแรง ๓๐๐ บาท แระค่ะ พี่หมิ้น ตอนเขียนรายงาน บอกว่ามาตอน แปดโมงเช้า กลับห้าโมงเย็น พี่เขาว่า รายงานเท็จเพราะ เมื่อวานกลับ ทุ่มหนึ่ง หัวหน้าเพ็ญ กลับสองทุ่ม