กลับมาคราวนี้ ดร.ฮันนิบาล จอมอำมหิต( และอึด! )ของเรา มาในแบบย้อนกลับไปตอนหนุ่มกลายๆ คล้ายๆ ฮอลลีวู้ดกำลังจะบอกเราว่าฮันนิบาล เล็คเตอร์ ไม่มีวันตาย…..และต้องมีสร้างออกมาอีกหลายภาคแน่ๆ ….(คุณอาจได้เห็น Hannibal X หรือ Hannibal Forever ก็เป็นได้)

เหตุการณ์ของเรื่องราวในภาคนี้ เกิดขึ้นก่อนในภาคแรก (Silence of the Lambs) ประมาณ 1 ปี เรื่องราวในหนังเป็นอย่างไรนั้นไม่ขอกล่าวละกันเดี๋ยวไปดูแล้วจะไม่สนุก ดังนั้นจึงขอถือดีทำตัวเป็นนักวิจารณ์เสียเลย

1. เมื่อว่ากันตามคุณภาพของตัวหนัง
----เป็นหนังที่โชว์ความสามารถทางการแสดงอีกครั้งของด๊อกเตอร์ฮันนิบาล เอ๊ย! ไม่ใช่ แอนโธนี่ ฮอปกินส์ต่างหาก ถึงแม้ในภาคนี้ เขาอาจไม่ได้มีบทบาทจัดจ้านอย่างสองภาคที่แล้ว แต่ท่านเซอร์ก็สามารถทำให้คนดูสยดสยองทุกครั้งที่เขาโผล่เข้ามาในซีนนั้นๆ แต่ทว่า บทเด่นในภาคนี้กลับตกไปอยู่ในมือของ เรล์ฟ ฟายน์ ที่รับบทเป็นฆาตกรจอมโหดที่ชื่อ ฟรานซิส โดลาไฮด์ และนายเรล์ฟคนนี้ก็ไม่ได้ทำให้ผมผิดหวังเลย เขาเล่นบทนี้ได้ดี ได้ลึก และน่าสงสารจริงๆ(เป็นฆาตกรที่น่าสงสารที่สุดของหนังชุดนี้) ในขณะเอ็ดเวิร์ด นอร์ตันนั้นกลับเล่นได้อย่างน่าผิดหวัง ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา จะว่าเป็นเพราะบทไม่ส่งนั้นก็ไม่น่าจะใช่…อันนี้คุณๆ ช่วยวิเคราะห์กันเอาเองด้วยนะครับ และอีกคนที่ขอยกให้เป็นแชมป์ทางการแสดงของ Red Dragon คือ เอมิลี่ วัตสัน รับบทเป็น รีบ้า แมคเลน หญิงสาวที่ฆาตกรหนุ่มตกหลุมรัก เอมิลี่ทำให้เราเชื่อในสิ่งที่เธอเป็น เธอทำให้เราหลงรักรีบ้าไม่จากฆาตกรผู้น่าสงสารคนนั้น
----พูดถึงเรื่องบทบ้าง ในภาคนี้ได้ เท็ด แทลลี่ มือเขียนบทออสการ์จากภาคแรกของหนังชุดนี้ เท็ด ทำหน้าที่ของเขาได้ดีมาก…นับว่าเป็นส่วนสำคัญที่สุดสำหรับ Red Dragon เขาสามารถกระจายบทให้กับนักแสดงทุกคนได้ดี มีด้านลึกด้านดีด้านร้ายในทุกๆ ตัวละคร และที่สำคัญเขาสร้างความสัมพันธ์อันไม่ธรรมดาระหว่างรีบ้ากับฆาตกรร้ายได้อย่างน่าประทับใจและน่าสยดสยองไปในเวลาเดียวกัน ถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายนัก จริงอยู่ที่หนังเรื่องนี้สร้างจากนิยายชุดของโธมัส แฮริส แต่ถ้าคุณเคยเรียนเขียนย่อความ คงรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากอย่างยิ่ง ที่ต้องย่อความจากเกือบ 600 หน้า ให้เหลือเพียงร้อยหน้ากว่าๆ อีกทั้งบทย่อความนั่นต้องกลายมาเป็นบทหนังซะด้วยสิ…ไม่ใช่เรื่องหมูๆ นะคร้าบ
----และสุดท้ายที่ว่ากันถึงคุณภาพของตัวหนัง ใช่แล้วครับ เรากำลังหมายถึงตัวผู้กำกับคร้าบ…….เอ่อ…จะพูดไงดี ผมว่าเขาก็กำกับใช้ได้นะครับกับการเปลี่ยนแนวหนังของตัวเองอีกครั้ง(จาก Rush Hour และ Family Man) ตัวหนังอาจมีบางช่วงที่สะดุดไปบ้าง แต่ไม่เสียหายอะไรนักกับตัวหนัง ถือว่าพี่แกใช้ได้ครับ….แต่สุดยอดการกำกับของหนังชุดนี้ผมขอยกให้โจนาธาน เด็มมี่ จาก Silenceฯ ครับ

2. ว่ากันตามความรู้สึกของผมเมื่อดูจบ
----หลังจากดูเรื่องนี้ จึงได้พบว่าหนังระทึกขวัญบางเรื่องถึงแม้จะทำหน้าที่ตามแนวทางของมันได้ดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะชอบหนังเรื่องนั้นได้ และกับหนังเรื่องนี้ Red Dragon……..
--ผมไม่ชอบ Red Dragon สักเท่าไหร่เลยล่ะครับ หนังดูเดาง่ายไปตลอดทั้งเรื่อง ฉากไคลแมกซ์ในบ้านของฆาตกรนั้นอาจทำได้ดี(มาก) แต่ก็ไม่ถึงขั้นน่าจดจำ(ผมกลับจำฉากเปิดกะโหลกแงะขมองกินได้ชัดกว่าอีก) อีกทั้งความตึงเครียดที่ปกคลุมในหนังทั้งเรื่องนั้น ดูไม่น่าติดตามเท่าไหร่นัก คือเครียดอย่างเดียว ไม่ลุ้น ไม่สนุกอย่างที่คาดไว้ ผิดกะในภาคที่แล้วที่ถึงจะตึงเครียดและชวนแหวะเพียงใด แต่ก็ยังดูสนุกได้ และตัวละคร วิล แกรห์ม ที่เอ็ดเวิร์ด นอร์ตันเล่นนั้น เป็นตัวเดินเรื่องสำคัญคนนึง กลับแสดงออกมาได้น่าเบื่ออย่างไม่น่าเชื่อ! พอถึงฉากจบเราเลยไม่ลุ้นเอาใจช่วยเขาน่ะครับ เพราะเบื่ออีตาคนนี้ไปแล้ว

เอาเป็นว่าถ้าคุณไม่ได้เป็นแฟนหนังชุดฮันนิบาล(อย่างผม) ก็อาจจะไม่ต้องดั้นด้นไปดูก็ได้ครับ แต่ถ้าคุณเป็นแฟนพันธุ์แท้ฮันนิบาลอย่างผม ก็ไม่เสียหายอะไรที่จะไปดู เพราะคุณอาจจะชอบก็ได้ อีกทั้งเราเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าฮันนิบาลที่จะมีในภาคต่อไป ซึ่งไม่ใช่จากการดัดแปลงจากงานเขียนของโธมัส แฮริสแล้วนั้น จะยังดูดีกว่าภาคนี้หรือไม่ หนำซ้ำท่านเซอร์ แอนโธนี่ ฮอปกิ้นส์ ก็ออกปากว่าเบื่อๆบทด็อกเตอร์ด็อกต๊องอย่างฮันนิบาลเต็มทีแล้ว

ดู Red Dragon เป็นการทิ้งทวนฮันนิบาลในมาดของท่านเซอร์แก ก็น่าจะดีนะครับ

อัศจรรย์พันลึก ดิจิตอลก็แสดงหนังได้

ผมทึ่งที่สปลีลเบิร์ก ทำให้ไดโนเสาร์มีชีวิตในจูราสสิกปาร์ก (แต่เสียดายที่มันพูดภาษาคนไม่ได้)

ผมอึ้งที่จอร์จ ลูคัส ทำให้จาร์จาร์ บิ๊งก์ สามารถพูดโต้ตอบกับโอบีวัน-เคโนบีได้ (แต่สุดท้ายกลับต้องมานั่งกลุ้มแกมรำคาญที่มันพูดมากเกินไปแถมยังแสดงหนังไม่ได้เรื่องอีก)

และแล้ว. . . เจ้าหนูน้อยจาก Stuart Little ก็ทำให้ผมเข้าใจว่าเจ้าตัวอนิเมทจากเทคนิคดิจิตอล ก็แสดงหนังได้ แต่ก็คงอยู่แค่ในกรอบคาแรคเตอร์ที่ขายเฉพาะความน่ารักน่าชังเท่านั้นกระมัง

จนกระทั่ง กอลลัม! กอลลัม! ก็ทำให้ผมพบความอัศจรรย์ใจอีกครา. . .


ในภาคที่แล้ว LOTR ได้เคยกล่าวถึงกอลลัมว่า เป็นฮอบบิตธรรมดาตัวหนึ่งที่ชื่อว่า สมีกอล แต่หลังจากที่มันได้พบแหวนและถูกอำนาจของแหวนนั้นครอบครอง ก็ทำให้สมีกอลกลายร่างเป็นอสูรกอลลัม
แต่ใครเล่าจะคิดว่าการปรากฏตัวของกอลลัมใน The Two Towers จะนำมาซึ่งการแสดงอันโดดเด่น จนถึงขนาดที่ว่าโปรดิวเซอร์ของหนังไตรภาคชุดนี้ คิดที่จะเสนอชื่อกอลลัมเข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม ทั้งที่เจ้ากอลลัมที่ว่าเป็นตัวอนิเมทจากเทคนิคทางคอมพิวเตอร์. . . อ๊ะ จริงดิ!

อันที่จริงแล้ว กอลลัมก็ใช่ว่าจะมาจากโปรแกรมทางคอมพิวเตอร์แต่เพียงอย่างเดียว ทั้งนี้ทั้งนั้น ทีมงานทางด้านดิจิตอลได้อาศัยท่าทางอากัปกิริยารวมทั้งน้ำเสียงของนักแสดงคนหนึ่งเป็นต้นแบบ นักแสดงคนนั้นคือ Andy Serkis หนุ่มใหญ่จากประเทศอังกฤษ ที่ไม่ค่อยจะมีผลงานการแสดงที่สร้างชื่อเสียงให้ตนเองมากนัก
ในฉากตอนหนึ่งที่โชว์พลังความสามารถในการแสดงของกอลลัมได้เป็นอย่างดี คือฉากตอนที่กอลลัมกำลังเถียงตัวเองว่าจะช่วยโฟรโด หรือจะทำลาย ซีนนี้ซีนเดียวได้หลายอารมณ์มาก ทั้งตลก ทั้งน่ากลัวและน่าประทับใจ ต้องยอมให้เขาเลยจริงๆ ครับ

ส่วนนักแสดงที่เป็นคนท่านอื่นๆ ก็ยังเล่นได้ในระดับดี ที่โดดเด่นขึ้นมาหน่อย ก็คงเป็น ฌอน แอสติน กับ เอไลจาห์ วู้ด ที่เล่นเป็น แซม กับโฟรโด้ ตามลำดับ สองคนนี้เป็นตัวเดินเรื่องที่สำคัญ(แหงล่ะ ก็แหวนอยู่กับสองฮอบบิตคู่นี้น่ะดิ) พวกเขามีพัฒนาการที่เด่นชัดมากจากภาคที่แล้ว ในขณะที่อารากอร์น(วิกโก้ มอร์เตนเซ่น) เลโกลัส(ออร์แลนโด้ บลูม) และกิมลี่ย์(จอห์น-ไรส์ เดวี่ส์) ก็เป็นส่วนชูรสสำคัญยิ่งในด้านความบู๊ดีเดือดของหนัง และผู้กำกับปีเตอร์ แจ็คสัน ก็ฉลาดพอที่สามารถเล่าเรื่องในส่วนของการผจญภัยของโฟรโด และส่วนแอ๊คชั่นสงครามของฝ่ายอารากอร์นได้อย่างลงตัวไม่มีขาดไม่มีเกิน(อาจจะเกินมาบ้างในส่วนของเรื่องความรักระหว่างอารากอร์นและเอโอวีน แต่ก็ถือว่าไม่เสียหายต่อตัวหนังมากนัก)
และยังมีอีกหลายตัวไม่ว่าจะเป็นทรีเบียร์ด แกนดัล์ฟ(ที่หนังพาเขากลับมาได้อย่างงดงามที่สุด!) เมอร์รี่ ปิ๊บปิ้น ฯลฯ ก็เป็นส่วนดีๆ ของหนังทั้งนั้น รวมไปถึงตอนจบของภาคนี้ด้วยที่ทิ้งท้ายไว้อย่างมีปริศนา ทำให้อยากดูภาคต่อไปในแทบจะทันที(ทำไมต้องรออีกปีด้วยนะ)

หากจะให้เทียบภาคนี้กับภาคที่แล้ว บอกตรงๆ ว่าเทียบกันยาก เพราะในภาคแรกนั้นเหมือนเป็นการปูเรื่องมากกว่า (ซึ่งเป็นการปูเรื่องที่ฉลาดมากๆด้วย) ในขณะที่ภาคสองนี้เป็นการเริ่มเดินเครื่องออกสตาร์ทแล้ว ซึ่งจะมีฉากแอ๊คชั่นอยู่เยอะมาก โดยที่ในภาคแรกจะเป็นเรื่องของการหาพรรคพวกร่วมเดินทางและผจญภัยมากกว่า

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม คนที่ยังไม่ได้ดูภาคแรก ผมขอแนะนำให้ไปหาวีซีดี หรือวีดีโอมาดูก่อน แล้วค่อยไปดูภาคต่อนี้นะครับ เพราะจะได้ดูได้อย่างสนุกสนานและเข้าใจมากขึ้น (ผมเองขนาดดูภาคแรกไปสองรอบแล้ว ยังออกจะงงๆ ในบางฉากบางตอนด้วยซ้ำว่ามีที่มาอย่างไร)

และสำหรับคนที่คล้ายกำลังมืดบอดในความหวัง รวมไปถึงคนที่ยังไม่ได้ของขวัญปีใหม่จากใคร ลองแวะไปดูหนังเรื่องนี้เป็นรางวัลใจให้ตัวเองสิครับ ผมเชื่อแน่ว่าเวลา 3 ชั่วโมงที่เสียไป คุณจะได้ทั้งความสนุก และอะไรดีๆติดตัวไปอีกนาน

สุดท้ายนี้ ส วั ส ดี ปี ใ ห ม่ ครับ ขอให้ร่างกายแข็งแรง จะได้มีแรงไว้ดูหนังดีๆ สนุกๆ ไปอีกเยอะๆ เป็นพันเป็นหมื่นเรื่องเลยเอ้า!

ลาละครับ ปีม้าพยศ . . . BYE BYE