อะ-เดย์:ยาวยาว
+6โมงเช้า,ไม่ตื่นง่ายๆ...
ตั้งปลุกไว้ตอนหกโมงเช้า... งัวเงียหามือถือจนเจอก่อนจะปิดเสียงปลุก เมื่อคืนนอนดึกเลยตื่นไม่ไหว จำได้เลือนรางว่าฝันเห็นตัวเลข ไม่ใช่ตัวเลขสามตัวอย่างที่ใครเข้าใจกัน แต่เป็นเลขนับร้อยตัวในวิชาแควคิวลัสต่างหาก!!
+9โมงครึ่ง,แปงสการ์...
มาเรียนพิเศษวิชาภาษาอังกฤษสาย... คอร์สติวเตรียม O-Net , A-Net ที่มีเพียงเพื่อนสนิทไม่กี่คนนั่งเรียนกันอยู่ ครูคนสอนชื่อ ครูคุ้น ตอนฟังชื่อครั้งแรกเราฟังเป็น ครูกุ้น
ไม่ใช่กุ้นครับ คุ้นต่างหาก
คุ้น?
ครับ คุ้นเคย
อาจเพราะชื่อครูแปลกหู เราจึงไม่ยอมเรียกและเปลี่ยนมาเรียกว่า Teacher จนติดปาก
เรียก Teacher แหละดีแล้ว ให้สมกับมาเรียนภาษาอังกฤษ เพื่อนเราให้เหตุผล..ตามนั้น
Teacher ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุ 15 อยู่มาเกือบ20ปี จึงไม่แปลกที่เป็นพวกอเมริกาจ๋า
เรียนภาษาอังกฤษมาได้5-6ชั่วโมง การสอนของTeacherก็น่าพอใจ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราไม่เคยบอก Teacherเลย และเราก็อึดอัดมากเวลา Teacher พูดถึงอเมริกา เราแอบคิดในใจเล่นๆว่าจะสารภาพความในใจตอนจบคอร์ส...
Teacher ค่ะ หนูไม่ชอบผู้นำอเมริกาคนนั้นเอามากๆ
ถ้าให้จัดแปงสการ์ หนูจะให้เค้า2รางวัลเลย
รางวัลแรกคือตูเห็นแก่ตู และอีกรางวัลคือ จัดการ(เรื่องชาวบ้าน)ดีเด่น ขอโทษนะค่ะ หากรางวัลของหนูทำให้ Teacherอึ้งไป (แค่คิดเล่นๆ..เอาจริงๆไม่กล้าพูดหรอก..อย่าเพิ่งตกใจสิ ฮะฮะ)
+บ่ายโมง,หาคำตอบ...
นั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดกับเพื่อนอีก2-3คน... หยิบโจทย์เลขที่คิดค้างไว้เมื่อคืนมาคิดต่อ
บอล..ช่วยคิดข้อนี้ให้เราหน่อยสิ เมื่อจนปัญญา เพื่อนจึงเป็นตัวช่วยแรกๆ
10 นาทีผ่านไปบอลยังคงก้มหน้าก้มตาคิดเลข...
เสน่ห์ของการทำโจทย์เลขคงอยู่ที่การหาคำตอบนี่ล่ะ.. ดีใจถ้าเจอคำตอบที่ถูกต้อง , หงุดหงิดหากคำตอบที่ได้ไม่ตรงกับคำตอบจริง ไม่ก็ผิดหวังถ้าต้องเดาหรือส่งกระดาษเปล่า
โอ้ย! ทำไมคำตอบมันไม่มีในตัวเลือกว่ะแปง บอลเริ่มบ่น
เครื่องหมายผิดเปล่า
ไม่นิ
เงียบกันไป5นาที... เจอแล้วๆ เฮ้ออออ เสียงตื่นเต้นมาก แถมถอนหายใจอย่างโล่งอกอีกต่างหาก
เอ้ยจริงดิ! พลาดตรงไหนอ่ะ
คูณเลขผิด บอลหัวเราะ
เจอคำตอบซักที เราหัวเราะบ้าง
+บ่ายสองโมง,ละมุนใจ...
รีบจ่ายเงินให้รถมอเตอร์ไซด์รับจ้าง... แดดร้อนมากเลยต้องวิ่งเข้ามาในร่ม มองหาคนที่นัดไว้ในร้าน ปรากฏว่าเขามารออยู่ก่อนแล้ว แด๋นยิ้มให้และยกมือทักทายเรา วันนี้แด๋นอยู่ในชุดนักเรียน ไม่ค่อยเจอกัน..เลยแปลกตาไปบ้าง
ลาเต้เย็นแก้วนึงค่ะ เดินไปสั่งแล้วหยิบบราวนี่มาใส่ไว้ในจาน
ลาเต้คาราเมลใช่เปล่า เราถามแด๋น
ใช่แล้ว แปลกดีทั้งเราและแด๋นสั่งเมนูเดิม..ไม่เคยเบื่อ
นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย ผลัดกันเล่าผลัดกันฟัง คุยถึงหนังสือและใครอีกหลายคน เวลากินกาแฟ เค้าไม่รีบกัน ค่อยๆกิน ค่อยๆคุยได้บรรยากาศ แด๋นเคยบอกเราตอนครั้งก่อน ซึ่งเราก็เห็นด้วย
ทุกครั้งที่แวะมาละมุนเราไม่เคยนึกถึงเรื่องของเวลา เพราะเรารู้สึกว่าโลกมันหมุนช้าลง บรรยากาศรอบๆจึงดูสบายๆ ไม่รีบเร่ง ไม่ต้องวิ่งแข่งกับใคร
+บ่ายสามโมง , งานหนังสือและหนังสือเก่า...
วันนี้ที่ตรังจัดงานมหกรรมหนังสือเป็นวันแรก... เรากับแด๋นเลยไม่พลาด เดินมองหาหนังสือเล่มใหม่ของคุณประชาคม เที่ยวเรือสุดท้าย แต่กลับไม่เจอ สงสัยยังเดินทางมาไม่ถึงตรัง
ผ่านกองหนังสือลดราคา จากป้ายเขียนว่าลด 50% ที่จริงเราไม่ค่อยใส่ใจกับราคาหนังสือมากนัก หากเราอยากอ่านเล่มนั้นจริงๆ แต่เราแวะเข้าไปเพราะเห็นหนังสือเก่าๆเยอะ
และแล้วก็ไปสะดุดกับเล่มนี้
คนไต่ลวดบนดาวสีฟ้า รวมเรื่องสั้น10เรื่อง ของทินกร หุตางกูร ตัดสินใจจ่ายเงินให้คนขายทันทีที่เห็น แอบคิดในใจ ตกหลุมพี่เต้ยอีกแล้วแพนด้าวินเอ้ย!
+สี่โมง , กลับบ้าน...
รถตู้โดยสารวิ่งไปตามถนน... ผู้โดยสารสิบสองชีวิตมุ่งหน้ากลับบ้าน เราเปิดหนังสือเล่มที่เพิ่งซื้อขึ้นอ่าน เรื่องสั้นเรื่องแรกชื่อ นกในพายุตะวันตก ประทับใจอยู่2ตอน รู้สึกอยากเอาหัวไปชนกำแพงแล้วตะโกนว่า โคต-รชอบ
- เด็กชายกับจานบิน
เธอร้องไห้ทำไม
ผมถูกแม่ตี
เธอทำผิดอะไรถึงถูกแม่ตี
แม่ว่าผมพูดโกหก เป็นเด็กไม่ดี
เขาบอกแม่ว่าเห็นจานบินตอนใกล้รุ่ง
.
- "แผนสังหาร" , ตัวเอกชื่อสิบตรีบุหงา ชอบร้องเพลง Life On Mars ของเดวิค โบรี่ เพลงที่บรรยายความอ้างว้างแปลกแยกของชีวิตในเมืองใหญ่
อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้จบ.. เข้าใจเลยว่าทำไม...gyunwinถึงชอบงานเขียนของพี่เต้ย-ทินกร เข้าใจแล้วว่าทำไมเราถึงตกหลุมหนังสือของเขา
เราเชื่อว่านอกโลกมีสิ่งมีชีวิต และเราก็เชื่อว่าเด็กชาย8ขวบคนนั้นไม่ได้โกหก เราเชื่อว่าสังคมยังมีคนโดดเดี่ยว และความแปลกแยกมีอยู่จริงๆ น่าเศร้าที่คนบนโลกด้วยกันมองคนด้วยกันว่าเป็นสัตว์ประหลาด
แต่มีอยู่2อย่างที่ทำให้เราแตกต่างไปจากเรื่องสั้นเรื่องนี้..
สิ่งแรกคือ พ่อแม่เราเข้าใจเราเสมอ ถ้าเราบอกว่า...
เมื่อคืนหนูเจอมนุษย์ต่างดาวด้วย เราคุยกันสนุก เขาเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก
พ่อแม่เราคงจะสวมวิญญาณไอสไตน์ และพูดประโยคเท่ๆว่า...
จินตนาการสำคัญกว่าความรู้ ฮะฮะ
อย่างที่สองคือ เราเชื่อว่าในสังคมไม่ได้มีคนโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว และเพลง Life On Mars ถูกเปิดฟังเกินกว่า100ครั้ง จะอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน หรือว่าซ่อนแอบในดาวเคราะห์สีชมพูอมแดง อย่างน้อยคนที่เหมือนกัน ก็ยังเข้าใจกันอยู่ดี ฮะฮะ
+5 โมงเย็น , วิ่งกันเป็นวงกลม...
สวมรองเท้าผ้าใบ... เตรียมตัวไปวิ่งออกกำลังกาย มาถึงสนามวิ่งเจอคนคุ้นหน้าคุ้นตาวิ่งกันอยู่ก่อนแล้ว เริ่มออกวิ่งด้วยความเร็วพอดีกับตัวเอง วิ่งไปได้3รอบเริ่มเหนื่อย สุดท้ายยอมแพ้ขอเดินพักดีกว่า
ดวงอาทิตย์กำลังจะหายไปในหลังต้นไม้ใหญ่ ตอนนี้สนามวิ่งอากาศดี สายลมพัด บรรยากาศดีๆแบบนี้ทำให้คิดถึงเรื่องสั้นที่เคยเขียนไว้ตอน2-3ปีที่แล้ว
เรื่องสั้นความรักเรื่องแรก และเป็นเรื่องเดียวในตอนนี้ที่เขียนได้ พระเอกถามนางเอกว่า...
ทำไมเราถึงไม่เจอกันซักที
เพราะทางเดินเราเป็นวงกลม
ถ้าอย่างนั้น เราน่าจะเจอกันที่จุดตัดสิ แต่ทำไมถึงไม่เจอ
ไม่เจอหรอก เพราะเราเดินตามหลังกัน
ยังไง
คนที่เดินข้างหลังได้เพียงเห็นแผ่นหลังของคนข้างหน้า ขณะที่คนข้างหน้านั้นไม่เคยรู้เลยว่ามีคนเดินตามหลังอยู่ นางเอกตอบแบบนี้
เราเขียนให้เรื่องสั้นเรื่องนี้จบลงแบบ Happy Ending เมื่อคนที่เดินข้างหน้าตัดสินใจหยุดเดิน และหันหลังกลับ ก่อนจะเดินย้อนมาตามทางที่ได้เดินผ่านมา
เจอกันสักทีนะ
อืม เจอกันเสียที
+สองทุ่ม , จบแล้วหนึ่งวัน...
นั่งหน้าโน้ตบุ๊ก... ถ่ายทอดเรื่องในหนึ่งวันผ่านปลายนิ้ว มองชีวิตหนึ่งวันแล้วตลกดี มีครบทั้งฝันค้าง , ค้นหาบางอย่าง , ประชดประชันโลก , พักใจ, เดินทางทางจินตนาการ , ฝันว่าความรักมีจริง , ทำในสิ่งที่เชื่อ
. มองๆไปชีวิตเราในหนึ่งวันไม่ธรรมดาเหมือนกันนะเนี่ย
+4 ทุ่มครึ่ง , อะเดย์...
กำลังจะจบบันทึกหนึ่งวันแล้วล่ะ แต่ขอฝากขอความไว้ได้ใช่ไหม?
ขอบคุณนะที่นั่งมองชีวิตเราทั้งวัน
เราชักอยากเห็นชีวิตเธอบ้างแล้วล่ะ ให้เวลา1วัน พาเราไปรู้จักเธอหน่อยสิ นะนะ
ปล. บันทึกหน้านี้ยาวหน่อยคะ (ที่จริงก็ยาวทุกครั้งไม่ใช่เหรอ? ฮะฮะ) คงหายไปนานหน่อย โค้งสุดท้ายของการอ่านหนังสือแล้ว ถ้าคิดถึงกันก็เขียนบันทึก1วัน แบ่งปันรายงานความเคลื่อนไหวให้อ่านบ้าง อย่างน้อยเราก็ได้เห็น1วันของกันและกันได้ไง ฮะฮะ รักษาสุขภาพกันนะค่ะ อะคริ อะคริ
Create Date : 26 มกราคม 2551 |
|
35 comments |
Last Update : 27 มกราคม 2551 15:36:32 น. |
Counter : 559 Pageviews. |
|
|
|
ชอบเจ้าชายน้อยจัง