|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ตรัง Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทฤษฎีมีอยู่ว่า...คนเรามีสิทธิ์พบกันและใช้ชีวิตร่วมกัน อาจจะ3ปี 50ปี 1นาที หรือ 1วินาที ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อน ศัตรู คนรัก พ่อแม่ หรือแม้แต่ตัวเอง ยังไงพวกเขาก็ต้องจากกัน...บางทีก็ดีใจ บางทีก็เศร้า (ควันใต้หมวก/วิศุทธิ์ พรนิมิตร)
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ต่างจากจขบ.เท่าไรนัก
รูปสวย ตัวอักษรมอบรอยยิ้ม...
ดีใจที่พี่แปงได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียน
โรงเรียนอาจเปลี่ยนไปบ้าง ทั้งคนทั้งสถานที่ แต่นิว่า "กลิ่น"ของ"วันวาน"ยังคงกรุ่นกำจายอยู่เสมอ
อีกทั้งบ้านของเรายังสวยไม่แพ้ใครหรอกเนอะ ทั้งในแง่ของการมอง และในแง่ของความรู้สึก มันออกจะสวยที่สุดด้วยซ้ำไป...
อีกไม่นาน นิก็คงกลายเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเหมือนพี่แปง แต่กว่าจะถึงวันนั้น คงเหนื่อยน่าดู
จะว่าไปก็น่าจะอีกนานได้นะ
เพราะนิอาจจะถือคติอย่างพี่แปง
"ยังไม่สวย ไม่ไป" 555
ยืนยันอีกครั้ง นิอ่านเอนทรี่นี้แล้วมีรอยยิ้ม !!
ป.ล.ปิงปอง นิก็ไม่เคยชนะพี่แปงเหมือนกัน !!!!