|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ช่วงเวลานี้...
กลับบ้านคราวนี้มีความสุขจัง
รู้สึกว่าตนเอง ยิ่งโตยิ่งติดบ้าน ไม่เหมือนแต่ก่อน...
บ้านฉันอยู่ในเมืองเล็กๆ ของจังหวัดเล็กๆทางใต้
เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า
ตัวเมืองเล็กๆแห่งนี้ บรรยากาศคล้ายกับย่านเมืองเก่าของภูเก็ต
พ่อฉันเป็นครู
สุภาพ เรียบร้อย ความสุขุมของพ่อทำให้ฉันเกรงใจ
เป็นครั้งแรก...ที่ฉันได้เห็นความสามารถด้านกีฬาของพ่ออีกหนึ่งอย่าง
พ่อฉันเล่นปิงปองเก่ง และเป็นอีกหนึ่งเรื่อง ที่ฉันไม่เคยชนะพ่อ
แม่ฉันปราดเปรียว
ไม่พูดคำหวาน แต่ว่าจริงใจ
แม่ฉันทำกับข้าวอร่อย
และเป็นครั้งแรก ที่แม่เอ่ยถามเรื่องความรัก.....
เพื่อนๆฉันไม่เคยนั่งรถไฟ...
และฉันได้พาพวกเธอนั่งรถไฟ ไปไกล ไปตรัง...ครั้งแรก
เธอคนหนึ่ง..ฝันว่าจะได้ซื้ออาหารอร่อยๆ กินในทุกๆสถานีที่จอด
เธออีกคนเป็นคนกรุงเทพฯ ทุกสิ่งระหว่างทางจึงน่าสนใจไปหมด
ส่วนเธออีกคนสนุกกับการถ่ายภาพและการกิน
ฉันดีใจที่พวกเธอชอบ “บ้าน” ของฉัน และ “การเดินทาง” ในครั้งนี้
ฉันเองไม่รู้ตัวว่าหลงรักร้านกาแฟ มานานเท่าไหร่แล้ว
สิ่งที่ฉันพบคือ ความสุขของการละเลียดกาแฟ
ขึ้นอยู่กับบรรยากาศ..รอบตัว
กลับมาที่บ้าน...
กลับมายังร้านกาแฟร้านเดิม ภาพบางภาพฉันยังติดตา
มุมเก้าอี้ไม้มุมนั้น ครั้งหนึ่งเราเคยนั่งกันตรงนี้
ฉันสั่งลาเต้เย็น เธอสั่งชาพีช และตามด้วยแซนด์วิช
มุมเก้าอี้กลมใต้โลโก้ร้าน
ครั้งหนึ่งของหลายๆครั้ง ฉันกับเพื่อนในกลุ่ม
เคยใช้มุมนี้เป็นมุมสังสรรค์ คุยกัน หัวเราะกัน ปลอบใจกัน
แลกเปลี่ยนความคิด ทุกข์สุขของกันและกัน
หรือแม้กระทั้งใช้โต๊ะตัวกลมมุมนี้ “เลือกคณะ” ก่อนจะรู้ผลในรั้วมหา’ลัย
ร้านกาแฟอีกร้าน
เจ้าของเป็นคนเดียวกับร้านกาแฟข้างบน
การตกแต่งอาจต่างกัน ให้บรรยากาศอาจไม่เหมือนกัน
แต่รสชาติ ความกลมกล่อมยังเหมือนเดิม
คงมีโอกาสไม่มากนัก ที่ลูกค้าจะรู้สึกผูกพันกับเจ้าของร้าน
สิ่งนี้ได้เกิดขึ้นกับ ตัวฉัน เพื่อนฉัน และคนรอบข้างที่ฉันรู้จัก
กลับบ้านครั้งนี้ เหมือนได้กลับไปเจอภาพในวัยเด็ก...
ฉันกลับไปเยี่ยมโรงเรียน
6 ปีในสถาบันแห่งนี้ ได้หล่อหลอม ขัดเกลา ทำให้ฉันเติบโต เป็นฉันในวันนี้ได้
ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเสมอกับทุกสิ่ง
ครูเก่าๆเกษียณ ฉันนึกถึงครูเลขอีกคนที่ฉันรัก
ท่านเคยบอก เด็กๆต้องมี “ 3 อ่อน” อ่อนน้อม อ่อนหวาน อ่อนโยน
ฉันนึกถึงลุงภารโรงที่จากไปด้วยโรคมะเร็ง
ครั้งหนึ่งในเดือนกุมภา ฉันและเพื่อนเคยมอบ“ดอกกุหลาบ” แก่ลุง
ดอกกุหลาบคือสัญลักษณ์ของความรัก และชื่นชม
ลุงภารโรง ทำงานหนัก ขยัน ใจดี
สิ่งที่ฉันเรียนรู้.....
คนเราแม้ด้อยการศึกษา หน้าตาไม่หล่อเหลา แต่จิตใจดี กลับน่าเทิดทูนยิ่งกว่า
ฉันไหว้โดยไม่อาย
ยิ้มโดยไม่เสแสร้ง
คนดีๆอย่างนี้ ไม่มีประโยชน์ที่จะสวมหน้ากากเข้าหากัน
...ลุงภารโรง เป็น “ครู” ของฉันคนหนึ่ง หลับให้สบายนะคะ...
ครูอีกคนที่ฉันรัก เป็นครูหมวดคณิตฯ
ท่านสอนฉันทั้งม.ต้น ม.ปลาย
เป็นครูคนแรกที่ทำให้เด็กไม่ชอบคำนวณอย่างฉัน อยากเรียนคณิตฯ
ตอนจบมัธยมต้น ฉันได้รับ “กลอน” อวยพรจากท่าน
นอกจากอวยพร ยังเป็นกลอนที่เล่าถึงความเป็นฉันจากสายตาที่ครูมอง
มาวันนี้บทสนทนาระหว่างฉันกับท่านอาจเปลี่ยนไปบ้าง
ฉันถามถึงครอบครัวของท่าน ถามถึงชีวิต สุขภาพ
ท่านเองก็ชี้แนวทาง ทั้งการเรียน และชีวิต
บนโต๊ะทำงาน ที่คั่นหนังสือสีชมพู ที่ฉันเคยมอบให้ครูยังตั้งอยู่
เป็นฝ่ายศิษย์เองที่ฉันไม่ได้ หรือนี่จะเหมือนกับคำที่เขาบอก
“ครูจำศิษย์ได้ทุกคน”
กลับบ้านคราวนี้ฉันมีความสุข
ฉันได้เห็นวันวาน ก่อนที่ฉันจะโต
พบเจอผู้คนที่ฉันรักและคิดถึง
ได้ซุกตัวอยู่ใต้ผ้านวมอบอุ่น บนเตียงเดียวกับพ่อและแม่
ตื่นเช้านั่งร้านน้ำชา กินติ่มซำ และเล่นปิงปอง
ช่วงสายทำงานบ้าน อ่านหนังสือ ตกเย็นเล่นปิงปองอีกครั้ง
(และไม่ลืมที่จะคิดถึงเธอนะ...)
ชีวิตฉัน ช่วงเวลา2-3อาทิตย์ หลักจากสอบไล่ปลายภาคต้นเสร็จ
กับการกลับบ้าน ก็มีแค่นี้
บันทึกไว้ช่วงเวลานี้ฉันมีความสุข
หวังว่าปีถัดไป อีก2 ปี 5 ปี หรือมากกว่านั้น
เปิดมาดูฉันคงรับรู้ ว่าเวลานี้ฉันมีความสุขมากขนาดไหน
21.29
21102552
| Create Date : 21 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 21 ตุลาคม 2552 22:10:35 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 1338 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: บุยบุย  วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:22:15:29 น. |
|
|
|
| โดย: mon harrison IP: 202.176.102.158 วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:22:27:25 น. |
|
|
|
| โดย: S. Udakarn IP: 118.172.36.84 วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:10:36:19 น. |
|
|
|
| โดย: Emplicon IP: 192.168.1.220, 58.147.59.133 วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:17:27:02 น. |
|
|
|
| โดย: gyunwin IP: 58.8.244.121 วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:10:41:41 น. |
|
|
|
| โดย: จอมมารขาวดำ วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:9:52:36 น. |
|
|
|
| โดย: แฝด(คนสวย) IP: 125.24.67.163 วันที่: 24 ตุลาคม 2552 เวลา:18:14:17 น. |
|
|
|
| โดย: rainforest IP: 202.12.73.5 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:11:13:02 น. |
|
|
|
| โดย: verdancy วันที่: 4 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:50:50 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel IP: 58.92.90.100 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:27:13 น. |
|
|
|
| โดย: จอมมารขาวดำ วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:38:13 น. |
|
|
|
| โดย: แดนเองครับ IP: 202.12.73.4 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:44:09 น. |
|
|
|
| โดย: minporee วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:25:52 น. |
|
|
|
| โดย: แปงแปง IP: 58.8.140.171 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:10:51 น. |
|
|
|
| โดย: จอมมารขาวดำ วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:57:15 น. |
|
|
|
| โดย: verdancy วันที่: 27 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:05:39 น. |
|
|
|
| โดย: Unravel IP: 58.92.91.241 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:25:33 น. |
|
|
|
| โดย: เจ้าหญิง IP: 61.7.147.168 วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:13:26:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ตรัง Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทฤษฎีมีอยู่ว่า...คนเรามีสิทธิ์พบกันและใช้ชีวิตร่วมกัน
อาจจะ3ปี 50ปี 1นาที หรือ 1วินาที ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อน ศัตรู คนรัก พ่อแม่ หรือแม้แต่ตัวเอง ยังไงพวกเขาก็ต้องจากกัน...บางทีก็ดีใจ บางทีก็เศร้า
(ควันใต้หมวก/วิศุทธิ์ พรนิมิตร)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ต่างจากจขบ.เท่าไรนัก
รูปสวย ตัวอักษรมอบรอยยิ้ม...
ดีใจที่พี่แปงได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียน
โรงเรียนอาจเปลี่ยนไปบ้าง ทั้งคนทั้งสถานที่ แต่นิว่า "กลิ่น"ของ"วันวาน"ยังคงกรุ่นกำจายอยู่เสมอ
อีกทั้งบ้านของเรายังสวยไม่แพ้ใครหรอกเนอะ ทั้งในแง่ของการมอง และในแง่ของความรู้สึก มันออกจะสวยที่สุดด้วยซ้ำไป...
อีกไม่นาน นิก็คงกลายเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนเหมือนพี่แปง แต่กว่าจะถึงวันนั้น คงเหนื่อยน่าดู
จะว่าไปก็น่าจะอีกนานได้นะ
เพราะนิอาจจะถือคติอย่างพี่แปง
"ยังไม่สวย ไม่ไป" 555
ยืนยันอีกครั้ง นิอ่านเอนทรี่นี้แล้วมีรอยยิ้ม !!
ป.ล.ปิงปอง นิก็ไม่เคยชนะพี่แปงเหมือนกัน !!!!