.

ผมกำลังตั้งคำถามกับตัวเองถึงชีวิตที่ผ่านมาของผม

ผมกำลังพยายามจะสมบูรณ์แบบ แบบที่ใครๆคาดหวัง

ชีวิตที่ผมเป็นตอนนี้สร้างตัวผมให้เป็นฮีโร่สำหรับใครหลายๆคน

แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่คนรักของผม ผมไม่เคยเป็นฮีโร่ของเธอเลย

.

เมื่อตอนเย็นผมตั้งใจจะบริจาคอวัยวะให้คนๆหนึ่ง

ผมคิดแบบนั้นเพราะอยากเป็นฮีโร่เหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้ผมอยากเป็นฮีโร่ของคนรัก

ความบ้าของผมอาจจะทำให้ผมทำอะไรไม่ยั้งคิดจนต้องสละชีวิตฟรีๆ
แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ใช่เพราะแค่อวัยวะผมให้คนๆนั้นไม่ได้

แต่จริงๆคือชีวิตผม ไม่ใช่ของผมแค่คนเดียวเลย

ผมมีคนให้ต้องดูแล ผมมีภาระให้ต้องรับผิดชอบ

การตายอย่างวีรบุรุษหรืออะไรทำนองนั้นอาจจะสวยงาม แต่ไม่ได้สร้างความสุขให้ใครเลย
โดยเฉพาะคนที่ผมรัก และคนที่รักผมมาตลอดทั้งชีวิตอย่างพ่อและแม่
.
ผมเติบโตขึ้นจากเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงรึเปล่าผมไม่รู้ มันยังเป็นคำถามอยู่???
ผมอยากโตกว่านี้ ผมอยากเป็นคนที่มองปัญหาได้กว้างกว่านี้
และผมอยากให้คนที่ทำให้ผมมองโลกกว้างขึ้นตอนนี้อยู่กับผม สอนให้ผมโตขึ้นตลอดไป
.
ปล. ผมเคยเป็นคนเหยียดคนที่ต่ำกว่าไม่ว่าจะศาสนา สีผิว หรือฐานะ แต่นับจากนี้ไปผมจะเป็นคนใหม่ที่ดีกว่า เพื่อรักษาคนๆนึงให้อยู่กับผมตลอดไป

ปล.(กว่า) ชีวิตที่สมบูรณ์แบบโดยตัวเองมันไม่มีจริงหรอก ผมว่าคนข้างๆต่างหากที่จะเติมเต็มให้โลกของคุณสมบูรณ์