BlogGang.com : : lukkongpoka : จดหมายจากฝั่งก๊วาน11(ของแถม)

จดหมายจากฝั่งก๊วาน11(ของแถม)

(ภาพไม่เกี่ยวกับเรื่องหรอกค่ะ แต่กลับบ้านเลยเอารูปหลานที่บ้านมาฝากค่ะ)

กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ

เมื่อวันก่อนในชั่วโมงการเรียนวิชาสาระสนเทศทางการพยาบาล ไม่คิดว่าวิชานี้จะเรียกเสียงฮือฮาจากนักศึกษาได้ เพราะโดยลักษณะวิชาแล้ว ไม่ใช่ความรู้สายตรงของการเรียนวิชาชีพของเรา (แต่มีความจำเป็นในเวลาค้นหาข้อมูล) หลังจากที่อาจารย์บอกว่าจะแจกของแถมให้กับนักศึกษาทุกคน แน่ละค่ะว่าของแถมของฟรีใครๆจะต้องชอบ แต่พออาจารย์พูดจบ นักศึกษาต่างสงเสียงโอดครวญกันทั้งห้อง เพราะหมายความว่าเราต้องเรียนหนักขึ้นอีก ชั่วโมงพักผ่อนของพวกเราจะต้องหายไป กับของแถมของอาจารย์ ก็ของแถมของอาจารย์คือ การสอนพิเศษเพิ่มเติมจากเนื้อหาที่นอกเหนือไปจากรายวิชา โดยเห็นว่าเป็นประโยชน์กับตัวนักศึกษา ซึ่งสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ (แต่ไม่มีผลต่อคะแนนรายวิชา)

หลังจากที่อาจารย์ปล่อยให้นักศึกษาโอดครวญถึงเหตุผลต่างๆนานาไปจนหนำใจแล้ว คราวนี้เป็นทีของอาจารย์บ้าง อาจารย์พูดกึ่งถามกึ่งสอน ว่าเวลานักศึกษาไปชื้อกับข้าวที่ตลาด แล้วแม่ค้าตักแกงแถมให้นักศึกษา นักศึกษาชอบไหม แน่นอนว่านักศึกษาแปดสิบชีวิตในห้องตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ชอบค่ะ” แล้วเวลานักศึกษาหรือคุณพ่อคุณแม่ไปซื้อวัว แล้วเจ้าของวัวตัวนั้นบอกว่า วัวตัวนี้กำลังตั้งท้อง นักศึกษารู้สึกอย่างไร ต่างคนต่างก็ตอบอาจารย์ตามความคิดเห็นของตัวเอง แต่ฟังโดยรวมแล้วคือ ทุกคนพอใจเพราะซื้อแม่วัวที่กำลังตั้งท้อง 1 ตัว นั้นหมายความว่าจะได้วัวเพิ่มขึ้นอีก 1 ตัวร่วมเป็น 2 ตัวในเวลาอั้นใกล้นี้

และคำถามสุดท้าย ถามนักศึกษาชายให้ตอบ แต่ให้นักศึกษาหญิงฟังคำตอบของนักศึกษาชายและคิดตาม(แต่ใครจะไม่คิดตามอาจารย์ก็ไม่ว่า) คำถามข้อนี้ทำเอานักศึกษาชายในห้องที่มีกันเพียง 11 คนหายใจหายคอไม่คล่องไปตามๆกัน เพราะต่างลุ้นคำถามกันว่าอาจารย์จะถามอะไร และทำไมถึงให้แต่นักศึกษาชายตอบ ในที่สุดอาจารย์ก็ถามว่า “ฟังนะนักศึกษา ถ้าเปลี่ยนจากแม่วัว เป็นแม่ของลูกพวกคุณ พวกคุณจะรู้สึกอย่างไร” คราวนี้ไม่ใช่นักศึกษาชายที่เงียบ แต่เป็นนักศึกษาหญิงที่กลับกลายเป็นฝ่ายเงียบบ้าง

“เอาละชั่วโมงนี้ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่มาทำความรู้จักกับนักศึกษา และให้นักศึกษาได้เข้าใจรายวิชาของอาจารย์ อาจารย์ก็เห็นนักศึกษามาเรียนที่นี้ได้เทอมหนึ่งแล้ว แต่เราไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย เพราะต่างก็ทำหน้าที่ขอตัวเอง แต่เทอมนี้อาจารย์คงจะได้พบกับนักศึกษามากขึ้น อย่างน้อยก็ในชั่วโมงเรียน อ้อ!ของแถมของอาจารย์นะ ถึงนักศึกษาไม่เอา อาจารย์ก็จะยัดเยียดให้อยู่แล้วแหละ แล้วพบกันในชั่วโมงต่อไปแล้วกัน”

เป็นยังไงค่ะแม่ของแถมที่ลูกพูดถึง ความจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรในรายวิชาการเรียนหรอกค่ะ แต่ลูกก็อยากเล่าให้แม่ฟัง เหมือนเวลาที่ลูกอยู่ที่บ้านไปโรงเรียน แล้วกลับมาเล่าเรื่องราวต่างๆในแต่ละวันให้แม่กับพ่อฟัง ซึ่งบางที่ลูกไม่มีอะไรจะเล่า ไม่มีเรื่องตื่นเต้นในวันนั้นๆ แต่ลูกก็ได้เล่าในเรื่องที่ลูกเรียนให้พ่อกับแม่ฟัง ลูกรู้ว่าบางที่ในสิ่งที่ลูกพูดพ่อกับแม่ก็ไม่เข้าใจหรอก อย่างลูกพูดเรื่องพันธะเคมี ปริมาณสารสัมพันธ์ เชลล์ ออแกร์เนล ทฤษฎีบิกแบงค์ ทฤษฎีปีทาโกรัส ฯลฯ พ่อกับแม่ก็ยังนั่งฟังในสิ่งที่ลูกพูด

แต่พ่อกับแม่รู้ไหมค่ะว่ากว่าลูกจะเติบโต และเรียนรู้ในสิ่งพวกนี้ได้ สมัยก่อนพ่อกับแม่เคยนั่งสอนลูกออกเสียง กอ-ไก่, ขอ-ไข่ สอนลูกนับเลข หนึ่ง, สอง, สาม บนโต๊ะหัดอ่านเขียนกอไกของเด็ก ซึ่ง ในตอนนี้แม้มันจะพุพังไปตามกาลเวลา แต่มันได้ทำหน้าที่ของมันอย่างดีที่สุด ในเวลาที่มันยังอยู่ในสภาพที่ใช้การได้ พ่อกับแม่เคยจับมือลูกเขียนตัวหนังสือ แล้วก็ปล่อยให้ลูกเขียนหนังสือเอง แต่ยังมีเส้นปะให้ลูกเขียนตาม จนวันนี้พ่อกับแม่ไม่ต้องจับมือลูกเขียนหนังสืออีก ไม่ต้องซื้อสมุดที่มีตัวหนังสือแบบมีเส้นปะให้ลูกเขียนอีก ลูกสามารถเขียนหนังสือเองได้ อ่านหนังสือเองได้ แต่มันจะไม่มีวันนี้ได้เลย หากวันนั้นพ่อกับแม่ไม่ได้เป็นคนสอนลูกอ่าน จับมือลูกเขียน

แต่ในบางเรื่องที่พ่อกับแม่เข้าใจ เช่น รายวิชาสังคม ประวัติศาสตร์ พระพุทธศาสนา ภาษาไทย พ่อกับแม่ก็จะมีส่วนร่วมด้วยในการแสดงความคิดเห็น และเล่าประสบการณ์ที่ผ่านมาให้ลูกฟัง โดยเฉาะภาษาไทย ที่บางทีลูกจะได้ยินบทกลอนเพราะๆที่แม่ท่องให้ฟัง แล้วบอกว่าเป็นบทกลอนที่แม่ท่องสมัยเด็กๆ หรือพ่อก็จะอวดอ้างถึงความเก่งกาจของพ่อ ที่หนีงานบ้านที่ย่าสั่งให้ทำ แอบไปเล่นกับเพื่อนๆ แล้วกลับมาโดนย่าตีจนก้นลาย พ่อบอกว่าเพราะย่ามีแต่ลูกชาย งานบ้านจึงเป็นงานที่ลูกชายของย่า(พ่อ)จะต้องทำ เพราะพ่อตัวเล็กสุดไม่ได้ไปช่วยงานที่ไร่เหมือนพี่ๆ

ชั่วโมงนั้นเราแทบจะไม่ได้เรียนอะไรเลย แต่ถ้าลูกไม่ได้ฟังในสิ่งที่อาจารย์พูดในวันนั้น ลูกคงจะเข้าใจว่าเวลาพูดถึงของถูกของแถมทุกๆคนจะต้องชอบ เพราะเหมือนมันจะทำให้เราได้รับผลตอบแทนมากขึ้นจากการลงทุน จนลืมไปว่าของแถมบางอย่างก็ไม่มีใครเขาอยากได้ และของแถมนั้นบางครั้งมันก็ไม่ทำให้สิ้นค้าหรือสิ่งของนั้น มีค่ามีราคาขึ้นเลย ตรงกันข้ามมันกลับทำให้สิ่งของนั้นไร้ค่าด้อยราคา

ด้วยรักและคิดถึง
เบญจวรรณ
29 ตุลาคม 2550

Create Date : 30 ตุลาคม 2550

Last Update : 30 ตุลาคม 2550 13:03:47 น.

10 comments

Counter : 497 Pageviews.

มีเรื่องมาเขียนให้เราได้อ่านอีกเยอะๆนะสนุกดี มีเนื้อหาดีด้วย อ่านแล้วรู้สึกนึกถึงตอนเรียนมัธยมนะ คิดถึงเพื่อนๆด้วยแหละ ขอให้เยลทำงานที่ตนเองรักนี้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอและจะแวะเวียนเข้ามาอ่านบ่อยๆเผื่อจะได้เอาไปพูดให้ใครฟังว่าเรามีเพื่อนเป็นนักเขียนรุ่นเยาว์ที่มีความสามารถมากๆเลยแหละตัวเอง

โดย: ตุ๊กติ๊กเพื่อนนายเอง IP: 61.7.231.130 30 ตุลาคม 2550 13:07:22 น.

โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:13:52:41 น.

จ้ะ ขอบใจที่ทิ้งเม้นเอาไว้
แต่ทิ้งผิดที่ไปหน่อยนะเรานะ
ถ้าไม่เปิดกลับไปดูคงไม่รู้
กลัวคนเห็นหรือไงกันจ๊ะ

ดีใจนะที่รู้ว่าเพื่อนเราสนใจ
ว่างๆมาเล่าเรื่องสมัยมัธยมของเธอบ้างก็ได้นะจ๊ะ

มีอีกคนหนึ่งนะไปแอบทิ้งเม้นเอาไว้ซะไกล
เอามาวางตรงนี้นะพี่มะลิ
ดีใจค่ะที่พี่เข้ามาอ่าน
พี่เป็นพี่สาวที่น่ารักเสมอมาค่ะ

ทุกครั้งไม่มีเวลาอ่านเรื่องของเจ้าหมูน้อยเล่า วันนี้ได้มีเวลามาเปิดดูและอ่านไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหมูน้อยเป็นนักเขียนที่พี่อ่านแล้วทำให้น้ำตาไหลออกมามีความรู้สึกว่าเศร้ามาก ๆ เลยและทำให้คิดถึงบ้านเกิด เจ้าหมู้น้อยสักว่าเจ้าคงเป็นนักเขียนที่เจ้าใฝ่ฝันไว้นะ พี่จะเป็นกำลังใจให้ เจ้าหมูน้อยแห่งบ้านดอย

โดย: พี่มะลิ IP: 61.7.168.95 วันที่: 8 ตุลาคม 2550 เวลา:10:20:51 น.

แต่จะไม่น่ารักก็ตรงที่มาเรียกว่าหมูน้อยนี้เหละ
โกรธแล้วนะคอยดู

โดย: เบญจวรรณ (lukkongpoka

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:14:06:11 น.

โอ...อาจารย์สุดยอดเลย ถ้าได้แม่วัวมีลูกติดท้องมาเป็นของแถม ใคร ๆ ก็ชอบ

แต่ถ้าเปลี่ยนจากแม่วัว เป็นแม่คนจะคิดอย่างไร....

โดย: แพรจารุ IP: 203.113.50.140 วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:16:58:42 น.

น้องเบญจ์..

ของแถม...อืม...อาจารย์คนนี้สอนเก่งค่ะ นับถือ นับถือ

โดย: พี่นก (Nok_Noah

) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:19:46:36 น.

ต๊กใจหมดเลยหนูเบญจ์....

อย่าเอารูปเด็กๆมาแปะก่อนเพื่อนอย่างนี้สิ..
เดี๋ยวชาวประชาเข้าใจผิด

นี่คงจะตั้งต้นเริ่มเรียนกันแล้วใช่ไหม
ไปนนทบุรีมาแล้วเป็นอย่างไรบ้างล่ะ...ตกลงไปรับทุนของใครกันล่ะ

ช่วงนี้ก็เพิ่งจะเสร็จงานที่บ้านเพิ่งได้เข้ามาอัพบล๊อค มาเยี่ยมบ้านพี่น้องชาวบล๊อคนี่แหละ
ไม่ค่อยจะเหนื่อยเท่าไรเพราะงานที่นี่กลุ่มแม่บ้านกับยุวชนเขาเข็มแข็ง....เฮโลมาทำงานแผล็บเดียวเรียบร้อย

เจ้าภาพแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย
ปกติเขาก็ทำกันอย่างนี้...บ้านไหนมีงานก็เฮไปทำๆๆๆ เจ้าภาพก็เป็นเจ้าภาพจริงๆ...

วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้า...เลยยังไม่ได้เก็บของให้เข้าที่เข้าทาง
แถมเป็นหวัดอีกต่างหาก ก็เล่นเดินตากฝนซ๊า
ท่าจะทอลซิลอักเสบตามมา...เลยรีบกินยาดักแล้วก็นอนตามระเบียบพักน่ะ

ว่าแล้วก็ไปพักล่ะจ๊ะ.....มีความสุขกับวันฝนตกก่อนเข้าหนาวนะจ๊ะ

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:33:26 น.

สวัสดีค่ะน้านยาย ,พี่นก ,พี่ปลายแปลง

น่ารักไหมค่ะหลานหนู
คนขาวมืออายุได้ 1 ขวบกับ 4 วันวันนี้แหละค่ะ ชื่อน้องแพรวา เป็นหลานของน้องสาวของยายอีกที

ส่วนอีกคน ชื่อน้องน้ำอิง ชื่อนี้พี่มะลิตั้งให้ หนูบอกให้เอาชื่อน้องสายหมอก ไม่มีใครเอา(กลัวตื่นสายเหมือนคนตั้งให้) อายุจะครบ 1 ขวบวันพรุ่งนี้ค่ะ
เวลากลับไปบ้าน ชอบให้ยายกับน้ำอิงมานอนด้วย
เพราะจะได้เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ดูท้องฟ้ากลางคืนสวยดี
ชวนน้องชายมานอนด้วยกันก็ไม่ยอมมา นอนคนเดียวไม่กล้าเปิดหน้าต่างทิ้งไว้

เช้านี้ตื่นขึ้นมาก็เจอฝนตกเลยค่ะ
คงจะอยู่ในช่วงของปรายฝนต้นหนาวจริงๆละคะ
เช้านี้อยากให้เป็นวันเสาร์อาทิตย์จังเลยนะคะ

ไปที่นนทบุรี รับทุนสมเด็จย่า 90 พรรษาค่ะพี่ปลายแปลง
ไม่ได้เอารูปมาให้ดู แบตหมดค่ะพี่ปลายแปลง

โดย: เบญจวรรณ IP: 61.7.231.130 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:11:44 น.

ชอบรูปเด็กข้างบนที่มีตัวเลขสิบ เอ่อเวลาติดข้างบนน่ะ หน้าตาน่าชังดีแท้ เห็นหลังน้องอยู่บ้านลุงโดมไวๆ นี่ ที่เขียนน่ะแม่ได้อ่านด้วยรึป่าวล่ะ ยังไงก็เก็บเรื่องนี้ไว้อ่านอีกสิบปีข้างหน้านะ

โดย: พรานชมพู (ตาพรานบุญ

) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:28:03 น.

สวัสดีจ้ะเบญจ์หลานรัก

ขอให้สนุกกับการเรียนและกาเรขียนบล็อกต่อๆไปนะ

ช่วงนี้ลุงโดมไม่ค่อยว่างจ้า

โดย: ลุงโดม IP: 222.123.102.239 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:47:41 น.

พี่ยายมาส่ง
Tag ค่ะ ไม่ใช่คนป่วย

ด้วยรัก
.........................

1. ชื่อเล่นชื่อไรเอ่ย?

2. ลืมตามาดูโลกเมื่อไหร่กัน?

3. มีพี่น้องมั้ย?

4. สิ่งที่ชอบเป็นพิเศษคืออะไร?

5. แล้วสิ่งที่เกลียดล่ะ?

6. มีสัตว์เลี้ยงมั้ย เป็นตัวอะไร ชื่ออะไรบ้าง ?

7. คุณชอบเครื่องดื่มอะไร ?

8. แล้วชอบกินอาหารอะไรบ้าง ?

9. ชอบสีอะไร ?

10. งานอดิเรกของคุณคืออะไร ?

11. คุณมีปมด้อยมั้ยแล้วปมด้อยของคุณคืออะไร ?

12. ชอบแต่งตัวแนวไหน โชว์เสื้อผ้าของคุณหน่อยสิ ?

13. คุณใส่นาฬิกาอะไรอยู่ ขอดูได้มั้ย ?

14. เพลงไหนที่สามารถสื่อความเป็นคุณออกมาได้ ?

15. กิจวัตรประจำวันของคุณเป็นยังไง ไหนบอกมาซิ ?

16. มีแฟนรึยัง ถ้ายังคุณอยากมีมั้ย ?
17. แล้วถ้าเลือกได้ อยากมีแฟนหน้าตาเหมือนใคร ?

18. แล้วถ้าให้พาบุคคลในข้อ. 17 ไปเดท 1 วันจะพาไปไหน แล้วไปทำไรบ้าง ?

19. คุณว่าคุณหน้าเหมือนใคร ?

20. ไหนขอดูรูปคุณตอนยิ้มหน่อยซิ?

21. ถ้าตกหลุมรักใครคนนึงอยู่ คุณจะบอกรักเค้าว่ายังไง ?

22. ห้องที่คุณชอบไปบ่อยๆในพันทิปคือห้องไหน ?

23. คนที่มาเยี่ยม Blog คุณบ่อยๆมีใครบ้าง ขอสัก 10 ชื่อแล้วกัน ?

24. แล้วเค้าแต่ละคนเป็นคนแบบไหนตามความรู้สึกของคุณ ?

25. มีอะไรอยากบอกพวกเค้ามั้ย ?

26. แล้วกับคนที่ส่ง Tag มานี่ล่ะ คุณคิดยังไงกะเค้า ?

27. แล้วจะบอกอะไรถึงคนที่ส่ง Tag มาให้คุณมั้ย ?

28. ตอนนี้คุณนึกถึงรายนามของคนที่คุณจะส่ง Tag ไปให้ 4 คนนั้นออกรึยัง
แล้วใน 4 คนนั้นมีใครบ้างล่ะ ?

29. คุณคิดว่า 4 คนนี้คิดยังไงกะคุณบ้าง หลังจากที่คุณส่ง Tag ไปให้ ?

30. ขอเหตุผลหน่อยสิว่าทำไมต้องส่งไปหา 4 คนนี้ด้วย ?

31. ข้อสุดท้าย มีอะไรจะฝากถึงคนที่คุณกำลังจะส่ง Tag ไปหาเค้าบ้าง ?

โดย: แพรจารุ

วันที่: 1 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:51:18 น.

whenever you felt that your heart is going to breakdown
feel it with the love of God ask for his and then you will
find out what is the truth love in Your life as he does for me!

GOD always forgive your mistake
the one that you cant even forget,
he always does it and always being with us
to help and blesss us for us whose heart is full of him

โดย: da IP: 124.122.247.144 วันที่: 18 เมษายน 2553 เวลา:23:29:51 น.