Gun & Grand♂♥♀เต้นไปตามจังหวะรัก*♫~* จังหวะหัวใจ♥34

˙·٠•●♥ ♂♥♀ ♀♥♂♥●•



“กันจะดูแลตัวเองให้ดีครับผม....กันก็รักแม่ครับ....ฝากบอกพ่อกับยายปานด้วยครับ....สวัสดีครับ” กันกดปิดโทรศัพท์มือถือ
ก่อนจะก้าวลงจากรถยนต์คันโก้....BMW Series 7 สีดำมันเงาวับ....ช่างเหมาะกับบุคลิกที่มีเสน่ห์ แฝงด้วยความเทห์แห่งบุรุษเพศ
และดูมีรสนิยมเช่นเขาเป็นยิ่งนัก....หลังจากเดินทาง กลับมาจากบ้านที่ จ.สุพรรณบุรีแล้วนั้น....เขาจะต้องโทรรายงานให้คุณแม่ทราบทันทีว่า
มาถึงที่หมายอย่างปลอดภัยแล้ว เพราะท่านกำชับนักหนา เป็นประจำทุกครั้ง...และเขาก็ไม่อยากให้ท่านต้องเป็นกังวล คอยเป็นห่วงเขาด้วยล่ะ



ชายหนุ่มเดินเข้ามาในตัวบ้านหลังใหญ่ 2 ชั้น ณ หมู่บ้านจัดสรรที่ดูเรียบแต่หรู แห่งหนึ่งแถบชานเมือง....บ้านที่เป็นความน่าภาคภูมิใจของเขาเอง
นี่คือสิ่งที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงที่เขาได้ทุ่มเทมาตลอดหลังจากที่เขาได้รับรางวัล...The Star Popular Vate...เมื่อ 5 ปีที่แล้ว



กันยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงความห่วงใยของคุณพ่อ คุณแม่ท่าน....ที่มีให้กับลูกๆ ทุกคนเสมอ...ไม่ว่าเวลาจะหมุนผ่านไปกี่ปี จากเด็กน้อยในอดีต
กลายเป็นหนุ่มเต็มตัวในขณะนี้...ท่านก็ยังคงเป็นห่วงเขาเสมอ....สำหรับพ่อแม่แล้ว ก็ยังคงเห็นลูกๆ เป็นเด็กในสายตาของท่านอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ
ลูกชายบ้านอื่นอาจจะรู้สึกอึดอัด แต่สำหรับเขา...นี่คือสิ่งที่คอยเป็นท่อน้ำเลี้ยงให้เขาได้เจริญเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ได้อย่างสมบูรณ์แบบมาจนถึงทุกวันนี้



เมื่อ 3 วันก่อน...วันที่ 23 ตุลาคม เป็นวันครบรอบ 23 ปีเต็มของเขา....และในปีนี้ทางครอบครัว รวมไปถึงบรรดาแฟนคลับกลุ่มใหญ่
ที่ยังคงรักในตัวเขาอย่างเหนียวแน่น....ได้ร่วมกันจัดงานวันคล้ายวันเกิดให้ ที่บ้าน จ.สุพรรณบุรี....อย่างเรียบง่ายและเป็นกันเองมากกว่าทุกปีที่ผ่าน



เพราะตั้งแต่เขาได้ก้าวเข้ามาเป็น...The Star...ของวงการบันเทิงได้เป็นผลสำเร็จ ตามความมุ่งมั่นและด้วยความสามารถของตัวเอง
โดยได้ดึงดูดใจให้คนทั่วทั้งประเทศทำการโหวตให้เขา ได้รับรางวัลที่มีคุณค่ามากที่สุด และได้เปลี่ยนชีวิตเด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง
ให้กลายมาเป็นดาวเด่น เจิดจ้าอยู่ในวงการบันเทิงมาได้ตั้งหลายปี ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบที่มหาวิทยาลัยค้นฟ้า คว้าดาว ด้วยซ้ำไป



โดยเฉพาะปีที่แล้ว ในอัลบั้ม “กันเอง” ผลงานเพลงชุดแรกในชีวิตของเขา ก็ทำให้เขานั้น.....ไม่มีเวลาให้กับผู้คนรอบข้างอีกเลย
แม้แต่ตัวเองก็แทบไม่มีเวลาพักผ่อนด้วยเช่นกัน.....ด้วยที่อัลบั้มประสบผลสำเร็จ จึงทำให้มีงานต่อเนื่องยาวนาน มาเกือบจะครบปีเลยทีเดียว



เขารู้สึกซาบซึ้งในความรัก...และความเอื้ออาทรที่กลุ่มแฟนคลับมีให้กับเขายิ่งนัก ไม่ว่าจะมีผลงานอะไรออกมา....ทุกคนจะคอยสนับสนุน ติดตาม
และส่งเสริมเขาอย่างท่วมท้นกันเลยทีเดียว....สิ่งนี้คือสายสัมพันธ์ที่ทำให้เขารู้สึกผูกพันกับคนที่มารักเขา....โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ จากเขาเลย
ขอแค่ให้เขาได้ตั้งใจทำผลงานทุกอย่าง และสร้างความสุข มอบรอยยิ้มให้กับทุกๆ คน....แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว สำหรับคำว่ามิตรภาพที่จริงใจต่อกัน



แต่ในงานวันเกิดปีนี้.....เขาได้ทำให้แฟนคลับบางคนถึงกับต้องเสียน้ำตาในสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินจากปากเขา...เพราะตั้งแต่มีผู้คนมารุมล้อม
รักทั้งในตัวเขาและผลงานของเขา...ชายหนุ่มก็ไม่เคยที่จะทำตัวให้ทุกคนผิดหวัง...แม้แต่เรื่องส่วนตัว ก็ไม่เคยที่จะได้ทำตามอำเภอใจของตัวเองได้เลย
ต้องเก็บซ่อนมันเอาไว้ข้างใน เพราะเขาเลือกที่จะแคร์ความรู้สึกของทุกคนมากกว่าตัวเอง...แม้ว่าเขาจะต้องรู้สึกบีบคั้นอยู่ในหัวใจตลอดเวลาก็ตาม



แต่เมื่อทุกคนถามเขาว่า นอกจากบรรดาสิ่งของหรือคำอวยพร และคำบอกรักเขาจากแฟนคลับแล้ว...อยากได้อะไรเป็นของขวัญที่พิเศษอีกไหม
โดยทุกคนขอร้องให้บอกสิ่งที่เขาไม่เคยมี และไม่เคยได้รับ ออกมาให้ได้รับรู้...ซึ่งทุกคนยินดีจะจัดหามาให้แม้จะยากเย็นซักแค่ไหน
แต่เขาไม่อยากจะรบกวนทุกคน มากไปกว่าการที่อยู่คอยสนับสนุนในผลงานของเขาต่อไปก็เพียงพอแล้ว



แต่สิ่งที่เขาอยากได้รับนั้น กลับทำให้บางคนถึงกับเสียใจ....มันทำให้เขากลับหนักใจมากขึ้นไปอีก....อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะ
ที่จะขอทำตามความต้องการหัวใจตัวเองได้เสียที....แม้จะต้องขัดเคืองใจของใครต่อใครก็ตาม



เฮ้ออออ….กันถอนใจยาว พ่นความรู้สึกเป็นกังวลออกให้หมดไป และคิดว่าคงจะต้องให้เวลากับกลุ่มแฟนคลับบางคน ที่ยังรับไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ
ไปซักพักหนึ่งก่อน ให้พวกเขาได้อยู่ในระยะทำใจ....ให้เข้มแข็งขึ้น เพื่อจะเปิดรับความจริงจากตัวเขา ได้อย่างเข้าใจเป็นอันดีกันทุกคน



กันทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องโฮมเธียเตอร์ ที่มีความบันเทิงครบครัน....เขาชอบอยู่ในห้องนี้ เพราะได้ทำให้ย้อนอดีต
ไปในเวลาที่ต้องการจะหวนคืนสู่วันวานได้....อดีตที่ยังคงอยู่ในความทรงจำที่หอมหวานอยู่เสมอ
พลางกดรีโมทให้เครื่องเล่น DVD ทำการเปิดแผ่นอัตโนมัติ....แล้วก็อมยิ้มแก้มบุ๋มขึ้นมาทันที....ที่เห็นภาพเคลื่อนไหวในจอทีวีขนาดยักษ์นั้น
เขาได้ย้อนกลับไปในวันที่....ที่ทำให้เขานั้น มีความสุขร่วมกันกับคนแรกของหัวใจในวันนั้น และเป็นคนสุดท้ายของหัวใจในวันนี้ด้วยเช่นกัน



“ผมนาย ,เสือ,.....จะขอรัก ,คุณตุ๊กตา,......เพียงคนเดียว และจะรักตลอดไป จนกว่าความตายจะมาพรากเราทั้งสองให้จากกันครับ”

แล้วฉากจบของละครเวทีโรงใหญ่ เรื่องเต้นไปตามจังหวะรัก จังหวะหัวใจ....ที่มีรอบการแสดงถึง 8 รอบ ก็ได้สร้างความประทับใจต่อทุกสายตาคนดู
ในโรงละครรัชดาลัยเธียเตอร์ ได้อย่างไม่รู้ลืมกันเลยทีเดียว....พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังกึกก้องขึ้นรอบทิศทางในระบบการบันทึกเสียง
รูปแบบ Studio Surround....ที่กระหึ่มไปทั่วทั้งห้องอยู่ในขณะนี้.....ทำเอากันถึงกับน้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว กับเหตุการณ์ในวันนั้น



ที่ยังคงอยู่ในความทรงจำที่สุดแสนจะพิเศษของเขาร่วมกับคนที่...ไม่ใช่แค่คนพิเศษ แต่คือคนสำคัญของหัวใจ...เสมอมาอย่างมีความสุขล้นไปด้วยกันจริงๆ
ไม่คิดว่า เวลามันเลยผ่านเข้าสู่ปีที่ 3 แล้วรึนี่!!! เหมือนดังว่ามันยังคงผ่านไปเมื่อวานนี้เอง



“เฮ้ย!!!....ไอ้กันเอ๊ย!!! ทำไมแกขี้ลืมอีกแล้วเนี่ย!!! ของสำคัญแท้ๆ เลย....ไปเอาดีกว่า “ที่รัก” เซอร์ไพรส์อะไรน๊าปีนี้”
พูดจบก็เดินยิ้มกว้างออกไปเอาของที่สำคัญที่ไม่ได้เอาลงมาจากรถตั้งแต่แรก เพราะมัวแต่คุยกับคุณแม่อยู่นั่นเอง



*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*


มีสิ่งเดียวที่ใจฉันกลัว…คือพรุ่งนี้ไม่เจอหน้าเธอเหมือนเก่า

หากไม่มีเธอ แล้วชีวิตฉันมีเพื่ออะไร…อยากจะหยุดเวลาให้นาน

ให้ความรักของเรามั่นคงเรื่อยไป...เวลาที่มี จะเอ่ยคำนี้ให้หมดทั้งใจ


อยากบอกว่ารักเธอ ว่ารักเธอให้มากที่สุดตอนนี้

อยากใช้ทุกเวลาทุกวินาที อยู่ข้างเธอให้นาน

เพื่อบอกว่ารักเธอ ว่ารักเธอจนถึงวันต้องจากกัน

ฉันจะจำภาพเธออยู่ ฝังในใจเก็บไว้ไม่เคยจะลืม



เธอคนเดียวที่เดินเข้ามาเห็นหัวใจ…เป็นตะวันที่ส่องนำแสงเข้ามาที่ใจฉัน

ความทรงจำที่ดีที่สุด อยากจะมีมันไปอีกแสนนาน...คือตอนที่ฉัน ได้เดินอยู่เคียงข้างเธอ


(เพลงเก็บไว้ในหัวใจ /แกรนด์ พรรณวรท ด้วยเศียรเกล้า /เพลงประกอบละคร อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า)


*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*




ภาพหญิงสาวหน้าตาสะสวยขึ้นตามวัย.....ที่นั่งอยู่ตรงหน้าหาดทรายขาวโพลน ละออตาแห่งหนึ่ง โดยมีภาพพระอาทิตย์อัสดง
ที่กำลังค่อยๆ เคลื่อนตัวจมหายไปในทะเลกว้าง...ที่ตอนนี้ทั้งผืนน้ำกลายเป็นสีทองเปล่งประกายระยิบระยับ...สะท้อนมาจากแสงสีส้มดวงกลมโต
ที่ช่วยฉายสีสันยามเย็นย่ำนั้น ได้อย่างงดงามจับตายิ่งนัก....และภาพในจอโฮมเธียเตอร์ ก็สวยงามขึ้นไปอีก เมื่อภาพ Foreground

เป็นคนที่กำลังนั่งร้องเพลงประกอบละครเรื่องดัง,,อยากหยุดตะวันที่ปลายฟ้า,,...ที่เพิ่งอวสานไปเมื่อเกือบ 2 เดือนก่อนนั้น
และคนที่ร้องเพลงนี้ ก็ได้แสดงนำในบทเจ้าหญิงนภัสสราดี....ตามที่ได้เคยฝันไว้มาเนิ่นนาน...อย่างสมความตั้งใจแล้ว
เสียงร้องที่ขับขานบทเพลงตัวแทนแห่งรักนี้....ช่างไพเราะหวานหูยิ่งนัก และแล่นเข้าไปถึงขั้วหัวใจของคนที่กำลังนั่งฟังอยู่ ได้อย่างลึกซึ้งจริงๆ



“สุขสันต์วันเกิดนะ เอ่อ......เอ่อ...............“ที่รัก”” หญิงสาวร้องเพลงจบ ก็อวยพรต่อทันที และรีบก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย
ก่อนจะเงยหน้าพูดต่อด้วยสีหน้าระเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน “เอ่อ......เป็นของขวัญที่กันอยากได้มานานแล้วใช่ไหม.....เอ่อ”
พูดไป เขินไป อย่างเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่....แม้จะเป็นการพูดคนเดียวหน้ากล้องถ่าย VDO ก็ตาม

“ปีนี้...แกรนด์มอบให้แล้วนะ....ขอบคุณที่กันยังเป็นคนเดิม ขอบคุณที่กันยังรักและห่วงใยแกรนด์เสมอ....ขอบคุณที่ทำให้แกรนด์ได้รู้จักรักแท้นะ
ปีนี้ก็คงไม่ขอพรอะไรให้กันแล้วล่ะ เพราะขอให้ทุกปีไปแล้ว....แต่จะขออะไรกันอย่างเดียวเท่านั้นแหละ”
แกรนด์ยิ้มหวาน โชว์แก้มบุ๋มทั้งสองข้างได้อย่างน่ามอง จนกันไม่อยากจะวางสายตาลงได้เลย



กันคิดถึงคนที่อยู่ในจอโฮมเธียเตอร์ขึ้นมาอีกแล้ว....เพราะถ้าไม่มีเรื่องงานหรือครอบครัว เขาจะต้องคิดถึง
และนึกถึงรอยยิ้มหวานๆ นี้ ได้ทุกวินาทีเลยล่ะ...ก่อนจะตั้งใจฟังในประโยคที่แกรนด์จะพูดต่ออย่างใจจดจ่อ



“ขอ.....เอ่อ” แกรนด์สูดหายใจเข้าอีกครั้ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและสายตาที่จริงใจเช่นเดิม “ขอเป็นคนของกัน....ตลอดไป”



กันยิ้มกว้างทันทีที่ได้ยินแกรนด์บอกจนจบ...ด้วยหัวใจที่กำลังจะเต็มใบเข้ามาทุกทีแล้ว...เพราะทั้งเขาและแกรนด์ ต้องทนอยู่กับความรักที่เก็บซ่อนเอาไว้
โดยไม่ให้แฟนคลับของแต่ละฝ่ายได้กระทบกระเทือนทางอารมณ์กันได้เลย....ซึ่งทั้งคู่ต่างก็เข้าใจว่ากลุ่มคนที่เข้ามารัก และคอยสนับสนุนอยู่นั้น
เพียงต้องการที่จะแสดงความหวังดีต่อศิลปินที่เขารัก...ให้มีชีวิตในเส้นทางบันเทิงที่สวยงาม ไม่มีข่าวคาวใดๆ มาแปดเปื้อนให้ต้องหม่นหมอง



โดยเฉพาะเรื่องความรัก...ที่เป็นเรื่องล่อแหลม และเป็นจุดอ่อนที่จะทำให้นักข่าวที่ไม่หวังดีนำไปเป็นประเด็นเขียนในทางที่เสียหายได้นั่นเอง
ทั้งเขาและแกรนด์จึงต้องปฏิบัติตามความหวังดีเหล่านี้กันมายาวนาน จนเข้าสู่ปีที่ 5 กันแล้ว....แต่ก็มีความสุขในความรักที่บริสุทธิ์นี้ดี
เพียงแค่ได้คุยกันบ้าง ไม่ถึงกับบ่อย....ได้เจอกันบ้าง แม้จะนานๆ ครั้ง และบางครั้งก็อาศัยว่าได้ร่วมงานกันบ้าง
ซึ่งได้แค่ทักทายในสถานะของพี่น้องร่วมมหาวิทยาลัย ที่สนิทกันเพียงเท่านั้น แต่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้กันมากนัก



เพราะเคยมีข่าวกอสซิบหนังสือบันเทิงฉบับหนึ่ง....ที่เขียนแซวเขากับแกรนด์อยู่ครั้งหนึ่ง ว่ามีความสนิทสนทมากเกินกว่าเพื่อน
และแกรนด์ก็มักจะถูกข่าวกอสซิบ เม้าท์จับคู่ให้กับพี่บี้บ้าง ซึ่งก็ทำให้เขานอยด์กับข่าวไปพักหนึ่งเลยทีเดียว
ขนาดพี่รุจก็ยังมีข่าวกับแกรนด์เลย...เพราะความสนิทสนมกันตั้งแต่เริ่มแรก...จึงทำให้เป็นที่จับตามองของบรรดานักข่าวขาเม้าท์


ซึ่งเพียงแค่ต้องการเปิดประเด็นเม้าส์ในกลุ่มนักร้องน้องใหม่...ให้เป็นกระแสของข่าวสารบันเทิงไปเป็นวันๆ
และบางครั้ง ในบางข่าวที่เม้าท์แกรนด์กับหนุ่มคนอื่นๆ....ก็ทำเอาเขากับแกรนด์ งอนกันไปบ้าง เป็นพักๆ เลยล่ะ
ดีนะที่กลุ่มดาวพี่ และเดอะแก๊งค์ของเขา....ช่วยเข้ามาผสานให้ไม่มีรอยร้าวเกิดขึ้นได้เลย



จึงทำให้ความรักของเขาได้ผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาต่างๆ มาได้จนมาถึงทุกวันนี้....วันที่แกรนด์ยินยอมขอเป็นคนของเขา ตลอดไป
และเขาไม่มีวันที่จะทำให้ความรักที่อุตสาห์เฝ้าฟูมฟัก อดทนต่อทุกสิ่งทุกอย่างมาอย่างยาวนาน ต้องพังทลายลง
เพราะความไม่กล้าตัดสินใจของเขาได้หรอก....เขาต้องพร้อมตั้งรับกับทุกปัญหาที่จะเกิดขึ้น ในสิ่งที่เขาต้องการเรียกร้องให้กับหัวใจของเขาบ้าง



“ขอบคุณ,,ที่รัก,,มากครับ....ที่มอบของขวัญที่สุดแสนจะพิเศษในปีนี้ให้กับกัน...ขอสัญญาว่า จะรักและดูแลคนของกัน คนนี้ให้มีแต่ความสุขตลอดไป
กันจะอยู่เคียงข้างแกรนด์ไปทุกที่ ทุกเวลานะ.....มากกว่ารักครับ” กันกดส่งข้อความ เป็นตัวแทนความรู้สึกที่มากล้นออกมาจากหัวใจทันที
เพื่อมอบให้กับเจ้าของเบอร์โทรศัพท์นี้...ที่ตอนนี้กำลังถ่ายละครเรื่องใหม่อยู่ทั้งวัน...เขาจึงเลือกวิธีนี้แทนการโทรศัพท์ไปบอกให้รู้



....อืม! พรุ่งนี้เรายังว่างนิ! ไปเยี่ยมกองถ่ายละคร “หงส์เหนือมังกร” ดีกว่า...จะได้ไปเยี่ยม โตโน่เพื่อนรัก ที่ได้เป็นพระเอกในเรื่องนี้ด้วย
และที่สำคัญอยากเห็นหน้านางเอกเรื่องนี้ใจจะขาดแล้วเนี่ย! แล้วเจอกันนะครับ “ที่รัก”.....

.....กันยิ้มตาหวานเยิ้มอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงดวงหน้าหวาน และแก้มหอมๆ ของคนขี้อาย ในคืนวันพิเศษของทั้งเขาและเธอ
ที่ได้มีโอกาสอยู่ฉลองครบรอบ 23 ปี ด้วยกันสองต่อสอง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา....เฮ้ออออออ อยากหอมแก้มอีกอ่ะ!!!!....



✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿



“เจอกันในฝันนะที่รัก...รักแกรนด์มากนะ และจะรักตลอดไป” เสียงทุ้มหวาน คุ้นหู....ยังคงหยอดคำหวานให้คนที่แนบโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างหูนี้
ได้รับรู้อย่างสุขใจเหมือนเช่นทุกๆ คืน....หลังจากที่แกรนด์เลิกจากการถ่ายละครเรื่องใหม่ในค่ำวันนี้เสร็จลง...ก็จะต้องโทรบอกให้คนปลายสาย
ได้รู้ทุกครั้ง เมื่อเธอเดินทางมาถึงที่บ้านอย่างปลอดภัยแล้ว....ไม่งั้นจะได้เห็นอาการกระวนกระวาย ด้วยความเป็นห่วง



อย่างชนิดที่ว่า เฝ้าเกาะติดสถานการณ์เธอเลยทีเดียว ทั้งส่งข้อความ ทั้ง BB ทั้งโทรกระหน่ำจนกว่าเธอจะรับสาย....พร้อมกับคำพูดที่เป็นห่วง
ก็พรั่งพรูออกมายาวเป็นหางว่าวเลยล่ะ....กันจะแสดงอาการอย่างนี้ก็ต่อเมื่อ งานที่เธอทำอยู่นั้นได้เสร็จสิ้นแล้ว ซึ่งระหว่างในการทำงาน
ชายหนุ่มจะไม่โทรไปกวนเธอเลย....เขารู้ความเคลื่อนไหวต่างๆ ได้จากรายงานสด ที่พี่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอคอยบอกเป็นระยะๆ



กันเสมอต้นเสมอปลาย ปฏิบัติอย่างนี้มาโดยตลอด และทุกๆ คืนก่อนเข้านอน ทั้งเธอและเขา
จะต้องพูดคุยแลกเปลี่ยนเหตุการณ์ในแต่ละวันให้กันฟัง จนกลายเป็นความส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว ณ ตอนนี้



“อืม....แล้วเจอกันในฝันนะ” แกรนด์ตอบด้วยเสียงหวานหูกลับไป



“เจอกันในฝัน...แล้วอะไรอีก...หือ?” กันถามต่อ



“แล้วจะต้องไปนอนน่ะซิ....ถามได้นะกัน” แกรนด์แสร้งตอบไม่ให้ตรงใจกับกัน



“ที่รักน่ะ...อย่าแกล้งซิ! ถ้าไม่พูด กันจะไม่วางสายนะ” ทำเสียงอย่างขัดใจ ที่อีกฝ่ายไม่ยอมพูดให้คล่องปากเหมือนกับเขาเลย



“กันไม่วางสาย...งั้น แกรนด์วางเองก็ได้...สวีทดรีม บ่ะบ๊ายจ้า” หญิงสาวยกมือปิดปาก ไม่ให้หัวเราะออกมา



“ไม่เอานะ!! ที่รักอย่าใจร้ายนักซิ!! ทีเมื่อคืนวานยังบอกได้เลยอ่ะ...ไม่งั้นกันคงนอนไม่หลับแน่ๆ เลย” เสียงหวานออดอ้อน จนอีกฝ่ายเริ่มหมั่นไส้ขึ้นมา



“ห๊าววววว....ง่วงจังเลย...แกรนด์ไปนอนก่อนนะ....พรุ่งนี้ต้องไปกองถ่ายแต่เช้าน่ะ....ห๊าววววว” แกรนด์แกล้งทำเป็นหาวอย่างแนบเนียน



“ฮึ!!! ถ้าแกรนด์ไม่ยอมบอกมาดีๆ ทางโทรศัพท์....กันจะบึ่งรถไปยืนตะโกนอยู่หน้าบ้านแกรนด์ทันทีเลยล่ะ....ว่าไง จะบอกมั๊ย!!!”
กันทำเสียงเข้ม เอาแต่ใจตัวเองขึ้นมาทันที



“โห!!! เดี๋ยวนี้มีข่ม มีขู่น๊า.....ไม่บ้า ไม่บอ ไม่บองส์ ทำไม่ได้นะเนี่ย!!! ชิส์” แกรนด์ตอบกลับ แบบประชดประชันกันไป



“ที่บ้า ที่บอ ที่บองส์....อยู่ทุกวันนี้น่ะ ก็เพราะใครล่ะ...ฮึ!!” กันถามยียวน



“เพราะใครล่ะ...ฮึ!!!” แกรนด์ถามกลับอย่างยียวนกว่า



“ก็เพราะคนที่ทำให้เรารักอย่างทั้งบ้า ทั้งบอ ทั้งบองส์....เมื่อ 5 ปีที่แล้ว จนมาถึงทุกวันนี้ไงล่ะ....รู้ยังว่าใครน่ะ” กันยังแสร้งถามต่อ



“ไม่รู้....ใครเหรอ” แกรนด์ก็ยังแสร้งรับมุขต่อได้อีก



“เฮ้อ!!!....” กันทำเป็นถอนหายใจ แต่จริงๆ แล้วกำลังยิ้มหวานส่งไปให้คนปลายสายอยู่ ก่อนจะถามด้วยเสียงที่นุ่มหูขึ้นมา "อยากรู้ใช่ไหม"



“อยากบอก...ก็บอกมาซิ!” แกรนด์แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ แต่ใจจริงแล้ว อยากรู้ว่ากันจะมีคำหวานๆ อะไรใหม่ๆ มาให้หัวใจได้ Up level เพิ่มมากขึ้น



“ฮั่นแน่!!.....อยากรู้นะเนี่ย” กันทำเสียงล้อเลียนขำๆ



“ลีลาขั้นเทพไม่เคยเปลี่ยนเลยนะกัน....จะบอกก็บอก แกรนด์ง่วงจะแย่แล้วนะ” ทำเสียงเนือยๆ อย่างคนง่วงจริงๆ



“ฮ่าๆๆ...ขอบคุณที่ชมกันไม่เคยเปลี่ยนเลยนะแกรนด์....ไปยืนตรงหน้ากระจกนะครับ...จะรู้ว่าใครที่ทำให้กันรักจนบ้า บอ บองส์ อยู่ได้ทุกวันน่ะ”
กันบอกรักแกรนด์ได้ไม่มีขัดเขิน เพราะพูดตามความรู้สึกที่มีอยู่ในหัวใจ พร้อมกับยิ้มหวานละมุน ตากรุ่มกริ่มเป็นประกายวิบวับขึ้นมา



“เอามุข MV เพลงแกรนด์มาเล่นเหรอเนี่ย....กากอ่ะ....ฮ่ะๆๆ” แกรนด์หลุดหัวเราะออกมา ที่ติดคำยอดฮิตจากกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เหมือนเช่นแฟนคลับของเขาทุกคน....ที่ติดพูดคำๆ นี้ ในชีวิตประจำวันไปแล้ว



“แกรนด์ไม่ต้องชมกันมากหรอกนะ....เพราะแฟนคลับชมกันว่า,,กาก,,ทุกวันเลยล่ะ...ฮ่าๆๆ” กันหัวเราะให้กับคำยอดฮิตตลอดกาลของเขา



“แฟนคลับกัน ชมว่า,,กากตัวพ่อ,,ด้วยนะ...ฮ่ะๆๆ” แกรนด์ได้ที หัวเราะซ้ำเติมเข้าไปอีก



“ขอบคุณที่ย้ำเตือนกันนะ.....เจ้าหญิงโก๊ะจัง....ฮ่าๆๆ” กันล้อเลียนฉายาของแกรนด์กลับไปมั่ง



“ไม่ต้องมาล้อเลยนะ เชอะ!!!....ไปนอนดีกว่า” แกรนด์แกล้งทำเสียงเง้าเล็กน้อย



“ยังไม่ให้ไป....กันยังไม่ได้ฟังเลยอ่ะ....นะแกรนด์นะ บอกเหมือนเมื่อวานน่ะ...นะครับ” ยังคงออดอ้อนอย่างไม่ยอมแพ้



“เมื่อวาน? บอกอะไรไปเหรอ...เป็นเจ้าหญิงโก๊ะจัง ก็เลยจำไม่ค่อยได้น่ะ” แกรนด์ยังคงแกล้งคนขี้อ้อน ที่น่าหมั่นไส้ ได้อย่างต่อเนื่อง



“โธ!!! แกรนด์ จะแกล้งกันไปถึงไหนล่ะเนี่ย....ไม่เป็นไร ถ้าแกรนด์ไม่บอก เดี๋ยวกันจะไปบอกแกรนด์ถึงที่บ้านเลย....เตรียมตัวฟังทั้งคืนนะครับ”
กันทำเป็นพูดเสียงจริงจังมากขึ้น



“เฮ้อ!!! แกรนด์แกล้งถอนใจออกมา ก่อนจะบอกต่อไปว่า
“ฉันไม่ใช่ ตุ๊กตาบลายธ์นะคะคุณกัน จะให้ทำโน่น นี่ นั่น...ตามอำเภอใจตัวเองได้ไงอ่ะ....ฮึ!!!” แล้วแกล้งทำเสียงเง้าต่อ



“แกรนด์ครับ....กันไม่เคยคิดบังคับแกรนด์เลยนะ...เพียงแค่ขอเติมน้ำมันให้หัวใจได้มีพลังไปในทุกๆวัน บ้างก็แค่นั้น
แต่ถ้าทำให้แกรนด์ลำบากใจ กันขอโทษนะ” พูดด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจขึ้นมา ตามแบบฉบับของนอยด์ตัวพ่อเหมือนเดิมทุกประการ



“อืม.....รู้ตัวก็ดีแล้วนะ” แกรนด์ยังคงเดินหน้าแกล้งต่อ อย่างนึกขำในอาการของกันที่ไม่ว่าจะกี่ปีหมุนเวียนผ่านไป ก็ยังคงเส้นคงวา
ในความนอยด์ได้อย่างน่าแกล้งเป็นที่สุด “แกรนด์ไปนอนก่อนนะ ง่วงจริงๆ นะกัน....ห๊าววว ไม่ไหวแล้ว” แกรนด์ทำเสียงหาวเป็นซาวนด์ประกอบ



“ครับ....แกรนด์ไปพักผ่อนเถอะ” กันบอกสั้นๆ ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูแล้ว เหมือนจะเศร้า



“ถ้างั้นก็ เจอกันในฝันนะที่รัก....รักกันมากนะ และจะรักตลอดไป...ไนท์ ไนท์จ้า” แกรนด์พูดจบ ก็รีบวางสายทันที

เพราะยังคงเขินอยู่ที่จะต้องพูด ประโยคนี้ให้กันได้ฟังไปในทุกๆ วัน นับจากนี้ต่อไป....แม้จะเริ่มต้นบอกไปเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา แล้วก็ตาม
แต่เธอก็ยังไม่ค่อยชินอยู่ดี....เอาไว้แกรนด์ จะพยายามหัดพูดให้ติดปากต่อไปนะ....,,สุดที่รัก รักที่สุด,,











แกรนด์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามา และยิ้มหวานทันทีที่ได้อ่านข้อความ...จากคนที่เธอเพิ่งวางสายไปตะกี้นี้

,,ขอบคุณจริงๆ ที่แกรนด์ยังรักกัน ไม่เคยเปลี่ยน...กันก็รักแกรนด์ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงนะครับ....เจอกันในฝันนะเจ้าหญิง...จุ๊บๆ >.<,,



ไม่เบื่อบ้างเหรอกัน....บอกรักได้ทุกวัน ทุกเวลาเลยน่ะ....แต่เราก็ยังไม่เบื่อที่จะฟังนี่นา ใช่ไหม?.... แกรนด์ถามใจตัวเอง พลางคิดต่อไปว่า
ถ้าวันไหนไม่ได้ฟังเสียงนุ่มๆ มาคอยบอกคำรัก....วันนั้นชีวิตเราเหมือนขาดอะไรไปเลยแหละ....ไม่น่าเชื่อเนอะ ว่าหัวใจสองดวง ต่างที่ทางกัน
และแล้วโลกก็หมุนให้โคจรมาเจอกัน...โดยมีดวงดาวเป็นสื่อนำทางแห่งเส้นทางรัก....ที่ได้ถักทอสายใยแห่งความผูกพัน มาพันธนาการผูกหัวใจ
ทั้งสองดวงติดกัน...จนหล่อหลอมเป็นหัวใจดวงเดียวกัน...ตามกาลเวลาที่พิสูจน์ความรักแท้...ที่มีความจริงใจต่อกันไม่เคยเปลี่ยนแปลงนั่นเอง



แกรนด์นั่งยิ้มให้กับวันวานในอดีตอันหอมหวาน....ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม แต่ความทรงจำเหล่านั้น ยังคงสวยสด
และงดงามต่อเธอเสมอ เมื่อหวนนึกถึง....พลางยกมือข้างซ้ายขึ้นมา จ้องมองแหวนวงเล็กน่ารัก ทิ่อยู่ติดกับนิ้วกลาง

มีเพชรเม็ดเล็กๆ 2 เม็ด...ถูกจัดวางให้อยู่ใกล้กัน โดยมีรูปพระจันทร์เสี้ยวจัดวางอยู่ด้านล่าง.....ซึ่งมันถูกออกแบบให้เป็นรูปพระจันทร์ยิ้ม
จากคนที่สวมให้เธอไปเมื่อคืนวันที่ 22 ตุลาคม....วันที่พิเศษของเธอ และเป็นวันที่เจ้าของแหวนวงนี้ ได้สร้างความประทับใจให้กับเธอเป็นอย่างมาก
เพราะนี่คือการจัดงานวันเกิดของทั้งเธอ และกันเป็นครั้งแรกด้วยกัน.....แกรนด์เผลอยิ้มอย่างมีความสุขล้นออกมา
แล้วค่อยๆ หลับตาลง....เพื่อนึกย้อนถึงภาพเหตุการณ์ในวันนั้น ที่ยังติดอยู่ในความทรงจำ อย่างไม่มีวันลืมได้เลย




*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*


เหนื่อย... แทบยืนไม่ไหว

ก็ยังมีใครมาพยุงให้เดิน

เจ็บ จนเคยเกือบท้อ

ก็ยังพอมีเสียงนึง คอยปลอบใจ

เธอคือกำลังใจเหล่านั้น....ที่ฉัน จะตอบแทนด้วยหัวใจ


จะรักให้มากกว่า มากกว่ารักที่ได้มา

และฉันขอสัญญา จะไม่ทำให้เสียใจ

เธอรู้ไหมทุกอย่างที่ให้กัน มันดีแค่ไหน ?

ตอบแทนเท่าไรก็ไม่พอ




(เพลง พยุง /ศิลปิน กัน The Star 6 / อัลบั้ม กันเอง)

*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*♫~*



เสียงเพลงที่ขับร้องอย่างไพเราะ หวานหูยิ่งนัก....ดังออกมาจากภายในรถยนต์ที่จอดรออยู่...ทันทีที่แกรนด์เปิดประตูด้านหน้าฝั่งคนนั่ง



“วันนี้เหนื่อยมากไหม....หืม?” กันถามแกรนด์ทันที ที่ขึ้นมานั่งในรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว



“นิดหน่อยจ๊ะ แค่เพลียมากกว่า...วันนี้ดีนะ ที่คุณบอย สั่งให้เลิกกองเร็วน่ะ” แกรนด์บอกกันจบแล้ว ก็ดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดทันที



“เลิกเร็วจริงๆ ด้วย...แค่สี่ทุ่มเอง” กันหันมายิ้มหยอกล้อ กับคนนั่งข้างๆ พลางจับมือบางมากุมไว้



“ทุกวันต้องเลิกกองหลังเที่ยงคืน กันก็รู้ดีนี่นา....และอีกอย่างพี่ๆ ทีมงาน ร่วมกันเซอร์ไพรส์ เค้กวันเกิดให้แกรนด์ด้วยล่ะ...น่ารักกันจริงๆ”
แกรนด์หันมายิ้มหวานให้ อย่างดีใจที่ทุกคนไม่เคยลืมวันพิเศษของเธอเลย ไม่ว่าจะกี่ปีผ่านไปก็ตาม


พี่ๆ ทีมงานทุกคนต่างก็เอ็นดู และสนิทสนมเป็นกันเองกับเธอมาก ตั้งแต่ละครเรื่องแรก จนมาถึงเรื่องที่กำลังถ่ายทำอยู่ในขณะนี้
ทำให้แกรนด์มีความสุขในทุกๆ วันที่มีการถ่ายทำละคร...แม้จะต้องเครียด และเหนื่อยในหลายๆ ฉาก ที่ต้องใช้อารมณ์ในการแสดงสูง


แต่ทุกคนต่างก็ให้กำลังใจเธอตลอดมา...โดยเฉพาะท่านอาจารย์บอยที่ได้มาทำหน้าที่กำกับการแสดงเรื่องนี้เอง....ท่านเป็นคนที่ทำงานอย่างจริงจัง
แต่ใจดีกับนักแสดง และทีมงานทุกคน...ซึ่งท่านไม่เคยถือตัวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว โดยบอกให้ทุกคนเรียกท่านว่า คุณบอยก็พอ




“ว๊า! อย่างนี้ก็กินเค้กอีกไม่ได้แล้วน่ะซิ!” กันถามหน้าทะเล้น พลางออกตัวรถไปตามถนน โดยมุ่งหน้าไปในเส้นทางที่หมายไว้



“วันนี้กินไม่ได้ เก็บไว้กินวันพรุ่งนี้ก็ได้นี่นา....กันมีเค้กให้แกรนด์อีกเหรอ....เค้กอะไรอ่ะ” แกรนด์ถามตาใสแป๋ว อย่างน่ารักไม่เคยเปลี่ยน



“กันไม่มีเค้กมาด้วยหรอก ไม่ได้ซื้อมา...กลัวแกรนด์จะอ้วนน่ะ” กันพูดไป ยิ้มขำไป ที่เห็นหน้าแกรนด์ทำหน้าย่นใส่



“ฮึ!!! ไม่อยากซื้อ ก็บอกไม่อยากซื้อซิ!! ไม่ต้องมาอ้างเลย...แกรนด์ไม่อ้วนง่ายๆ หรอกนะ จะบอกให้” พูดจบก็ทำสะบัดหน้าใส่กัน
ที่มาพูดเรื่องความอ้วนกับเธอ...ใช่ซี้!! ก็ไม่ใช่สาวน้อยวัยละอ่อนแล้วนิ! ที่จะกินอะไรก็ไม่อ้วนง่าย เหมือนวัยสาวสะพรั่งในเวลานี้นิเนอะ



“ไม่ใช่ไม่อยากซื้อซักหน่อย....ก็รู้มาว่า วันนี้มีเซอร์ไพรส์เค้กไปหลายก้อนเลยไม่ใช่เหรอ....แฟนคลับก็เอามาให้ด้วยใช่ไหมล๊า” กันทำเสียงล้อ



“มารู้ลึก รู้ดี...ทีวีพลู ทูไนท์ ของแฟนตัวเองเลยนะ” พูดแขวะจบ ก็หน้าย่นให้อีก....เพราะหมั่นไส้ ที่กันจะคอยรู้ความเคลื่อนไหวได้ตลอดเวลา
จากเหยี่ยวข่าวคนใกล้ตัวเธอนั่นเอง...เพราะพี่ผู้จัดการส่วนตัว และคนในกองถ่ายละคร ต่างก็รักและเอ็นดูกัน เช่นเดียวกับเธอ
เพราะด้วยความที่ร่วมงานกันบ่อยมาก ทุกคนจึงเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันกับนักแสดง ซึ่งกันก็มีสัมมาคารวะและทำตัวติดดินอยู่ตลอดเวลา



“ฮ่าๆๆ แฟนของกันที่ไหนล่ะ...พี่แจ้แกไปลั้ลล้ากะน้องดาวคนล่าสุดแล้ว...ไม่รู้เหรอ” กันหัวเราะขำไป ส่ายหน้าไป กับความคิดที่ยังมีอยู่ในหัวของแกรนด์



“อ้าว!! ก็เห็นพี่แจ้...เขาคอยรายงานข่าวให้กันตั้งแต่ได้เป็น The Star จนมาถึงปัจจุบัน อย่างพิเศษกว่าใครเพื่อนเลยนิ!”
แกรนด์ทำหน้ายียวน ล้อกันเรื่องพี่นักข่าวที่แลดู จะรักใคร่และเอ็นดูในตัวกันมากจริงๆ...มากจนจับสังเกตได้น่ะ



“ฮ่าๆๆๆๆ” กันหัวเราะเสียงดังลั่นรถในสิ่งที่แกรนด์ประชดมา ก่อนจะพูดไป ขำไป
“พี่แจ้เขาเป็นชายไม่จริง หญิงไม่แท้....แกรนด์ก็เอามาล้อว่าเป็นแฟนกันไปได้เนอะ....หึงกัน กับพี่แจ้เหรอเนี่ย”



“บ้า!!! ใครเขาหึงเหรอ” แกรนด์ค้อนแล้วตอบกลับไป ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมากับกัน ที่ขำในความคิดของตัวเอง
“ฮ่ะๆๆ ไม่ดีเหรอ...มีแฟนเป็นเจ้าแม่สำนักข่าวบันเทิงเลยนะ” ก็เธอเห็นพี่แจ้ นักข่าวขาเม้าท์ ทางรายการทีวีบันเทิงยอดฮิต
เขาปลื้มกันจริงๆ นี่นา...เธอมองออกล่ะกันน่า....กันนั่นแหละที่ทำเป็นไม่รับรู้ แต่จริงๆ ก็รู้ดีอยู่เต็มอกเลยล่ะ



“ไม่เอาๆๆๆ....ไม่เป็นแฟนใครทั้งนั้น...กันมีแฟนแล้ว” กันหันมาทำตากรุ้มกริ่ม แล้วยิ้มหวานใส่ตาเรียวสวยของแกรนด์ที่หันมามองพอดี



“เหรอ!!! มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย....ใครน๊า โชคหล่นทับ ได้พ่อเทพบุตรขวัญใจสาวน้อย สาวไม่น้อย ไปทั่วบ้านทั่วเมือง เป็นแฟนน่ะ” แกรนด์ประชดต่อ



“งั้น! แกรนด์ก็คงโชคหล่นทับซินะ....หนักเปล่า ให้กันช่วยยกออกให้ไหม” กันถามอย่างหยอกล้อ แต่สายตาเริ่มหวานขึ้น

ก่อนจะจับมือบางมาสอดประสานกับมือใหญ่เอาไว้ เมื่อรถยนต์เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ในช่วงเวลาดึกๆ อย่างนี้...แล้วพูดด้วยเสียงหวานหูบอกไปอีกว่า
“กันมีแฟนชื่อแกรนด์ครับ....และแกรนด์ก็มีแฟนชื่อกันครับ”



“ขี้ตู่!!! แกรนด์ยังไม่เคยบอกเลยว่ามีแฟนชื่อกันน่ะ” แกรนด์เขินจนหน้าเรื่อเป็นสีชมพู แล้วก็เขินมากขึ้นไปอีก เมื่อกันยกมือบางขึ้นจูบตรงหลังมือเบาๆ



“กันก็บอกให้แล้วไงล่ะ....แกรนด์ครับเรารู้ใจกันมาตั้ง 5 ปีแล้วนะ...และวันนี้กันอยากให้แกรนด์บอกว่า...
,,เธอเป็นแฟนฉันนะ,, เหมือนเพลงดังฮิตติดชาร์ทของแกรนด์น่ะ...จะได้ไหมครับ” กันส่งสายตาเว้าวอนออกมา



“แล้วกันจะพาแกรนด์ไปไหนเหรอ....พามาทางนี้คุ้นๆ นะ” แกรนด์ถามกัน เพื่ออยากจะเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากตอบในเวลานี้



“ที่ที่...บังเอิญ โลกกลม และพรหมลิขิต...ของเรายังไงล่ะครับ” กันยิ้มหวาน อย่างอบอุ่น แล้วจับมือเล็กที่ยังกุมอยู่
มาวางไว้ตรงหน้าอกด้านซ้าย ก่อนจะบอกต่อ “ที่ที่...ทำให้หัวใจของกัน ได้มีรักแท้....ที่ที่ ทำให้เรารักกัน...รู้รึยัง ว่าที่ไหน”
ถามคนข้างๆ ที่หันมาสบสายตาหวาน อบอุ่นของเขา...ด้วยแววตาที่หวานเป็นประกายไม่แพ้กันเลยล่ะ






กันหยุดรถอยู่ตรงประตูรั้วสูงบานใหญ่ ที่ดูหรูหรา แต่เรียบง่ายเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง.....และป้ายชื่อของ
......The Star University of Thailand (มหาวิทยาลัยค้นฟ้า คว้าดาว ประจำประเทศไทย).....
ก็ยังคงโดดเด่นต่อสายตาของผู้สัญจร เดินทางผ่านไปมายังถนนเส้นนี้....ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยเช่นกัน



ชายหนุ่มกดโทรศัพท์โทรออกเพียงครั้งเดียว เป็นการส่งสัญญาณให้อีกฝ่ายได้รับรู้ เมื่อเขามาถึงแล้ว
จากนั้นประตูที่ควบคุมด้วยรีโมทคอนโทรล....ก็เปิดออกต้อนรับรถยนต์ของเขาให้แล่นผ่านเข้าไป เหมือนเป็นการรออยู่แล้ว



“กันขออนุญาตคุณบอยมาแล้วใช่ไหม....ถึงเข้ามาในเวลานี้ ได้อย่างง่ายดายน่ะ”
แกรนด์หันไปถามคนที่กำลังบังคับเลี้ยวพวงมาลัยไปยังเส้นทางที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี



“ครับผม....ท่านอนุญาตให้เฉพาะวันนี้เท่านั้น....เพราะกันเข้าไปขอท่านตั้ง 3 ครั้งแน่ะ กว่าท่านจะยินยอมนะ”
กันหันมาบอกคนทำหน้ายิ้มด้วยความประทับใจที่เขาพามาเซอร์ไพรส์ในสถานที่ ที่ทำให้ทั้งเขาและเธอมีทุกวันนี้ได้



“กันขอคุณบอยด้วยเหตุผลอะไรล่ะ....ท่านถึงอนุญาตได้น่ะ” แกรนด์ถาม อย่างสงสัยอยู่ในที เมื่อกันจอดรถตรงหน้าตึก Smile Dance
ที่ที่ บ่มเพาะให้เธอมีความสามารถที่โดดเด่นในเรื่องเต้นรำ ได้อย่างไม่มีใครมาเป็นคู่แข่งในแนวเพลงของเธอได้เลยในตอนนี้



“ก็บอกคุณบอยตรงๆ ว่า...ขอจัดงานวันเกิดที่พิเศษ ร่วมกับคนที่พิเศษ ในสถานที่สุดพิเศษแห่งนี้จะได้ไหม”
กันหันมาตอบ ทั้งแววตาและน้ำเสียงนั้นหวานหยด รดลงไปบนหัวใจของคนกำลังฟังอยู่นี้



“แล้วคุณบอยท่านไม่ว่าอะไรเลยเหรอ” แกรนด์ถามอย่างหวั่นๆ ในคำตอบที่กันจะบอกให้รู้ เพราะในระหว่างที่คบกับกัน ตั้งแต่เริ่มแรก
ท่านได้คอยกำชับให้อาจารย์คิมฮา และอาจารย์แฟรงค์ คอยเฝ้าดูความสัมพันธ์ของเธอและกัน ให้อยู่ในสายตาตลอดเวลา
เพราะเกรงจะเกิดเรื่องราว และข่าวคาวที่ไม่เป็นผลดีต่อนักศึกษา ที่จะไปเป็นศิลปินในอนาคตได้



“ท่านไม่ว่า....แต่ท่านถามกันแค่คำถามเดียวเท่านั้นเอง” กันมองแกรนด์ด้วยสายตาแห่งรัก
ก่อนจะบอกต่อเมื่อเห็นแววตาของคนตรงหน้าใคร่รู้เป็นอย่างมาก “พร้อมที่จะต้องเจอกับความวุ่นวายจากคนรอบข้างแล้วใช่ไหม”



“ท่านถามอย่างนี้....เหมือนเป็นการเตือนอะไรรึเปล่าน่ะกัน” แกรนด์ทำหน้าหวั่นๆ ขึ้นมาอีก เมื่อนึกไปไกล



“ใช่แล้ว...ท่านเตือนกันอย่างยาวเลยแหละ...เอาไว้กันจะเล่าให้ฟังวันหลังนะ....แต่ตอนนี้เราขึ้นไปยังดินแดนแห่งดวงดาวของเรากันเถอะ”
พูดจบก็ปิดเครื่องยนต์ พร้อมก้าวลงจากรถไปพร้อมๆ กับแกรนด์....กันเดินเข้ามาจูงมือเล็กนั้นให้เดินตาม
เข้าไปในตัวอาคาร.....หลังจากนั้นจึงเรียกลิฟต์ให้เปิดออก เพื่อจะขึ้นไปยังชั้นบนสุดด้วยกัน



“ตั้งแต่เรียนจบ...แกรนด์ก็ไม่ได้มาเยี่ยมที่ตึกนี้อีกเลย จะ 2 ปีแล้วนะเนี่ย...คิดถึงจังเลย”
แกรนด์น้ำตาซึม ที่ได้กลับมาสถานที่ในความทรงจำที่ดีอีกที่หนึ่ง ที่เธอรักและผูกพันด้วยเป็นอย่างมาก แต่เพราะหลังจากเรียนจบ
เป็นช่วงที่ได้รับโอกาสให้ทำงานอย่างยาวนานและต่อเนื่อง จนมาถึงทุกวันนี้ จึงไม่มีเวลาได้กลับมาที่นี่ได้บ่อยนัก



“กันก็เพิ่งได้มาเยี่ยมที่นี่ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง....เพราะต้องมาเตรียมสถานที่เซอร์ไพรส์ให้คนพิเศษน่ะ”
กันพูดไป พลางลูบหัวเล็กของคนตรงหน้าอย่างปลอบโยน ที่กำลังน้ำตาซึมด้วยความคิดถึงความทรงจำในอดีตอยู่นี้



แกรนด์มองกันด้วยความประทับใจมากขึ้น ที่เขาพยายามทำเพื่อให้เธอได้รู้สึกเซอร์ไพรส์มากที่สุด....ทุกอย่างที่กันทำในวันนี้
เป็นการวางแผนและเตรียมการไว้ล่วงหน้า ได้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน เป็นกระบวนการเลยจริงๆ นะเนี่ย

“ถึงว่า....ทำไมคุณบอยถึงสั่งเลิกกองละครเร็วจังในวันนี้....และพี่ๆ ทีมงาน กับพี่น้องนักแสดงทุกคน
ก็ไม่ได้กระตือรือร้นที่จะต้องถ่ายทำและเข้าฉากกันต่อ เหมือนเช่นทุกๆ วันที่ผ่านมาเลยน่ะ...เป็นอย่างนี้ นี่เอง"



“คุณบอย มอบเป็นของขวัญให้เราทั้งสองคนน่ะครับ....ที่ทำตัวเป็นศิลปินที่ดีอยู่ในโอวาทของท่านเสมอมา....และท่านบอกว่า
ผลงานของกันที่ผ่านมา ทำให้บริษัทมีคนสนับสนุนมากขึ้น....ท่านจึงเปิดไฟเขียวให้กัน ได้เซอร์ไพรส์แกรนด์ในวันนี้ยังไงล่ะ”
กันพูดจบ ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ลิฟท์มาถึงชั้นบนสุดแล้ว



ทั้งสองเดินออกจากลิฟท์แล้ว ก็ขึ้นไปยังบันไดหนีไฟ เพื่อต่อไปยังชั้นระเบียงดาดฟ้า....สถานที่ ที่นั่งดูดาวเป็นประจำของดาวพี่ ดาวน้องในครั้งก่อนเก่า
ที่ทุกเหตุการณ์ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจของทั้งคู่ ไม่เคยลางเลือนไปได้เลย....กันเปิดประตูออก แล้วหันมายิ้มให้แกรนด์ก้าวข้ามผ่านออกไปก่อน



และภาพที่อยู่เบี้องหน้าแกรนด์นั้น ก็ทำเอาหญิงสาวยืนนิ่ง ตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น พลางกวาดสายตาไปทั่วบริเวณพื้นที่ดาดฟ้าทั้งชั้นนั้น
ด้วยความรู้สึกที่ทั้งตื้นตัน และประทับใจเพิ่มมากขึ้นอย่างบรรยาย เป็นคำพูดออกมาไม่ได้เลยจริงๆ...รู้แต่เพียงว่าหัวใจมันกำลังเต้นรำอย่างเป็นสุขขึ้นมาเลยล่ะ

Create Date : 26 ตุลาคม 2553 Last Update : 10 พฤศจิกายน 2553 12:20:45 น. Counter : 2152 Pageviews.		27 comments
Share Tweet