Gun & Grand ♂♥♀เต้นไปตามจังหวะรัก *♫~* จังหวะหัวใจ♥ภาค(หวาน)พิเศษ@2

“ขอบคุณ คุณเจฟมากๆ นะคะ...ที่ทำให้วันนี้แกรนด์ได้เห็นว่าโลกใต้ทะเลสวยงามอย่างมหัศจรรย์มากๆแค่ไหน”
ศิลปินสาวสวยแห่งเอเชีย เอ่ยกับชายหนุ่มรูปงาม ที่มีส่วนผสมของเชื้อชาติตะวันตกและตะวันออก...ได้อย่างชนิดที่ว่า ไม่มีสาวๆ คนไหนที่จะไม่เหลียวหลังมองตามเขาอย่างแน่นอน...และอาชีพที่เขาทำอยู่นี้ ก็เท่ห์ต่อความคิดสาวๆ ส่วนใหญ่อีกด้วย


เจฟเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ...ที่เธอเพิ่งจะได้รู้จักเขาในวันนี้ เพราะว่าเขาเป็นครูสอนดำน้ำ ประจำอยู่ที่เกาะจันทร์เสี้ยวแห่งนี้...ซึ่งเป็นการร่วมทุนระหว่างตัวเขาและรีสอร์ท...และเขาก็เพิ่งจะสอนให้เธอดำน้ำตื้นบนผิวน้ำ เพื่อดูแนวปะการังหลายชนิด...ณ บริเวณด้านหน้าชายหาดของรีสอร์ท ที่ทำให้เธอนั้น...รู้สึกประทับใจได้อย่างไม่มีวันลืมได้เลยจริงๆ


“ยินดีครับ...ถ้าคุณแกรนด์ชอบ พรุ่งนี้ผมขออาสาพาไปดูอีกที่หนึ่ง...รับรองว่าคุณแกรนด์จะต้องชอบมากๆ กว่านี้หลายเท่านัก”
ครูสอนดำน้ำหนุ่มลูกครึ่ง เสนอในสิ่งที่คนตรงหน้าเริ่มสนใจเป็นอย่างมาก...และเขารู้สึกได้ว่า เธอกำลังหลงรักโลกใต้น้ำ เช่นเดียวกันกับเขาเข้าให้แล้ว


“ยังมีแนวปะการังที่สวยกว่านี้อีกเหรอคะ” แกรนด์ทำตาโตด้วยความตื่นตาขึ้นมา ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ไปเห็นเลย


“ครับ...ตรงด้านหลังของเกาะ จะเป็นแนวปะการังอ่อนที่มีหลายสีมากๆ...และที่นี่สวยติดอันดับหนึ่งใน 10 ของเมืองไทยเลยนะครับ....บริเวณนั้นยังเป็นจุดดำน้ำลึกแบบสคูบาไดรฟ์ (Sacuba Dive) ที่มีแนวปะการังยาวประมาณ 2 กิโลเมตรอีกด้วยครับ” เจฟเพิ่มความอยากเห็น ให้กับคนตรงหน้าได้อีก


“คุณเจฟพูดซะ...ทำให้แกรนด์ชักอยากจะไปดูให้เห็นเต็มตาในตอนนี้แล้วล่ะค่ะ” หญิงสาวทำสีหน้าตามที่พูดไปด้วยจริงๆ ทำเอาคนตรงหน้าเธอนั้น...ต้องรีบเบรกเอาไว้ก่อน...ที่จะโดนรบเร้าให้พาไปจริงๆ


“วันนี้คงไม่ได้แล้วครับ...เพราะคุณแกรนด์ใช้อ๊อกซิเจนในร่างกายไปเกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว...ซึ่งจะทำให้ร่างกายอ่อนเพลียเป็นเท่าตัว...พรุ่งนี้ล่ะกันนะครับ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วย” เจฟก้มมองดูเวลาจากนาฬิกาสำหรับนักดำน้ำเรือนเท่ห์ ก่อนจะเงยขึ้นมา เพื่อบอกจุดประสงค์ในขั้นต่อไปของเขา

“จะ 5 โมงเย็นแล้ว...ถ้าไม่เป็นการรบกวนผมขอดินเนอร์กับคุณแกรนด์เย็นนี้เลยได้ไหมครับ”


“ได้ซิคะ...แต่ขอแกรนด์เป็นเจ้ามือนะคะ...เพราะคุณเจฟเสียเวลาพาแกรนด์ไปดำน้ำดูปะการังตั้งนานแน่ะ”


“ผมขอเป็นเจ้ามือดีกว่าครับ...เพราะถือว่าผมเป็นเจ้าบ้านอีกคนหนึ่งของที่นี่...นะครับ”
เจฟมองสาวไทยตัวเล็กน่ารักราวกับตุ๊กตามีชีวิต ด้วยสายตาแอบชื่นชม...แต่ยังไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายได้รู้สึกอะไร...เพราะเขาและเธอ ต่างก็เพิ่งจะรู้จักกัน ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้เอง...และพอเห็นหญิงสาวส่ายหน้าเล็กน้อย เขาก็รีบชิงพูดขึ้นก่อน
“เอาไว้ดินเนอร์ครั้งต่อไป คุณแกรนด์ค่อยเลี้ยงผมคืนก็ได้ครับ...พรุ่งนี้ผมยังว่าง” ก่อนจะทำเป็นหัวเราะเบาๆ ให้ฟังเป็นมุขขำของตัวเองไป


“ได้เลยค่ะ...เพราะพรุ่งนี้ แกรนด์ก็จะต้องรบกวนคุณเจฟ ให้พาไปดำน้ำดูโลกใต้ทะเล ที่มหัศจรรย์มากกว่าวันนี้อีก”
คนรับปากเรื่องดินเนอร์มื้อต่อไป ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า...ความตื่นเต้นที่ตัวเองจะได้ไปสัมผัสกับโลกใต้ทะเล...ที่สวยสดราวกับดินแดนมหัศจรรย์ ที่ตัวเธอนั้น...แทบจะไม่มีโอกาสได้มาสัมผัสให้เต็มตาเต็มใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว เหมือนในครั้งนี้


แต่อีกฝ่ายน่ะ กลับคิดสวนทาง เพราะว่าเขาเริ่มอยากจะใกล้ชิด กับคนน่ารักเจ้าเสน่ห์......ที่ครั้งแรกได้คุยด้วยก็ทำเอาต้องเก็บไปเพ้อถึงได้เลยทีเดียวเชียวล่ะ......เจฟทั้งขำและเขินกับความรู้สึกของตัวเองอยู่ในขณะ.....ว่าทำไมถึงอยากจะทำความรู้จัก กับสาวไทยหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผิวขาวผ่องราวไข่ปอกคนนี้ได้นะ.....ทั้งๆ ที่สเปคของเขานั้น ผู้หญิงไทยผิวสีน้ำผึ้งดูสวยและเซ็กซี่ที่สุดแล้ว......อาจเป็นเพราะความสดใส ร่าเริง และเป็นกันเองของเธอนี่แหละมั้ง.....ที่ทำเอาหัวใจของเขาหวั่นไหววูบวาบขึ้นมา ราวกับเป็นหนุ่มน้อยที่เพิ่งจะหัดรักอย่างไรอย่างนั้นเลยล่ะ.....อยากให้เธอพักผ่อนอยู่ที่นี่นานกว่า 1 อาทิตย์จังเลย.....แต่เขาก็ได้แต่แอบคิดเอาไว้ในใจเอาไว้ก่อน

“ถ้างั้น...เจอกันซัก 1 ทุ่ม เป็นไงครับ”


“ค่ะ...1 ทุ่มเจอกันค่ะ”


“คุณแกรนด์อยากนั่งดินเนอร์บรรยากาศแบบไหนล่ะครับ.....ห้องอาหารจันทร์เสี้ยวที่ติดกระจกใส มองเห็นวิวทะเลเลรอบด้าน เย็นสบายด้วยแอร์เย็นฉ่ำ พร้อมกับดนตรีแจ๊สบรรเลงอย่างหวานหูไปด้วย......หรือว่าจะรับลมเย็นๆ จากธรรมชาติ ตรงลานระเบียงพระจันทร์ยิ้ม บนชั้น 2......ที่เห็นทั้งวิวทะเลยามค่ำคืน และเพดานฟ้าที่ประดับประดา ด้วยดาวนับพันดวง กับพระจันทร์ที่ส่งยิ้มมาให้เราครับ”
หนุ่มรูปหล่อ โรแมนติคอย่างเจฟ...ไม่ปล่อยโอกาสที่จะทำให้ผู้หญิง ที่เขาสนใจทุกคน...รู้สึกประทับใจในตัวเขา และในครั้งแรกที่ได้รู้จักกัน.....ซึ่งเขาก็ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ...แต่เป็นคนละอย่างกับที่เขาคิดเอาไว้เลย


“โห! คุณเจฟบรรยาย บรรยากาศของสถานที่ดินเนอร์ ได้น่าฟังมากๆ เลยค่ะ.....ทำให้เลือกไม่ถูกเลยว่าจะนั่งแบบไหนดี.....แต่ถ้าต้องให้เลือก แกรนด์ขอดินเนอร์รับลมเย็นๆ แบบธรรมชาติดีกว่าค่ะ.....แกรนด์ชอบดูเพดานฟ้ายามค่ำคืน ที่มีดวงไฟประดับระยิบระยับที่สวยที่สุดในโลก ลอยเด่นอยู่เต็มไปหมด...แกรนด์ชอบดูพระจันทร์กับดาวมากๆ ค่ะ”
แกรนด์รับส่งกับการบรรยาย บรรยากาศของสถานที่ กับอีกฝ่ายได้อย่างเนียนไปด้วยกัน.....พร้อมส่งยิ้มหวานให้ไปให้อย่างไม่รู้ตัวว่า ทำเอาหัวใจของคนที่ได้มองเธออยู่ในขณะนี้ สั่นไหวขึ้นมาได้


“ถ้างั้น 1 ทุ่ม...ผมเดินมารับคุณแกรนด์ที่ลานหน้าบ้านพักนะครับ”


“ไปเจอกันที่ลานระเบียงพระจันทร์ยิ้มก็ได้ค่ะ”


“ผมไม่อยากให้คุณแกรนด์ เดินผ่านความมืดไปลำพังคนเดียวน่ะครับ...เป็นผู้หญิงด้วย อาจจะไม่ค่อยโอเคมากนัก”
เจฟพยายามหาคำพูด ที่จะทำให้หญิงสาวนั้นเห็นว่า เหตุผลของเขาดีที่สุด.....ถึงแม้ว่าความจริงแล้วนั้น ระหว่างทางเดินที่เชื่อมไปยังจุดต่างๆ ของรีสอร์ท...จะมีแสงสว่างจากไฟฟ้าที่ได้ผลิตขึ้นมาเอง ด้วยเครื่องผลิตไฟฟ้าที่ทันสมัยด้วยเทคโนโลยีชั้นสูง.....ให้ความสว่างไสวไปทั่วทั้งรีสอร์ทในทุกๆ จุด....อีกทั้งยังมีการติดตั้งสัญญาณเตือนภัย ให้กับตู้ยามรักษาความปลอดภัยในแต่ละโซน ได้อย่างทั่วถึงอีกด้วย.....เพราะที่นี่ได้ถูกจัดการ และวางแผนระบบความปลอดภัย สำหรับลูกค้าให้เป็นสิ่งสำคัญที่สุด.....ในการเข้ามาพักบนเกาะเล็กๆ กลางทะเลอ่าวไทย ที่ห่างจากตัวฝั่งมาหลายสิบกิโลเมตร


“ก็ได้ค่ะ” แกรนด์เห็นด้วยกับเหตุผลของเขาจริงๆ.....เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียว ต้องคอยระวังตัวเองทุกฝีก้าวเอาไว้ให้ดี.....แม้จะอยู่ในสถานที่ ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดแล้วก็ตาม.....ก็เธอไม่มีองครักษ์บองส์ๆ มาด้วยหนิ!!! ก็ต้องหาเกราะป้องกันเอาไว้ก่อนดีกว่า


“แล้วเจอกัน 1 ทุ่มนะครับ”


“ค่ะ”
แกรนด์โบกมือลาตอบครูสอนดำน้ำหนุ่มสุดหล่อ...ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะลับหายไปจากสายตา...จึงหมุนตัวเดินขึ้นไปยังบนบ้านพัก ด้วยอารมณ์ที่แช่มชื่นมากขึ้นกว่าเดิม...หลังจากที่เมื่อคืน เธอนั้นแทบไม่ได้นอนเลย...เพราะมัวแต่คิดถึงใครบางคน ที่ตอนนี้คงจะกำลังทำงานอย่างมีความสุขเป็นแน่แท้

ช่างเหอะ เขาจะไปทำงานอะไร ที่ไหน กับใคร...เธอไม่มีสิทธิ์ไปกะเกณฑ์ และวุ่นวายกับชีวิตของเขาได้หรอก...เรื่องงานต้องมาก่อนสิ่งใดอยู่แล้ว เพราะก่อนจะมาถึงตรงจุดนี้ได้...ทั้งเธอและเขา ก็ต้องฝ่าฝันอุปสรรคขวากหนามต่างๆ มาอย่างหนัก...และเธอกับเขาก็ได้ตกลงกันเอาไว้ก่อน ที่จะคบกันอย่างจริงจังแล้วว่า

ถ้าความฝันที่ต้องการคว้ามานั้น ยังไม่ถึงจุดสิ้นสุด...เรื่องอื่นๆ ค่อยเอาไว้คิดกันทีหลัง...ก็เข้าใจอยู่นะ แค่อดที่จะน้อยใจไม่ได้นี่นา! แล้วอยากมานัดเราให้มาเที่ยวที่นี่ เอาไว้ก่อนล่วงหน้าทำไมล่ะ...พร่ำเพ้อว่าอยากเจอเรามากนัก ไม่ใช่เหรอ แล้วก็....เฮ้อ! สรุปก็ต้องเข้าใจเขาอยู่ดีใช่ไหมเนี่ย

แกรนด์สลัดความคิด ที่อาจจะทำให้เธอนอนไม่หลับอีกแน่ๆ ในคืนนี้ออกไปจากหัวสมองให้หมดก่อน...แล้วจึงเสียบคีย์การ์ดเข้าไปในห้องพัก เพื่อจะได้อาบน้ำแต่งตัว...เตรียมไปดินเนอร์กับเพื่อนใหม่ผู้ใจดีของเธอต่อดีกว่า...พร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย อย่างเริ่มปลดปล่อยอารมณ์ให้ดีขึ้นมา

พอปิดประตูห้องเรียบร้อยแล้ว กำลังจะหมุนตัวก้าวเดินไปข้างหน้า เพียงแค่ 3 ก้าวเท่านั้น....ก็ต้องร้องด้วยความตกใจอย่างสุดเสียง แต่ทว่าเสียงของเธอก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกมาได้...เพราะปากเล็กของเธอถูกปิดไว้อย่างแน่นด้วยมือหนาของผู้บุกรุกห้องพักของเธอ...อีกทั้งลำแขนใหญ่อีกข้างก็รัดรอบเอวบางของเธอจนแทบจะหายใจไม่ออก...เพื่อดันลำตัวของเธอให้แนบติดกับลำตัวหนาแข็งแรง ราวกับผนังกำแพง


“อื้อ...ช่วยด้วย!!!” แกรนด์พยายามร้องตะเบงเสียงให้สุดเสียง...เพื่อให้ใครก็ได้ ได้ยินเสียงของเธอ แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไง...เสียงร้องของเธอก็ไม่สามารถ ออกมาจากลำคอเล็กได้เลยแม้แต่นิดเดียว...เธอดิ้นรนสุดฤทธิ๋ เพื่อให้ตัวเอง หลุดออกมาจากลำแขนหนาให้จงได้

เป็นตายร้ายดียังไง เธอจะไม่ยอมให้ใครมารังแกเธอได้อย่างเด็ดขาด...แม้จะต้องตายเธอก็ยอม...คิดได้ดังนี้ ก็พาลเอาน้ำหูน้ำตาไหลพรากออกมาด้วยความกลัวจนจับใจ...ไหนบอกว่าที่นี่มีความปลอดภัยสูงยังไงล่ะ...แล้วนี่มีคนแอบเข้ามาในห้องพักของเธอ โดยพละการได้อย่างไรกัน


“ปล่อย!!!!” หญิงสาวรวบรวมพลังทั้งหมดอีกครั้ง เพื่อให้ตัวเองได้ร้องออกมาอย่างสุดเสียงให้มากยิ่งขึ้น...พร้อมกับใช้เท้าเล็ก ย่ำกระทืบลงบนเท้า ของเจ้าคนร้ายให้ได้...แต่อีกฝ่ายรู้ทัน จึงยกร่างเล็กขึ้นสูงจากพื้น อย่างรวดเร็ว...จึงทำให้เท้าของเธอนั้น เหวี่ยงไปมาอยู่ในอากาศอย่างไร้ทิศทาง


“คุณพ่อ...คุณแม่ช่วยแกรนด์ด้วย!!!” หญิงสาวร้องละล่ำละลัก นึกถึงไปยังบิดามารดาก่อนเป็นคนแรก...พร้อมกับภาวนาขอผลบุญ ที่ครอบครัวของเธอได้ทำอยู่บ่อยๆ นั้น...ส่งมาให้เธอได้ปลอดภัยจากภัยร้ายนี้ด้วยเถิด...และคนที่เธออยากให้มาช่วยเธอมากที่สุดในตอนนี้


“กันช่วยแกรนด์ด้วย!!!...ฮือๆๆ” พร้อมกับเปล่งเสียงร้องให้ช่วยจนแสบลำคอไปหมด และเสียงโฮปนสะอื้นอย่างหนักก็ถูกปล่อยออกมา ด้วยความกลัวสุดขีด



☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆



ร่างสูงใหญ่ของเจ้าคนร้าย ยกตัวเธอลอยหวือขึ้นจากพื้น...พร้อมกับเดินดุ่มไปยังห้องนอน ที่ได้เปิดประตูรอไว้อยู่แล้ว....แกรนด์รู้ได้เลยว่า มันกำลังพาเธอไปยังเตียงกว้าง...เธอพยายามดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดฤทธิ์ แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งทำให้อีกฝ่ายนั้น รัดเธอแน่นมากขึ้นไปอีก....ก่อนที่มันจะโยนร่างบางกลมกลึงของเธอ ให้ปลิวลงไปนอนคว่ำหน้าอยู่ตรงกลางเตียง


ทำเอาแกรนด์ต้องนิ่วหน้า ด้วยความจุกจนร้องไม่ออก...ก่อนจะฮึดรวบรวมเอาแรงทั้งหมด ที่เธอมีอยู่...รีบพาตัวเองคลานไปยังด้านริมของเตียงให้เร็วที่สุด...แต่ก็ช้ากว่ามือหนาของเจ้าคนร้าย ที่คว้าข้อเท้าเล็กเอาไว้ได้ แล้วดึงกระชากร่างอรชรให้กลับมายังกลางเตียงอย่างเร็ว


“กรี๊ดดดดดดดดดด” แกรนด์กรีดร้อง แผดออกมาอย่างสุดเสียง...พลางถีบขาไปข้างหลังให้เต็มแรง เพื่อจะให้โดนเจ้าคนร้ายให้ได้...พร้อมกับร้องลั่นห้อง หวังให้ใครได้ยินเสียงของเธอบ้าง


“ช่วยด้วย!!!...ช่วยด้วย!!!” เธอร้องให้ช่วยได้แค่ 2 ครั้ง...ก่อนที่ร่างบางจะถูกพลิกตัวให้นอนหงายทันที...แล้วร่างใหญ่ก็กระโจนขึ้นทาบทับเธอไปทั้งตัว...พร้อมกับกดร่างเล็กให้จมหายลงไป กับความนุ่มหยุ่นของเตียงนอน...ทำให้เธอถูกล็อคไว้ใต้อาณัติของร่างใหญ่ และดิ้นขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว


“ชะ....” คำว่าช่วยถูกกลืนลงไปในลำคอเล็กอย่างจู่โจม...และราวสายฟ้าฟาดมายังตัวเธอ ให้รู้สึกชาวูบจนแทบช็อค...ที่เจ้าคนร้ายบังอาจระดมจูบเธออย่างบ้าคลั่ง รุนแรงและหนักหน่วง....เธอเจ็บริมฝีปากบางจนน้ำตาเล็ด พร้อมกับหลับตาเอาไว้แน่น...เธอไม่อยากจะเห็นแม้แต่หน้ามัน...เธอกลัวเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยด้วยเธอด้วยเถิด


หญิงสาวร้องเรียกให้คนมาช่วยทั้งน้ำตา พร้อมกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว...ด้วยความหวาดกลัวปนขยะแขยงยิ่งนัก....แต่แล้วเมื่อสัมผัสราวปีศาจร้าย ที่ทั้งรุนแรง จาบจ้วง เอาแต่ใจ...ก็ได้ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสัมผัสที่อ่อนแรงลง และส่งมอบสัมผัสอันหวามหวิวมาให้....เป็นสัมผัสที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี ที่ต่อให้เธอตาบอด....เธอก็รู้ได้เลยว่า มันเป็นสัมผัสจากคนที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอนั่นเอง


ความกลัวสุดขีดเมื่อครู่นี้ ได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีใจอย่างสุดขีดขึ้นมาแทน....เมื่อสติสัมปชัญญะที่หลุดลอยไป ได้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวเหมือนเดิม....ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามอง เจ้าของสัมผัสหวานหวามนี้ให้เต็มตา....พร้อมกับถอนหายใจทิ้งไปเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก ที่ไม่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนให้เจ้าคนร้าย ที่เธอกลัวตั้งแต่แรกเริ่มนั้น มารังแกเธอได้....ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เธอคงไม่สามารถที่จะมีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้อย่างแน่นอน


“กัน...” แกรนด์เรียกชื่อคนที่หัวใจโหยหาอย่างแผ่วเบาเหลือเกิน....เพราะเรี่ยวแรงของเธอ ได้ถูกสูบออกไปจากร่างจนหมดแล้ว....จากสัมผัสร้อนดั่งไฟ ที่เคลื่อนไหวไม่ยอมหยุดอยู่บนกลีบปากนิ่มของเธออยู่เป็นนาน....และตอนนี้กำลังค่อยๆ ไล้ไปตามพวงแก้มนุ่มของเธอต่อ.....ทั้งปากอุ่นและจมูกโด่ง ต่างกดซุกไซร้ไปตามผิวเนื้อหอม ตรงซอกคอเล็กนวลเนียนอย่างลุ่มหลง และโหยหามานาน

ซึ่งคนที่เธอเรียกชื่ออยู่นี้....ไม่ยอมรับรู้อะไรอีกแล้ว และไม่มีทีท่าว่า จะยอมผละออกไปจากตัวเธอได้อย่างง่ายๆ เลยแม้แต่น้อย....ทำเอาเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว ร่างกลมกลึงเริ่มสั่นระริก ด้วยความรู้สึกปั่นป่วน ปนวูบวาบไปกับสัมผัสที่ร้อนผ่าวนี้ อย่างควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่ได้เลยจริงๆ

และตอนนี้ร่างกายของเธอทุกส่วน เริ่มมีปฏิกริยาโต้ตอบ ทั้งรับทั้งส่งในสัมผัสหวานหวิวที่คิดถึงนี้ อย่างเต็มใจไปด้วยกันกับเขา....โดยลืมไปเลยว่า เธอจะถามว่าเขามาถึงตอนไหน ทำไมถึงไม่บอกให้รู้ล่วงหน้าก่อน....และคำถามอะไรๆ ที่คิดไว้ พร้อมกับที่จะเอ่ยตัดพ้อต่อว่าให้เขา...ก็เป็นอันต้องเลือนหายไปหมดเลย

เพราะเจ้าเสือซุ่ม ที่ทำเป็นแอบซุ่มมาหายอดดวงใจ....ที่หมายจะเซอร์ไพรส์ให้เธอนั้นได้ตื่นเต้น และหวานแหววไปกับบรรยากาศอันแสนจะโรแมนติค และเป็นใจให้สุดๆ....แต่ทว่า กลับต้องเปลี่ยนแผนมาเป็น คิดบัญชีเพื่อลงโทษเธออย่างหนัก....ในโทษฐานที่ทำให้เขานั้น "หึง!!!"






٩(•̮̮̃•̃)۶٩(-̮̮̃-̃)۶٩(●̮̮̃•̃)۶


To be continue










เอามาเสิรฟ์ให้ออเดิรฟ์กันก่อนแค่นี้ก่อนน๊า...เพราะยังคิด level 13 ไม่ออกอ่ะ
แต่จะพยายามให้สุดฤทธิ์สุดเดชเลยล่ะกันน๊า....ถ้าใครเลือดไม่ออกทางจมูก เปรมมี่ให้เตะ(เจ้ากัน)เลยเอ้า!!! ฮิ้ววววว (โม้รึป่าวน๊า...คิ_คิ)

Create Date : 27 พฤษภาคม 2554 Last Update : 29 พฤษภาคม 2554 0:16:38 น. Counter : 885 Pageviews.		16 comments
Share Tweet