Gun & Grand ♂♥♀เต้นไปตามจังหวะรัก *♫~* จังหวะหัวใจ♥51

“สวัสดีครับ สาวสวยวงGlow...” เสียงทุ้มนุ่มหู เอ่ยทักกลุ่มสาวสวยทั้ง 7 คน ที่ยืนรวมตัวกันโดดเด่นอยู่ตรงใกล้กับทางเข้า-ออก ในห้องบอลรูมแดนซ์ขนาดใหญ่
ที่ทางสมาคมฯ ได้ทำการเชิญแขก VIP ทุกคนบนเรือ ให้เข้าร่วมงาน “SweetDance” ในค่ำคืนแรกที่ได้เดินทางมาพักบนเรือสำราญหรูลำนี้
หลังจากมื้อดินเนอร์ที่แสนพิเศษเพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา...และมาต่อด้วยการสังสรรค์ และทำความรู้จักกัน ในงานการเต้นรำในแบบต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นจังหวะวอลซ์ (Wallz), แทงโก้(Tango), แซมบ้า(Zamba), ร็อคแอนด์โรล(Rack-N-Roll), ไอริส (Iris) และอีกหลายแบบ
ที่จะเป็นการจับคู่เต้นรำให้หวานฉ่ำไปตลอดทั้งค่ำคืน...แค่ตรีมของงาน ก็ทำเอาหนุ่มสาวที่เข้าร่วมในงาน ต่างก็ตื่นเต้นน่าภิรมย์ไปกับบรรยากาศของงานยิ่งนัก



ซึ่งในงานนี้สาวๆ แต่ละคน ก็แข่งกันประทินโฉมทั้งแพรพรรณในชุดราตรีที่หรูหรา...มีทั้งสวยเรียบหรู สวยคลาสสิค และสวยน่ารัก ตามแต่ละสไตล์
ในรสนิยมของผู้สวมใส่...อีกทั้งการประโคมโฉมให้ใบหน้างามนั้น ได้สวยเด่นกันขึ้นไปอีก...ยิ่งกวาดตาดูก็ยิ่งละลานตาไปทั้วทั้งห้องเลยทีเดียว
ส่วนหนุ่มๆ ก็แต่งตัวแบบโก้หรูในชุดสูทสากล ที่ส่วนใหญ่จะมาในสูทสีดำกันแทบจะทุกคน...ซึ่งก็ขับให้เสน่ห์ทางบุรุษเพศนั้นแตะตาแตะใจทั้งคู่ของตัวเอง
และสาวๆ ที่ยังไม่มีป้ายตีตราจอง ก็ส่ายสายตามองหนุ่มโสดไปทั่วทั้งงานเหมือนกัน



“พี่กาเบรียล...” ยุนอาเดินปรี่ออกไปรับเจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ แต่สูงเพรียว ดูปราดเปรียวและหล่อแปลกตาไปจากเดิมในชุดทักซิโด้สีดำสนิท
คัทติ้งเนี๊ยบไปทุกตารางของเนื้อผ้า....ทำให้เขาเป็นที่จับตามองของ
สายตาสาวๆ แทบทุกคู่ ทั้งที่โสดและไม่โสด...ต่างก็ลอบมองหนุ่มหล่อราวรูปปั้นเทพบุตรกรีก...ที่กำลังสาวเท้ามายังกลุ่มสาวๆ ที่น่ามองแทบทุกคนอยู่นี้

“วันนี้หล่อมากๆ เลยค่ะ...หล่อไม่เกรงใจหนุ่มๆ แถวนี้เลยนะคะ” พร้อมกับคล้องแขนญาติผู้พี่ ให้เดินมาอยู่ท่ามกลางกลุ่มสาวสวยทั้ง 7 คนที่เขาเอ่ยทักนำไปแล้ว



“ไม่ต้องมาชมเลยนะยุนอา...ไม่ตกหลุมหรอก จะอ้อนเอาอะไรไม่ได้หรอกนะ เพราะที่นี่จะขาดการติดต่อจากโลกภายนอกในขณะที่เรากำลังอยู่
กลางทะเลลึกกันนะจ๊ะสาวน้อย” ยิ้มเย้าใส่ตาญาติผู้น้องอย่างรู้ทัน



“ไม่เห็นจะอยากได้อะไรเลยค่ะ...เพราะที่นี่มีทุกสิ่งทุกอย่างอยู่แล้ว...และที่สำคัญปลอดสื่อด้วยค่ะ” ประโยคสุดท้ายยุนอาเขย่งเท้าขึ้นไปกระซิบบอก
กับชายหนุ่ม ด้วยแววตาที่ซุกซนคล้ายเด็กน้อยกำลังได้รับของเล่นชิ้นใหม่...ทำเอาชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ในลำคอ ด้วยความขำในท่าทางของยุนอา



“ระวังตัวหน่อยก็แล้วกันนะ...ถึงจะปลอดสื่อ แต่ปากคนก็เดินทางไปรอบโลกได้นะยุนอา” แววตาที่ส่งซิกไปให้ญาติผู้น้องนั้น ทำให้ยุนอาต้องพยักหน้า
อย่างเข้าใจและต้องปฏิบัติตาม ก่อนจะผละออกจากแขนแข็งแรง แล้วเดินไปคล้องแขนเล็กของแกรนด์ ที่ยืนอยู่ด้านริมสุดเอาไว้...เพื่อให้กาเบรียลนั้น
ได้เดินตามตนมายืนอยู่ใกล้กับแกรนด์ให้มากที่สุด อย่างเปิดทางให้



“วันนี้แกรนด์สวยไหมคะพี่กาเบรียลขา” ยุนอาถามไป พลางขยิบตาไปให้อย่างรู้ใจกันกับชายหนุ่ม...ที่กำลังจ้องมองดวงหน้าหวานของสาวไทยร่างเล็ก
แต่กลมกลึงไปทุกสัดส่วน...เขาไล่สายตาจากใบหน้าเนียนที่ได้รับการตกแต่งได้อย่างเป็นธรรมชาติ...พวงแก้มเป็นสีชมพูระเรื่อ ปากเล็กได้รูปแต่เต็มอิ่ม
ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ ได้อย่างน่าเสน่ห์หาจริงๆ....สายตาคมกวาดลงไปยังชุดเดรสผ้าซาตินเนื้อดีเข้ารูป ที่ท่อนบนเป็นเกาะอกดีไซน์เรียบ
ไร้ลวดลาย สีชมพูอ่อนที่เข้ากับผิวขาวผ่องเนียนใส โดยไม่ต้องประโคมใส่อะไรให้เกะกะบนเรือนร่างที่น่าพิศนี้เพิ่มขี้นอีก...ตัวกระโปรงปล่อยให้พองออก
จากสะโพกผายเล็กน้อย สั้นแค่ครึ่งขาขาวผ่อง...ขับขาสวยให้เรียวยาวขึ้นไปอีกด้วยรองเท้าคัทชูผ้าไหมสีขาวส้นเข็ม...เสริมให้ร่างเล็ก ดูโปร่งเพรียว
สะดุดต่อสายตาที่กำลังเพ่งมองมาอยู่นี้ยิ่งนัก....ทำให้คิดไปว่าถ้าเรือนร่างนี้
ได้ก้าวขยับขาไปตามจังหวะของดนตรี และหมุนตัวให้ชายกระโปรงได้สะบัดไปมาด้วยนั้น....คงจะน่าดูจนแอบเอาไปฝันหวานเลยทีเดียวล่ะ



แกรนด์ก้มหน้าที่เริ่มเป็นสีเรื่อลงเล็กน้อย เพื่อหลบหลีกสายตาของอีกฝ่ายที่เล่นจ้องมองมาด้วยสายตาแวววาว....ทำไมเธอถึงรู้สึกอึดอัดกับสายตาคู่นี้เหลือเกิน
ทั้งๆ ที่...สาวๆ แทบจะทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า....เมื่อได้สบสายตากับตาคู่คมกริบ ที่มีประกายแววหวานนี้ก็แทบจะละลาย อยากจะโผไปซุกซบ
อยู่กับอกกว้างตึงแน่นนี้กันแทบทั้งนั้น...แต่เว้นเธอไว้คนหนึ่งละกันนะ...เพราะหัวใจเธอไม่เคยมองหาใคร มาแทนที่คนใจร้ายที่ป่าวประกาศบอกใครต่อใครไปว่า
เธอเป็นเส้นขนานกับเขาไปแล้ว...ฮึ!! ผู้ชายทั้งหล่อ ทั้งรวยมาหว่านเสน่ห์ให้ถึงขนาดนี้...เธอยังไม่สนใจเลย แล้วจะต้องไปแคร์ทำไมกับผู้ชายที่.....


คิดได้ดังนี้ก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มบางไปให้คนตรงหน้าที่ส่งยิ้มละมุนมาให้อยู่ก่อนแล้ว....จากนั้นจึงทำทีเป็นเฉไฉ มองไปรอบๆ งาน
เพื่อหลบสายตาคมวาวต่ออย่างมีมารยาท.....แล้วสายตาก็สะดุดกึกอยู่กับที่...ก่อนจะทำเอาเธอตัวชาวูบไปทั้งตัว และหัวใจแทบจะหยุดเต้นเลยทีเดียว
ที่เห็นคนที่เธอกำลังต่อว่าให้อยู่ในใจตะกี้นี้...กำลังเดินผ่านประตูเข้ามา พร้อมควงคู่มากับ.....







“สวัสดีค่ะคุณกาเบรียล” แพมยกมือขึ้นไหว้ตอบทันทีที่คนร่างสูงยกมือไหว้สวัสดีเธอก่อน...ในขณะที่เดินตรงดิ่งเพื่อเข้ามาทักทายเขาและกลุ่มสาวสวยทั้ง 7
ก่อนจะทำการยกมือขึ้นรับไหว้จนครบรอบวง “ศิลปินในสังกัดของคุณกาเบรียลน่ารักน่าเอ็นดูกันทุกคนเลยนะคะ...ถึงว่าทำไมถึงโด่งดังได้รวดเร็วจริงๆ”
ทำเอากาเบรียลก้มศรีษะน้อมรับคำชม พร้อมกับส่งคำขอบคุณไปให้ผู้อาวุโสกว่า



“แกรนด์รู้จักกับพี่แพม...ญาติสนิทของพี่แล้วใช่ไหม” ซินดี้ที่เดินเข้ามาในงานพร้อมกับญาติคนสนิท...และแขก VIP ที่เดินตามหลังเคียงคู่กันมา
ต่างก็หยุดยืนอยู่ใกล้ๆ กับผู้นำทาง...ที่เดินนำเข้ามาทักทายกับกลุ่มสาวสวยชื่อดังที่สนิทสนมกันเป็นอย่างดี



“ค่ะ...”แกรนด์ตอบสั้นๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้กับซินดี้ ที่เดินเข้ามาเกาะแขนเธอเอาไว้ข้างที่ว่างอยู่...ก่อนจะเหลือบมองไปยังแขก VIP ที่ยืนนิ่งเงียบด้วยกันทั้งคู่
ซึ่งหนึ่งในนั้น ส่งสายตาคมเข้มเป็นประกายวิบวับออกมาเพียงชั่วพริบตา ก็ถูกปิดซ่อนเอาไว้ทันที ที่เธอมองตอบไป ด้วยการเชิดหางตาส่งให้อย่างรวดเร็ว
แล้วรีบเบือนหน้าหนีด้วยความรู้สึกที่สั่นไหวไปทั้งตัวและหัวใจ ซึ่งกำลังเต้นตุ๊บๆ ราวกับเสียงกลองที่รัวดังอยู่ภายในอกข้างซ้ายของเธอเลยล่ะ
ทำเอาอีกฝ่ายต้องรู้สึกน้อยใจขึ้นมาในทันใด...และอยากจะดึงร่างบางที่เชิดหน้าให้เขาอยู่นี้ มาถามให้หายขับข้องใจไปเลยว่า...คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอ?



ซินดี้ทำทีเป็นเลื่อนมือลงมากุมมือเรียวของแกรนด์เอาไว้...จึงสัมผัสได้ถึงมือที่สั่นและเริ่มเย็นเยียบ...และรู้ได้ในทันทีเลยว่า คนตัวเล็กข้างๆ เธอนี้
กำลังรู้สึกเช่นไรอยู่...เมื่อต้องประจันหน้ากับคนที่ตัวเองอยากจะทั้งเจอ และอยากจะหลี้หน้าไปให้ไกลในคราเดียวกัน...ทำไมเธอจะดูไม่ออกล่ะว่า
คนยืนมือเย็นอยู่นี้...กำลังหึงใครบางคน ที่ควงคู่มากับคนที่เพิ่งตกเป็นข่าวไปด้วย เมื่อ 3 เดือนก่อนหน้านั้นน่ะ...ดีแล้วล่ะ! จะได้เข้าล็อคกับแผนการที่วางไว้แล้ว
พลางส่งสายตาเป็นโค๊ดรหัสลับกับญาติผู้พี่ ให้ดำเนินการขั้นตอนต่อไปอย่างรุกเร็วที่สุด



“อุ้ย!...ลืมแนะนำไปค่ะ” หลังจากรับส่งสายตากับญาติผู้น้องจอมวางแผนแล้ว ก็รีบดำเนินการต่อทันที
“น้องกันกับน้องนกยูง...เป็นแขก VIP ของทางสมาคมฯ ตัวแทนประเทศไทยค่ะ...เพราะว่าทั้งสองกำลังจะได้เล่นละครเกี่ยวกับดนตรีไทยด้วยกันเร็วๆ นี้น่ะ
ทางเราจึงเชิญมาเล่นโชว์ ให้พวกเราได้ฟังก่อนจะถ่ายทำละครน่ะค่ะ...ผู้ใหญ่ในสถานทูตทุกท่าน ต่างชอบเครื่องดนตรีไทยมากๆ เลยค่ะ”

แนะนำไปแล้ว ก็เบี่ยงตัวให้คนที่กำลังถูกแนะนำ ได้ขยับใกล้เข้ามาในวงสนทนาอีกนิดหนึ่ง...ก่อนที่ทั้งคู่จะพยักหน้า และส่งยิ้มให้กับทุกคน เป็นการทักทาย
แต่เมื่อกันมาหยุดสายตาที่กำลังจะส่งยิ้มไมตรีไปให้...คนที่ไม่ยอมมองมายังเขาเลยแม้แต่หางตาในขณะนี้...ก็ทำให้เขาต้องเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง
ตามอารมณ์ที่เริ่มขุ่นมัวขึ้นมาอัตโนมัติ พยายาสะกดกั้นเอาไว้ให้ได้ ด้วยความร้อนรุ่มอยู่ในหัวใจเหลือเกิน



“จริงๆ...คุณกาเบรียลก็คงจะรู้จักกับกันมาก่อนหน้าแล้วนะคะ ที่ได้ร่วมงาน E-vent สินค้าของบริษัทในเครือบางกอกโซลอยู่บ่อยๆ และน้องนกยูงตามสื่อต่างๆ มาบ้างแล้วนะคะ”
ซินดี้กำลังจะเริ่มเปิดทางให้คนทั้ง 4...ได้เริ่มต้นที่จะทักทายปราศรัยกันซะที...แม้จะต้องตัวเกร็งกัน เพราะมีอะไรปักหลังแต่ละคนอยู่ก็ตาม



“ครับ...รู้จักซิครับ คุณกัน นภัทร อินทร์ใจเอื้อ...ศิลปินนักร้องที่มีเอกลักษณ์ความเป็นไทยที่โดดเด่น สร้างชื่อให้กับประเทศไทยด้วยเครื่องดนตรีไทย
ในบทเพลงที่ถ่ายทอดได้อย่างดีเยี่ยม...อีกทั้งก็ยังให้เกียรติมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับสินค้าของเราตั้งหลายตัว จนยอดขายพุ่งสูงขึ้นกว่าทุกๆ ปี
ยินดีที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ” กาเบรียลกล่าวเสียงสุภาพ แต่แฝงด้วยความขุ่นมัวในน้ำเสียง เพราะเขากำลังรู้สึกว่าศิลปินหนุ่มผู้โด่งดังผู้นี้

กำลังจะมาแย่งซีนเขาไปจากสาวๆ ในวงล้อมเขาอยู่นี้...เพราะดูจากรอยยิ้มที่ศิลปินสาวๆ วงเกิร์ล ได้ส่งยิ้มหวานตาแพรวพราวให้ไปนั้น...ก็รู้ได้ถึงเสน่ห์
แห่งบุรุษเพศ ที่ชายหนุ่มคนนี้มีได้อย่างน่ากลัวเลยทีเดียว...และที่สำคัญ
ก็ยังเป็นคนที่กุมหัวใจของผู้หญิงที่เขาหมายปองอยู่ และผู้หญิงที่....
กาเบรียลหยุดคิดทันที ที่อารมณ์จะครุกรุ่นออกมามากกว่านี้...จึงยื่นมือส่งไปอีกฝ่ายได้ทักทายตอบในแบบสากล ด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้มบางๆ



"ยินดีที่ได้เจอคุณกาเบรียลด้วยเช่นกันครับผม" กันยื่นมือไปจับทักทายกับอีกฝ่ายอย่างสำรวม พร้อมกับเอ่ยด้วยคำทักทายที่สุภาพ ด้วยรอยยิ้มบางๆ ไปเช่นกัน



เมื่อทักทายศัตรูหัวใจอย่างลับๆ กับเขาเรียบร้อยแล้ว...กาเบรียลก็ยื่นมือส่งไปให้สตรีร่างสูงโปร่ง ที่มีรูปร่างเย้ายวนใจ ไปทุกสัดส่วนของร่างกาย
ภายใต้ชุดราตรีผ้าชีฟองเนื้อบางเบา เดรสตัวยาวเกาะอกสีฟ้าอ่อน เข้ากับผิวขาวเนียนละออ...จนทำให้เขาต้องตรึงตามองอยู่เป็นนาน

“สวัสดีครับ...คุณนกยูง” เสียงนุ่มแต่ฟังดูข่มในน้ำเสียง กล่าวทักทายให้อีกฝ่ายที่ยืนนิ่งต้องตัวแข็ง คอเชิดขึ้นมาทันใด...พยายามข่มอารมณ์ที่ปั่นป่วน
อยู่ข้างในให้สงบลงให้เร็วที่สุด....แล้วจึงทำการยกมือไหว้ แทนการยื่นมือออกไปให้อีกฝ่ายได้สัมผัส...ทำเอากาเบรียลหน้าตึง ตาวาววับขึ้นมาเพียงแวบเดียว
ก็รีบปรับอารมณ์ลง แล้วชักมือกลับ ก้มศรีษะรับไหว้จากหญิงสาวต่อเนื่อง ก่อนจะทำสีหน้าให้เรียบเป็นปกติ เพราะว่ายังมีบุคคลอื่นๆ อยู่รายรอบตัวเขาอยู่




“แกรนด์จ๊ะ...เซอร์ไพรส์!!!” ซินดี้กระซิบบอกข้างหูเล็กเบาๆ...แต่น้ำเสียงนั้นไล่โทนเสียงขึ้นไปตามความแช่มชื่นในอารมณ์...ที่ได้ให้ดาวน้องรักทั้ง 2 ดวง
เริ่มขยับมาอยู่ในวงจรเดียวกันได้แล้ว...แต่คนที่ทำหน้าฝืนยิ้มบางๆ ให้นั้น กลับรู้สึกกลืนไม่เข้า คายไม่ออกในสถานการณ์อย่างนี้ เพราะเธอรับรู้ได้
ถึงแรงที่เกาะเกี่ยวแขนของเธออีกข้างหนึ่ง จากยุนอาได้ในทันที ว่ารัดแน่นมากขึ้น...คล้ายกับคนที่กำลังหวงของรักโดยไม่รู้ตัว...เมื่อหันไปมองหน้าของยุนอา
ก็พบว่าหญิงสาวนั้นโฟกัสสายตา จ้องเขม็งไปยังจุดที่กันและนกยูงยืนอยู่...ทำให้เธอต้องลอบถอนหายใจ ด้วยความรู้สึกอึดอัดอยู่ภายในหัวใจขึ้นมาทันที





“Good Evening ladies and gentlemen...Welcome to SweetDance In Sweet Night……” เสียงประกาศก้องของ MC คู่หนุ่มสาวที่ยืนอยู่บนโพเดี่ยม
ติดกับที่ตั้งบู๊ทของผู้ควบคุมเสียงดนตรี ด้านริมสุดติดผนังของห้อง....เป็นเหมือนเสียงระฆังให้กับยกที่ 1 ของเกมเต้นไปตามจังหวะรัก จังหวะหัวใจ
ที่ซินดี้และแพม กำลังจะให้ริเริ่มขึ้นมาแล้ว...ต่างก็สบตากันอย่างมีประกายแห่งความหวัง พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้กัน ดำเนินตามแผนการนี้ให้สำเร็จให้จงได้



★ •:*´¨`*:•.☆۩ ۞ ۩ ۩ ۞ ۩☆•:*´¨`*:•. *.:｡✿*ﾟ‘ﾟ･



“ท่านผู้มีเกียรติทุกท่านครับ....นับแต่เวลานี้เป็นต้นไป จะเป็นการเปิดฟลอร์เต้นรำ...เพื่อเข้าสู่บรรยากาศในค่ำคืนที่แสนหวาน กับการเต้นรำไปตาม
จังหวะรัก จังหวะหัวใจ...กับคู่ที่แสนหวานของท่านกันแล้วนะครับ และสำหรับท่านใดที่ยังไม่มีคู่...กรุณาส่งสายตาหวานๆ ไปยังบุคคลที่ท่านคิดว่า
เขาหรือเธอจะเต้นรำในท่วงท่าที่แสนหวานไปพร้อมๆ กับท่านได้ตลอดทั้งค่ำคืนนี้นะครับครับ” MC หนุ่มเสียงนุ่ม ประกาศเปิดฟลอร์ด้วยอารมณ์ขำ
ทำให้คนทั้งห้องบอลรูมแดนซ์ ได้ยิ้มขำตามไปด้วย และทำการส่งเสียงออกมากันอย่างถูกใจที่งานจะเริ่มขึ้นแล้ว



“ค่ะ...และทางเราจะแจ้งให้ทราบถึงเกมเต้นไปตามจังหวะรัก จังหวะหัวใจนี้...ให้ทราบโดยพร้อมกันเลยนะคะ” MC สาวสวยเสียงดี เสริมต่อทันที
อย่างไม่ให้เสียเวลากันอีกต่อไป “โดยให้คู่เต้นรำทุกคู่ เรียงแถวกันเป็นรูปวงกลม ฝ่ายหญิงอยู่วงใน ฝ่ายชายอยู่วงนอกนะคะ...จากนั้นเมื่อเสียงเพลงขึ้นแล้ว
ก็ให้เต้นไปตามจังหวะของเพลงนั้นๆ...เมื่อครบ 8 จังหวะ จำนวน 3 รอบแล้ว ก็ให้หมุนเปลี่ยนคู่เต้นรำไปทางด้านซ้ายมือของท่านตามเข็มนาฬิกาค่ะ”
ผู้มีเกียรติภายในห้องเริ่มส่งเสียงกันอย่างคึกคัก ตื่นเต้นที่จะได้ร่วมเล่นในเกมเต้นรำ ที่น่าสนุกนี้กันอย่างเกรียวกราว



“ต่อจากนั้น...ทางเราจะซุ่มทำการปิดไฟ เป็นเวลา 3 นาที...เพื่อให้ท่านได้คลำทางหาคู่รักของท่านให้เจอนะครับ” ทั้งเสียงกรี๊ด และเสียงโห่ร้อง
ก็ดังขึ้นมาทันทีที่ MC หนุ่มได้อธิบายเพิ่มเติม...ซึ่งต่างก็แสดงท่าทีที่ถูกใจในเกมนี้กันเป็นอย่างมาก



“ยังไม่หมดแค่นี้นะคะ...เมื่อเราเปิดไฟแล้ว ถ้าท่านใดยืนคู่อยู่กับใครนั้น...ก็ให้จับคู่เต้นรำกันต่อไป...และเราจะทำการสุ่มปิดไฟไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึง
วินาทีสุดท้ายของเกมนี้กันค่ะ....โดยที่ท่านใดกลับมาเจอคู่ของท่านได้เหมือนเดิม...เราจะมีรางวัลพิเศษมอบให้ไปเลยค่ะ” สิ้นเสียง MC สาว
ห้องทั้งห้องก็เพิ่มระดับ Volume ของเสียงร้องที่ดังก้อง อย่างถูกใจกันเพิ่มขึ้นไปอีก



“ว๊าย! เกมน่ารักจังเลยเนอะพี่แพม...ใครนะ ช่างคิดได้เนอะ” ซินดี้ยิ้มระรื่น ทั้งสีหน้าและแววตา พลางหลิ่วตาให้กับญาติผู้พี่ได้รับส่งกันต่อ



“ใช่ๆ พี่ถูกใจกด Like ล้านครั้งเลยอ่ะซินดี้...ถ้าเจอตัวจะหอมแก้มให้ซะ” แพมยิ้มระริกไปด้วยกับซินดี้ ซึ่งทั้งคู่แสดงออกทางสีหน้าและอารมณ์
ได้อย่างแนบเนียนกันจริงๆ



“ถ้างั้น! เราส่ายสายตามองหาคู่เต้นรำ ที่จะมาหวานกับเรากันดีกว่าเนอะ พี่แพมเนอะ” ซินดี้ทำทีเป็นยิ้มอย่างตื่นเต้น ก่อนจะพยักหน้าส่งสัญญาณไปยังแพม



“หาตรงไหนก่อนดีน๊า” แพมพยักหน้ารับเป็นอันรู้กัน แล้วทำทีเป็นมองไปทางกลุ่มหนุ่มหล่อลาก...ระดับนายแบบของนิตยสารชั้นนำในแต่ละประเทศของเอเชีย
ที่ทางสมาคมฯ ได้เชิญมาเข้ามาเข้าร่วมในทริปนี้ด้วย...หลังจากนั้นหนุ่มๆ ก็หันมาสบตากับแพม แล้วก็โค้งศรีษะลงเล็กน้อยตอบรับ...ก่อนจะก้าวเดินมาหาทันที



“ว้าว! พี่แพมขา....หนุ่มหล่อน่าลาก เอ้ย! หล่อลากดินแต่คนละคน เดินมาทางพวกเราแล้วค่ะ” ซินดี้ทำท่าทางประกอบด้วยความถูกใจ
ทำเอาสาวๆ ในกลุ่มวง Glow ต้องทำท่าเอียงอาย พลางส่งยิ้มหวาน สายตาแพรวพราว....ที่แอบหว่านเสน่ห์กันออกไปให้หนุ่มๆ อย่างไม่รู้ตัว



“พี่กาเบรียลขา” ยุนอารีบจับมือของญาติผู้พี่ให้แบออกมาตรงข้างหน้า... ก่อนจะจับมือบางของแกรนด์ มาวางไว้บนมือใหญ่อย่างเร็ว
ซึ่งคนทั้งสองยังไม่ทันได้ตั้งตัวแต่อย่างใด “เต้นรำคู่กับแกรนด์นะคะ...ขอให้ชนะในเกมจังหวะรัก จังหวะหัวใจนี้ให้จงได้ค่ะ”
ยุนอาฉีกยิ้มหวานให้กาเบรียล แต่แววตาแฝงด้วยความหมายที่ต้องการจะเอาชนะ...ให้ญาติผู้พี่ของเธอนั้น ทำอย่างที่ใจตัวเองได้หวังเอาไว้ให้สำเร็จ
ก่อนจะยิ้มเย็นไปให้คนที่อยู่ในโฟกัสของสายตาเธออยู่นี้ ได้รับรู้เอาไว้ด้วยเช่นกัน



“งั้น! กันเต้นคู่กับนกยูงนะจ๊ะ” ซินดี้รีบจับคู่ต่อจากยุนอาทันทีเหมือนกัน...เมื่อเห็นพ่อแก้มบุ๋มจอมนอยด์ของเธอนั้น กำลังเม้มปากเป็นเส้นตรง
ตามอารมณ์ที่หวงของรักขึ้นมาทันตา ที่เอาแต่มองมือของแกรนด์ ที่วางอยู่ในมือของคู่แข่งกลายๆ อยู่ในตอนนี้...จึงรีบดึงอารมณ์ของกันให้กลับมาสงบก่อน
และสบตาคมเข้มของกันอย่างกำชับ...ด้วยความนัยของความหมายที่ต้องการสื่อสารออกไปทางสายตา ให้กันนั้นต้องยิ้มใส่ตาซินดี้ด้วยสายตาเดียวกัน
เพื่อตอบรับความนัยนี้อย่างเข้าใจ ก่อนจะกระพริบตาลงอย่างเร็ว...เพื่อไม่ให้ใครเห็นแววตาที่เป็นประกายระยิบนี้ของเขาได้



“ครับผม...กันได้คู่เต้นรำที่เก่งมากคนหนึ่งเลยล่ะครับพี่ซินดี้...คู่เราอาจจะชนะในเกมนี้ก็ได้เนอะ...นกยูง” กันบอกซินดี้ด้วยน้ำเสียงที่รื่นรมย์
ก่อนจะหันมาถามทีเล่นทีจริงกับนกยูงที่ยืนตัวเกร็งอยู่ข้างๆ นี้...พร้อมกับยื่นมือส่งให้กับมือเล็ก ได้วางเอาไว้ในมือของเขาต่อเนื่อง



“จะพยายามจ๊ะ” นกยูงฝืนยิ้มให้กันไป แล้วแอบชำเลืองมองไปยังคู่ที่ยุนอาได้จับคู่ไว้ให้...ก่อนจะเห็นสายตาคมกริบ จ้องมองมายังคู่ของตนก่อนอยู่แล้ว
และเห็นแกรนด์เอาแต่มองมือน้อยของตัวเอง ที่อยู่ในมือใหญ่ของกาเบรียลอย่างนิ่งเงียบ...แต่ปากบางสีชมพูระเรื่อนั้นถูกเม้มเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่เธอนั้น
เดาออกทันทีเลยว่า...หญิงสาวกำลังหึงคู่เต้นรำของเธออยู่ จึงเอ่ยทักทายแกรนด์ไปด้วยสายตาที่มีไมตรีให้ต่อกันมาเสมอ

“แกรนด์จ๊ะ...คู่ของนกยูงขอเต้นรำใกล้ๆ กับคู่ของแกรนด์นะจ๊ะ” นกยูงตัดสินใจที่จะเอ่ยขออย่างนี้ เพราะเธออยากให้เพื่อนรักของเธอนั้นได้หมุนซ้าย
ไปเจอคู่เต้นรำ ที่เคยเต้นอยู่ในจังหวะรัก จังหวะหัวใจเดียวกันมาก่อน...และพวกเขาจะได้กลับมาเต้นด้วยกันซะที หลังจากที่ต้องพลัดพรากจากกันมานาน
ซึ่งหมายถึงว่า...หน้าที่ของเธอคงจะเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์แล้วล่ะ



“เอ่อ....จ๊ะ” แกรนด์ตอบเสียงเบาดังอยูในลำคอ หลังหลุดออกจากห้วงความคิด เมื่อได้ยินเสียงนกยูงถามมา พร้อมกับยิ้มอย่างมีไมตรีตอบกลับไปเช่นกัน



“อุ๊ย! น้องยุนอา...นายแบบชาวเกาหลีคนที่พี่ซินดี้เล็งไว้น่ะ เดินส่งตาหวานมายังน้องยุนอาแล้วอ่ะค่ะ...อิจฉาจังเลยเนอะ พี่แพมเนอะ”
ซินดี้ทำท่าทางกรี๊ดกร๊าดเบาๆ อย่างถูกใจกับแพมอยู่ 2 คน....ทำเอายุนอายืนอายม้วนทันที จุดแดงขึ้นแต้มอยู่ที่พวงแก้มใสอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้นสาวๆ ในวง Glow ที่เหลือ...ก็ถูกหนุ่มหล่อทั้งหลาย ทยอยมาขอจับคู่เต้นรำด้วยความถูกใจกันไป.....ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกเล่นไปตามเกม
ให้เต้นไปตามจังหวะรัก จังหวะหัวใจ....อย่างที่หัวใจของคนรักกันจะเต้นไปตามท่วงทำนองของความรักที่มีให้แก่กันอยู่ในขณะนี้...
ด้วยความคิดในแผนการอันแยบยลของญาติผู้น้อง และการสนับสนุนแผนการของญาติผู้พี่....ที่กำลังจะดำเนินไปตามจังหวะเสียงเพลงหวานในจังหวะวอลซ์
ที่กำลังค่อยๆ Fade up เสียงเพลงขึ้นมา ให้ดังไปทั่วทั้งห้องบอลรูมแดนซ์อยู่ในเวลานี้






“ใจคอจะไม่ยิ้มให้กันเลยใช่ไหม” ทันทีที่ร่างบางกลมกลึงหมุนตัวมาทางซ้ายมือของตัวเอง ก็ตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของคู่เต้นคนใหม่
ที่ทำเสียงน้อยใจพึมพำอยู่เหนือหน้าผากมนของเธออยู่นี้



“........” แกรนด์ทำเป็นหูทวนลม หน้านิ่ง แล้วเสมองข้ามไหล่ของคนที่เอ่ยถามมาเบาๆ อย่างไม่สนใจในสิ่งที่ถาม....ก่อนจะถูกมือที่เกาะเกี่ยว
อยู่ตรงบริเวณเอวเล็กของเธอ ดึงเข้าไปจนชิดกับต้นขาของเขา
ในขณะที่เต้นเข้าจังหวะไปด้วยกัน....หญิงสาวเงยขึ้นมองสบตากับดวงตาคมวาววับ ที่บ่งบอกได้ว่าเขากำลังขุ่นเคืองเธอขึ้นมาแล้ว

จึงรู้สึกโมโหตอบกลับไปในทันที ที่เขาส่งสายตาเหมือนจะตัดพ้อต่อว่าให้เธอ...ทั้งๆ ที่เธอนั้นไม่ได้เป็นคนเริ่มต้นก่อนแต่อย่างใด...แล้วทีอย่างนี้ล่ะก็
จะมาโทษเธอได้ยังไงกันล่ะ...ริมฝีปากบนถูกเม้มไว้ด้วยอารมณ์ที่ต้องการตอกเขากลับไปแรงๆ เช่นกัน....แต่ตอนนี้ที่ทำได้ก็เพียงแค่ดันไหล่เขา
ออกไปให้ห่างตัวเธอมากที่สุด ให้เขารับรู้ไปเลยว่า...เธอไม่อยากจะอยู่ใกล้กับเขา ไม่อยากจะมองสบตาคู่นี้ของเขาแต่อย่างใด
แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ คนตัวสูงกว่าก็ดันหลังของเธอ ให้แนบชิดกับตัวเขามากยิ่งขึ้น ด้วยแรงที่มากกว่าหลายเท่านัก...จนเธออดทนไม่ได้อีกต่อไป

“ไม่ต้องชิดมากก็ได้...อึดอัด!! เต้นไม่ถนัดน่ะ!!” เสียงเล็กลอดไรฟันออกไป อย่างเข่นเขี้ยวเบาๆ...พร้อมกับส่งสายตาเขียวปั๊ดให้คนที่ทำหน้านิ่งเฉยอยู่นี้
ทันทีที่เธอระเบิดใส่เขา...แต่ก็ไม่มีปฏิกริยาใดตอบสนองกลับมา แถมยังไม่ทำตามที่เธอบอกอีกต่างหาก....อยากจะกรี๊ดใส่หน้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย... คนบ้า! คนผี! ทำไมเป็นคนหน้ามึนได้อย่างนี้นะ....
แกรนด์คิดอย่างเดือดดาลยิ่งนัก ก่อนจะพยายามข่มอารมณ์ให้สงบลง เพราะอีกแค่จังหวะเดียวก็จะเปลี่ยนคู่เต้นใหม่แล้ว...เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกอยากจะข่วนหน้า
คนทำหน้าตูมใส่เธออยู่นี้อีกต่อไป...แต่ไม่ทันที่จะได้หมุนตัวออกไปจากอ้อมกอดนี้ ใจของเธอก็หายวาบทันที ที่...


พรึ่บ!!!!!!


ไฟดับลง ห้องทั้งห้องมืดสนิท....พร้อมกับร่างของเธอ ก็ถูกคนที่เกี่ยวเอวเธอเอาไว้อย่างแน่นอยู่นี้....รั้งขึ้นให้แนบชิดกับอกกว้างขึ้นอีก
และรู้สึกถึงส้นรองเท้าส้นสูงของเธอไม่ได้สัมผัสกับพื้นห้องเลย...ก่อนที่จะรู้สึกว่า ตัวเธอนั้นถูกร่างใหญ่ได้ดันออกไปยังประตูทางเข้าออก
ที่ได้ถูกแง้มออกไว้ให้ก่อนหน้านั้นแล้ว...อย่างกับจะรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าและเป็นใจให้กับคนคู่นี้เลยล่ะ



และเสียงที่ค่อยๆ ดังขึ้นมา จากรอบทิศทางภายในห้องก็แข่งขันกันกรี๊ดกร๊าด และโห่ร้องขึ้นมา อย่างสนุกสนานไปกับเกมที่ได้เริ่มขึ้นแล้วในจังหวะ
ที่กำลังจะหมุนตัวเปลี่ยนคู่เต้นคนใหม่อยู่นี้...จึงไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร ในความมืดสนิทที่เข้าปกคลุมเป็นเวลา 3 นาที...เพราะต่างก็คลำหาคู่ของตนเองทันที
ตามกติกาของเกมที่ได้บอกไว้แต่แรก...ทุกคนจึงให้ความสนใจในความบันเทิงที่กำลังได้รับอยู่ในขณะนี้ ที่ต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมากันอย่างเต็มที่ทุกคน
ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้ได้เลยว่า ภายในงานได้มีคนสองคนหายออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว


ในระหว่างที่เกาะเกี่ยวให้เดินไปตามทางด้วยกันนั้น....คนตัวเล็กกว่าก็พยายามจะดันร่างของตัวเองให้หลุดพ้น จากการเกาะกุมของอ้อมแขน
ที่รัดรึงแน่นนี้ให้ได้...จึงทั้งดัน ทั้งทุบ ทั้งขย้ำ และระดมกำปั้นเล็กเข้าใส่บนบ่ากว้างไปอย่างไม่ยั้ง จนรู้สึกเจ็บมือไปหมด.....แต่คนตัวโตกว่าก็ไม่รู้สึก
สะทกสะท้านในแรงเท่ามดของคนในอ้อมอกนี้แต่อย่างใด...เพราะเป้าหมายของเขาก็คือ ต้องพาร่างกลมกลึงนี้ ออกไปตามทางเดินที่เชื่อมออก
ไปยังระเบียงกว้างชั้นบนสุดของเรือให้จงได้....ก่อนจะพาลัดเลาะมายังบริเวณกาบของหัวเรือที่อยู่ด้านหน้าสุด...โดยไม่มีเงาของผู้คนที่จะมาทำให้
เสียบรรยากาศของคู่รัก ที่กำลังจะเริ่มง้องอนกันอยู่นี้แต่อย่างใด...เพราะพื้นที่บริเวณนี้ได้ถูกกักกั้นเอาไว้ให้แล้ว


ตามแผนการที่ได้วางเอาไว้แล้วเสร็จสรรพ...ของนักจอมวางแผนสาวที่กำลังสนุกสนาน อยู่กับการคลำหาคู่ของตัวเอง อยู่ที่ห้องบอลรูมแดนซ์
อย่างรื่นเริงบันเทิงใจ...ไปพร้อมๆ กับผู้คนที่ไปรวมตัวกันอยู่ที่นั่นทั้งหมด....จึงทำให้ทางนี้ปลอดทั้งคน ทั้งสื่อ และไร้คลื่นรบกวนใดๆ...
ที่จะมาทำให้การสื่อสารทางภาษารัก ภาษาพูด และภาษากายนั้น...ต้องเป็นการสื่อสารที่ล้มเหลว หรือศัพท์ทางนิเทศศาสตร์เรียกว่า "Communication break down"
เพราะจะถือว่าคุณเป็นนักสือสารมวลชนที่ไม่ประสบความสำเร็จในวิชาชีพได้เลย...ดังนั้นต้องสื่อสารให้สำเร็จ คนรับสารจะได้เข้าใจถูกอย่างแจ่มแจ้งเสียที



>✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* «-(¯`v´¯)«--<< ..•.¸¸•´¯`•.¸¸.ஐ ...¤¸¸.•´¯`•.¸•.>>--»




“ปล่อยนะ!!! คนบ้า!!! ทำอย่างนี้ได้ไง...บ้าบอที่สุดเลย!!!” เสียงแหลมเล็กระเบิดใส่หน้าชายหนุ่มไม่ยั้งทันที...ที่รองเท้าส้นสูงของเธอแตะอยู่กับพื้น
ในบริเวณด้านหน้าตรงส่วนของหัวเรือ...แต่เอวบางก็ยังถูกเกี่ยวรัดเอาไว้แนบชิดกับตัวของคนตัวโตกว่า...ซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะคลายอ้อมแขนแน่นนี้ออกแต่อย่างใด
จึงระดมหมัดเล็กทุบลงไปตามแผงอกแน่นตึงของเขาไปอย่างเต็มแรงด้วยอารมณ์ที่โกรธมากๆ....แต่ถ้าเทียบกับอารมณ์ที่กำลังจะปะทุออกมาของกันแล้ว

มันเจ็บน้อยนิดมากสำหรับทางร่างกาย ที่โดนมือเล็กประทุษร้ายเขาอยู่นี้....แต่ทางใจนี่ซิ! รู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมาทันใด ที่คนที่ทำให้เขาต้องปฏิเสธที่จะรับงานทั้งหมด
เพื่อจะมาตามรักคืนใจกลับไปเหมือนเดิม...ด้วยความเข้าใจและกระจ่างในความเป็นจริงกันเสียที....แต่ดูคุณเธอซิ! ทำเหมือนไม่อยากจะเห็นหน้าเขา
ไม่อยากจะปรับความเข้าใจกับเขาเลยแม้แต่น้อย....แถมทำท่าทางออกโรง ออกงิ้ว ซะแผงอกอันกำยำของเขาแทบช้ำไปหมดแล้ว

อีกทั้งยังต้องมาเจอกับความหมางเมินทั้งสีหน้าและแววตาเรียวสวยคู่นี้อีก ทำให้รู้สึกน้อยใจเป็นทวีคูณ....และที่ทำเอาเขาถึงระงับโทสะเอาไว้เกือบไม่อยู่
ก็ตอนที่ต้องทนเห็นเธออยู่ในวงแขนของผู้ชายที่เป็นสาเหตุ ให้เขาและเธอต้องมาผิดใจกัน จนเจ็บช้ำหัวใจอยู่เป็นนาน...ในขณะที่เต็นรำไปด้วยสีหน้า
ที่ยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา....ทีอยู่กับเขาล่ะ มีแต่จะผลักไส!!!



“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” กันบอกเสียงเรียบอย่างพยายามข่มอารมณ์ให้นิ่ง...พร้อมกับจับมือบางที่ยังฟาดลงมาบนอกของเขาไม่ยอมหยุด
ไปไขว้ไว้ด้านหลังบาง...แล้วดันร่างกลมกลึงให้แนบชิดกับลำตัวเขาแน่นขึ้นอีก จนแทบกระดิกตัวไม่ได้เลย



“ไม่มี!!!” แกรนด์เหวี่ยงตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ห้วน พร้อมสะบัดหน้าหนีเขาไปด้านข้างทันที...เพราะเธอไม่อยากจะมองสบตาคู่คมวาววับนี้แต่อย่างใด
มันอาจจะทำให้เธอหวั่นไหว และจะเสียความตั้งใจที่จะทำให้เขาได้รู้สึกเจ็บปวด....เหมือนที่เธอได้รู้สึกมาแล้วบ้าง



“มี...” กันยังคงควบคุมน้ำเสียงให้คงเรียบอยู่...ทั้งๆ ที่ภายในนั้น มันแทบจะระเบิดออกมาเสียให้ได้...ค่อยเป็นค่อยไปล่ะกัน
เดี๋ยวแม่นางเอกแสนหวาน...จะกลายร่างเป็นนางร้ายป้ายแดงขึ้นมา...อาจจะทำให้เขาต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีก ก็เป็นได้



“ไม่มี...ไม่มี และไม่มี เข้าใจมั๊ย!!!” หญิงสาวโมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้ว...เธอยังไม่อยากจะคุยกับเขาในตอนนี้...เพราะยังจดจำภาพที่เขาและนกยูง
ต่างก็เต้นรำด้วยกัน อย่างเปรมปรีดากันซะเหลือเกิน...จะตามมาซ้ำเติมบาดแผลในหัวใจที่ยังไม่หายดีของเธอ ถึงที่นี่กันอีกทำไม...

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหคนเห็นแก่ตัว...มาเอาเปรียบเธออย่างนี้ แล้วปล่อยให้อีกคน ต้องรอคอยเขาอยู่ในห้องบอลรูมแดนซ์....โดยที่ไม่รู้เลยว่า
เขาได้พาเธอออกมาจากงานเรียบร้อยแล้ว....แกรนด์คิดไปพลางสะบัดตัวแรงๆ ไป...ให้หลุดพ้นจากอ้อมแขนที่รัดเธออย่างแน่น
แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วนี้...ด้วยความโกรธเกลียดเขามากขึ้นไปอีก



“มี...มี และมี...เข้าใจมั๊ย!!!” กันพูดใส่ดวงหน้าหวานอย่างไม่ยอมเช่นกัน....ตอนนี้อารมณ์ที่ข่มเอาไว้ของเขาเริ่มจะถึงขีดสูงสุดแล้ว
อีกนิดเดียวมันอาจจะแตก และระเบิดออกมาได้....ถ้าคนตรงหน้ายังคงทำท่าทางโมโหใส่เขาไม่ยอมหยุดอยู่นี้ล่ะก็.......



“เอ๊ะ!!! ก็บอกว่าไม่มี ไม่มี และไม่......” คำสุดท้ายที่กำลังจะหลุดออกจากเรียวปากบางสีชมพูระเรื่อ ที่ต้องการจะเอาชนะ....
ได้ถูกดูดกลืนหายลงไปในลำคอเล็กระหงทันที....เมื่อปากเข้มที่กำลังร้อนระอุอยู่นี้ ทาบทับลงมาแนบสนิท พร้อมบดเคล้าคลึงไปอย่างเร็ว

ไม่ปล่อยโอกาสให้เสียงประท้วงใดๆ เล็ดลอดออกมาจากปากเล็กนี้ได้อีกเลย...นอกจากเสียงอู้อี้อยู่ในลำคออย่างขุ่นเคือง ของคนที่โดนจู่โจม
ที่ไม่ทันได้ตั้งตัวอยู่นี้......มือใหญ่เลื่อนจากแผ่นหลังเล็ก ขึ้นมาจับบังคับท้ายทอยของหญิงสาวตรึงไว้ให้อยู่กับที่....ไม่ให้สะบัดหน้าออกไป
จากการรับสัมผัสที่เขานั้นทั้งโหยหา และคนึงถึงอยู่ทุกค่ำคืนตั้งแต่จากกันมา...แม้แต่คิดจะขยับเพียงนิดเดียวได้อีกเลย

เกือบจะ 3 ปีแล้วเหรอเนี่ย! ที่เขาห่างหายไปจากความหวานปานน้ำผึ้งแท้ในป่าลึก...ของรวงปากนุ่มนิ่มและเย้ายวนใจอ ยู่ทุกคราที่ได้ดื่มลิ้มอยู่เป็นประจำ
ความรักและความคิดถึงที่มีอยู่ภายในหัวใจ มีมากมายเท่าไหร่...ตอนนี้มันกำลังถูกส่งลำเลียงออกมาให้หลั่งไหลไปกับจุมพิตที่แสนหวาน ระคนวาบหวาม
ในอารมณ์แห่งรักที่กำลังปะทุออกมา....ไปกับทุกการเคลื่อนไหวที่ทั้งหนักหน่วง และหยอกล้อด้วยสัมผัสที่แตะผ่านอย่างเบาหวิว
สร้างความรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องขึ้นมา ให้แก่คนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ ในรสสัมผัสที่เคลื่อนไหวไม่ยอมผละออกอย่างง่ายดายของปากเข้มแสนร้ายกาจ
ที่วนเวียนเคล้าคลึงด้วยความหลงใหลในรสชาติที่นุ่มลึก ไปทุกอณูของปลายลิ้นที่แตะลิ้มรส ราวกับกระหายน้ำทิพย์ ที่เขาไม่ได้พบพานมานาน



แกรนด์รู้สึกควบคุมตัวเองไม่ได้ ที่ในตอนนี้เธอทั้งมึนงง และสับสนว้าวุ่นอยู่ภายในใจ อีกใจหนึ่งสั่งห้ามไม่ให้หลงใหลไปกับจุมพิตแสนหวานนี้ของเขา
แต่อีกใจหนึ่งกลับเรียกร้อง และโหยหาความหวานละมุน ที่ถ่ายทอดถึงกันได้อย่างอ่อนโยน...ไม่น้อยไปกว่าคนตรงหน้าเธอนี้แต่อย่างใด
มือน้อยที่เอาแต่ทุบฟาดงวงไปยังอกกว้าง...ก็เปลี่ยนเป็นเคลื่อนมาโอบยึดทั้งรอบคอแข็งแรงเอาไว้...เมื่อแรงที่จะทรงตัวยืนอยู่ เริ่มจะอ่อนแรงไปตามสัมผัส
ที่กำลังฉุดอารมณ์ของเธอ ให้หลุดล่องลอยขึ้นไปบนอากาศได้อย่างง่ายดาย....เป็นเวลานานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ ที่ต่างฝ่ายก็ดื่มด่ำไปในรสรักที่หยิบยื่นให้แก่กันและกัน


บรรยากาศรอบด้านเงียบงัน...มีแต่เสียงของลมหายใจที่เป่ารดถึงกัน
และหัวใจ 2 ดวง ที่เต้นแรงเป็นจังหวะรัก แข่งกันอยู่นี้เท่านั้น
ท่ามกลางแสงจันทร์นวลเต็มดวงที่สาดส่องลงมา ให้อย่างเป็นใจในค่ำคืนที่คู่รักดาว ได้มาโคจรประสานลมหายใจร่วมผืนฟ้าเดียวกันอีกครั้งหนึ่ง
ถ้าดวงจันทร์พูดได้ ก็คงจะต่อว่าให้กับคนทั้งคู่นี้...ที่มายืนจูบเย้ยจันทร์ ให้ได้รู้สึกอย่างน่าอิจฉาเป็นที่สุด



ปากร้อนของกันค่อยๆ คลายออกจากกลีบปากนุ่มนิ่มอย่างช้าๆ...แล้วเปลี่ยนเป็นเม้มปากเล่นอย่างหยอกเย้ากับปากบน และลงมายังปากล่างที่เริ่มบวมเจ่อขึ้นมา
จากฤทธิ์จุมพิตอันร้อนแรงและอ่อนหวานต่อเนื่องยาวนานของเขา...และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดควานหาความหวานอันน่าหลงใหลนี้ได้แต่อย่างใด...
จากนั้นจึงไล้ปากเข้มไปตามมุมปากนุ่มด้วยสัมผัสแสนเบาหวิว....ก่อนจะมาหยุดที่พวงแก้มหอมเนื้อเนียนใส แล้วกดลงไปให้แนบชิดราวกับจะเป็นเนื้อเดียวกันได้
พร้อมกับคลอเคลียจมูกโด่งให้วนสูดกลิ่นหอมกรุ่น รัญจวนใจเข้าไปเต็มปอด...จากนั้นก็ลากผ่านไปหยุดอยู่ที่ใบหูนุ่มเล็กของหญิงสาว

แล้วกระซิบบอกไปด้วยเสียงที่แหบพร่า แต่หวานละมุนหู “หวานเหลือเกิน...ที่รัก” ก่อนจะเม้มเบาๆ ไปบนติ่งหูนุ่มหนึ่งทีอย่างหมั่นเขี้ยว
ทำเอาคนที่กำลังเคลิ้มไปกับสัมผัสรักที่หวามหวานอยู่นี้...สะดุ้งสุดตัว ออกจากภวังค์แห่งรักนี้ทันที...ก่อนจะรวบรวมพลัง เรียกสติให้กลับมาอยู่
กับเนื้อกับตัวดังเดิม.....เสียงนุ่มก็กระซิบบอกแนบข้างหูต่อเนื่อง “คิดถึงจนแทบจะขาดใจตายแล้ว รู้บ้างไหม...หือ?”




“ปละ...ปละ ปล่อย...ได้แล้วคนบ้า!!!” เมื่อเรียกสติให้กลับมาได้แล้ว...จึงทำการต่อต้านอีกฝ่าย ด้วยเสียงที่เปล่งออกไป แม้พยายามจะเค้นให้เข้มแล้ว
ก็ยังกลายเป็นเสียงเบาราวกระซิบออกมา...เพราะเรี่ยวแรงที่ล่องลอยไปกับรสสัมผัสรักนั้นยังไม่คืนกลับมาเต็มที่



“ไม่!!! จนกว่าเราจะพูดกันให้รู้เรื่อง” กันยืนยันเสียงหนักแน่น เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง จ้องมองใบหน้ากระจุ๋มกระจิ๋ม ที่ตาเรียวยังปรือมองตอบเขาอยู่



“มะ...ไม่มี...อะไร...ต้องพูดกันแล้ว” แกรนด์พยายามเค้นเสียงให้เข้มขึ้นอีก เน้นพูดได้ทีละคำ เพราะปากเธอยังสั่นไม่หาย....พร้อมกับทำตาเขียว
ส่งไปให้คนตรงหน้าทันที ที่เธอเริ่มหายจากอาการเคลิบเคลิ้มมาบ้างแล้ว


“มีซิ! มีมากด้วย...และต้องพูดกันจนกว่าจะรู้เรื่อง เข้าใจมั๊ย!!! ฮึ!!!” กันยืนกรานในเจตนาของหัวใจอีกครั้ง ด้วยอารมณ์ที่เริ่มพุ่งขึ้นมาอีกแล้ว
...จะหันหน้ามาคุยดีๆ กับเขา ให้เข้าใจกันซะที ไม่ได้เลยรึไงเนี่ย....นี่อะไร เอะอะก็เอาแต่จะหนีเขาไป...มันน่าน้อยใจจริงๆ เลย....



“ไม่มี!!! ระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จำไม่ได้เหรอว่า ป่าวประกาศอะไรออกไปให้คนทั้งโลกได้รับรู้น่ะ....เรามันเป็นเหมือนเส้นขนานกันไปแล้วไงล่ะ
จำไม่ได้รึไง....หรือจะให้เอาทั้งคลิปภาพและเสียงมาเตือนความจำอีกรอบน่ะ!!! ฮึ!!!”
แกรนด์พ่นคำพูดด้วยอารมณ์ที่กำลังเดือดปุดๆ ตอบกลับไปในทันที...ใบหน้าเล็กเชิดขึ้นอย่างท้าทาย ที่จะต่อกรกับคนตัวโตที่เริ่มโมโหใส่เธอก่อน

เพียงแค่เธอไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการอย่างว่าง่ายน่ะหรือ....เฮอะ!!! โมโหเป็นคนเดียวรึยังไง...เธอเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำนะ เธอควรเป็นฝ่ายโกรธเขาซิ!
ไม่ใช่ให้เขามาพาลใส่เธออย่างนี้....คิดจะจับปลาสองมือเหรอ...ไม่มีวันซะหรอก! คนอย่างเธอไม่มีวันยอมให้ใครมาเหยียบย่ำซ้ำเติมหัวใจได้อีกเป็นครั้งที่สอง
ความรักของเธอไม่ใช่ facebook หรือ twitter...ที่จะต้องมาแชร์หรือแบ่งปันไปให้ใครได้น่ะ...
....เธอไม่ใช่หญิงสาวผู้ใจดี ที่ใจกว้างอย่างกับมหาสุมทรแอตแลนติคได้หรอกนะ...จะบอกให้!!!




“เรื่องนี้กันอธิบายได้นะ....เรากำลังเข้าใจผิดกันอยู่นะแกรนด์...ที่กันป่าวประกาศออกไปนั้น...เพราะกันเข้าใจว่าได้รับคำสั่งจากคนที่กันรักดั่งดวงใจ
ขอร้องให้กันได้บอกกับทุกคนให้รับรู้ผ่านสื่อออกไป...ทั้งที่ต้องรู้สึกเจ็บปวดอยู่ภายในเพียงลำพังคนเดียวน่ะ”

กันรีบอธิบายเพื่อดักทางให้คนที่ไม่ยอมฟังเขาอยู่นี้ ได้รับฟังด้วยอารมณ์ที่สงบลงเสียที...แต่เขาคิดผิด เพราะมันกลับทำให้คนที่กำลังขุ่นเคือง
ในตัวเขาอยู่แล้วนั้น เข้าใจไปอีกทางหนึ่ง...ที่คิดว่าคนที่เขารักดั่งดวงใจก็คือนกยูง...ที่ทั้งสองได้หลบไปพักผ่อนด้วยกัน แล้วมีภาพหลุดออกมา
เขาจึงถูกขอร้องให้ต้องรับผิดชอบ...ในชื่อเสียงที่จะเสียหายได้ของนกยูง...ด้วยการเลือกที่จะบอกเลิกกับคนที่อยู่ไกลตัวและหัวใจของเขา
ซึ่งนั่นก็คือเธอ....ดังนั้นคนที่ต้องเจ็บปวด ก็คือเธอเพียงคนเดียว...ไม่ใช่เขาซักหน่อย



“คนเห็นแก่ตัว....พูดออกมาได้ว่าเจ็บเพียงคนเดียว....พูดออกมาได้ยังไง...ฮึ!!!” แกรนด์โกรธจนหน้ามืดไปหมดแล้ว
ยิ่งเขาอธิบายก็เท่ากับเขากำลังแก้ตัวให้พ้นผิด....ในเวลานี้เธอไม่อยากฟังคำที่ตอกย้ำให้เธอต้องเจ็บปวดขึ้นมาอีก....พอได้เแล้ว พอกันที
เธออยากอยู่อย่างสงบ...อยากจะพักหัวใจไม่ให้ต้องทรมานในพิษรักนี้อีกแล้ว...ไม่อยากเห็นหน้าคนพูดเห็นแก่ได้คนนี้อีกต่อไป

...เร็วเท่าความคิด เธอยกเท้าในรองเท้าส้นสูงปรี๊ดนี้ขึ้น หมายจะเหยียบลงไปบนเท้าเขาให้เต็มแรง......แต่กันรู้ทัน เมื่อสัมผัสได้ถึงต้นขาเล็ก
ที่กำลังจะออกแรงกระทึ๊บเท้า ลงบนรองเท้าหนังของเขา...จึงลากเท้าวาดออกไปด้านข้าง...แล้วดันต้นขาแข็งแรงบีบขาเล็ก ที่กำลังจะย่ำลงมาสุดแรงเกิดนี้
ล็อคแน่นเอาไว้ด้านในต้นขาของเขาอย่างเร็วเช่นกัน......ทำเอาคนที่ทำหน้าเบ้ เพราะเจ็บเท้าที่ลงส้นไปอยู่ในขณะนี้...เพิ่มความโมโหด้วยหน้าที่แดงกล่ำ
อย่างเดือดดาลที่ทำร้ายเขาไม่ได้ดั่งใจ อีกทั้งก็เขินอาย....ที่ต้องตกอยู่ในสภาพที่เพลี้ยงพล้ำ อย่างเสียเปรียบเขาอยู่ในขณะนี้



“โอเคครับคุณผู้หญิง...พูดกันดีๆ ไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูดก็ได้ครับผม” กันยิ้มยั่วใส่ตาของคนที่กำลังกำหมัดจะรัวไปยังบนตัวเขาอีกครั้ง
ต้องชะงักหมัดน้อยค้างไว้ในอากาศ...แล้วเงยขึ้นมองหน้าคมเข้ม สายตากรุ่มกริ่มที่ทอดมองมานี้....ที่กำลังสื่อความหมายจากแววตาออกมาอย่างเปิดเผย
ถึงความต้องการที่ทำเอาคนตัวเล็ก เริ่มหวาดหวั่นขึ้นมาอย่างอกสั่นขวัญแขวนอยู่ภายใน



ก่อนที่จะได้คิดทำการใดต่อไป...ร่างแน่งน้อยเต็มสัมผัสนี้ ก็ถูกยกตัวปลิวหวือขึ้นไปพาดอยู่บนบ่ากว้างของอีกฝ่ายทันที อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
จึงร้องหวีดออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจ....และกรี๊ดร้องด้วยความโกรธออกมาต่อเนื่องดังลั่นไปทั่วบริเวณ....เพราะตอนนี้สภาพของเธอนั้น
กำลังห้อยหัวขนานไปกับแนวแผ่นหลังของเขา ลำตัวทาบอยู่กับบ่า...ต้นขาถูกมือใหญ่รัดไว้อย่างแน่นราวคีมเหล็กกล้า...พร้อมกับเบิกตากว้างขึ้นอีก
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม ที่กำลังข่มขู่เธออยู่ตอนนี้เต็มสองหู...ทำเอาเธอตัวสั่นเทา เพราะกลัวขึ้นมาจริงๆ



“กันก็เหนื่อยที่จะพูดกับคนไม่รู้เรื่องแล้วเหมือนกัน...สู้เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่านะ...ถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุกดี”
ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงขึงขังใส่....ก่อนจะก้มลงแนบปากอุ่นลงบนต้นขาขาวเนียน ของคนที่ดิ้นเร่าๆ ไปมาอยู่บนบ่าของเขา...ให้ได้รู้สึกสะดุ้งไปทั้งตัวอีกครั้ง
แล้วก้าวเท้าเดินดุ่มๆ กลับเข้าไปตามทางเดิน ที่เลียบเลาะไปตามแนวขอบกั้นของระเบียงชั้นดาดฟ้าของเรือเหมือนดังเดิม....เพื่อมุ่งหน้าไปสู่จุดหมายปลายทาง
ที่เขาต้องการจะสยบฤทธิ์ลูกแมวน้อยขี้อ้อนในอดีต ที่บัดนี้กลับกลายร่างเป็นแม่เสือสาวขี้โมโหขึ้นมาตะหงิดๆ แล้ว



กรี๊ดดดดดดดด!!!!
แกรนด์ร้องออกมาสุดเสียง...เผื่อหวังว่าจะมีใครอยู่แถวนี้บ้าง และอาจจะมาเป็นเสียงระฆังให้กับเธอได้....แต่เปล่งเสียงร้องลั่นออกมาไม่ได้หยุดหย่อน
จนร้าวไปทั้งคอแล้ว ก็ไม่เห็นมีเงาใครเดินผ่านมาเลยซักคน....พยายามจะดันตัวเองขึ้นตัวตรงให้ได้ แต่ก็ทุลักทุเลยิ่งนัก...เพราะแรงกระแทกขึ้นลง
จากการเดินลงเท้าหนักๆ ของชายหนุ่มนั้นแข็งแรงกว่าเยอะ......เธอจะทำการยึดแผ่นหลังเขาเอาไว้ เพื่อดันตัวเองขึ้นไปนั้นไม่ได้เอาซะเลย
ยิ่งพยายามหัวเล็กของเธอ ก็ลื่นไถลตกลงไป ชนกับหลังแข็งของเขา
จนหน้าชาไปหมดแล้ว....จึงฮึดพลังที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงอีกครั้ง
“ช่วยด้วยยยยยยย!!!!”



ยิ่งหญิงสาวร้องออกมามากแค่ไหนยิ่งดี...ยิ่งดิ้นรนอยู่บนบ่าเขามากๆ เท่าไหร่ เขายิ่งชอบ...เพราะนั่นหมายถึง ฤทธิ์ของแม่เสือสาวในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
จะได้อ่อนกำลังแรงลง เมื่อไปถึงยังจุดหมาย....เขาไม่อยากออกแรงมากนักหรอก เพราะคนที่จะเหนื่อยหอบก็คือเธอ ไม่ใช่เขา....
อุตสาห์จะพามาปรับความเข้าใจกัน...ในบรรยากาศหวานละมุน ท่ามกลางแสงจันทร์นวลผ่อง พร้อมหมู่ดาวที่สวยเด่น ลอยเกลื่อนเต็มทั่วท้องฟ้า
ด้วยอารมณ์ที่ดื่มด่ำไปกับธรรมชาติที่เป็นใจ อย่างสุดแสนจะโรแมนติคเลยทีเดียว.....ก็ต้องมาบังคับให้เขาต้องใช้วิธีสำรองด้วยความเต็มใจเหลือเกิน


ที่พี่ซินดี้ได้ยุยงส่งเสริมเขาไป ด้วยสีหน้าและแววตาที่ล้อเลียนออกมา อย่างมีนัยยะแอบแฝง
“ถ้าแกรนด์เขาไม่ใจอ่อนด้วยง่ายๆ...กันก็คงจะต้องใช้วิธีโบราณแล้วล่ะ”

ซึ่งประโยคต่อมา ทำเอาเขาอดที่จะหัวเราะหึๆ อยู่ในลำคอ ด้วยทั้งขำและทั้งเขินเอาไว้ไม่ได้จริงๆ
“ตีหัว! แล้วลากเข้าถ้ำ!...พอมีลูกค่อยขอแต่งงานแบบฝรั่งไงล่ะ...ฮ่ะๆๆ...พี่ล้อเล่น...แต่ถ้าจะทำจริงๆ พี่จะเป็นนางต้นห้องให้เอาป่าว!!!”


เขากลัวว่า...คนโดนตีหัวจะเป็นเขาน่ะซิ! เห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้เหอะ!...แม่คุณฤทธิ์เยอะเหลือหลาย...ดีนะที่เขาออกกำลังกายประจำทุกวันจนมีซิกแพ็ค
และกล้ามปูเป็นมัดๆ กะเขาอยู่บ้างน่ะ...ไม่อย่างนั้น! มีหวัง...บ่าเขาได้หักเป็นแน่แท้เลยล่ะ


...เดี๋ยวเหอะ! จะปราบให้อ่อนระทวยเลยทีเดียว....กันยิ้มกริ่มอยู่ในใจ ตาเป็นประกายแวววับไปตลอดทาง

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2554 22:21:05 น. Counter : 2135 Pageviews.		43 comments
Share Tweet