นิพพานถึงได้ในชาตินี้

ได้อ่านหนังสือของคุณ ศุภวรรณ กรีน หลายๆเล่ม ทำให้เกิดกำลังใจขึ้นมาก และได้ข้อคิดว่า นิพพานถึงได้ในชาตินี้ ถ้ามีความตั้งใจจริง และเพียรพยายามจริงๆ ไม่ใช่เป็นเรื่องไกลตัวมาก ทุกคนมีสิทธิ์ทำได้ ไม่ว่าจะอยู่ในเพศใด มีสถานะทางสังคมเช่นไร

จะเห็นได้ว่าในครั้งพุทธกาล เมื่อพระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนคนหมู่ใหญ่เสร็จแล้ว คนฟังสามารถบรรลุถึงความเป็นพระโสดาบันกันนับร้อยพร้อม ๆ กัน บางครั้ง ๕๐๐ คน สำเร็จเป็นพระโสดาบันกันหมด บางคนก็ยังได้มากกว่านั้น เพราะนี่เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ง่ายมาก ไม่ใช่เรื่องยาก

ในช่วงเวลา ๔๕ ปีนั้น พระบรมศาสดาก็ได้ช่วยให้ปุถุชนบรรลุเป็นพระโสดาบันแล้วถึง ๒๗๐,๐๐๐ ท่าน และต้องอย่าลืมว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนท่านเดียว หลังจากที่ทรงสอนปัญจวัคคีย์ และทำให้พระพุทธศาสนาปักหลักในอินเดียแล้วนั้น จำนวนพระอรหันต์มีเพิ่มขึ้น

ในคืนเดือนเพ็ญแห่งเดือนมาฆะหรือจาตุรงคสันนิบาตซึ่งมีปรากฏการณ์มหัศจรรย์เกิดขึ้นพร้อมกันถึง ๓ อย่างคือ
มีพระอรหันต์มาเฝ้าพระพุทธเจ้าพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายถึง ๑,๒๕๐ รูป ซึ่งล้วนเป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา คือได้รับการบรรพชาโดยพระบรมศาสดาทั้งสิ้น

ในคืนนั้น พระพุทธเจ้าได้สอนหลักการให้พระอรหันต์เหล่านั้นไปประกาศธรรมต่อไป โดยใช้หลักการให้ละความชั่ว ทำแต่ความดี และทำใจให้บริสุทธิ์ ซึ่งเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา

นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังการตรัสรู้เพียงไม่กี่ปีเท่านั้น จำนวนพระอรหันต์ก็มีนับพันแล้ว

บางคนอาจจะสงสัยว่าเราหลุดพ้นได้อย่างไร เพราะไม่ได้เล่าเรื่องการต่อสู้กิเลสเลย แล้วจะเรียกว่าหลุดพ้นได้อย่างไร ตอนนี้ถึงอธิบายเป็นเหตุเป็นผลได้ว่า กิเลสทั้งสามตัวมากับความคิด ฉะนั้น เมื่อหลุดจากความคิด ก็คือหลุดพ้นจากกิเลสนั่นเอง โลภ โกรธ หลง มากับความคิดทั้งนั้น

ความคิดเป็นพาหะให้กิเลสทั้งสามตัวนี้เกาะติดมาได้
ทุกครั้งที่คนเราคิด ไม่ว่าจะคิดอะไรก็ตาม ถ้าไม่คิดโลภ ก็คิดโกรธ ไม่ก็คิดหลง โดยเฉพาะกิเลสตัวหลง ซึ่งก่อนหน้านั้นเราไม่เข้าใจ แม้คนปฏิบัติธรรมก็เข้าใจได้ยากมาก
ตัวหลงไม่มีหน้าตาให้เห็นชัดเหมือนตัวโลภกับตัวโกรธ
เมื่อใจอยู่แนบกับจิตหรือความคิด ใจก็หลงคือเห็นทุกอย่างเป็นสมมุติไปหมด เมื่อใจหลุดจากจิตหรือความคิด ใจจึงหลุดจากความโลภ ความโกรธ และหลุดจากความหลงด้วย หลุดออกจากโลกสมมุติ และออกมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง หรือโลกของตถตา
โลกที่ทุกอย่างเป็นเช่นนั้นเอง หรือโลกพระนิพพาน

พระนิพพานเป็นเป้าหมายอันสูงสุดเพียงสิ่งเดียวของทุกชีวิต การไปให้ถึงพระนิพพานจึงไม่ใช่เป็นทางเลือก choice หรือ เป็นเรื่องมักใหญ่ใฝ่สูง ambition แต่เป็นเรื่องที่ทุกชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์จำเป็นต้องไปให้ถึง
ใครรู้เร็วก็ไปถึงเร็ว ใครรู้ช้าก็ถึงช้า ใครไม่รู้เลยก็ไปไม่ถึง เสียชาติเกิด
คนใกล้ตายเพราะสาเหตุของโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนหรือเพราะหมดอายุขัยหรือเพราะอาจจะเกิดอุบัติเหตุหรือถูกภัยธรรมชาติคุกคามเอาซึ่งครอบคลุมไปถึุง
คนทุกคน จึงต้องรีบตั้งความปรารถนาพระนิพพาน จะได้ไม่เสียชาติเกิดมาเป็นมนุษย์และพบพระพุทธศาสนา

วิธีการเข้าถึงพระนิพพานเป็นเรื่องทักษะโดยตรง เหมือนการเกิดของตัก ถ้ามัวแต่ยืน เดิน นอน ไม่ยอมนั่ง
ตักย่อมไม่เกิด การนั่งเพื่อให้เกิดสภาวะของตัก จึงเป็นเรื่องทักษะ เริ่มจากการหัดหย่อนก้น นั่งยอง ๆ จนสามารถนั่งติดพื้นติดเก้าอี้ได้จริง ๆ ตักย่อมเกิดได้ง่าย ๆ เมื่อยอมนั่งเท่านั้น

การฝึกสติปัฏฐานสี่ หรือ การพาตัวใจกลับบ้านคือ การฝึกทักษะของใจ เหมือนการเริ่มฝึกทักษะของการนั่งลงเพื่อให้เกิดสภาวะของตัก ใครต้องการถึงนิพพาน จึงต้องฝึกการพาตัวใจกลับบ้านเสมอ พอเข้าบ้านที่สี่ได้
สภาวะของตักก็เกิดทันที ถึงนิพพานแล้วทันที บ้านทั้งสี่กลายเป็นบ้านใหญ่มากหลังเดียวอันคือสภาวะพระนิพพาน

การฝึกทักษะคือ การทำบ่อย ๆ ทำเป็นอาจิณ ทำเป็นกิจวัตร ทำซ้ำทำซาก หลับหูหลับตาทำ ทู่ซี้ทำอยู่เช่นนั้น อดทน ไม่ท้อถอย ใครที่สามารถฝึกทักษะของการพาใจกลับบ้านได้เช่นนี้ ตัวใจย่อมอยู่ติดบ้านได้ง่ายขึ้น เมื่อตัวใจยอมอยู่บ้านของใจแล้ว ตัวใจย่อมปลอดภัย ศัตรูมาทำร้ายเราไม่ได้ อันตรายมาไม่ถึงตัว
บ้านของใจในที่นี้คือ พระนิพพาน พาตัวใจกลับบ้านได้ก็สามารถเอานิพพานเป็นที่พึ่งได้แล้ว
ฉะนั้น ใครอยากเอานิพพานเป็นที่พึ่งได้ ต้องพยายามฝึกทักษะของการพาใจกลับบ้านเสมอ



และพระพุทธเจ้าจึงยังทรงสอนให้สาวกที่เป็นพระอรหันต์ของท่านทำอานาปานสติอยู่ โดยท่านให้เหตุผลว่าเพื่อความมีสติและความสุขในปัจจุบันพระพุทธเจ้ายังคงทรงสนับสนุนให้พระอรหันต์เจริญอานาปานสติอยู่ โดยที่ท่านให้เหตุผลว่าเพื่อความมีสติและความสุขในปัจจุบัน
การทำอานาปานสติภาวนาของพระอรหันต์โดยเฉพาะท่านที่อยู่ในเมืองและยังมีภาระหน้าที่การงานนั้น ทำแล้ว
พลังสมาธิจะสามารถทำให้ไม่เพียงแต่ใจสบายขึ้นเท่านั้น แม้แต่กายก็สบายขึ้นด้วย เหมือนที่เราบอกว่า กินวิตามินนั้นไม่ผิด วิตามินไม่ได้เป็นยาแก้โรค แต่เป็นยาเสริมสุขภาพที่ดีอยู่แล้ว ให้ดีกว่าเก่าหน่อย และป้องกันโรคที่ยังไม่เกิดไม่ให้เกิด

ใจของพระอรหันต์หมดปัญหาแล้ว ในแง่ที่ว่าท่านรู้แล้วว่าพระนิพพานคืออะไรและอยู่ที่ไหน ท่านสามารถกลับสู่บ้านที่ชื่อนิพพานได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว แต่เพราะยังอยู่กับโลกของสมมุติและภายใต้กฎอนิจจัง และท่านไม่ใช่เป็นมนุษย์หุ่นยนต์ ฉะนั้นวิตามินอันคืออานาปานสติภาวนาจะช่วยเสริมให้สภาวะใจที่สมบูรณ์แล้วให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น

ขอกราบขอบพระคุณ อาจารย์ ศุภวรรณ กรีน ที่เปิดโอกาสให้ได้ฟังประสพการณ์ของท่าน
ขอแนะนำให้อ่านหนังสือของท่าน อาธิเช่น

หนังสือ : วงกลมข้ามโคตร
หนังสือ : พาตัวใจกลับบ้าน
หนังสือ : อวดอุตริมนุสธรรมที่มีในตน
More Book

Create Date : 02 เมษายน 2549		28 comments
Last Update : 2 เมษายน 2549 2:37:09 น.
Counter : 1331 Pageviews.
Share Tweet