BlogGang.com : : คุ้มข้าวกล้อง : Just Living is not enough คลองบางหลวง บทสนทนา ดอกไม้ และการพบพาน

Just Living is not enough คลองบางหลวง บทสนทนา ดอกไม้ และการพบพาน

"Just living is not enough... One must have sunshine, freedom, and a little flower.”

Hans Christian Andersen

แค่มีชีวิตอยู่อาจไม่เพียงพอ
ชีวิตต้องการแสงแดด เสรี และดอกไม้

ในชีวิตซักชีวิตหนึ่ง คนเราจะต้องการอะไรเท่าไหร่กันบ้าง
แสงแดด ดอกไม้ อิสระเสรี หรือสิ่งอื่นใด เพื่อเสริมสร้างเติมแต่งให้ชีวิตนั้นเปี่ยมด้วยชีวา

ดอกไม้ย่อมมีวันแห้งเหี่ยวโรยรา แต่ทว่ายามผลิบาน ล้วนแต่นำความสุขชื่นใจแก่ผู้ได้พบเห็น แต่งเติมวาดแต้มสีสันของธรรมชาติยิ่งใหญ่
และเป็นจุดเริ่มต้นของการผลิดอกออกผล การเริ่มต้นของชีวิต

การพบปะ การแลกเปลี่ยน ล้วนก่อเกิดประสบการณ์ กำเนิดความคิด ความฝัน ความรู้สึกนึกคิดนาๆ ในวัยวันที่เปี่ยมฝัน หนุ่มสาวได้พบเจอ บทสนทนาได้เริ่มต้น ถ้อยคำล้วนหลั่งไหล ก่อเกิดบทสนทนามากมาย
บางถ้อยคำ ติดแน่นตราตรึง หากหลายถ้อยคำ ต่างเลือนรางผ่านไป เหมือนแสงไฟหมดฟืน

เสียงดนตรีลื่นไหลอยู่ในบรรยากาศ อณูอากาศต่างสั่นไหว เป็นสรรพเสียงเรียงร้อยงดงาม ความสุขม้วนหมุนวนอยู่รอบกาย

อาหารนั้นเป็นส่วนหนึ่งของวงสนทนา ในรอบโต๊ะอาหาร วงเหล้า หรือโต๊ะน้ำชา ล้วนแต่นำพา บทสนทนามากมาย

ความสุขเกิดได้จากหลายสิ่ง
การได้รับประทานอาหารอร่อยเคล้าวงสนทนา อาจเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของความสุข

ในกระเป๋าใบหนึ่ง หลังมื้ออาหาร และเมื่อสิ้นสุดบทสนทนาบทหนึ่ง
บทสนทนาบทใหม่ก็เริ่มขึ้น ดอกไม้เดินทางจากบ้านไปสู่คลองบางหลวง
ตามการนำพาของใครซักคน

ริมฝั่งน้ำเก่าแก่ อันถูกขนานนามว่าคลองบางหลวง
เรือนแถวไม้เรียงรายอยู่สองฟากฝั่ง วิถีชีวิตดำเนินขนานไปกับกาลเวลา
ร่องรอยของอดีตปรากฏอยู่ในทุกแผ่นไม้ ทุกแผ่นผ้า ทุกก้อนอิฐ ทุกลายกระดาษ

ในสถานที่บางแห่ง เวลาอาจเนิบช้า วิถีอาจดำรง อดีตอาจปรากฏ
ตั้งขึ้น คงอยู่ เสื่อมไป ล้วนเป็นสิ่งธรรมดา
การดำรงอยู่ของบางสิ่ง และการเปลี่ยนไปของบางสิ่ง ล้วนเกิดขึ้นอยู่ทุกละอองเวลา

มนุษย์ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบเสพ กระหายในความงาม กระหายในความฝัน
ศิลปะวัฒนธรรม มากมายล้วนแต่กำเนิดขึ้นจากความศรัทธา ความกระหาย ความใฝ่ฝัน อันชีวิตอื่นไม่มี นานวันเข้า ก่อเกิดเป็นอารยะ เกิดตัวตน เกิดความผิดแผกแตกต่าง ดำรงต่างไปในแต่ละสถาน แต่ละเวลา

เราล้วนแต่อยากได้ อยากรู้ อยากเห็น อยากมี ในสิ่งที่ไม่เคยได้ ไม่เคยมี ไม่เคยรู้ ไม่เคยเห็น เราจึงเสาะแสวงหา และเดินทาง
เราเคลื่อนจากที่หนึ่งไปที่หนึ่ง เพื่อไปเสพย์อะไรบางอย่าง
เราแสวงหาที่ว่าง แสวงหากาลเวลา แสวงหาความงาม ความฝัน ความสุข

การเปลี่ยนแปลง เกิดขึ้นทุกละอองเวลา
หากแต่ละอองเวลาของแต่ละคนอาจไหลผ่านด้วยความเร็วต่างกัน การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ก่อเกิดเป็นวิถี หากบางที่ หลายสิ่งอาจดูคงเดิม เวลาอาจเคลื่อนช้า วิถีอาจยังดำรง

เราเดินทาง เราแลกเปลี่ยน เราเคลื่อนย้ายถ่ายเท
ประสบการณ์ ความรู้ ความสุข ความทุกข์ ความฝัน ล้วนแต่ปันกันได้

หลายครั้ง ประทับใจ หลายครั้ง เราประทับเรื่องราวลงไปบนสิ่งอื่น
เราเก็บงำเรื่องราวลงบนแผ่นกระดาษ เราถ่ายทอดประสบการณ์ ผ่านแผ่นฟิมล์ ผ่านสารบบข้อมูลมากมาย ให้เรื่องราวเหล่านั้นยังคงดำรง

ชีวิตต้องการแสงตะวัน เสรี และมวลดอกไม้

ในความต้องการอันไม่จบสิ้น คนเรายังคงเดินทาง ยังเสาะแสวงหา
แค่มีชีวิตอยู่ อาจไม่เพียงพอ

Just Living is not enough

Create Date : 12 มีนาคม 2555

Last Update : 12 มีนาคม 2555 2:57:58 น.

3 comments

Counter : 4293 Pageviews.

งดงามครับ .... ทั้งภาพ กวี และอาหาร (ที่ไหนเนี่ย?)

โดย: oneshot

วันที่: 12 มีนาคม 2555 เวลา:6:09:29 น.

ที่บ้าน และที่คลองบางหลวงครับผม

จรัญซอยสามครับ

โดย: คุ้มข้าวกล้อง

วันที่: 12 มีนาคม 2555 เวลา:10:58:34 น.

โดย: Kavanich96

วันที่: 13 มีนาคม 2555 เวลา:7:59:18 น.