การตูน@ทางที่คิดจะเดินไป
เพื่อนๆเคยอ่านการตูนกันบ้างไหมคะ..การตูนแนวของผู้ชายนะ...ไม่ใช่การตูนตาหวานของผู้หญิงนะ
แนวการตูนของผู้ชายส่วนใหญ่จะเน้นการตูนที่ต่อสู้กัน...ตอนแรกตัวละครสำคัญหรือตัวพระเอกเนี่ยนะ...บ้างที่ก็เก่งมาแต่เกิด...บ้างทีก็เก่งเพราะพรแสวง..บ้างครั้งก็มีพรสวรรค์..บ้างทีก็ฟลุ๊คหรือมากับดวง..ประมาณนี้
แล้วเมื่อเวลาผ่านไป..พระเอกก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ..มีประสบการณ์มากขึ้น..เพราะได้ออกไปพบเจอสิ่งใหม่ๆที่ทำให้ได้คิดมากขึ้น..และพระเอกก็จะเก่งขึ้นเรื่อยๆ...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร...เราอยากเป็นแบบนั้นมั่ง....จริงๆนะ...เรารู้สึกว่าการเป็นแบบนั้นมันสนุกและน่าตื่นเต้น...เหมือนเราได้พัฒนาอยู่ตลอดเวลา...ได้พบเจอสิ่งไหม่ๆ...ได้เรียนรู้ได้ปฎิบัติ...ได้สัมผัสรสชาติของชีวิต...แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น...เพราะอะไรรู้ไหม...เพราะเริ่มคิดไหม่แล้วว่า....การมีชีวิตแบบนั้นพอมันถึงจุดๆหนึ่ง..แล้วความสนุกความตื่นเต้นมันลดน้อยลง..การที่ต้องรับผิดชอบตัวเองมันอิ่มตัวแล้ว...อยากจะรับผิดชอบคนอื่นบ้างละ
เราอยากแบ่งปั่นความสุข..สนุก...ความสบายทั้งกายและใจให้กับใครบ้างคน..ให้ความรัก...ความหวังดี..ความห่วงใย...ความผูกพัน...ให้กำลังใจแก่กันและกัน..ให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง..เหมือนพระเอกกับนางเอกในหนังจีนกำลังภายใจ......แบบอึ้งยงกับก๋วยเจ๋ง(เขียนชื่อถูกหรือเปล่าไม่รู้)....
คนที่เราชอบเขาอะนะ..เขาบอกเราเป็นคนเจ้าเลห์....อะนะ...เราไม่ได้เจ้าเลห์นะ...เพียงแต่เราชอบคิด..แล้วก็ลงมือทำเลย..ถ้าเราคิดว่าเราอยากทำ..และแต่ละสิ่งที่เราทำต้องมาจากการคิดคำนวณว่าสิ่งที่เราจะทำเนี่ยนะ...ถ้าเราทำหรือพูดบ้างสิ่งไปแล้วเนี่ย...มันจะมีผลสะท้อนกลับมาหาตัวเราอย่างไงบ้าง...เมื่อไรที่เราลงมือทำ...สิ่งที่เราทำนั้น...เราได้คิดมาแล้วถึงผลที่จะเกิดตามมา...จุดมุ่งหมายของเราคือสิ่งที่เราทำต้องดีที่สุดเสมอ..แต่เมื่อเราได้ลงมือทำไปแล้ว..ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไง...เราพร้อมที่จะรับผิดชอบ...และยอมรับความเป็นจริงเสมอ.....ไม่ว่าผลที่ออกมาจะดีหรือร้าย...ถ้าผลออกมาไม่ดีเราก็จะไม่ท้อถอย..เราก็จะพักสักแปป..แล้วก็เริ่มไหม่เสมอ......ถ้าเราลงมือทำในสิ่งที่ดี..ทุกอย่างควรจะดีบ้างถึงจะไม่ดีที่สุด...
เราพร้อมที่จะเริ่มทำในสิ่งที่ถูกต้องอีกครั้ง..และเราก็อยากให้คนที่เรารักทำสิ่งที่ถูกต้อง...หรืออะไรก็ได้...ที่คิดว่าทำแล้วทำให้ตัวของเขาดีขึ้น...แต่ต้องอยู่บนหลักของความถูกต้อง..และต้องพยายามทำด้วยตัวเอง..ถึงบ้างครั้งเราจะต้องพึ่งคนอื่นบ้าง..แต่ก็ขอให้เราพยายามทำให้ได้ด้วยตัวเองจะดีกว่า...เพราะความขยันดีกว่าอยู่แล้ว...ถ้าเราทำงานมากเราก็รู้รายละเอียดของงานมาก..แต่สิ่งสำคัญคือ..การจะทำการสิ่งใด..ต้องประมาณความสามารถของตัวเองด้วย..ว่ามีศักยภาพทำได้แค่ไหน
ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่เราอย่างทำให้ได้....เพราะมันน่าสนุก..สนุกที่ได้ทำ...แต่เราก็ทำด้วยใจนะ...ถ้าเราเห็นสิ่งที่เราทำมันออกมาดีหรือมีผลงานออกมาให้เห็นหรือมีการเปลี่ยนแปลงบ้างเราก็ภูมิใจนะ..รู้สึกดีอะ...เราชอบความพัฒนาไม่ว่าจะด้านไหน...รวมทั้งด้านที่ไม่ดีด้วย.. ..เพราะถ้าไม่มีด้านที่ไม่ดี..ก็คงจะไม่รู้ว่าด้านที่ดีเป็นอย่างไง.. ..เหมือนกับถ้าไม่เคยทุกข์ก็จะไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงเป็นเช่นไร.. ..ถ้าไม่เคยอกหักก็ไม่รู้ว่ารักแท้อยู่ที่ไหน.. ..ถ้าไม่เคยจนก็จะไม่เข้าใจคำว่า.."อยู่อย่างพอเพียง"สุขใจเพียงใด (หรือที่เขาเรียกว่าพอมีพอกินไง..แต่ไม่ใช่มีกินไปวันๆนะ..พอเพียงก็ต้องมีเก็บออมด้วยนะ...จึงจะเรียกว่าพอเพียง...ไม่งั้นยามฉุกเฉิน..คงไม่เพียงพอแน่ๆ)
วันนี้ก็พอสังเขปก่อน..สำหรับแนวคิดที่ได้จากการอ่านการตูน~ที่อ่านสนุกๆ~ไม่ได้เน้นว่าสำนักพิมพ์ไหน~ใครแต่ง~เพราะการตูนแต่ละเรื่องก็มีแง่คิดใหได้คิดทุกเรื่องเลย...แล้วแต่ความคิดของคนอ่านว่าจะคิดไปในทิศทางไหนเท่านั้นเอง
ปล. เพราะฉะนั้นใครที่ทำได้ตามแนวคิดที่เราอยากทำได้เนี่ยนะ...เราจะแอบปลื้มละ.. ตอนนี้ที่ปลื้มก็พอล...ที่เล่นสะใภทอนาโด..ช่อง7อะ... จำชื่อดาราไม่ค่อยได้....ว่าแล้วก็ไปดูพอลดีกว่า..โอ้..ใกล้จะจบแล้ว..ได้เห็นหน้าสักแววก็ยังดี
Create Date : 27 กันยายน 2548 |
|
3 comments |
Last Update : 27 กันยายน 2548 21:51:39 น. |
Counter : 414 Pageviews. |
|
|
|
แล้วยิ่งมีกรอบให้อยู่ในขอบเขตของความถูกต้องยิ่งสมบูรณ์แบบ
ปล. ผมเองยังทำไม่ได้เลย