•ฉันเพิ่งเข้าใจ• ...อาณาจักร...ฉันคิดว่าบ้านของฉันเป็นแบบนั้น... เพราะฉัน...เป็นคนสำคัญเสมอ..ทุกครั้งที่ฉันอยู่กับครอบครัวของฉัน พ่อของฉันมีกิจการเล็กๆ..ที่ต้องดูแล้ว..มีลูกจ้าง5-6คน มีบ้านที่ต้องดูแลค่าใช้จ่ายทั้งหมด..มีลูกอีก3คน..ที่ต้องส่งเรียน (ตอนนี้เรียบจบปริญญาตรี2คนแล้วเหลืออีกหนึ่งคน) ฉันภูมิใจในตัวพ่อของฉัน...ถึงพ่อของฉันจะมีข้อเสียบ้างก็ตาม..นั้นก็ปกติของคน..ที่มีทั้งดีและไม่ดีในตัวเอง..ที่เห็นได้ชัดสำหรับพ่อของฉันนะ...เหมือนพระเอกในเรื่องFull House..เพิ่งดูมา..เป็นแบบนั้น..ชอบความสะอาด..ทุกซอกทุกมุม..ถามไม่สะอาดจริงๆ..ต่อฉันก็จะเริ่มบอกละ..ตรงนั้นไม่สะอาดตรงนี้ไม่สะอาด...เห็นอะไรไม่เข้าที..ก็ต้องให้จับเข้าทีเดี่ยวนั้นเลย...ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาว่าเหมือนกัน...ฉันทำไงนะรึ..ฉันก็ทำทุกอย่างให้เตี่ยว่าไม่ได้ดิ..คือทุกอย่างต้องเนียบ...ทุกทุกวัน..ถ้ามีวันไหนไม่ได้ทำ...เตี่ยก็จะเป็นว่าได้..ว่าไม่สะอาด...แล้วฉันก็ไม่อยากให้เตี่ยว่าหรอกนะ...เพราะไม่อยากให้เตี่ยเครียด...เครียดเรื่องงานก็มีเรื่องมากพอแล้ว.. ฉันคิดอยู่เสมอ..ว่าฉันมันเป็นเด็กธรรมดา..ไม่เห็นมีอะไรพิเศษ...แต่ป้าของฉันมักจะบอกว่า...ฉันเป็นเด็กที่โชคดี..กว่าเด็กคนอื่นๆ..ไม่ต้องลำบาก..ไม่ต้องดิ้นรน...อืม..มันก็จริง....ฉันเป็นเด็กเรียบร้อย(ตอนนี้ก็ยังเรียบร้อยอยู่..เป็นเพราะบุคลิกที่น่ารักๆ)...เรียนกรุงเทพฯตอนมัธยม2..เป็นเด็กเรียนอีก..(เพื่อนๆมันว่ากันอย่างนั้นนะ)..แต่ก็เป็นแบบนั้นจริงๆ..ก็ฉันเรียนเสร็จก็กลับบ้าน..กิจกรรมอะไรก็ไม่ได้ทำ..เพราะไม่คิดอยากจะทำอะ...ชอบอ่านหนังสือมากกว่า..ชอบวิทย์(ตอนมัธยมต้นนะ)..มัธยมปลายต่อวิทย์-คณิต..ไม่ชอบการเรียนพิเศษ..เพราะคนมันเยอะแออัด..ทำให้อึดอัด..เราก็เลยไม่ลงเรียนพิเศษ..ลงเรียนเฉพาะตอนม.4..ฟิสิกส์-เคมี-คณิต-อังกฤษ...ตอนอยู่ม.ปลายก็เรียนก.ศ.น.ด้วย..เอ็น2รอบ..เรื่องคณะเภสัช..ไม่ติดทั้ง2รอบเลย...แล้วก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยรามคำแหง...เราไม่ได้คิดอะไรมาก...เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน..แล้วเรามาจากสุโขทัย..พ่อขุนไม่ดีอย่างไงละ....แต่ตอนนี้ก็เข้าใจละ..ว่าเรียนรามคำแหงมันต่างจากเรียนที่อื่นอย่างไง ฉันเรียนรามมาถึงตอนปี3..ก็เหลือไม่กี่เล่มหรอก...อีก2-3ก็จบละ...แล้วเวลาก็ว่างมากขึ้น..ฉันก็เลยไปเรียนคอมฯเบื้องต้นที่ราม..ต่อด้วยคอมฯระดับกลาง..พร้อมๆกับสอบที่รามด้วย...รู้สึกวิชาที่ติดมีEN204,EN306..สองเล่มนี้มั่ง..แล้ว..เวลาเหลือเยอะมาก..เราก็หาอะไรทำจิ..ก็ไปเรียนทำWeb desing..ของกระทรวงแรงงานรวมกับม.ราม...ก็เรียน6เดือนฝึกงาน3เดือนจึงจบ...เราหาที่ฝึกงาน..เขาก็รับเราเข้าทำงานเลยเงินเดือน9000บาท...เรานั่งรถเมล์ไปทำงานอะ..เข้างาน9.00เราออกจากบ้านตอน6.30...แต่งานสนุกมากนะ...ทำงานได้ปีกว่า..แล้วเปลี่ยนเจ้านาย..รูปแบบงานก็เปลี่ยน..เป็นงานที่เราไม่ค่อยชอบ..ทุกอย่างเลยจบที่..ออกจากงาน.. ตอนนั้นก็เริ่มเข้าใจชีวิตบ้างละ..ต่อจากนั้นเราเลยจะมาเรียนเปิดร้านขายยาก็อาที่บ้านสุโขทัยอะ...แต่เราว่ามันจุกจิก...ส่วนอาสะใภ้ทำร้านเสริมสวย..เราเลยไปดู..อืมก็สนุกดีนะ...แล้วเราก็เริ่มคิดทำร้านเสริมสวยบ้าง...ก็อยู่กับอามา3-4เดือน..เราอยากรู้รายละเอียดทั้งหมดในการทำเสริมสวยทุกขั้นตอน..เลยตัดสินใจกลับมาเรียนกับโรงเรียนที่เขาเปิดสอน...เราเลือกโรงเรียนเสริมสวยเกศเกล้า..เลือกเพราะอาคารเรียนดูดีละ...แล้วเขาก็แนะนำดี... การเรียนที่ม.รามตอนนี้ก็ติดอยู่1เล่ม..คือEN306..เวลาก็ผ่านมาเริ่มปีที่7แล้ว...ช่วงที่เราเรียนม.รามไม่ได้เช่าหออยู่นะ..อยู่บ้าน..แต่ตอนมาเรียนเสริมสวยเรามาเช่าหออยู่...เพราะมันไกลบ้านอะ.(เราคิดว่ามันไกลเพราะไม่เคยไปแถวนัน..เลยไม่ชิน)...บ้านเราอยู่ลำลูกกา...โรงเรียนเสริมสวยอยู่ที่30/1พหลโยธิน(ใกล้เมเจอร์รัชโยธินนะ)... นิสัยเราไม่ชอบไปดูหนัง...ชอบซื้อแผ่นมาดูที่บ้านมากกว่าเพราะมันไกลเราไม่ชอบเดินทาง....แต่พออยู่ใกล้ๆก็อดไปดูไม่ได้...อยู่ที่เรียนที่นั้นได้เกือบปี..ในช่วงหนึ่งปีที่เรียนเสริมสวยก็หยุดเรียนไปเดือนกว่าๆ..เพราะไปเรียนซัมเมอที่ม.ราม..ตอนเรียนซัมเมอก็กลับมาอยู่บ้าน..เราลงEN306มา3ปีได้..ซัมเมอเราเบื่อEN306มากเลย...ก็หาวิชาอื่นแทน..ก็เลือกวรรณคดีอเมริกัน..EN370..ไม่รู้หรอกนะว่ามันยากแค่ไหนแต่ก็ลง...แล้วก็ผ่าน.. แล้วกลับมาเรียนเสริมสวยต่อจนจบ...ก็กลับมาอยู่บ้านเนี่ยละ....เตี่ยกับแม่เราอยากให้เปิดร้านที่มีคนอยู่กันเยอะๆ...แต่เราอยากเปิดที่อาคารพานิชของเตี่ยมากกว่า...แต่ตอนนี้ให้เขาเช่าอยู่....เลยยังเปิดไม่ได้...ตอนแรกเราร้อนใจนะที่มันช้า..ไม่เป็นไปอย่างที่คิดไว้...แต่เราก็เข้าใจว่ามันต้องใช้เวลา....ตอนนี้ก็ต้องรอไปก่อน ว่างอีกแล้ว..เราเลยไปลงเรียนตัดผมชายระดับ1ของศูนย์ฝึกอาชีพกรุงเทพฯ...เริ่มเรียน1ตุลาคม48 ช่วงนี้ก็ไปทำเรื่องของจบที่ม.รามด้วย.... แล้วที่สำคัญ...ถ้าฉันไปเปิดร้านที่อาคารพานิชของเตี่ย...ตึกมันก็ต้องตกเป็นของฉันโดยปริยาย...ไม่มีข้อแม้ใดๆ..สงสัยเตี่ยคิดมาก...เลยยังไม่ยอมให้ไปเปิด...อย่างไงก็ต้องเป็นของฉันแน่นอน แหม...ถ้าเตี่ยกับแม่ไม่ช่วย..แล้วจะให้ใครช่วยละ ตอนที่เรียนเสริมสวยอยู่เนี่ยละ...ทุกคนที่มาเรียน..รวยๆกันทั้งนั้น...ขับรถBM..เบน..หลายยี่ห้ออะ...เราไม่สนใจด้วยดิ...แต่ก็ต้องสนใจไปโดยปริยาย...เรามันเด็กหอ..เดินลงมา10เมตรก็ถึงที่เรียนเเล้ว...คุณๆทั้งหลายทองเนี่ยเต็มตัว..เราอะไม่มีสักเส้น..เพราะไม่นิยม..เรานั่งรถเมล์กลับบ้านช่วงเสาร์อาทิตย์...มันอันตราย..เลยไม่หาเรื่องดีกว่า...แล้วก็เป็นเด็กด้วย...แต่ละคนที่ครอบครัวกันหมด..เป็นเด็กเสี่ยบ้างละ...หลายอย่างเลย... ฉันไม่เคยมีสังคมแบบนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย..แต่ที่นี่ละที่สอนให้เข้าใจชีวิตมากขึ้น....มีทั้งคนที่รวยจริงๆ..คนที่อวดรวย..คนที่รวยแล้วไม่มีอะไรทำ..รวยแล้วอยากหาเพื่อน..แบบตั้งใจมาเรียนจริงๆก็มี..แบบเด็กเสี่ยส่งมาเรียนก็มี.. ที่นี่ฉันได้พบพี่คนหนึ่ง...พี่คนนี้เขารวยละ..แต่เราคบเขาเพราะเห็นว่าเรียนด้วยกัน..ไม่ได้คิดว่ารวยหรอจน..เขาอายุ42..เขาก็ดูคนออกนิ..ว่าใครเป็นแบบไหน..เขาก็คบเราเป็นเพื่อน..ก็พี่คนนี้ละ..พาเราเที่ยวตลอดเลย..จ่ายตังให้ทุกอย่าง...อยากกินอะไรละพี่พาไป..ไปกันบ่อยมากอาทิตย์นึงเรียน6วัน..ก็ไป4วันอย่างน้อยหลังเลิกเรียน...เราไม่ได้ไปคนเดียวหรอกนะ..เราก็ชวนเพื่อนๆไปด้วยก็4-5..พี่แกก็เลี้ยงทุกคนเลย....เลี้ยงบ่อยๆเข้า....เพื่อนๆก็หายไปที่ละคน2คน..เพราะพี่แกพาไปกินเนี่ยสองพันอัพ...แถมบ้างทียังไปต่อเที่ยวกลางคืนกันอีก...ก็ห้าพันอัพ..ที่ว่าเพื่อนหายอะเพราะเขาเกรงใจ...แล้วก็ไปกันบ่อยๆ........เราไม่คิดมาก...เพราะพี่เขาบอกว่าเหงา..ไม่มีเพื่อนไปเป็นเพื่อน..เขาอยากกินอยากเที่ยวแต่..ไปคนเดียวไม่สนุก....เราก็เลยไปทุกงานเลย.....เราก็เลยกลายเป็นเด็กเที่ยวไปโดยปริยาย....ใครเจอเราก็ถาม..เมื่อคืนไปเที่ยวที่ไหนมาจ๊ะ.....................เป็นง้านไป.....ตลอดระยะเวลา6-7เดือนก็เป็นแบบนี้.....แล้วสิ่งที่ทำให้เราต้องจากพี่เขาก็ตอนพี่เขามีกิ๊กเนี่ยละ...อ้าวกัน...กิ๊กรุ่นใหญ่..ขับจากัวเลยนะกิ๊กเขา...เราก็คนตรงด้วยดิ..ไม่ค่อยโกหกใคร...เหตุก็เกิดเมื่อพี่คนนี้เขาให้เราโกหกเเฟนเขาให้หน่อย..เราเห็นว่าเรื่องมันร้ายแรงมาก..ให้โกหกว่ามานอนที่หอเราอาทิตย์หนึ่งเนี่ยนะ....จริงๆไม่อยากโกหกให้หรอกนะ....แต่ว่าพี่เขาหายไปแล้วอาทิตย์หนึ่ง..อะนะ..ก็เลยต้องโกหกให้..เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาในครอบครัว...แต่เราก็บอกเขาตรงๆนะว่าทำแบบนี้ไม่ดี..โตแล้วนะ..น่าจะเข้าใจ...(ขอบอกโกหกแบบไม่เนียนนะ) ......ก็คนไม่ชอบโกหกนิ...มันขัดใจ....เราก็เลยตัดสินใจไม่ยุ่งกะเรื่องส่วนตัวของใครอีก.....ก็ห่างๆเขามา...พี่เขาก็ถามเราว่า...โกรธเขารึ..หรอว่าหนักใจที่เขาให้พูดกับแฟนเขาให้หน่อย.....เราก็พูดตรงๆเลยว่า....ก็ไม่ชอบโกหกคะ...พี่เขาก็อึ้งๆไป....เขาก็ไม่ค่อยสนิทกะเขาแล้ว....ห่างๆ...เขาก็ไปกับกิ๊ก..เรื่องมันยาวแค่นี้ดีกว่าเรื่องนี้... คนที่นั้นก็มีหลายแบบหลายปัญหา.....ถึงรวยก็มีปัญหามากกว่าเราซะอีก....ปัญหาของเรามีแค่เรื่องรักเขาแล้วเขาไม่รัก....แต่พี่พวกนั้นจิ...ก็เรื่องมันมีอยู่ว่าเราไปปรึกษาพี่ที่เรียนด้วยกันคนนึง....ก็เลยกลายมาเป็นประเด็นจากเรารักเขา....แล้วเขาไม่รักเรา....แต่พี่ๆพวกนั้นเขาก็พูดไปถึงสามีของเขา...มีเมียน้อยมั่งละ...สมบัติแบ่งกันอย่างไง...ชื่อใคร..อะไรประมาณเนี่ยอะ....จาก2คนก็เป็นกลุ่มใหญ่ๆ......ทำไมปัญหามันมากมายกว่าของเราอีกอะเนี่ย.....เรื่องของเราเลยเป็นเรื่องเล็กๆไปเลย คบกันในส่วนที่ดีๆ..ของกันและกัน..ทุกคนมีเหตุผลที่ต้องทำในบ้างสิ่งที่สังคมเห็นว่าเหมาะสม..หรอบ้างคนก็ทำผิดเพราะเงิน...มากมายหลายเหตุผล... •นี่แหละชีวิต..บนโลกของความเป็นจริง• ทุกคนต่างต่อสู้ดิ้นรน....ทุกทางเพื่อให้ตัวเองอยู่บนโลกใบนี้ได้......ปากท้องก็สำคัญกว่าเรื่องของความรัก....ถ้าเรื่องปากท้องไม่มีปัญหา..เรื่องรักถึงมาทำให้วุ่นวายใจ....หรือบ้างคนทั้งเรื่องรักและเรื่องเงิน... ก็ต้องเลือกกันเอาเอง..... หลังจากที่ฉันออกเดินทางแสวงหา....หลากหลายความต้องการ...มากมายความรู้สึก....ตอนนี้ฉันก็กลับมาอยู่ใน....."อาณาจักร...ของฉัน"...... ฉันพร้อมที่จะออกไป....พบโลกกว้าง....แต่ฉันตอนนี้ตัดสินใจว่าจะ...อยู่ในนี้...เตรียมตัวเองให้พร้อมกับการเปลี่ยนแปลง...ที่จะเกิดขึ้น....อยู่ในอาณาจักรที่อบอุ่น...มีคนค่อยดูแลและห่วงใย......ความสุข..และเงียบสงบ...ความรักที่แท้จริง...ความสบายใจ...ทุกอย่างอยู่ที่นี่..แล้วจะให้ฉันไปค้นหาจากที่ไหนอีกละ......ที่นี่มีพร้อมสำหรับฉัน.... •เพียงแต่....ที่นี่ไม่มีเธอ....ฉันอยากอยู่กับเธอนะ• •...แต่ฉันคงต้องสร้างอาณาจักรของฉันก่อน...• •..ไม่รู้เมื่อไหร่..และฉันก็ไม่คิดว่าเธอจะรอฉันได้..• •เหตุผลของเธอที่ทำเราห่างกัน• •...แต่เธอรู้ไหมฉัน..ฉันดีใจที่เป็นเหตุผลของเธอ...• •...เพราะสุดท้ายฉันก็ไม่สามารถทิ้งอาณาจักรของฉัน..เพื่อเธอได้...• •มันเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวมากสำหรับฉัน...เเล้วฉันก็จะทำมันด้วย• •ดีใจที่เป็นเหตุผลของเธอ..ที่ทำเราห่างกัน•   Create Date : 30 สิงหาคม 2548 9 comments Last Update : 30 สิงหาคม 2548 14:36:18 น. Counter : 642 Pageviews. Share Tweet

ดูเป็นคนลึกซึ้งดีนะคะ และเข้าใจความรักได้ดีอีกด้วย วันนี้ได้ออกไปไหนหรือเปล่าค่ะ รักษาสุขภาพด้วย เป็นห่วงค่ะ   โดย: รักบังใบ 30 สิงหาคม 2548 16:21:14 น.

ทุกๆ คนล้วนมีปัญหากันทั้งนั้นแหล่ะจ้ะ...ปัญหาของเราที่ว่าทุกข์ๆ ไปเจอปัญหาคนอื่นอาจจะหนักยิ่งกว่า... ค่อยๆ เรียนรู้และเข้าใจชีวิต...ต่อไปนะคะ   โดย: Hachimitsu 30 สิงหาคม 2548 19:17:36 น.

โดย: ไอดินและกลิ่นฝน 31 สิงหาคม 2548 10:57:15 น.

โดย: Hachimitsu 1 กันยายน 2548 19:58:47 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมเยียนกระทู้ ทำให้รู้สึกชื่นชมผู้อ่านขึ้นอีกเยอะค่ะ แวะมาเยี่ยมบ้างนะคะ   โดย: tiki_ทิกิ IP: 58.10.239.124 1 กันยายน 2548 20:59:36 น.

อยากถามว่ามีงานจัดแฟชั่นโชว์ที่ไหนบ้าง   โดย: อยากซื้อ IP: 203.156.69.54 18 กุมภาพันธ์ 2552 13:14:48 น.

อยากถามว่ามีงานจัดแฟชั่นโชว์ที่ไหนบ้าง   โดย: อยากซื้อ IP: 203.156.69.54 18 กุมภาพันธ์ 2552 13:14:49 น.

อยากถามว่ามีงานจัดแฟชั่นโชว์ที่ไหนบ้าง   โดย: อยากซื้อ IP: 203.156.69.54 18 กุมภาพันธ์ 2552 13:15:00 น.

อยากปรึกษาเรื่องเรียนค่ะ 0831551903 พอดีหาที่เรียน   โดย: เกต IP: 1.10.199.123 17 สิงหาคม 2557 22:30:31 น.