|
|
 |
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
 |
26 ธันวาคม 2548
|
|
|
|
|
คิดว่าจะไม่คิด...
เมื่อเช้าฟังข่าวตอนนั่งรถมาทำงาน เค้าพูดถึงครบรอบ 1 ปี สึนามิ
ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะต้องคิดอะไร
...แต่มันไม่ใช่...
สิ่งที่ผุดขึ้นมาในความรู้สึก ทำให้มีบางสิ่งจุกอยู่ในลำคอ
ฉันน้ำตาซึม เมื่อนึกถึง... "สึนามิ"
แม้ฉันไม่ใช่ผู้เสียหายหรือผู้ได้รับผลกระทบโดยตรง
แต่ฉันยัง "รู้สึก" กับมันได้ขนาดนี้
สำหรับพวกเค้า มันคงเป็นภาพและความรู้สึก
ที่ฝังอยู่จนวันสุดท้าย
ไม่มีวันเลือนราง...
วันนี้ฉันย้อนกลับไปอ่านสิ่งที่ตัวเองได้บันทึกไว้อีกครั้ง...
"...พวกเราไปถึงพังงาตอนกลางคืน
รถตู้แล่นฝ่าความมืดเข้าไปเหมือนวิ่งเข้าชนม่านสีดำ
ที่กั้นเป็นฉากอยู่ทั่วบริเวณ ผืนแล้วผืนเล่า
ถึงแม้ฉันจะมองเห็นบรรยากาศสองข้างทางได้ไม่ชัดเจนนัก
แต่รู้สึกได้ถึงการทำลายล้างและความสูญเสีย
บอกตามตรงว่าฉันไม่แน่ใจเลยว่าอะไรรอฉันอยู่..."
"......บ้านพังทลายกลายเป็นเพียงซากอิฐที่ทับถม...
...เรือกสวนล้มระเนระนาด ต้นไม้ใบไม้บอบช้ำแห้งเหี่ยว...
...รถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ที่ถูกกระแทกพังไม่มีชิ้นดี
บ้างถูกซัดไปตั้งโดดเดี่ยวอยู่กลางสวน
บ้างเข้าไปคาอยู่ในซากบ้าน และหลายคันถูกซัดไปรวม
อยู่ในบ่อน้ำข้างทาง บ่อที่เต็มไปด้วยเศษซากต่าง ๆ และน้ำสีดำ ๆ ฉันเชื่อว่าก่อนหน้าที่ฉันจะมาถึง
ร่างไร้วิญญาณจำนวนมากคงมารวมกันอยู่ที่นี่...
...รีสอร์ทที่เคยสวยงาม ถูกปะดับประดาด้วยคราบโคลน
ทราย ซากต้นไม้ เศษกระเบื้อง ปูน และกระจก
ที่ถูกกระแทกแตกหัก ไม่เหลือร่องรอยของสถานที่
ที่หลาย ๆ คนใฝ่ฝันอยากจะมาพักผ่อน...
เหตุการณ์นี้เหมือนสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางฤดูร้อน
ภาพที่ฉันเห็นมากกว่าที่ดูจากสื่อ มากเกินที่จินตนาการ
และมากพอที่จะทำให้มีก้อนอะไรบางอย่างมาจุกที่คอ
....พี่น้องของพวกเราน่าสงสารเหลือเกิน...."
"...ประมาณ 20 นาที เราก็มาถึงวัดบางม่วง
เมื่อเข้าสู่บริเวณวัด ฉันก็ต้องตะลึง
กับศพที่กะด้วยสายตาแล้วมากกว่าพันศพ
ที่นอนเรียงรายอยู่ทั่วบริเวณ
มีบางส่วนอยู่ในศาลา
แต่ส่วนมากถูกวางตากแดดตากลมอยู่กลางลาน
ทำไมถึงต้องมาตายกันเยอะแบบนี้
....ฉันสงสารจับใจ...."
"...จากประสบการณ์ครั้งนี้ยิ่งทำให้ฉันเห็นชัดเจนว่า
ความคิดของตัวเราเองสิน่ากลัวกว่าทุกสิ่ง
และบางครั้งก็น่ากลัวกว่าความเป็นจริงเสียอีก
เมื่อฉันรู้ว่าจะต้องไปที่นี่ก็คิดโน่นคิดนี่ไปต่าง ๆ นานา...
...แต่ถึงตรงนี้ความกลัว ถูกความความสงสารเข้ามาแทนที่..."
"คุณเคยรอที่จะพบหน้าใครซักคนมั้ย ?"
ศพก็คือศพ และสำหรับฉันแล้วศพไม่สามารถ
ทำให้ฉันสะเทือนใจได้มากเท่าคนที่มีชีวิต
...บางคนเดินเข้ามาเงียบ ๆ พร้อมคราบน้ำตา
บางคนหงุดหงิด แสดงความไม่พอใจ
บางคนก็มีสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์...
ภาพของผู้คนที่ตามหาบุคคลอันเป็นที่รัก
ทำให้ฉันแอบน้ำตาซึมอยู่หลายครั้ง
...ความจริงฉันขี้แงจะตาย ไม่ค่อยมีใครรู้หรอก..."
"...ลมพัดมาทั้งเย็น ทั้งสดชื่น
หลายคนเริ่มแหงนขึ้นไปมองบนท้องฟ้า
พูดคุยกันถึงดวงดาว...ปนด้วยเสียงหัวเราะ
ท้องฟ้าคืนนี้มืดสนิท
กลาดเกลื่อนไปด้วยดวงดาวที่ส่องแสงสุกใส
สวย...แต่ก็ไม่ต่างจากคืนเดือนมืดที่บ้านของฉันซักเท่าไหร่
สิ่งที่ต่างไปมากคือ คืนนี้ดวงดาวที่ฉันมองเห็นส่องแสงอยู่บนนั้น
ทำให้ฉันนึกถึงทุกชีวิตที่มาจากไปที่นี่....
ลมเย็น ๆ ยังคงพัดต่อไปเหมือนไม่เคยเหนื่อยล้า..."
"...นี่คือส่วนหนึ่งที่ฉันพบ....
"ศพหญิงไม่ทราบชื่อ สวมแหวนทองเกลี้ยงที่นิ้วนางซ้าย
สลักคำว่า From Here To Eternity"
ฉันอ่านแล้วพาลคิดไปไกล.....
สองวันที่เขาหลักเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของฉัน
ฉันได้เห็น และได้ทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน
ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากกว่าทุก ๆ วัน
ความสูญเสียที่เกิดขึ้นนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
และไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วผลกระทบย่อมเกิดกับพวกเราทุก ๆ คน ไม่ว่าโดยตรงหรือทางอ้อม
แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป....
"เรารู้สึกรักกันมากขึ้นบ้างมั้ย ?"
เมื่อเวลาผ่านไปภาพของเหตุการณ์ครั้งนี้อาจมีวันจาง
แต่ไม่มีวันหายไปจากความทรงจำของฉันและพวกเราทุกคน
"From Here To Eternity"
ฉันยังคงคิดไปไกล....."
ฉันขอไว้อาลัยให้ผู้เสียชีวิตทุกคน และขอเป็นกำลังใจให้ทุกลมหายใจค่ะ...
เพลง Hymn to Hope
ศิลปิน Secret Garden
อัลบั้ม Dreamcatcher
|
|
โดย: มัชฌิมา  วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:10:52:44 น. |
|
|
|
| โดย: หนูชล วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:11:07:40 น. |
|
|
|
| โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:11:28:39 น. |
|
|
|
| โดย: ตะเกียงลาน วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:11:29:48 น. |
|
|
|
| โดย: อินทรีทองคำ วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:12:46:05 น. |
|
|
|
| โดย: merf1970 วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:12:52:53 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:13:51:28 น. |
|
|
|
| โดย: หยิ๋งแป๋ม วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:16:08:37 น. |
|
|
|
| โดย: กลัวที่หนาย วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:16:24:06 น. |
|
|
|
| โดย: กุมภีน วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:16:26:09 น. |
|
|
|
| โดย: ประกายดาว วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:18:00:49 น. |
|
|
|
| โดย: Ning_999 วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:18:51:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ร่วมรัก...สมัครสมาน |
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทุก ๆ วันที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
มีความพิเศษอยู่ในตัวเอง
แม้ว่ามันจะแสนเรียบง่าย
แค่ไหนก็ตาม
ทุก ๆ คนที่ผ่านเข้ามาผูกพัน
ก็เป็นคนพิเศษ
ในชีวิตของฉันเหมือนกัน
เพราะฉะนั้น..
"อย่าขัดขืน..มีอะไรส่งมาให้หมด!!"
|
|
|
