BlogGang.com : : ร่วมรัก...สมัครสมาน : มดและหอย ผู้น่าสงสาร....

มดและหอย ผู้น่าสงสาร....

แก๊งๆๆๆ
"หอยจ้าหอยยยย...."
"หอยแครงหอยแม(ล)งภู่...."

เสียงจากรถขายหอยที่แล่นมาจอดถึงหัวบันไดบ้าน
"ซื้อหอยมั้ยคะครู หอยตัวใหญ่ ๆ"
คนขายพูดพร้อมเปิดหอยให้ดู
((อืม...หอยเค้าใหญ่จริง))

คนขายหอยเป็นนักเรียนรุ่นน้องฉัน
และผ่านการเป็นลูกศิษย์ของแม่มาแล้ว
เช่นเดียวกับคนในละแวกนี้แทบทุกคน
"เอามาจากไหนล่ะ" แม่ถาม
"จากสุราษฎร์... เนี่ย ตัวโต ๆ "
น้องคนนี้แต่งงานกับหนุ่มสุราษฎร์ ฯ คงไปเยี่ยมบ้านสามี
ขากลับก็เลยขนหอยมาขายด้วย

แต่คิดดูสิ จากสุราษฎร์มาถึงฉะเชิงเทรา
หอยมันจะมีสภาพเป็นยังไง
เอาหละถึงจะไม่เน่า แต่ก็ไม่เหลือความสด
หอยแครงก็หุบแน่น ส่วนหอยแมลงภู่ก็บานอล่างฉ่างไปหมดแล้ว
และที่สำคัญหอยเริ่มมีกลิ่น..

แต่ก็เอาเถอะ อุดหนุนซักนิดหน่อยก็แล้วกัน
ฉันเลยซื้อมาหอยละ 1 โล

เรื่องหอยรอช้าไม่ได้แล้ว เอากันง่าย ๆ เลยดีกว่า
กะว่าจะต้มหอยแมลงภู่ แล้วก็ลวกหอยแครง
ฉันรีบเอาหอยไปทำความสะอาด ล้างคราบสกปรก
ขัดสีฉวีวรรณหอยจนดูดี
ขนก็ไม่มีรกรุงรังเหมือนแรกเห็น
แต่ก็ยังมีกลิ่นไม่พึงปรารถนาซักเท่าไหร่
เอาหละ รีบ ๆ หน่อยก็แล้วกัน

"ว้า...ต้องไปตัดตะไคร้ เด็ดใบมะกรูดก่อนสิเนี่ย"
ถึงตรงนี้จำใจผละจากหอยที่ปลุกปั้นมากับมือไปชั่วคราว
เพื่อไปหาพืชผักเหล่านั้นที่ปลูกไว้ในสวน

ฉันเดินเหยียบย่ำไปบนพื้นดินชื้น ๆ เพราะช่วงนี้ฝนตกบ่อย
มีต้นถั่วผี เศษใบไม้ และวัชพืชรองรับไปทุกฝีก้าว
แถมยังมีมดแดงออกลาดตระเวนไปทั่วพื้นที่
ต้นกล้วย มะม่วง มะเฟือง ก็เยอะแยะ
ทำไมไม่ขึ้นไปเดินเล่นบนนั้นก็ไม่รู้
บางตัวก็เกาะและไต่ลัดเลาะขึ้นมาตามแข้งขา
จนฉันต้องกระทืบเท้าและกระโดดให้แรงสั่นสะเทือนทำให้มันร่วงลงไป
ฉันพยายามเลี่ยงหลบพวกที่ชักแถวอยู่บนพื้น ก็ไม่พ้นซักที
ตัวที่โดนย่ำไปก็คงจะมีบ้าง...

ในที่สุดเดินไปถึงกอตะไคร้อันเป็นเป้าหมาย
ช่วงนี้ลำต้นอวบงาม คงเพราะได้ฝนเข้าไปมากพอ

"อย่าช้า ๆ อย่าลืมสิว่าหอยกำลังจะเน่า!!"
คิดดังนั้นจึงรีบเอื้อมมือที่ถือมีดอันคมกรีบแหวกผ่านเข้าไปยังโคนต้น
แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว
จ๊ากกก!!!
มดกัดหอยยย!!!!
ซี้ดดด!! อูยยย!!!
เจ็บสุด ๆ เลย

ฉันมองซ้ายมองขวา เห็นว่าปลอดคน
จึงรีบเอามือล้วงเข้าไปในผ้าถุง
จับมดได้ก็ดีด ไปเต็มที่
ไอ้มดลามก!! ไปไกล ๆ เลยไป๊!!

ดีนะเนี่ยที่นุ่งผ้าถุง
ไม่อย่างนั้นคงต้องยืนบิดอีกหลายกระบวนท่ากว่าจะพ้นความรัญจวนใจนี้ไปได้

แต่มาคิด ๆ ดู มดตัวนั้นก็น่าสงสารมากเหมือนกัน
แค่มันหลงเข้ามาในอาณาบริเวณนั้นก็คงตกใจแทบสิ้นสติ
ทั้งภาพและกลิ่นก็คงก่อความทรมานให้แก่มันมากเกินทน
หรือว่าที่มันมากัดฉันเข้าอาจเกิดจากความไม่ตั้งใจ
บางทีสิ่งที่มันพบเจอคงทำให้มันรู้สึกอับเฉา
จนอยากฆ่าตัวตายด้วยการกัดลิ้นตัวเอง ??

แต่ด้วยความรีบ มันจึงกัดถูกผิวของฉันเข้า ??
อืม...อาจเป็นเช่นนั้นก็ได้

ส่วนหอยผู้น่าสงสารในวันนั้นก็ไม่ใช่หอยที่รอถูกต้มอยู่ในหม้อแต่อย่างใด....
หอยกูเอง!!!

Create Date : 18 กรกฎาคม 2548

Last Update : 18 กรกฎาคม 2548 15:30:16 น.

19 comments

Counter : 604 Pageviews.

เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกก หักมุมได้เจ็บปวด (แทน) มากๆ เลยค่ะคุณร่วมฯ

เอ่อ ขออภัยนะคะ ที่ขำไปพร้อมๆ กับความเจ็บปวดของคุณอ้ะ

หงิหงิ

โดย: มรกตนาคสวาท

วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:11:22:31 น.

เขียนได้มันส์จังค่า

โดย: prncess

วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:12:41 น.

555 อย่างฮานึกภาพตาม ดี๊ ดีนะที่มดมันไม่สลบไปก่อน

อิอิ

จะว่าไปแล้วหอยใหญ่นี่มันอร่อย ยิ่งสดยิ่งใหม่ ยิ่งอร่อยเน๊อะ

ทักทายตอนเที่ยงค้าบบ ทานไรยังอ่ะ

โดย: eZii

วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:31:01 น.

ยี้...เหม็นหอย

โดย: 555 (พลอยสีรุ้ง

) วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:42:34 น.

ขอหัวเราะก่อนนะ.....5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

เจ้าของ blog น่าจะร้องเพลงนี้นะ...

มดตัวน้อย ตัวนิด

มดตัวน้อย ตัดนิด

มดมีฤทธิ์ มันกัดหอย กรู....กรู๊วววววว์......

ป.ล. กูรู ว่า มดตัวนั้นมันคงขาดใจตายตั้งแต่หลงเข้าไปแล้วล่ะ...ตายก่อนที่จะโดนดีด โดนบี้ อีกอะ...

น่าสงสารมด.....

ขอเชิญชวนผู้ที่เข้า blog นี้ สงบ นิ้ว นิ่งๆ..ไว้อาลัยต่อกาจากไปของมด ตัวที่ไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ ตัวนั้นด้วย...

และจงร่วมกันประนาม..สตรีผู้ไร้ซึ่งความปราณี และไม่อภัยต่อสัตว์โลก..ตัวจิ๋ว..ด้วยเถิด....

โดย: กุมภีน

วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:44:00 น.

นุ่งผ้าถุงซะด้วย น่ารักแฮะ
สุราษฎร์นอกจากหอยจะใหญ่ล่ะ
ไข่ยังแดงอีกนะคะ

จำคำขวัญเมืองสุราษฎร์ไม่ได้ แต่ก็มีหอยใหญ่
ไข่แดง รวมอยู่ในคำขวัญด้วยแระ

ร้านทะเลชื่อดัง ก็ชื่อร้าน หอยใหญ่ ไข่แดง ด้วยนะ

ไปเทียวสุราษฎร์กันมะ สาวฉะ

คิดถึงนะคะ

โดย: พลอยสีรุ้ง

วันที่: 18 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:46:14 น.