BlogGang.com : : ร่วมรัก...สมัครสมาน : ..สิ่งที่หายไป เมื่อไรจะหวนคืน..

..สิ่งที่หายไป เมื่อไรจะหวนคืน..

"เคยบ้างมั้ยที่บางสิ่งที่เคยมีอยู่ในชีวิต หายไปโดยที่เราแทบไม่รู้ตัว"

ฉันมีชีวิตอันแสนเรียบง่าย อยู่คนเดียวในห้องเล็ก ๆ นี้
และของต่าง ๆ มักถูกจัดเก็บไว้อย่างเรียบร้อย
ถึงจะไม่เป็นระเบียบเท่าไหร่ แต่ก็อยู่เป็นที่เป็นทาง

รองเท้ายังวางเรียบร้อยอยู่บนชั้นวางรองเท้า

หนังสือและอัลบั้มรูปก็อยู่บนชั้นวางของ

จานชามก็คว่ำอยู่ในตะกร้า

เสื้อผ้าก็อยู่ในตู้เสื้อผ้า
ฯลฯ

แต่เมื่ออยู่ ๆ ไป ฉันเริ่มสงสัยว่าที่แห่งนี้ต้องมีอาถรรพณ์ หรือไม่ก็มนต์ดำอะไรซักอย่างควบคุมอยู่
เพราะพอซักกลาง ๆ สัปดาห์
ทุกอย่างในห้องก็จะเปลี่ยนไป....

ทำไมรองเท้ามันวางระเกะระกะแบบนั้น ?
บางคู่อยู่บนชั้น บางคู่ก็อยู่ที่พื้น

หนังสือก็มาอยู่ข้าง ๆ หมอน อยู่บนที่นอนไปซะนี่

เสื้อผ้าก็ออกมาแขวนอยู่นอกตู้ บางชุดก็กองอยู่ที่พื้น

เวลาจะกินข้าว จานชามก็ไม่อยู่ที่เดิม
ไปอยู่ในตู้เย็นมั่ง อยู่ตรงที่ล้างมั่ง

กล่องคัตตั้นบัด ทำไมไปอยู่บนหลังตู้เย็น ?
ฯลฯ

แต่ของเหล่านั้นก็ไม่ได้หายไปไหนนะ
เมื่อฉันรวบรวมพลัง เอาชนะอาถรรพณ์เหล่านั้นได้ ทุกอย่างก็กลับไปเรียบร้อยเหมือนเดิม

ฉันเป็นคนน่ารัก..น่ารักมากทีเดียว
((กร๊ากกกก))
เพื่อน ๆ จึงรักใคร่ และมีบางวันที่เพื่อนจะแวะมานอนด้วย

วันนั้นฉันจำได้ว่ามีกองเสื้อผ้าซักแล้วกองอยู่บนพื้น
ฉันจึงโกยมันเข้าไปซุกไว้ในตู้เสื้อผ้าเป็นการชั่วคราว
โดยที่ยังไม่ได้แยก ไม่ได้พับ

และเพื่อนก็เหมือนอาการปวดท้องขี้...มีมาก็มีจากไป...
ฉันก็กลับมาใช้ชีวิตลำพังเหมือนเช่นเคย

ในค่ำวันหนึ่ง ท้องฟ้ามืดครึ้ม ดูน่ากลัว
คล้ายเป็นสัญญาณบอกเรื่องร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น!!
ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าด้านนั้นอีกครั้ง
เพื่อนำกองผ้าที่ขยุ้มไว้วันที่เพื่อนมาออกมาพับ
ทุกอย่างดูปกติดี...
ยกเว้น....

บางสิ่งได้หายไปจากชีวิตของฉันเสียแล้ว...
ความประหลาดใจ ฉงนสนเท่ห์ ประเดประดังเข้ามาในห้วงแห่งความรู้สึก
ฉันค้นหาไปทุกที่จนอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรง
ฉันเริ่มหมดหวัง
ความรู้สึกแปรเปลี่ยนเป็นความโศกเศร้าในสิ่งที่เกิดขึ้น

กางเกงในเอวสูงสีดำลายลูกไม้ตัวนั้นได้หายไปเสียแล้ว...

กางเกงในตัวนี้ เดิมทีเป็นของแม่ผู้มีจิตใจงามของฉัน
ซึ่งฉันขอบริจาคมา
เนื่องจากเวลากลับบ้านฉันไม่ค่อยเตรียมกางเกงในไปใส่
ปกติกางเกงในที่บ้านก็มีอยู่บ้างตัวสองตัว
แต่วันนั้นมันไม่ได้ซ้ากกกก
แม้แต่ตัวเดียว

และที่สำคัญเมนส์เจ้ากรรมดันมาผิดจังหวะ
กางเกงในซึ่งไม่เคยมีความจำเป็นต่อวิถีชีวิตของฉันเลย กลับกลายเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่งยวดในวินาทีนั้น

“แม่ ๆ มีเกงในที่ไม่ใช้มั่งป่าว ขอตัวนึงจิ”

แม่ตอบสนองด้วยเสียงบ่น แจ๊ดๆๆ แว้ด ๆๆๆ
“ทำไมทำตัวน่าเกลียดแบบนี้เนี่ย!!”
“งึมงำๆๆๆ”

เอาเถอะ ยังไงแม่ก็มีสิ่งที่ฉันขอแถมมากับเสียงบ่น
ด้วย 1 ตัว
เป็นกางเกงในที่แม่ใช้ไปไม่กี่ครั้ง แต่ไม่ถูกใจ
ก็เลยเป็นอนุสรณ์เก่าเก็บอยู่ในที่เก็บชุดชั้นในของแม่
ไอ้ฉันก็ไม่ได้ชอบซักเท่าไหร่เล้ย
เอวมันสูงเกือบถึงใต้ราวนม ตัวก็ใหญ่กว่าของฉันตั้งเยอะ
ตรงด้านหน้าเป็นลูกไม้ แถมยังมีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ติดอยู่อีกต่างหาก

แต่..เอาก็เอาวะ

"เออ แต่ก็ใส่สบายดีเหมือนกัน ด้วยเส้นไยผสมไลคร่า"

กรั่กๆๆๆ

ถึงตรงนี้ฉันยอมจำนนต่อโชคชะตา
เหลือเพียงความอาวรณ์ถึงสิ่งที่จากไป...

เฮ้อ...ว่าจะเก็บไว้นอนกอด สูดดมซะหน่อย หายไปไหนแล้วเนี่ย...

ผู้ชาย เอ๊ย ! ผู้คนในชีวิตเราก็คงเหมือนกางเกงในละมั้ง ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ก็หายไปโดยไม่รู้ตัว

Create Date : 12 กรกฎาคม 2548

Last Update : 12 กรกฎาคม 2548 12:03:56 น.

16 comments

Counter : 692 Pageviews.

เจ๊ไปลืม กกน. ไว้บ้านกิ๊กคนไหนป่าวล่ะ แหะๆ

โดย: โอวัลติน^_^

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:04:20 น.

เข้าใจเปรียบดีค่ะ ผู้ชายเปรียบเหมือน กางเกงใน ...

โดย: ดีใจที่ได้รักคุณ (เก๋าก๊วย

) วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:21:33 น.

อยุ่คนเดียวก็งี้ล่ะ บ้างก็อยากทำอารายตามใจฉัน
ถึงวันจะรก มันก็บ้านฉ๊าน ห้องฉ๊าน

แต่น่าแปลกนะบุ๋ม ทีบ้านข่อยอ่ะนะ
เวลาทำบ้านสะอาดเรียบร้อย ไม่ยักมีใครมาหา

แต่หากวันไหน บ้านรกล่ะก็
มักจะมีแขก มาหาแบบตั้งตัวไม่ติดเลย

โดนมนต์ดำทั้ง แขก ทั้งข่อยเล้ย
กรั๊กๆๆ

โดย: พลอยสีรุ้ง

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:29:55 น.

ธ่อ แม่คุ๊นนนนนนนนน ซะงั้นนิ

โดย: ยอดสน

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:12:49:29 น.

อิอิ....

เรื่องกางเกงในเนี่ย....เป็นเรื่องสำคัญนะป้าร่วมฯ

ลองคิดดูสิ....ถ้าผู้หญิงไม่ใส่กางเกงในเนี่ย....

ผมต้องตกงานแหง๋ๆ

โดย: ตะเกียงลาน

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:04:04 น.

แหะๆ โอ๋ๆๆ จขบ. ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวก็ล้างอาถรรพ์ได้

ว่าแต่ว่า....
น้าตะเกียงลานทำงาน...อะไรเนี่ย

แหะๆ

โดย: มรกตนาคสวาท

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:17:45 น.

5555555555555555555555555555 อ่านแล้วนั่งขำคนเดียวเรยง่ะ (-'-) เปรียบเทียบแต่ละอย่าง ไมช่างคิดอย่างนี้น๊อออ

และเพื่อนก็เหมือนอาการปวดท้องขี้...มีมาก็มีจากไป...

^^

แบบว่าทำไมคิดคับ (-'-) แสดงว่าเวลามีเพื่อนมาก ๆ ก็คงไม่ต่างจากอาการท้องเสียใช่ป่าว . . (-'-)

555 นึกภาพออก ยังงง ๆ อยู่ว่าทำไมผู้ใหญ่ต้องใส่กางเกงใน เอวสู๊งสูง ง่ะหายใจออกทั่วท้องกันมั๊ยนั่นหน่ะ อยากรู้ววว ^^

ขอบคุณคับที่ทำให้ผมอารมณ์ดี 555

โดย: eZii

วันที่: 12 กรกฎาคม 2548 เวลา:15:18:56 น.