BlogGang.com : : ร่วมรัก...สมัครสมาน : ...From Here To Eternity...(1)

...From Here To Eternity...(1)

วันพฤหัสที่ผ่านมา
มีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นในวันธรรมดา ๆ ของฉันอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อตอนสาย ๆ ของวันนั้นเอิร์ธโทรมา
“บุ๋ม ไปช่วยงานที่พังงาป่ะ ?”
คำตอบแรกของฉันคือการปฏิเสธ
เพราะไม่คิดว่าจะขออนุญาตแม่ไปได้
แต่ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไง จริงมั้ย ?
และผลก็คือแม่ยอมให้ไป...และยอมอย่างง่ายดาย
“แม่น่ารักที่สุด”
ฉันเชื่อว่าหลาย ๆ คนอยากไปช่วยผู้ประสบภัย แต่ไม่มีโอกาส
เพราะฉะนั้นเมื่อมีใครพูดว่าฉันคือผู้ใจบุญและเป็นผู้เสียสละ
มันทำให้ฉันรู้สึกกระดาก
ฉันคิดว่าฉันเป็นแค่คนโชคดี
และมีโอกาสมากกว่าคนอื่น ๆ เท่านั้นเอง....

พวกเราไปถึงพังงาตอนกลางคืน รถตู้แล่นฝ่าความมืดเข้าไป
เหมือนวิ่งเข้าชนม่านสีดำที่กั้นเป็นฉากอยู่ทั่วบริเวณ
ผืนแล้วผืนเล่า
ถึงแม้ฉันจะมองเห็นบรรยากาศสองข้างทางได้ไม่ชัดเจนนัก
แต่รู้สึกได้ถึงการทำลายล้างและความสูญเสีย
บอกตามตรงว่าฉันไม่แน่ใจเลยว่าอะไรรอฉันอยู่
แต่เมื่อเสียงการสนทนาทางโทรศัพท์ของพี่บ.ก.ลายจุดสิ้นสุดลง
ฉันก็พบว่ามีข่าวดีแรกรอฉันอยู่แล้ว
พี่ลายจุดบอกว่า
“ทางที่พักแจ้งว่าคืนนี้น้ำไม่ไหลนะครับ ทุกคนจะไม่ได้อาบน้ำ”
…เคยไหมที่เวลาเราเดินทางไปไหน
เช่นเมื่อเราไปเที่ยวต่างจังหวัด พอเราไปถึงที่พักเราอยากเดินเล่น
เราอยากพักผ่อน เราอยากทำกิจกรรมต่าง ๆ
และไม่อยากกังวลกับการอาบน้ำ
บางทีอยาก “นอนแบบเน่า ๆ” แต่ก็ทำไม่ได้
ในเมื่อทุก ๆ คนต่างต่อแถวอาบน้ำ มีคนเพียงคนเดียว
ที่ไม่อยากอาบน้ำเลยแม้แต่น้อย
แต่ในที่สุดก็ต้องจำใจอาบ
เพียงเพราะไม่อยากให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม ((แหะแหะ))
“ว่ะฮ่ะฮ่า!!
วันนี้ไม่มีสถานการณ์แบบนั้นมาบีบให้กรูต้องอาบน้ำอีกแล้ว
อยากฉลองให้กับการได้เป็นตัวของตัวเองจริง ๆ เล้ย....เย้!!
-__-‘

ในที่สุดรถตู้ก็พาเรามาถึงที่พัก
“เขาหลักเนเจอร์ รีสอร์ท” ซึ่งเป็นรีสอร์ทเล็ก ๆ
อยู่บนเนินเขาในเขตอุทยานเขาหลัก-ลำรู่
เจ้าของเปิดเป็นจุด...จุดอะไรดีล่ะ....?
ก็ที่นี่เป็นทั้งที่พักพิง ที่ตั้งหลัก สำนักงาน และหน่วยบัญชาการ ฯลฯ
ทำให้ไม่ได้มีแต่พวกเราเพียงกลุ่มเดียวที่มาที่นี่
วันนี้รีสอร์ทนี้จึงดูไม่เหมือนรีสอร์ทซักเท่าไหร่
ฉันว่าดูคล้ายค่ายพักแรมมากกว่า

...คืนนี้ขอพักก่อน...
หนิงชิงหันหน้าเข้าฝาก่อนใคร...เงียบไปพักนึงละ
ทุกคนหลับไปพร้อมกับเสียงตุ๊กแกที่เอกลัวนักกลัวหนา
ส่วนฉันถึงแม้จะยังดีใจอยู่ (เรื่องไม่ต้องอาบน้ำไงล่ะ)
แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้ว่าพรุ่งนี้จะต้องทำอะไรบ้าง
ความจริงแล้วฉันกลัวว่าจะช่วยอะไรได้ไม่คุ้ม
กับโอกาสในครั้งนี้มากกว่าสิ่งอื่น
...และในความมืด ฉันนอนนึกถึงใครบางคนทางนี้.....
**********************************
ห้องนี้นอนกัน 5 คน
หนิง ผู้หิวก่อนนอนทุกคืน
เอ สาวนักโทรศัพท์ ที่ทำห้องพักสั่นไหวเมื่อได้ยินเสียงตุ๊กแก
แมะ “พี่เมารถ”
นก สาวฉบับกระเป๋าที่ใจเกินร้อย
((กำลังจะรับปริญญาที่ราม ฯ ยินดีด้วยนะ))
บุ๋ม .............((เติมคำในช่องว่าง)
*******************************

..เช้าแรกที่เขาหลัก...
เราลงมากินอาหารเช้าประมาณ 7 โมง
มื้อนี้ฉันกินข้าวกับไข่ต้มไปสองฟอง
หนิงกินมาม่าผัดกับปลากระป๋อง
ส่วนเอ ดูไม่ทันอ่ะ ^_^
ก่อนออกไปสู่พื้นที่พวกเราประชุมแบ่งงานกัน
ฉันอยู่กลุ่ม...กลุ่มอะไรวะ ?? จำไม่ได้อ่ะ -“-
พวกเก็บข้อมูลอะไรนี่แหละ
พอประชุมแบ่งงานเสร็จพวกเราก็มุ่งหน้าไปที่
“วัดย่านยาว”
ทุกคนต้องเบิกผ้าปิดจมูกไปด้วย
ส่วนกลุ่มของฉันต้องเบิกบู๊ทยางเป็นออพชั่นเสริม
((เพื่อนบอกว่าจมูกอันเขื่องแบบฉันต้องใช้ผ้านวมปิดถึงจะมิด))

ระหว่างทางฉันเห็นร่องรอยความเสียหายสองข้างทาง
ชัดขึ้นกว่าเมื่อคืน...มากกกก..
ถนนสายนี้อยู่ห่างจากทะเลไม่ต่ำกว่า 1 กิโลเมตร และในบางช่วงก็ไกลกว่านั้นมาก มองไม่เห็นเลยว่าทะเลอยู่ตรงไหน
แต่สิ่งที่เห็นคือทุกอย่างพังพินาศ
“นี่คลื่นมาได้ไกลขนาดนี้เชียว ?”
ฉันคิดว่าคำถามนี้คงผุดขึ้นในความคิดของทุกคนที่ได้พบเห็น
...บ้านพังทลายกลายเป็นเพียงซากอิฐที่ทับถม...
...เรือกสวนล้มระเนระนาด ต้นไม้ใบไม้บอบช้ำแห้งเหี่ยว...
...รถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ที่ถูกกระแทกพังไม่มีชิ้นดี
บ้างถูกซัดไปตั้งโดดเดี่ยวอยู่กลางสวน
บ้างเข้าไปคาอยู่ในซากบ้าน และหลายคันถูกซัดไปรวม
อยู่ในบ่อน้ำข้างทาง บ่อที่เต็มไปด้วยเศษซากต่าง ๆ และน้ำสีดำ ๆ ฉันเชื่อว่าก่อนหน้าที่ฉันจะมาถึง
ร่างไร้วิญญาณจำนวนมากคงมารวมกันอยู่ที่นี่...
...รีสอร์ทที่เคยสวยงาม ถูกปะดับประดาด้วยคราบโคลน
ทราย ซากต้นไม้ เศษกระเบื้อง ปูน และกระจก
ที่ถูกกระแทกแตกหัก ไม่เหลือร่องรอยของที่ ๆ หลาย ๆ คน
ใฝ่ฝันอยากจะมาพักผ่อน...
เหตุการณ์นี้เหมือนสายฟ้าที่ผ่าลงมากลางฤดูร้อน
ภาพที่ฉันเห็นมากกว่าที่ดูจากสื่อ มากเกินที่จินตนาการ
และมากพอที่จะทำให้มีก้อนอะไรบางอย่างมาจุกที่คอ

....พี่น้องของพวกเราน่าสงสารเหลือเกิน....

Create Date : 05 มกราคม 2548

Last Update : 7 มกราคม 2548 9:48:17 น.

5 comments

Counter : 448 Pageviews.

มานั่งเศร้าด้วยคนครับ
ขอไว้อาลัยกับทุกชีวิตที่จากไปครับ
และขอชื่นชมอาสาสมัคร ทุกท่าน ขอคารวะ

พี่ร่วมลาก สาวแกร่งแรงถึก พอๆกับเอ เลยเนอะ
แถมความสวย ความน่ารัก สูสีกันอีก

โดย: จอมมาร (บอกอกูรู

) วันที่: 5 มกราคม 2548 เวลา:16:09:36 น.

ตั้งใจอ่าน และก็มองเห็นภาพ เป็นการเล่าเรื่องที่เรียบง่าย และเข้าใจได้ง่าย

โดย: (ลุง)ถึก สไลเดอร์ IP: 81.227.214.107 วันที่: 6 มกราคม 2548 เวลา:17:28:13 น.

ขอบคุณค่ะ

โดย: ตุ๊กตารอยทราย

วันที่: 10 มกราคม 2548 เวลา:15:43:55 น.

สายฟ้าฟาดกลางฤดูร้อน ไม่เท่ากับ สึนามิถล่มกลางฤดูหนาว

โดย: ดูสำนวนแล้วรู้ไหมว่าใคร IP: 202.44.71.10 วันที่: 12 มกราคม 2548 เวลา:17:28:59 น.

/\\
l l
ใครไม่รุ รู้แต่เห็นเขาตะคุ่ม ๆ
((ตัวที่อยู่สายไหม))

โดย: คนเล่าเรื่อง IP: 203.155.213.135 วันที่: 13 มกราคม 2548 เวลา:12:37:39 น.