เคนยา : Giraffe Center จูบแรกกับน้องยีราฟ

ช่วงนี้มีข่าวไม่ดีที่นี่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง ก็ข่าวเดิมๆ การจี้ ปล้น ดูเหมือนจะเกิดขึ้นอยู่เป็นนิจ ทั้งๆ ที่ตำรวจเขาก็ใช้ความรุนแรงปราบปรามโจรผู้ร้ายตลอดเวลา ก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจอะไรมาก จนกระทั่งคนรู้จักใกล้ชิดที่เป็นคนไทยด้วยกันโดนปล้น รถนั่งกันมาแปดคนถูกโจรคนดำสองคนปล้นหน้าบ้านตัวเองที่มีสปอตไลท์ส่องสว่างตอนสามทุ่ม ยังดีที่รอดกันมาได้ทุกคนแม้จะไม่เหลือของมีค่าติดตัวเลยก็ตาม ถือว่าบ่นให้ฟังก็แล้วกันนะครับ

วันนี้ได้ไป Giraffe Center ห่างจากตัวเมืองไนโรบีประมาณสิบกว่าโล เป็นคล้ายศูนย์อนุรักษ์และให้ความรู้เกี่ยวกับยีราฟ เหมาะสำหรับทุกเพศทุกวัย อยู่ไม่ไกลจากเมือง สามารถไปได้ในวันเดียว ผมไปถึงบ่ายๆ ก็มีคนพอสมควร ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ พวกฝรั่งผิวขาวเยอะ ค่าเข้าก็มีสองราคาเหมือนทุกที่ สำหรับผู้มีถิ่นพำนักที่นี่อย่างผมก็ประมาณ 50 บาท สำหรับนักท่องเที่ยวก็ 350 บาท แต่ผมกลับต้องจ่าย 500 บาท จะเล่าให้ฟังตอนท้ายว่าทำไมจ่ายแพงกว่าเขาเพื่อน


ซื้อตั๋วเข้าไปก็จะพบเรือนไม้ขนาดใหญ่ มีป้ายด้านหน้าตรงทางขึ้นเขียนบอกภูมิหลังของศูนย์แห่งนี้สั้นๆ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจอ่านเท่าใดนัก ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปยังกิจกรรมที่รออยู่ชั้นบน


ลักษณะสถานที่เป็นเรือนไม้หลังคากระเบื้องยกสูง มีทางเดินโดยรอบ และมีที่ว่างตรงกลาง ขึ้นไปปุ๊บก็จะเจอป้ายเขียนว่า ระวังน้องยีราฟเอาหัวชนนะจ๊ะ


เข้าไปพื้นที่ตรงกลางจะมีบริเวณจัดนิทรรศการให้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์ชนิดนี้ เหมาะกับเด็กและเยาวชน ด้านในอีกหน่อยมีเจ้าหน้าที่คอยบรรยายและตอบคำถามจากผู้สนใจ ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กที่ขี้สงสัย


เดินออกมาทางเดินรอบนอกก็จะเจอเจ้าหน้าที่ของศูนย์อีกคนคอยส่งอาหารให้เราคนละกำมือ และเดินต่อไปที่ที่น้องยีราฟยืนรออยู่


อาคารยกสูงพอดีกับหัวยีราฟทำให้นักท่องเที่ยวสามารถให้อาหารยีราฟได้อย่างสะดวก ซึ่งก็คือกิจกรรมหลักของการมาเที่ยวที่แห่งนี้


พวกเราสนุกสนานกับการให้อาหารสัตว์ที่คอยาวที่สุดในโลกมากครับ ตอนแรกก็กลัวๆ ยืนดูอยู่ห่างๆ แบบกลุ่มนี้ แต่พอเห็นเขาให้กันแล้วก็ดูสนุกดี


เพียงครู่เดียว ความกลัวก็หายไป เพราะมีเจ้าหน้าที่ดูแลความปลอดภัยและคอยจัดท่าถ่ายภาพให้อย่างดี


วิธีการให้อาหารก็หลากหลาย แล้วแต่ว่าท่านอยากจะให้น้องยีราฟกินอาหารจากส่วนไหนของท่าน อาจจะเป็นจาก มือ แขน หัว หรือกินเอาจากปากโดยตรงอย่างหนูน้อยคนนี้ ซึ่งก็ดูไม่น่ามีอันตรายเพราะยีราฟจะค่อนข้างสุภาพไม่กินมูมมาม แต่จะออกแนวน่ารังเกียจเล็กน้อย


น่ารังเกียจบวกขยะแขยงนิดหน่อยครับ เนื่องจากลิ้นมันจะยาวมาก มีสีดำและค่อนข้างหยาบเพราะเวลาอยู่ในป่าเขาชอบกินต้นอะไรสักอย่างที่มีหนามเยอะๆ ยิ่งไปกว่านั้น คือ จะได้น้ำลายเหนียวยืดคล้ายเต้าส่วนติดมือหรือส่วนใดๆ ก็ตามที่ท่านใช้ป้อนอาหารยีราฟมาด้วย นึกถึงหนูน้อยใจกล้าที่ป้อนอาหารแบบปากต่อปากแล้วก็...จูบแรก


ยีราฟที่มีอยู่ที่นี่ เท่าที่กะด้วยสายตาประมาณเจ็ดตัวครับ แต่จะมีเพียงสองตัวเท่านั้นที่ชินกับการเข้ามารับอาหารจากคน ถามเจ้าหน้าที่ได้ความว่า ทั้งหมดเป็นตัวเมีย ตัวผู้จะสูงใหญ่และคอหนากว่านี้ และจะดุมากเมื่อมีตัวเมียอยู่ด้วย


ด้านล่างในกรงยีราฟก็จะมีหมูป่าอาศัยอยู่ร่วมกัน โดยหมูป่าเขี้ยวยาวพวกนี้ก็อาศัยกินเศษอาหารที่นักท่องเที่ยวหรือยีราฟทำหล่นลงพื้น


ใกล้กันเป็นคอกมีรั้วเตี้ยๆ เลี้ยงเต่าบก (tortoise) ให้นักท่องเที่ยวไว้ดูแก้เบื่อ ไม่น่าสนใจอะไรมาก บ้านเรามีเยอะ ตัวใหญ่กว่าด้วย


มีที่ท่องเที่ยวก็ย่อมมีแหล่งดูดเงินนักท่องเที่ยว ถ่ายป้ายมาให้ดู ทำเป็นรูปยีราฟขดไปมาแปลกดีครับ


ของขายก็ทั่วไปที่มีขายเกลื่อนกลาดแทบทุกที่ที่ผมได้ไปมา พวกไม้หรือหินแกะสลักเป็นรูปสัตว์ งานเซรามิค เรซิ่น ผ้า เครื่องประดับ และเครื่องใช้ของเผ่ามาไซ

เที่ยวนี้ไม่ประทับใจนักทั้งที่มีกิจกรรมมันๆ ให้ทำ เพราะเป็นครั้งแรกที่เจอกลโกงของคนดำเข้า ทำให้ผมต้องจ่ายค่าเข้าซึ่งควรจะเป็น 50 บาทไปถึง 500 บาท ตอนจ่ายเงินผมจำได้ไม่ผิดว่าผมหยิบแบงค์ 1,000 ชิลลิงออกมา และคนขายตั๋วเธอต้องทอนให้ผม 900 ชิลลิง หลังจากเงินเข้าลิ้นชัก เธอก็ทำเฉยจนผมทวงเงินทอน เธอบอกนิ่มๆ ว่า ผมให้แบงค์ 100 พอดีกับค่าตั๋ว ทำไมต้องทอน ผมโต้เถียงอยู่สองสามคำโดยรู้ดีว่าไม่มีทางได้คืน สุดท้ายก็ทำใจ คิดว่า วันนี้ได้ช่วยคนที่ลำบากกว่า คนที่เคยอาจเกือบตายในสงครามล้างเผ่าพันธุ์ คนที่ยังมีหลายปากท้องที่บ้านต้องดูแล คนที่ยังต้องขุดน้ำกิน ฯลฯ
 

Create Date : 26 มกราคม 2552		6 comments
Last Update : 1 สิงหาคม 2563 22:25:35 น.
Counter : 4535 Pageviews.
Share Tweet