BlogGang.com : : Psycho G : กระบี่รันทด 3....หมู่ตึกไร้รัก

กระบี่รันทด 3....หมู่ตึกไร้รัก

กระบี่รันทด 3....หมู่ตึกไร้รัก

โดย GTW

+++++

กระบี่รันทดถูกขึ้นโต๊ะอาหารเย็นจริงๆ

มันถูกพันธนาการด้วยชุดเจ้าบ่าวหรูหราที่ไม่เคยแม้แต่จะคิด ดังนั้นตอนนี้มันจึงคล้ายคนที่ตกตายลงสู่ขุมนรกอเวจี พลังกำลังเสื่อมถอยหมดสิ้น

ดังนั้นเพียงสามารถนั่งสงบอ่อนล้าอยู่บนเก้าอี้

เก้าอี้ซ้ายขวาขนาบด้วยดรุณีสองนาง ด้านหลังยังมีดรุณีร่างใหญ่อีกนางคุมเชิงอยู่ กลิ่นหอมกรุ่นของพวกนางรมจนกระบี่รันทดไร้เรี่ยวแรงแข็งขืนต้านทาน

กลิ่นหอมจรุงจิตรมมันจนเลื่อนลอยเลอะเลือน
ใบหน้าขาวผ่องสดใสรบกวนมันจนนัยน์ตาพร่าพราย

อาหารบนโต๊ะเรียงรายมากมายหลายหลาก ส่งกลิ่นหอมชวนแทบลืมตัวแทบถาโถมเข้าไปกัดกินไม่คิดชีวิต

แต่เก้าอี้หัวโต๊ะว่างอยู่

โต๊ะอาหารกว้างใหญ่ เก้าอี้หลายนับสิบตัวล้อมเรียงรายแต่มีคนนั่งอยู่ไม่ถึงครึ่ง มีทั้งทารก ทาริกา บุรุษสตรีแก่เฒ่าเยาว์วัยครบครัน ดูไปคล้ายครอบครัวใหญ่

ทุกคนไม่ค่อยส่งเสียง คงนั่งอย่างสำรวมหากใช้สายตาจับจ้องมองกระบี่รันทดอย่างสนใจ

บุรุษหนุ่มคนนี้ไม่ทราบว่าประสบพบพานวาสนาหรือเพศภัยกันแน่ มันมีโอกาสเข้าสู่หมู่ตึกไร้รักที่จัดว่าเป็นดินแดนต้องห้ามแห่งหนึ่งของยุทธภพ

“ประมุขมาแล้ว”

เสียงทาริกาหน้าประตูร้องเบาๆ ทุกคนพากันลุกขึ้นโค้งคารวะชายชราคนหนึ่งที่กำลังก้าวมานั่งเก้าอี้หัวโต๊ะ

กระบี่รันทดมองปราดไปพลันตะลึงงัน

ประมุขหมู่ตึกถึงกับเป็นชายชราที่นั่งตกปลาอยู่สระน้ำริมหน้าต่างบานนั้น

ชายชรายังคงอยู่ในชุดประมงซอมซ่อเช่นเดิมแต่ทุกคนมีท่าทีเกรงอกเกรงใจมันอย่างยิ่ง

สีหน้าท่าทางของประมุขหมู่ตึกไร้รักเย็นนี้เบิกบานสำราญใจเป็นพิเศษ

ท่านส่งส่งหัวร่อกังวาน พลันยกป้านสุราทองคำเบื้องหน้่ารินลงจอกทองคำก่อนยกจอกขึ่นส่งเสียงดังกังวาน

“วันนี้เป็นวันดียิ่ง สรุาก็ดียิ่ง ข้าพเจ้าขอคารวะพวกท่านก่อนหนึ่งจอก”

สตรีนางหนึ่งพลันเดินอ้อมมาตามโต๊ะ ในมือประคองป้านสุรารินลงจอกสุราของทุกคนในที่นั้นจะเว้นก็เพียงเหล่าทารกทาริกาที่จ้องมองอยู่อย่างหิวกระหาย

ดรุณีนางนั้นหยิกแก้มทาริกาน้อยนางหนึ่งหัวร่อพลางบอก

“พวกเจ้ายังเล็กอยู่ ไม่ต้องมาทำเป็นมอง ไว้เติบใหญ่ค่อยสามารถดื่มกิน”

นางเดินอ้อมมายังกระบี่รันทด ค่อยบรรจงรินสุราลงในจอกเบื้องหน้า

“สุราคารวะไม่ใช่สุราจับกรอก...ให้กับเขยหมู่ตึกไร้รัก ท่านนับว่าโชคดีกว่าโชคดีจริงๆที่เป็นบุตรเขยของหมู่ตึกไร้รัก”

กระบี่รันทดรับฟังจนใจหายวาบ หัวใจหวิดหวิว

มันเช่นนี้ไม่เคยแม้แต่จะคิด ขณะที่มันอ้าบอกกำลังจะส่งเสียงประท้วงชายชราพลันหัวร่อบอก

“สุราคารวะจอกนี้หวังว่าพวกท่านไม่อาจปฏิเสธ โดยเฉพาะบุตรเขยของหมู่ตึกไร้รัก”

ทุกคนในที่นั้นคล้ายรอคำนี้มานานแล้ว พากันยกจอกสุราดื่มอย่างรวดเร็ว

“ท่านด้วย”

ดรุณีร่างใหญ่ก้มกระซิบข้างหูของกระบี่รันทด

"มิเช่นนั้นเกรงว่าสุราคารวะจะกลับกลายเป็นสุราจับกรอกแล้ว"

บุรุษหนุ่มกระทั่งฝืนยิ้มยังกระทำมิได้ มันส่งเสียงถามขึ้นอย่างอ่อนล้าปางตาย

“ผู้ใดเป็นเขยที่นี่”

ประมุขหมู่ตึกไร้รักมีประกายเกรี้ยวกราดขึ้นทันที ตบโต๊ะฉาดตวาดลั่น

“วาจาผีสางใดกัน เจ้าเข้ามาเป็นเขยหมู่ตึกไร้รักแล้วยังมีหน้ามากล่าววาจะเปะปะเหลวไหล ไม่เห็นแก่บุตรีเราประกันว่าเราจับเจ้าถลกหนังแล่เนื้อส่งเข้าหม้อตุ๋นขึ้นโต๊ะเป็นอาหารเย็น”

ดรุณีร่างใหญ่กระซิบอีกว่า

“ท่านอย่าได้กล่าวเปะปะ…ไม่เช่นนั้นอาหารเช้าเกรงว่าจะเป็นเนื้อคนอบไฟแดงแล้ว”

กระบี่รันทดส่ายหน้าอย่างไม่ยินยอมกล่าวว่า

“เพียงทราบเราทำลายป้ายหน้ากำแพงหมู่ตึก นอกนั้นไม่ทราบ…ไฉนมาเป็นเขยที่นี่ได้”

ประมุขหมู่ตึกไร้รักใช้สายตาเหมือนมองดูตัวโง่งมตัวหนึ่งเนิ่นนานจึงถอนใจกล่าวว่า

“เจ้าทำลายป้ายไร้รัก กฎ กติกา และมารยาทของหมู่ตึกไร้รักคือหากเป็นสตรีต้องแต่งเข้าเป็นสะใภ้ที่นี่ เป็นบุรุษต้องแต่งเข้าเป็นเขยที่นี่ “

“เราไม่ทราบเรื่องเช่นนี้มาก่อน”

“นั่นเพราะเป็นความลับของหมู่ตึกเรา”

“หมู่ตึกไร้รัก ทำไมถึงยังคงมีการวิวาห์เช่นนี้จะเป็นหมู่ตึกไร้รักได้เช่นไร”

“หมู่ตึกไร้รัก แต่ผู้คนไฉนจะไร้รักได้ เจ้าโง่งมจริงๆ”

ขาดคำทุกคนก็พากันส่งเสียงหัวร่อสนั่นหวั่นไหว กระบี่รันทดพลันพบว่าตัวเองไม่เพียงกลายเป็นตัวโง่งมตัวหนึ่งเท่านั้น ยังกลายเป็นตัวซกมกอุบาทว์ไปจนหมดสิ้น

ประมุขไร้รักประสานมือบอก

“ตอนนี้เชิญพวกท่านรับประทานอาหารคาวระ”

ดังนั้นผู้คนจึงเริ่มดื่มกินกัน

สตรีร่างใหญ่ด้านหลังส่งเสียงอ้อยอิ่ง

“ท่านก็สมควรดื่มกินจะได้อ้วนพีแข็งแรง..มิเช่นนั้นอาหารคารวะเกรงว่าจะเป็นอาหารจับกรอก”

“เรายังจะดื่มกินลง”

กระบี่รันทดมองหาอย่างไม่ตั้งใจ

วันนี้มันพลันรู้สึกว่าตนเองกระทำเรื่องราวไม่ตั้งใจมากมาย

ดรุณีน้อยคนพานพบเป็นครั้งแรกหน้าหมู่ตึกไม่อยู่ที่โต๊ะอาหาร ไม่ทราบว่านางไปที่ใดแล้ว ดรุณีผู้ซึ่งสามารถสั่นไหวดวงใจของมันจนไหวหวั่นเป็นคราแรกให้ชีวิต

สตรีที่นี่อาจมีบางนางสวยงามกว่านาง แต่ไม่ใช่นาง

อาจดีเลิศกว่านางแต่ไม่ใช่นาง

พริบตานั้นบุรุษหนุ่มพลันรู้สึกวาบหวิวว่างเปล่าเวิ้งว้างอย่างประหลาด

หรือความรักเป็นความรันทดของมนุษยชาติจริงๆ

ถ้าเป็นจริงไฉนมันถึงปฏิเสธความรัก เพราะการมีรักควรมีทุกข์ มีทุกข์ควรเพิ่มพูนกำลังฝีมือของมันใช่หรือไม่

“อ๊าก…….”

มันพลันแผดร้องออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

ประมุขหมู่ตึกไร้รักขมวดคิ้วกล่าวทั้งที่กำลังเคี้ยวน่องไก่ย่างชิ้นหนึ่งอยู่

“วันนี้ท่านแผดร้องหลายครั้งแล้ว เป็นชายชาตรีไยแผดร้องเยี่ยงสตรีเพศนับว่าอุบาทว์ซกมกมาก”

กระบี่รันทดพลันโทสะประดัง ผุดลุกขึ้นร้อง

“สถานที่ผีสางเช่นนี่เราไม่อยู่เด็ดขาด”

เนื่องเพราะมันเป็นกระบี่รันทด ไม่ใช่กระบี่โทสะ โทสะจึงไม่อาจบันดาลความเข้มแข็งให้มันได้อย่าว่าแต่อยู่ในชุดวิริศมาหราขัดตาปางตายเช่นนี้

ดังนั้นมันลงล้มลง

ล้มลงในอ้อมแขนแข็งแรงของดรุณีร่างใหญ่

มาตรว่านางจะมีร่างกายสูงใหญ่แต่สมส่วนยิ่ง

สตรีที่สมส่วนไม่ว่าร่างใหญ่ร่างเล็กล้วนดูดี อย่าว่าแต่นางยังมีใบหน้าชวนพิศอ้อมอกอ้อมแขนของนางยิ่งอบอุ่นแข็งแรงปกป้องมั่นคง

มีโอกาสล้มลงในอ้อมแขนเช่นนี้นับว่าสุขสบายสุดแสน มีโอกาสล้มลงในอ้อมแขนเช่นนี้พันครั้งก็ยินยอมไม่ต่ำกว่าพันครั้ง

จนใจป็นกระบี่รันทด

อ๊าก……”

มันแผดร้องไม่ตั้งใจอีกครั้ง สลบอีกครั้ง

……….

……….

แสงโคมไฟสว่างไสว

ระย้าห้อยแกว่งไกลไหวตามลมโชยมาจากหน้าต่าง
กระบี่รันทดรู้สึกตัวขึ้นมาพบว่าตอนเองนอนอยู่บนเตียงนุ่มนิ่มวิริศมาหราอีกครั้ง เพียงฟื้นขึ้นมาพบสภาพเช่นนี้แทบทำให้มันสลบไปอีกแล้ว

มันรีบตะกายลงมาหอบอยู่มุมห้องอย่างไม่คิดชีวิตปานใจจะขาด

มันหันไปมองรอบ ๆ อย่างไม่ต้องใจ

ห้องนี้ดูเลิศหรูกว่าห้องเก่า

หน้าโต๊ะเครื่องแป้งสมควรมีนางนั่งหวีผมอยู่
แต่ครั้งนี่กลับเวิ้งว่างว่างเปล่า

กระบี่รันทดพลันรู้สึกใจหายอย่างประหลาด คล้ายร่วงลงสู่หุบเหวที่เต็มไปด้วยหมอกควันหนาทึบหาที่ยึดเกาะเกี่ยวไม่ได้ ไฉนสตรีนางหนึ่งถึงมีอิทธิพลต่อมันมากมายจนป่านนี้

นางอยู่ที่ใด เป็นเช่นใด

ความเศร้าชนิดหนึ่งวิ่งเกาะกุมจิตใจล้ำลึก

ความเศร้าพลันก่อให้เกิดพลังเร้นลับสายหนึ่งวิ่งผ่านทะลุจุดชีพจรต่างๆ บุรูษหนุ่มพลันพบว่าตนเองกำลังกลับคืนสภาพทีละน้อย

ข้างเตียง กระบี่รันทดวางอยู่บนเสื้อผ้าชุดหนึ่ง

กระบี่ของมันเอง

เสื้อผ้าของมันเอง

การค้นพบครั้งนี้ทำให้มันปลาบปลื้มใจสุดแสน การที่ได้เสื้อผ้าและกระบี่กลับคืนมาเฉกเช่นพยัคฆาติดปีก

แต่ความปลาบปลึ้มทำให้พลังของมันซึ่งกำลังทวีขึ้นลดหายลงไปอีกครั้ง

กระบี่รันทดใจหายวาบ

ต้องรีบระงับความปลาบปลึ้มดีใจอย่างลำบากยากเย็น พยายามนึกถึงเรื่องร้าวรันทดไม่คิดชีวิตก่อนตะกายไปยังกองเสื้อผ้าเก่าของมัน

++++

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2548 21:22:54 น.

1 comments

Counter : 501 Pageviews.

ง่วงแระ เด๊วมาต่อ

โดย: มาโซคิส

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:21:31:59 น.