BlogGang.com : : Psycho G : กระบี่รันทด 2.......คับขัน

กระบี่รันทด 2.......คับขัน

กระบี่รันทด 2...คับขัน

โดย GTW

ลมชุนเทียนพัดผ่านนกกาโบยบินตัดฟากฟ้าครามกว้างไกล

เบื้องหน้าคลื่นลมครวญครางกระซิบฝั่งฝังรักชั่วนาตาปี เบื้องหลังเป็นทิวไม้เขียวสูงต่ำไล่เรียงรายไหวเอนพลิ้วไหวคร่าครวญท่วงทำนองมโหรีขับขาน สองเท้ายืนอยู่บนหาดทรายขาวสะอาดตา

กระบี่รันทดยืนหยัดอ้างว้างเดียวดายฟังเสียงกระซิบจากเกลียวคลื่น มองทะเลกว้างฟ้าไกล

มือขวากุมด้ามกระบี่รันทดแนบแน่น ราวกลัวกระบี่จะโบยบิน เกรงหัวใจจะโปรยบิน

กระบี่รันทดจะเปล่งพลานุภาพสุดยอดก็ต่อเมื่อจิตใจรันทดหดหู่ถึงขีดสุดเท่านั้น ยิ่งรันทดโศกเศร้ากระบี่ยิ่งร้ายกาจ ยิงจิตใจเบิกบานพลังกระบี่ลดถอย

เสียใจหนึ่งส่วนพลังเพิ่มพูนหนึ่งส่วน

ดีใจหนึ่งส่วนพลังลดทอนหนึ่งส่วน

รันทดสุดยอดพลังฝีมือสุดยอด

เบิกบานแจ่มใสสุดยอดตายสถานเดียว….

นับตั้งแต่เข้าสู่ยุทธภพ กระบี่รันทดดั้นด้นเสาะหาเรื่องรันทดใส่ตัว สถานที่ใดมีเรื่องรันทดมันต้องเสาะหา เพื่อเพิ่มพูนวิทยายุทธ ที่ใดมีเสียงคร่ำครวญหวนไห้จิตใจยิ่งคึกคักทวีคูณ พลังลมปราณเปล่งพลานุภาพสูงสุด

เพลงกระบี่เก้ารันทดของมันจัดว่าเป็นสุดยอดหลักวิชาเร้นลับชนิดหนึ่ง

คนฝึกวิชาแนวนี่มีน้อยกว่าน้อยแล้ว

ท่ามกลางฟองคลื่นขาวแตกกระจายดรุณีน้อยนางหนึ่งโผล่ขึ้นมากลางฟองคลื่น นางมุ่งหน้าตรงมาอย่างช้าๆ ผมยาวสยายราวสาหร่ายผมนางคลี่คลุม

นางยิ้มแย้ม

ทะเลหยุดไหวสายลมหยุดพัดกระบี่หยุดนิ่งมือไร้เรียวแรงปล่อยกระบี่หลุดลง

นางเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้า ยิ่งยิ้มแย้มจนหยาดเยิ้ม

กระบี่รันทดกลัวที่สุดคือรอยยิ้ม

รอยยิ้มที่บันดาลในจิตใจผู้คนอ่อนไหวเบิกบาน รอยยิ้มที่ฉีกหัวใจจนกระจัดกระจาย

อ๊าก……

กระบี่รันทดสะดุ้งตื่นขึ้นมาตัวสั่นเป็นลูกนกต้องลมฝน ฝันร้ายที่น่าสะพรึงกลัวสุดแสนจนหัวใจแทบปลิดปลิวจากรอยยิ้มติดตราตรึงใจจากในฝัน

พอตื่นขึ้นมามันก็ต้องใจหายวาบอีกครั้ง

แต่ก่อนพอตื่นขึ้นมา มันต้องพบตัวเองอยู่ในกระท่อมร้างข้างทาง ศาลเจ้า หรืออย่างดีก็เป็นโรงเตี๊ยมซอมซ่อเท่าที่จะหาได้

เนื่องเพราะมันมิอาจอยู่อาจสุขสบายเด็ดขาด

สุขสบายคือกลลวงชักนำให้จิตใจร่าเริงสนุกสนาน…นั่นเป็นวิถีทางแห่งความตาย

ทว่าวันนี้มันกลับตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองอยู่บนเตียงหรูหราราคาแพงหอมกรุ่นผ้าห่ม…เป็นผ้าชั้นดีจากเปอร๋เซีย พื้นปูพรมจากอิหร่าน ไหมแพรจากอินเดีย ปลวกหมอนจากแดนสยาม

ชุดที่มันสวมอยู่เป็นแพรไหมชั้นดีทั้งนุ่มทั้งลื่นเย็นสบายอย่างบอกไม่ถูก

“อ๊าก…..!!!”

มันร้องสุดเสียง ความสุขสบายกำเริบจนลมปราณแตกซ่านพอกระโดดปราดขึ้นกลับไร้เรี่ยวแรงร่วงหล่นลงจากเตียง

“เสื้อผ้าชุดเก่าข้าอยู่ไหน..”

กระทั่งเสียงร้องยังแหบแห้งเหมือนปลาใกล้ตายดิ้นรนบนพื้นทะเลทราย ชุดสวมใส่สุขสบายเช่นนี้มันมิอาจทนทานได้

“ท่านเป็นอะไรไปแล้ว”

เสียงหวานใสดังมาจากด้านข้าง

กระบี่รันทดหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจอีกแล้ว

ดรุณีน้อยนางนั้นนั่งหวีผมอยู่บนเก้าอี้ชั้นดีจากธิเบต อยู่หน้ากระจกขัดเงาจากรัสเซียหันมามองอย่างแปลกใจ

ฝันร้ายอีกแล้ว ?

ไม่ใช่ฝันร้ายเด็ดขาด แต่ยิ่งกว่าฝันร้าย

บางครั้งเรื่องจริงหนักหนาสาหัสมากกว่าฝันร้ายมากมายหลายเท่า จนฝันยังไรก็ยังมีวันตื่น แต่ความจริงที่เลวร้ายนอกจากความตายแล้วยังมีทางอื่นหลบหลีก?

ดรุณีน้อยชายตามองกล่าวอย่างเอียงอายว่า

“พรุ่งนี้พิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้น ท่านควรถนอมตัวไว้”

“อ๊าก………”

กระบี่รันทดราวตกลงในหล่มเพลิงก็มิปาน จู่ๆก็จะเข้าพิธีวิวาห์อย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุเป็นเช่นนี้ได้เช่นไร

ขืนแต่งงานไปมันคงสุขสบายจนตายทั้งเป็นแน่แท้

อย่าว่าแต่การที่มันอยู่อยู่หนึ่งต่อหนึ่งกับดรุณีในที่รโหฐานเช่นนี้นับว่าเป็นการเสื่อมเสียมากแล้ว กุลบุรุษดีงามเช่นมันภายภาคหน้าจะยืนหยัดสบตาผู้คนเต็มที่ได้อย่างไรกัน

เช่นนั้นไยมิใช่เรื่องเศร้าปางตาย

ความรันทดของมันประทุขึ้น ก่อให้เกิดพลังขุมหนึ่งชักนำมันกระโดดปราดขึ้นพุ่งทะลวงใส่หน้าต่างเป็นช่องใหญ่

พอมันพ้นหน้าต่างออกไปพลันลานตาวูบหนึ่ง

ข้างล่างเป็นสระน้ำ

กระบี่รันทดใจหายวาบ

ร่างของมันพอร่วงหล่นโครมลงไปในน้ำก็คล้ายเต้าหู้ถูกโยนลงน้ำดำดิ่งลงไปเรื่อยๆแล้ว

จอมยุทธพิสดารเช่นมันถึงกับว่ายน้ำไม่เป็น

กระแสน้ำอ้างว้างเยือกเย็นกำลังคลี่ม่านมรณะโอบล้อมมันไว้อย่างสุขุมคัมภีรภาพ น่าเสียดายที่บุรุษวัยหนุ่มเปี่ยมด้วยพละกำลังและความฝันต้องมาจบชีวิตเช่นนี้

ขณะใกล้ตายคอเสื้อของมันพลันถูกกระชากขึ้นจนลอยคว้างขึ้นจากผิวน้ำมือกางเท้ากางก่อนร่วงลงฟาดใส่พื้นดินอย่างรุนแรงจนตาพร่าพราย

ข้างสระน้ำชายชราหนวดเคราขาวโพลนผู้หนึ่งในชุดประมงกำลังนั่งตกปลาอยู่ริมสระน้ำ ยามนี้ถึงกลับใส่ตะขอเบ็ดเกี่ยวข้อเสื้อคนขึ้นมาจากน้ำแสดงว่าพลังภายในเข้มแข็งยิ่ง

ชายชราหัวร่อฮา-ฮา จ้องมองหน้ากระบี่รันทดอยู่ค่อนวันจึงกล่าวขึ้นว่า

“สระน้ำของหมู่ตึกไร้รักนี้ไม่เพียงพิกล ทั้งยังพิสดารอย่างยิ่ง ปลาที่นี่ไม่เพียงมีมือมีเท้า ยังสวมเสื้อผ้าได้ กระทั่งตัวยังใหญ่โตเกินไป”

กระบี่รันทดหลังสำรอกน้ำปนลูกปลาออกมาหลายคำจึงตะกายลุกขึ้นได้ แต่มันมิทราบไฉนมันถูกนับเป็นปลาไปแล้ว

หน้าต่างบานพังยับเยินบานนั้นเปิดออก ดรุณีน้อยโผล่หน้ามามองร้องว่า

“ท่านคิดจะไปที่ใด….เขยของหมู่ตึกไร้รักไยไร้มารยาทเช่นนี้”

กระบี่รันทดรับฟังคล้ายถูกเตะใส่เท้าหนึ่ง มันกระโดดตัวลอยไม่กล้าหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจอีกแล้ว วิ่งหนีออกไปไม่คิดชีวิต

วิ่งไปได้เพียงหกเจ็ดก้าวพลันมีเสียงดังขวับเบาๆ คอเสื้อของมันถูกตะขอเบ็ดเกี่ยวไว้ได้อีกครั้ง

หากมันมีกระบี่รันทดในมือ ยังพอลงมือจู่โจมปิดป้องโต้ตอบได้ บางทีสามารถโค่นล้มฝ่ายตรงข้ามได้ แต่ยามนี้กระบี่รันทดของมันไม่ทราบสาบสูญไปตั้งแต่เมื่อไร

กระบี่ไร้กระบี่ได้เช่นไร?

เฉกเช่นมือสุราไร้จอกสุรา

กระบี่อยู่คนอยู่

กระบี่หายคนหาย

จอกสุราอยู่คนอยู่

จอกหายคนเมา

จอกแตกจนยิ่งเมา

กระบี่ของมือกระบี่
พู่กันของเมธี
เหล่านี้แยกจากกันได้อย่างไร

บทโคลงโบราณเช่นนี่นับว่ากล่าวไม่ผิดแม้แต่น้อย

ดังนั้นตอนนี้กระบี่รันทดคล้ายเป็นปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งจริงๆ… ถูกชายชราแข็งแรงผู้นั้นหิ้วขึ้นมาคล้ายกำลังจะนำไปปรุงเป็นอาหารเย็น

“ปลาเป็นๆ มาตรว่าจะตัวใหญ่ไปบ้างยังประเสริจกว่าปลาตัวเล็ก สุภาษิตโบราณกล่าวว่า “น้ำเยอะปลาไม่ตาย” นับว่าฟังขึ้นจริงๆ”

ชายชราส่งเสียงหัวร่อ

เสียงหัวร่อที่ทำลายเรี่ยวแรงของปลาตัวใหญ่ในมือจนหมดสิ้น

ดรุณีนางนั้นมีสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้งร้องตามหลังมาว่า

“ปลาตัวใหญ่ท่าน จะต้มก็ต้ม จะตุ๋นก็ตุ๋น นึ่งอย่าใช้ไฟแรงเกินไป ตุ๋นต้องเคี่ยวให้นาน เครื่องเทศอย่าให้ขาดตกบกพร่องแล้วส่งขึ้นโต๊ะเย็นนี้”

ปลาตัวใหญ่ใจหายวาบ

หมู่ตึกไร้รักหรือกลายเป็นหมู่ตึกกินคนไปแล้ว

ชายชราไม่ได้โยนบุรุษหนุ่มลงในกระทะน้ำมันร้อนๆ

หากโยนลงในห้องที่ปูพรมทั้งนุ่มทั้งหนาห้องหนึ่ง

แต่กระบี่รันทดรู้สึกเหมือนถูกโยนลงกระทะร้อนๆจริงๆ

ห้องนั้นเต็มไปด้วยความสวยงามจนแทบขาดใจ สิ่งของประดับประดาราคาแพงวิริศมาหราราวหลุดหล่นพ้นลงมาจากสรวงสวรรค์

ดรุณีที่อยู่ในห้องก็คล้ายเป็นเทพธิดา พวกนางมีใบหน้าเปื้อนยิ้มเบิกบานสำราญใจทรมานหนักหนาสาหัส

ชายชราพอโยน “ปลา” ลงพื้นก็ร้องสั่งว่า

“พวกเจ้าเตรียมปรุงปลาตัวนี่ขึ้นโต๊ะเป็นอาหารเย็น ผิดพลาดเจ้าสำนักไม่รามือแน่”

ดินแดนราวสรวงสวรรค์เช่นนี้มิผิดขุมนรกสำหรับกระบี่รันทด

พลังภายในของมันลดทอนลงแทบไม่เหลือแล้ว

บรรดาเหล่าดรุณีน้อยพากันรุมล้อมจ้องมองดูปลาตัวใหญ่บนพื้น บางคนถึงกับมีสีหน้าสนุกสนานเป็นอย่างยิ่ง

ถูกดรุณีสดใสคนเดียวจ้องมองนับว่าหนาหนา

ถูกดรุณีสดใสหลายคนจ้องมองยิ่งหนักหนาสาหัส

“ปลาตัวนี้ตัวโตจริงๆ ท่านเคยเห็นหรือไม่”

ในที่สุดดรุณีนางหนึ่งหันไปถามคนที่อยู่ด้านข้าง

“ไม่เคยเห็นเด็ดขาด…ท่านควรระวังไว้บางทีมันอาจงับใส่มือท่าน ฟังว่าปลาบางชนิดสามารถกัดกินโคได้ทั้งตัว”

“มีเรื่องเช่นนี้จริงๆ?”

“ฟังว่าดินแดนไกลโพ้น มีปลาชนิดหนึ่งดุร้ายมาก ไม่ทราบว่าเป็นสัตว์น้ำจืดหรือน้ำเค็ม มันสามารถกัดกินท่านจนตายทั้งเป็น”

ดรุณีที่รับฟังอุทานอย่างแตกตื่น แต่กลับถามอย่างยิ้มแย้มว่า

“มันเป็นปลาชนิดใด”

“ปลาร้า”

“อา….”

เสียงอุทานอย่างแตกตื่นขวัญเสียสับสน หลายคนขยับเข้ามาชิดใกล้ปลาตัวใหญ่บนพื้น

“แต่ดูไปปลาตัวนี้คงไม่ใช่ปลาร้า…ลองแตะดูไหม”

กล่าวจบนางพลันยื่นมือเรียวงามขาวผ่องออกไป

“อ๊าก……”

บุรุษหนุ่มผู้ไม่ทราบว่าควรจัดเป็นประเภทโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ร้องสุดเสียงถูกจ้องมองจนแทบตายทั้งเป็นตอนนี้ยังจะมาถูกแตะอีก

ความรันทดของมันกำเริบอีกครั้งพลังเร้นลับพุ่งทวีจนสามารถลุกขึ้นวิ่งปราดออกไป

วิ่งเข้าสู่อ้อมอกที่อบอุ่นหอมกรุ่นของดรุณีนางหนึ่งซึ่งยืนดักอยู่หน้าประตู

ทันที่ที่สัมผัสแปลกใหม่ ความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นมีชีวิตชีวาสูงสุด

“อ๊ากกกกกก……….!!!!!!!!!!”

เป็นลมสลบในพริบตา…..

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2548 21:15:54 น.

1 comments

Counter : 545 Pageviews.

โดย: มาโซคิส

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2555 เวลา:21:30:26 น.