แบกเป้ ตะลุยเดี่ยว เที่ยว "ป า ย" : เ ช้ า วั น ฝ น ริ น ที่ รั ก ริ ม ป า ย
หลังจากเดินเตร่อยู่ถนนคนเดินปายจนถึงสองทุ่มกว่าๆ เดินเพลินจนลืมไปว่า...ที่พักตัวเองอยู่ห่างจากตัวปายเก้ากิโล แถมดึกแบบนี้ด้วยแล้ว จะเป็นอันตรายสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ ไหมนะ ฮา (ที่จริงคนอื่นน่าจะกลัวอันตรายจากเปิ้นเหวิ่นมากกว่า)
สองทุ่มครึ่งกลับที่พัก...บิดคันเร่งอย่างเดียว เพราะข้างทางมืดมาก ขึ้นเนิน ลงเนิน ทางโค้งไม่ได้สนแล้วงานนี้ รู้สึกว่าระยะทางจะไกลเป็นยี่สิบสามสิบกิโลกันเลยทีเดียว
ดึกๆแบบนี้ไม่ค่อยมีรถวิ่งอีกต่างหาก แต่ในที่สุด... ก็กลับถึงที่พักโดยปลอดภัย ไม่เป็นภัยแก่คนแถบนั้น เอิ๊กกก เมื่อกลับถึงที่พักก็อาบน้ำ นอนเลย คร่อกฟี้...มีความสุขจริงๆ
เช้าวันอาทิตย์ที่ 12 ธันวา เช้าแรกที่ตื่นรับบรรยากาศปาย ตั้งใจจะตื่นมาถ่ายภาพตะวันขึ้นที่ปายสักหน่อย ที่ไหนได้ ฝนรินทั้งคืน ตื่นมาหกโมงเช้าพื้นดินเปียก มองไปบนฟ้า โห...ฟ้ามืดสนิท ไม่มีแสงอะไรเล็ดลอดออกมาจากท้องฟ้าเลยสักนิดเดียว
แต่ก็เดินออกมารับลมเย็นๆ ถ่ายวิวรอบๆ ที่พัก ชอบสวนกระเทียมหลังรีสอร์ทมากมาย สวยได้ใจจริงๆ รีสอร์ทตรงกันข้ามก็สวยมากเลยทีเดียว
เดินถ่ายภาพได้สักพัก...ฝนก็รินลงมาอีกระลอก วิ่งเข้าห้องพักแทบไม่ทัน ได้แต่ยืนมองฝนที่รินลงมาอยู่หน้าห้องพัก ปล่อยกาย ปล่อยใจ ให้ล่องลอยไปกับสายฝน เหงา...แต่มีความสุข อารมณ์ประมาณนั้นเลย ฮ่ะๆ
ทำตัวเป็นนางเอกมิวสิคแสนเหงาได้สักพัก ก็เข้ามางีบต่ออีก แต่ก็ได้แต่นอนมองเพดานห้องพักแบบเหงาๆ ชอบวิวหลังห้องพักมาก เป็นสวนกระเทียม เลยแช๊ะอีกสักภาพ เ ก็ บ ค ว า ม สุ ข ไ ว้ ใ น ใ จ ให้ ย า ว น า น
นั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องพักจนฝนเริ่มซาเล็กน้อย เลยตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวไปรับอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้ดีกว่า จัดการกาแฟก่อนเลย เสร็จแล้วเดินถ่ายรูปต่อ พี่พนักงานเข้ามาถามว่าจะรับอาหารเช้าเป็นอะไรดี ระหว่างข้าวต้มหมู กับไข่กระทะ เคยกินไข่กระทะที่หนองคาย อร่อยดี มาปายเลยอยากชิมที่ปายว่ารสชาติคล้ายที่หนองคายไหม เลยเลือกที่จะรับอาหารเช้าเป็น ไ ข่ ก ร ะ ท ะ
รสชาติอร่อยใช้ได้ทีเดียว เลยจัดการซะเกลี้ยงเลย ฮา เมื่อจัดการอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ก็เดินถ่ายภาพไปเรื่อยๆ น้องพนักงานเห็นถ่ายแต่ภาพวิวอย่างเดียว เลยเดินเข้ามาถาม "พี่คะ หนูถ่ายภาพพี่ให้ไหม จะได้มีภาพตัวเองอยู่ในวิวด้วย" พยักหน้ายิ้มขอบคุณ พร้อมส่งกล้องให้น้องเค้า เอ้า...หนึ่ง สอง ซ่ำ แช๊ะ!!!! ยิ้มสู้กล้อง สวย...ไปหมดเลยฉัน ไม่มีเหลือเลยความสวย จ๊ากกกกกส์
ถ่ายภาพสักพัก...ก็กลับห้องนอนเล่นรอให้ฝนหยุดตก ได้แต่ภาวนาว่าวันนี้ฝนจะไม่ตกทั้งวัน และแล้ว... คำภาวนาก็เป็นผล ประมาณแปดโมงครึ่ง ฝนหยุดตกแล้ว เย้ๆ ได้เวลาร่อนต่อแล้วค่ะ...ลุ ย กั น เ ล ย
Create Date : 24 ธันวาคม 2553 |
|
24 comments |
Last Update : 15 มกราคม 2558 20:20:04 น. |
Counter : 1074 Pageviews. |
|
|
|
อ่านบล็อกเมื่อวาน นึกๆอย่ว่า ..
ตะเองกลับที่พักยังไง
เส้นทางไม่ธรรมดาเลย
แต่ก็ บิดๆๆๆๆ กลัวคนรอบตัวจะเป็นอันตรายนี่เอง อิอิ
ตอนที่เค้าไป ..
ที่น้องแกวไม่ได้เล่าไว้ก็คือ
ตี2- ตี 4 ดีดีนั่งโม่งานหัวฟูอยู่ 2-3 วัน
มีงานด่วนๆเข้ามา
ซึ่งจริงๆส่งกลางวัน หรือเย็นๆก็ได้
แต่ความที่เราต้องเที่ยว
เราทำอยางนั้นไม่ได้
ต้องจัดเวลาเพื่อทำงาน
ไม่ให้กระทบการเที่ยว
มันเลยเป็นสาเหตุหลัก
ที่ทำให้หลับในรถแทบตลอดเวลา
ความรู้สึกในเวลานั้น
เบื่อพี่สาว ที่ไม่ได้มาด้วย
แต่อิจฉาเรา กลัวเราจะสบายเกิน