|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
นาทีชีวิต @ 10 พฤศจิกายน 2552 ตอนที่ 1
เผื่อใครยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
พอดีประสบอุบัติเหตุ รถคว่ำ เมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายนที่ผ่านมาครับ จนถึงตอนนี้ ก็ปาไปสิบกว่าวันแล้ว ที่ผมได้แต่นอน จากตอนแรกที่ได้แต่มองเพดานเท่านั้น เพราะว่าคอถูกดามไว้ด้วยปลอกคอ (พร้อมป้ายชื่อ) ตอนนี้ก็เปลี่ยนมากนอนดูโทรทัศน์ได้
แต่ยังไงเสีย ก็ยังเป็นการนอนอยู่ดี
อุบัติเหตุค่อนข้างรุนแรง รถคว่ำสองรอบ เสาไฟหักสามต้น หลังคารถรอบๆ ตัวผมยุบมาอย่างน้อยๆ ก็ถึงไหล่ผม
เอาเป็นว่าไม่ว่าใครเห็นสภาพรถผม ก็ไม่คิดหรอก ว่าคนขับจะรอดแน่ๆ หละ
สภาพตอนงัดออกมาจากรถยิ่งดูไม่ค่อยจืด ต้องตัดกรอบประตู หน้าต่าง แล้วลากเอาตัวคนออกมา ผมนอน ICU อยู่สองวัน ก่อนจะเตรียมผ่าตัดในอีก 1 สัปดาห์ต่อมา
สภาพความเสียหายกับรถ คงไม่ต้องประเมิน เพราะขายทิ้งเป็นซาก ส่วนความเสียหายที่เกิดกับคน กลับไม่มากอย่างที่ควรจะเป็น
หางคิ้วแตกนิดหน่อย
ปากฉีกพอเลือดไหล
แขนขวามีแผลเย็บ 5 เข็ม
กระดูกเชิงกรานด้านขวา แตกเป็นสองชิ้นตรงบริเวณปีก
ส่วนที่หนักที่สุดคงเป็นกระดูกเบ้าสะโพกขวา ที่หักตรงที่ต่อยากที่สุด
จนถึงตอนนี้ ผมทำได้มากสุดคือยกขาข้างซ้ายเอง ส่วนด้านขวา ลืมไปได้เลย
สาเหตุที่เกิดอุบัติเหตุคือหลับใน ตอนเช้าๆ วันทำงานที่ผมไปทำงานอยู่ทุกวัน ขับรถบนถนนเดิมๆ นอนและตื่นเวลาเดิมๆ ไม่มีความรู้สึกง่วงอะไรเลยทั้งนั้น แต่อยู่ๆ ร่างกายก็ปิดการทำงานแบบสนิท ชนิดที่เรียกว่า complete shut down เลยทีเดียว
แขนปล่อยจากพวงมาลัย เท้าเหยียบคันเร่งมิด ตาหลับ หูปิด ทั้งๆ ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่แท้ๆ แฟนผมบอกว่า ประโยคสุดท้ายที่ผมพูดคือ ขับรถดีๆ นะ
หลังจากนั้นผมก็เงียบไปไม่กี่วินาทีผมก็ตื่นด้วยเสียงฮัลโหลๆ ที่ดังมา แต่มันก็ไม่ทันนั่นแหละ เสาไฟอยู่ตรงหน้าแล้ว จากเสาต้นแรกที่อยู่หน้าผม ผมชนอัดไปเต็มที่ ชนิดที่ไม่มีโอกาสได้เหยียบเบรคหรือยกมือมาหักพวงมาลัยหลบด้วยซ้ำ
อย่างที่หลายๆ คนถามว่าเห็นภาพมันช้าลงหรือไม่
คำตอบคือช้าครับ ภาพกระจกค่อยๆ แตกพุ่งเข้าใส่หน้า ถุงลมค่อยๆ พองออก มันยังติดตาผม แล้วรถก็หมุนๆ พลิกๆ หงายท้องอย่างน้อย 2 ครั้ง กระแทกเสาไฟอีกต้น ก่อนที่จะไปหยุดคาเสาไฟอีกต้นหนึ่ง
ทันทีที่กระแทกเสร็จ ผมรู้ตัวว่ารอดตายแน่ๆ จึงเริ่มสำรวจความเสียหายของร่ายกาย ผมเริ่มลองขยับมือและเท้า อาาาา ยังอยู่ครบ ที่แขนขวามีแผลขนาดสองนิ้ว ลึกเซนกว่าๆ เห็นชั้นไขมันชัดเจน (อันนี้นี่ไม่รู้ว่าทำไมชัด สงสัยมีอยู่เยอะ) นิ้วเท้ายังรู้สึกถึงความอับๆ ขาดๆ ของรองเท้าคู่เก่าของผม ok แหละ สันหลังไม่เสียหาย...ในตอนนี้นะ ผมมองไปรอบๆ สภาพรถไม่น่าเหลืออะไรแล้ว โทรศัพท์เครื่องหนึ่งของผมหล่นอยู่อีกฝั่ง แบตหลุดแยกออกจากเครื่อง ผมพยายามเอื้อมไปหยิบ แต่ทำไม่ได้ ส่วนอีกเครื่องมันอยู่เบาะหลังอยู่แล้ว ฝันได้เลย ว่าจะหยิบมัน
สภาพรถตอนนั้น พวงมาลัยหักยับเยิน ถุงลมแตกออกห้อยอยู่ข้างหน้า กระจกพังยับ หลังคาไม่เหลือ แต่ว่าขยับตัวได้แค่นี้ เลยดูได้แค่นี้
รออยู่ไม่กี่อึดใจ ทันทีที่มีคนมาช่วย ผมขอยืมโทรศัพท์เป็นอย่างแรก เพื่อโทรบอกแม่ว่ารถชน ก่อนที่คนช่วยจะพยายามหาทางเอาผมออกไป แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะสภาพประตูรถคงไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ มีพี่คนหนึ่งเอื้อมมือเข้ามาดับเครื่องยนต์ให้ก่อนเป็นอย่างแรก ผมเหลือบตาดูแผงหน้าปัดรถ เมื่อดึงกุญแจออก มันยังกระพริบไฟคู่สองครั้ง เหมือนทุกทีที่ดับเครื่อง
อืม.....โตโยต้า ระบบไฟมันดีจริงๆ พังขนาดนี้ มันยังทำงานปรกติอยู่อีก
ทีมกู้ภัยชุดแรกคือรถมูลนิธิร่วมกตัญญู ซึ่งไม่มีอุปกรณ์อะไรเลย พยายามจะบอกให้ผมไม่หลับ แล้วเอาแอมโมเนียมาให้ดม ผมแอบคิดในใจว่า เหม็นนะพี่ ผมไม่ได้หมดสติ ไม่ต้องห่วงผม แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดว่า ทำไมคนช่วยถึงคิดแบบนั้น
รออีกไม่นาน ชุดกู้ภัยชุดที่สอง ของการท่าอากาศยานแห่งประเทศไทย (AOT) ก็มาถึง ชุดนี้เป็นชุดกู้ภัยที่ค่อนข้างชำนาญกว่า ทีมนี้มาถึงน่าจะพร้อมๆ กับแม่ผม ทันทีที่เห็นหน้าแม่ ผมยิ้มให้แม่พร้อมกับชูสองนิ้ว ว่าเราไม่เป็นไร ผมเห็นหน้าแม่แล้ว ใจยิ่งเข้มแข็ง เราเจ็บแม่ยิ่งเจ็บ
นั่นคือสาเหตุที่ผมอ่อนแอไม่ได้
ชุดกู้ภัยของ AOT ถึงแม้จะชำนาญแต่ก็ไม่มีอุปกรณ์อะไรในการนำตัวผมออกมาได้ เพราะนอกจากประตูจะเปิดไม่ได้แล้ว หลังคาที่ยุบตัวมาหลายสิบเซนต์ เลยทำให้ต้องรออุปกรณ์ตัดถ่าง ซึ่งใช้เวลาอีกพักใหญ่ๆ ผมก็ได้แต่นอนรอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพ่อผมมา
ดูสภาพแล้ว พ่อผมนี่ อาการหนักกว่าแม่ผมอีก น้ำตาไหลมาพร้อมกับหน้าซีด ผมยังคงชูสองนิ้วให้พ่อ และยิ้มอย่างเข้มแข็ง เหมือนกับตอนที่แม่มา
พ่อมาพูดตอนหลังว่า กูจะขาดใจตาย มันยังมีหน้ามายิ้มให้ แถมชูสองนิ้วอีก
ดู๊ ดู ด่าเราอีกแน่ะ ^^'
[บันทึกวันที่ 26 พฤศจิกายน 2552]
| Create Date : 18 ธันวาคม 2552 |
| Last Update : 18 ธันวาคม 2552 15:38:41 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 3927 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Inn IP: 121.73.88.139 วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:16:22:01 น. |
|
|
|
โดย: noinanai  วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:19:55:19 น. |
|
|
|
| โดย: Hua IP: 202.12.74.129 วันที่: 11 มกราคม 2554 เวลา:16:45:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [