~ อิสระอยู่ที่ใจ...ฝันให้ไกล...ไปให้ถึง ~
|
|||||||||||||
ตอนที่ 2 : 17 วัน 6 เมือง ที่ยูนาน ประเทศจีน : จากคุนหมิงสู่ต้าหลี่ รีบพุ่งไปซื้อตั๋วได้ในเวลา 14.20 น. จองแบบด่วนพิเศษเลย นับเวลา ตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วว่าจะต้องไปให้ถึงเมืองต้าหลี่ไม่เกินสองทุ่ม มืดค่ำแล้วจะลำบาก (นี่คือเหตุผลหนึ่งที่ไม่สามารถถ่ายรูปได้ เพราะรีบค่า)   เมื่อถึงเมืองต้าหลี่เมืองใหม่ (เซี่ยกวาน) เราต้องขึ้นรถเมล์สาย 8 ไปเขตเมืองเก่า (ต้าหลี่กู่เฉิง) อีกประมาณ 15 กิโล แล้วก็มุ่งหน้าหาที่พักตามที่จองผ่านเว็บ booking.com ก่อนเดินจากประตูเมืองอีกฝั่งจนขาลากก็ยังไม่ถึง ไกลมากแถมจะมืดอยู่แล้ว ถามทางก็บอกว่ามาถูกทางแล้วตรงไปอีก นี้มันน่าจะมีรถนะเดินไม่ไหวแต่ก็ต้องฝืนใจเดิน หิวเฟ้ย  มีวัยรุ่นสองสาวชาวจีนเปิด GPS จากมือถือแล้วช่วยเดินไปส่งถือประตูเมืองทิศใต้ด้วย น่ารักมาก มีน้ำใจซึ้งสุด พวกเธอพยายามชวนคุย และถามว่าทำไมไม่เปิด GPS เอา เราก็บอกไปว่าไม่มีซิมโทรศัพท์ของประเทศจีน ณ ตอนนี้ภาษาไม่ใช่สิ่งสำคัญในการสื่อสารแล้วครับพี่น้อง เอาตัวรอดล้วนๆ ทั้งพูดไทย อังกฤษ จีน ภาษาใบ้ ภาษามือมาหมด พวกเธอเดินมาส่งถึงทางออกประตูเมืองอีกด้านแล้วก็จากไป พร้อมบอกให้เดินต่อไปก็ถึงประตูเมืองทิศใต้ที่เราต้องการแล้ว (พูดจีนมาแต่ ตรูเข้าใจได้ไงไม่รู้ ว่าประมาณนั้น) เราก็เดินต่อสิ ฟ้ามืดแล้วจะสองทุ่มแล้วด้วยที่พักก็ยังหาไม่เจอ  และแล้วอยู่ๆ ก็มีรถยนต์มาจอดเทียบ อาเจ๊ไขกระจกรถแล้วถามว่าจะไปไหน ไอ้เรายืนแผนที่ ที่พักให้ดูเลย แกก็จัดการโทรศัพท์หาเจ้าของที่พักและเรียกเราขึ้นรถ (วินาทีนั้น คิดว่าเจ๊แกจะคิดตังค์เท่าไรก็เอาวะ เหนื่อยแล้ว หิวด้วย จะเอาตรูไปต้มยำทำแกงที่ไหนก็เชิญ) ปรากฏเจ๊แกมีน้ำใจมากค่า วนหาที่พักให้เรา โทรหาที่พักเรียกคนให้ออกมารับเราด้วย พระเจ้า สุดยอดคนจีนมีน้ำใจ ใครว่าคนจีนแล้งน้ำใจ ลบไปได้เลย ที่สำคัญพอเรายื่นเงินให้แกไม่เอาด้วย โอ้ว....วววว ซึ้ง แกกลับบอกเราว่าแบงค์แบบนี้เอาไว้จ่ายค่าที่พัก (เข้าใจภาษาจีนโดยอัตโนมัติ นี้คงเป็นความสามารถพิเศษ 555) ท้ายที่สุดเราก็ให้เงินเจ๊จนได้ ไม่รู้จะตอบแทนยังไงนี่น่า ให้ไป 100 บาทค่ะ (20 หยวน) เมื่อถึงที่พักก็งัดมาม่าออกมาทาน ถามกลางอากาศที่หนาวเย็น จนหน้าชา แล้วรีบอาบน้ำนอน เพลียมาก  พอเช้าก็ตื่นมาเดินสำรวจ และถ่ายรูปที่พักจ้า จากถนนใหญ่เราต้องเดินเข้าซอยไปอีก ถึงจะเจอที่พักค่า (ป้ายสีน้ำตาลละคือที่พักเรา " Ma Bang Inn")   ป้ายแดงก็โรงแรม แต่ห้องแคบกว่าที่เราพักมาก (หมายเหตุ : คืนที่เราจองไปห้องเต็ม หรือว่ามันลืมกั้นห้องไว้ให้เราฟระ เขาเลยให้มานอนโรงแรมนี่ 1 คืน แต่จ่ายในราคาเท่ากันค่า คืนละ 250 บาท ถูกมาก ที่พักสะอาดด้วย)  พอเช้าก็ย้ายมานอนที่ที่จองไว้ค่า      บรรยากาศซอยที่พักยามเช้า และวันนี้พร้อมออกทัวร์เมืองต้าหลี่แล้วจ้า  เช่าจักรยานปั่นรอบเมืองต้าหลี่นี่ละ สบายสุด  ปั่นไปแค่หน้าปากซอยก็ต้องหยุดแวะทาน "หมี่เสี้ยน" กันก่อนอากาศหนาวมาก หน้ากับมือชาไปหมด  ราคาชามละ 40 บาท รอดตายไปอีกมื้อ   ต้าหลี่ยามเช้า   เราลองปั่นย้อนไปตามทางที่เราเดินมาเมื่อคืน (แอบสำรวจ)   ประตูเมืองทิศใต้ "หนานเมิง"  มาต้าหลี่เขาฮิตไปดูเจดีย์สามองค์กัน แต่เราไม่ไปค่าเราเลือกไปเที่ยวชมเจดีย์องค์เดียวที่ไม่มีใครสนใจ ใกล้ๆ กัน ปั่นจักรยานข้ามถนนใหญ่ ขึ้นเนินก็ถึงแล้ว ไม่เสียค่าเข้าชมด้วยนะ  เก่าแก่มาก วันที่เราไปดันมีกองถ่ายมาถ่ายหนังจีนด้วย เจอดาราจีนก็ไม่รู้หรอกว่าดังขนาดไหน  หนังเรื่องไรหว่า น่าจะสงครามละมั้งมีธงญี่ปุ่นด้วย  อยากถ่ายๆ ไปแต่ฉันจะดูเจดีย์ 555    เห็นแค่เจดีย์องค์เดียวก็ปลื้มแล้ว แวะพักซื้อน้ำซื้อขนมตุนก่อน กระป๋องนี่อร่อยมาก แต่ราคาก็แพงมากเช่นกัน   ปั่นมาชมเมืองเก่าบ้าง นักท่องเที่ยวเยอะมาก ช่วงบ่ายนี่แน่นเชียว  ชีสทอด ชีสปิ้งยอดฮิต ราคา 5 หยวน (25 บาท)  ของขายหลากหลาย  นี่อะไรก็ไม่รู้ ไม่กล้าลอง   จัดไป ชีสทอดจากจามรี กลิ่นชีสสุดยอด ทานแล้วเหมือนกลิ่นโรตีกรอบเลย รสชาติอมเปรี้ยวเล็กน้อย     มาที่ชีสย่างมั้ง ลองให้หมด ปรากฏว่ารับไม่ได้กลิ่นชีสที่ทำจากนมจามรี มันคาวมาก แหวะ แต่คุณแฟนชอบแบบนี้  รับไม่ได้ต้องรีบกินชานมที่ซื้อมาจากร้านขายของชำเมื่อกี๊ด่วน ยี่ห้อนี้อร่อยดีค่าขวดละ 20 บาทเอง  เสร็จแล้วก็ปั่นต่อไป ชมเมือง    ปั่นมาเจอโรงเรียน   เมื่อยก้นก็นั่งพักใต้ต้นหลิว  ปวดฉี่ก็มีห้องน้ำสะอาดให้ด้วยนะ แต่เสียเงินนะเออ  มาทั้งทีต้องแวะไปรษณีย์ต่างแดน ตั้งแต่มานี่ยังติดต่อทางบ้านไม่ได้เลย เน็ทก็มีแต่เข้า wi fi ไม่ได้    ครั้งแรกที่เขียนภาษาจีนเอง ดูตามหนังสือแล้วเขียนตาม อิอิ   ส่งโปสการ์ดเสร็จเริ่มหาอาหารทานที่ถนนเส้นนี้  มีร้านหมี่เสี่ยน กับอาหารตามสั่ง ขอเลือกร้านตามสั่งชาวไป๋ละกัน เมื่อเช้าทานหมี่เสี้ยนไปแล้ว   ภายในร้านตกแต่งน่ารัก  จาน ชาม แพ๊คอย่างดี ไม่ต้องกลัวสกปรกค่า  เชื่อได้ว่านี่คือข้าวสำหรับสองคน มันมาเป็นถังเลย  แต่เวลลาสั่งเนื้อสัตว์นี่ แทบจะได้แค่วิญญาณ เชื่อแล้วว่าเนื้อสัตว์แทบยูนานเป็นของหายาก  ไม่พอยาไส้ที่กำลังหิว สั่งสุกี้ยูนานมาอีกหม้อ  เยอะมากสารพัดสิ่งอยู่ในนี้  ราคาอาหารทั้งหมดค่า  อิ่มแล้วก็ปั่นจักรยานชมเมืองต่อ มาดูแรงงานที่เมืองจีนบ้าง  แบกหามจริงๆ ไม่หนักรึไงนะ  ชุดพี่เท่ห์มากทำจากไรก็ไม่รู้  ปั่นวนรอบเมืองจนวนกลับมาเจอสถานีขายตั๋วตั้งอยู่ใกล้ที่พักเรา ห่างกันแต่ 1 ซอยเอง (ตรูเกือบโง่จองตั๋วไปลี่เจียงกะที่พักแล้วสิ มิน่ามันยิ้มแล้วคิดชาร์ทเพิ่ม 100 กว่าบาท ดีนะที่ถามราคาก่อน)  มีตารางบอกเวลาเดินรถไปแต่ละเมืองเสร็จ อ่านไม่ออกก็ไปถามเจ้าหน้าที่ด้านในเลยค่า (เราก็อ่านไม่ออก 555)   หลังจากจองตั๋วไปเมืองลี่เจียงเรียบร้อยเราก็เอาจักรยานไปคืน เข้าพักผ่อน และออกมาหาอาหารทานตอนเย็นค่า ร้านหน้าปากซอยร้านเดิมกับที่ทานหมี่เสี้ยน ตกเย็นกลายเป็นร้านอาหารตามสั่ง  อยากทานอะไรสั่งเลย มีทุกอย่าง สดๆ จัดเต็ม ดอกอะไรแปลก ไม่เคยเห็นที่บ้านเราก็ถ่ายเก็บไว้   อันนี้สาหร่ายมั้ง  มาลงตัวกับเมนูนี้ "ขาหมูยูนาน" คุณแฟนชอบมาก เราทานแล้วเลียนมาก ไม่ไหวขอบายละกัน   และที่ลืมไม่ได้คือ รายการค่าใช้จ่ายในแต่ละวันของตนเอง เราจดไว้กันลืมและคำนวณเงินคร่าวๆ ไปในตัวค่า ยอดค่าใช้จ่ายอาจมีคาดเคลื่อนบางเล็กน้อย เพราะบางทีก็ลืมโน้น นี้นั่นเยอะเกิน   ตอนที่ 3 : 17 วัน 6 เมือง ที่ยูนาน ประเทศจีน : จากต้าหลี่มุ่งหน้าสู่เมืองลีเจียง
|
Emmy Journey พากิน พาเที่ยว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?] จับกล้องท่องเที่ยวไปกับการเดินทางของฉัน ด้วยการถ่ายภาพที่ใช้อารมณ์ และหัวใจ มากกว่าเทคนิคและกฏเกณฑ์ /Step by step with my journey. Page : Emmy Journey พากิน พาเที่ยว https://www.facebook.com/EmmyJourney Blog : https://emilia0412.bloggang.com Oknation blog : https://oknation.nationtv.tv/blog/emilia Instagram : emmyjourney https://instagram.com/emmyjourney ** ขอสงวนสิทธิ์ *** ข้อมูลทั้งหมด อันรวมถึงข้อความและรูปภาพที่ปรากฏอยู่บน https://emilia0412.bloggang.com ห้ามมิให้ผู้ใดเผยแพร่ ลอกเลียน ทำซ้ำ หรือแก้ไข ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน ด้วยวิธีการใดๆ โดยมิได้รับการยินยอมจากเจ้าของบล๊อก (จะได้ม๊ะ) Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
