Group Blog All Blog
|
เมื่อข้าพเจ้า ต้องอุ้มแตงโมลูกหญ่ายๆ เดินทางไปเรียนภาษา..โดยใช้ รถเมล์ และ บีทีเอส... อะฮะๆๆๆๆ ตอนนี้ก็สนนเวลาอายุครรภ์ได้ 22 สัปดาห์แล้วสิน้า... สัปดาห์ที่แล้ว ฉันมีตารางเรียนภาษาเยอรมัน ที่ ม. เกษตร (ทรมานนะเนี่ย เดินทางจากพระโขนง ดั้นด้นไปเรียนถึง ม. เกษตร...แต่เอาวะ ก็ยังสะดวกกว่าไป สถาบันเกอเธ่ ตรงสาธรละวะ..) สาเหตุที่ไปเรียนนะเหรอ..แหม ไหนๆตอนนี้ก็อยู่ว่างๆแล้ว ก็เรียนๆไปเถอะ ยังจะได้รู้สึกว่ามีอะไรให้ทำบ้าง ตอนนี้ไม่มีเงินเดือน จะกินจะใช้ก็เกรงใจคุณสามีใช่มะ เธออยากให้เรียน ก็ทำตัวให้มีคุณค่าซะหน่อยเนอะ... เนื่องจากที่พักของฉัน อยู่พระโขนง แถมอยู่กลางซอย จึงมีความจำเป็นอย่างรุนแรงในการโดยสารขนส่งสาธารณะ เนื่องจากเคยเป็นนางเอกมิวสิคเพลง "มอเตอร์ไซค์ทำหล่น" มาแล้ว จึงรู้สึกเข็ด หากไม่จำเป็นก็จะไม่ขึ้นมอเตอร์ไซค์ ฉันก็จะเดินเท้านี่แหละ มาจนหน้าปากซอย แล้วต่อรถเมล์ เพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าสถานีพระโขนง วันแรกของการเดินทาง... ฉันคิดว่าคงไม่มีปัญหา เนื่องจากฉันจะไม่ขึ้นมอเตอร์ไซค์ ฉันเดินเท้าออกมาหน้าปากซอย แล้วต่อรถ ปอ. สาย 40 เพื่อจะไปลงสถานีรถไฟฟ้าพระโขนง เมื่อ ปอ.40 มาถึง "โอ้แม่เจ้า...วันนี้ฉันโชคดีหรืออย่างไรน้า???" ปกติรถเมล์สายนี้จะแน่นเอี๊ยด ยัยเยียดเบียดเสียดจนคนต้องห้อยอยู่หน้าประตู แต่วันนี้รถไม่ว่าง แต่ก็มีที่ให้ฉันยืนสบายๆ ไม่ต้องไปเบียดใคร... ฉันก้าวขึ้นรถเมล์อย่างมาดมั่น...ยังไม่ทันจะหาที่เกาะ คุณพี่พขร.(พนักงานขับรถ) เธอกระชากรถออกจากป้ายอย่างรุนแรง!!! กรี๊ดดดดด(ฉันกรี๊ดในใจ) เฮ้ย ไอ้บ้า เห็นอยู่ว่าป่องขนาดนี้ เอ็งยังไม่รอให้ข้าหาที่ยืนก่อนเลยเรอะ ก้าวขึ้นรถปุ๊บแมร่งออกรถทันทีเลย เดี๊ยะๆๆๆๆ แต่ก็ช่างเถอะ ไหนๆ ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร จะเคืองพี่แกไปไย เดี๋ยวลูกจะติดนิสัยแสนงอนไปด้วย ไม่เอาๆๆๆ คนในรถคันนั้น ต่างก็มองที่พุงของฉัน โดยที่บางคนอาจจะเห็นแล้วล่ะว่าป่อง แต่บางคน ก็อาจจะสงสัยว่า อ้วนหรือเปล่า? เพราะว่า ขอบอกว่าหน้าฉันเด็กกว่าเด็กมหาวิทยาลัยเสียอีก...(เวลาไปไหนมาไหน ฉันจึงอดรำคาญไม่ได้สักทีเวลาที่มีคนมองท้องฉันที แล้วเงยมามองหน้าฉันที แล้วแสดงออกทางสีหน้าให้เห็นๆว่า "ฉันเป็นเด็กใจแตก" ฉันล่ะอยากจะขว้างบัตรประชาชนให้ดูเสียเหลือเกิน ว่าฉันน่ะ จะสามสิบแล้วนะโว้ย ที่สำคัญแต่งงานมาหลายปีแล้วโว้ย) เมื่อคนในรถเห็นท้องของฉันดังนั้น...ก็เลยนั่งเฉยทันที...(ไม่มีใครลุกให้นั่งจริงๆนะ) ปล่อยให้ฉันผจญชะตากรรมกับลีลารถเมล์ผาดโผนของพี่ พขร. ต่อไป... เมื่อถึงสถานีบีทีเอส ฉันก็ไปเติมเที่ยวการเดินทาง แล้วขึ้นไปรอรถไฟบนชานชะลา... เมื่อได้เข้าไปในขบวน ฉันดีใจมาก เพราะแม้ว่าที่นั่งจะไม่ว่าง หนำซ้ำยังมีคนเยอะมากมายจากต้นทาง(อ่อนนุช) และฉันก็พยายามพาตัวเองเข้าไปยืนอยู่ตรงประตูอีกด้านที่ตรงข้ามกับทางเข้า แต่ก็มีพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง อายุน่าจะราวๆสามสิบปลายๆ เธอเห็นพุงของฉัน ก็เอื้อมมือมาสะกิดฉันทันที แล้วลุกให้ฉันนั่ง... กรี๊ดดดดดดด(ในใจอีกแล้ว) ฉันได้อ่านเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับน้ำใจคนทำงาน บนบีทีเอส แต่วันนี้เป็นวันที่ฉันได้เห็นในมุมดีๆ ที่อบอุ่น (ที่หาได้ยากนักในรถไฟฟ้า) ฉันรู้สึกขอบคุณพี่เค้ามาก และได้แต่อวยพรให้พี่เค้าได้เจอแต่สิ่งดีๆ จากน้ำใจที่พี่เค้ามีให้คนท้องป่องอย่างฉัน... เมื่อถึงที่หมาย ฉันก็ลงที่สถานีปลายทางหมอชิต เพื่อจะไปต่อรถเมล์ไปลงม.เกษตร... ฉันกลับรู้สึกดีขึ้นอีก เมื่อ รปภ.ตรงทางออก วิ่งมาหาฉัน แล้วขอตั๋วจากฉัน เพื่อให้ฉันได้เดินออกในทางพิเศษ ที่ไม่ต้องเสี่ยงต่อการโดนหนีบพุง แล้วบริการฉันอย่างดี ฉันรู้สึกว่า วันนี้ฉันช่างโชคดีจริงๆ... เมื่อต่อรถเมล์..ฉันก็ได้นั่งอีก เนื่องจากช่วงปิดเทอม รถเมล์จากหมอชิต มุ่งหน้าไปทางพหลโยธินนั้น จะว่างมากๆ จึงไม่ขอบรรยาย แต่เชื่อหรือไม่ว่า โชคดีของฉัน มีเพียงวันแรกวันเดียวเท่านั้น เพราะในวันต่อๆไป ฉันก็ต้องยืนห้อยโหนอยู่บนรถเมล์ และบนรถไฟฟ้าเหมือนเดิม (มีเช้าวันศุกร์อีกวัน ที่ฉันได้รับการเสียสละที่นั่งบนบีทีเอสจากพี่ผู้หญิงอีกคน ที่อายุน่าจะราวๆสามสิบต้นๆ) โดยที่มีสายตาผู้คนแทบทั้งขบวนมองมาที่พุง แล้วมองหน้าฉัน และบางคนก็ส่งสายตาให้ฉันราวกับว่า "ฉันเป็นเด็กใจแตก ท้องก่อนแต่ง ท้องตั้งแต่นมยังไม่ขึ้น" ก็อยากจะยืนยันเหมือนเดิมว่า "อยากขว้างบัตรประชาชน และทะเบียนสมรสใส่หน้าคนพวกนี้จัง"
สวัสดีค่ะ จ้า เข้ามาเยี่ยม เพราะไม่ได้คุยกันนานมากๆ แล้ว สรุปว่าได้ลูกสาว หรือลูกชายคะเนี้ย
โดย: เจ้าแม่แฟชั่น
 วันที่: 12 เมษายน 2552 เวลา:8:40:54 น.อ่านแล้วฮา มากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เล่าให้เห็นถึงความอึดของคุณแม่ นี่ท้องได้ 1 เดือนกับ 5วัน ทำตัวไม่ถูกเลยค่ะกังวลมากมาย หมอบอกช่วงไตรามสแรก ต้องระวังเป็นพิเศษตอนนี้แทบจะไม่ขยับต้วเลยค่ะนอนได้เป็นนอน เอ อย่างนี้จะดีมั้ยคะ ....เห็นมั้ยกังวลอีกแระ เฮ้อ...
โดย: pun IP: 183.89.94.176 วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:9:11:22 น.
|
Friends Blog
Link |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เป็นคุณแม่ที่เข้มแข็งมากค่ะ จะเอาใจช่วยนะคะ
คิดว่าถ้าลูกออกมาต้องเก่งภาษาแน่เลยค่ะ โดยเฉพาะภาษาเยอรมัน ดีค่ะ
ขอให้เดินทางอย่างปลอดภัย มีคนเอื้อเฟื้อตลอดนะคะ