ลูกดิ้น!!!! ประสบการณ์นี้..ที่ไม่ขอลืม... กรี๊ดดดดดดด

..บล็อกขอเสียงกรี๊ดค่ะ..

เอาล่ะสิ แม้ว่าจะมีผลตรวจและผลอัลตร้าซาวด์ยืนยันแล้ว แต่พอท้องเข้าเดือนที่สี่ ก็ให้สงสัยอยู่เรื่อยๆว่าฉัน..
"ท้องจริงหรือเปล่าฟระ?"

ทำไมน่ะเหรอ.. แหม ไม่ใช่อะไรหรอก แต่เป็นเพราะฉันไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ ที่ต้องดูแลตัวเองอย่างพิเศษแต่อย่างใด ก็ฉันฝังใจมาตั้งแต่เด็กว่าคนท้องน่ะ ต้องทะนุถนอมตัวเองและพุงกะทิ ที่อุดมไปด้วยไขมันและเจ้าตัวเล็ก ให้ดีๆ เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงทีร่างกายอ่อนแอ บอบบาง และอารมณ์ก็อ่อนไหว... แต่ฉันไม่ใช่...

นอกจากท้องจะไม่โต หุ่นยังสเลนเดอร์ หน้าท้องราบเรียบ จนไม่มีใครรู้ว่าท้อง "สามเดือนกว่า" แล้ว ฉันยังคงวิ่งเบาๆไปรับโทรศัพท์ วิ่งไปขึ้นรถ(เกรงใจรถคันหลัง) แถมเคยมีความจำเป็นนั่งแมงกะไซค์ แล้วแมงกะไซค์ก็เกือบจะสอยทำฉันตกรถมาแล้ว.. ฉันก็ยังรู้สึกปกติอยู่

"ฉันท้องจริงหรือเปล่าฟระ?" ยังคงเห็นคำถามคาใจมาเรื่อยๆจนกระทั่ง..

วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา อายุครรภ์ได้เพียง 15 วีค 2 วัน เท่านั้น ฉันลืมตาตื่นนอนปุ๊บ ก็พลิกตัวนอนหงายปั๊บ เพื่อจะลูบหน้าท้องน้อยๆ ที่เริ่มแสดงความเป็นสตรีมีครรภ์ให้เห็นอยู่คนเดียวแล้ว แล้วทันใดนั้น ฉันก็รู้สึกว่า "พุงกระตุก"

เอ๊ะ...พี่กิ๊ก (ที่เรียนโทด้วยกัน) เคยบอกว่า แรกๆจะรู้สึกเหมือนฟองอากาศมาชนในท้อง บุ๋งๆ เออ แฮะ ใช่จริงๆด้วย

ครั้งนี้ ฉันยังไม่แน่ใจนัก เพราะปกติท้องแรก จะรู้สึกได้ช้า และรู้สึกเพียงเบาๆเท่านั้น แต่นี่อะไร เพิ่ง 15 สัปดาห์ ยังไม่ทันครบ 4 เดือนเลย ฉันจะรู้สึกว่า "ลูกดิ้น" ซะแล้วหรือ??? อืม ยังๆๆ อย่าเพิ่งฟันธง อาการพุงกระตุกมันอาจจะเป็นอาการปกติของคนท้องล่ะม้าง...

ตอนกลางวัน สามีพาฉันไปเที่ยวศูนย์ศิลปาชีพบางไทร แดดร้อนมาก (คิดแล้วก็รู้สึกว่าไม่น่าไปเลย) ช่วงกลางวันนี้ ฉันยังไม่ได้สังเกต หรือใส่ใจกับพุงมากนัก จะมีมารู้สึกพุงกระตุกก็แต่ตอนที่นั่งอยู่ในรถ และรู้สึกเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น แต่ว่า "รู้สึกได้ชัดเจน"

ตกเย็น ฉันไปนวด (ปกติคนท้อง เค้าไม่ให้นวดกดจุด ไม่ให้นวดท่าคว่ำ ไม่ให้ดัดตัว ไม่ให้นวดเท้าค่ะ แต่ฉันแจ้งพนักงานว่า ฉันท้อง เค้าก็จะนวดให้เบาๆ แบบไม่ต้องใช้ศาสตร์นวดไทย และจะเลี่ยงจุดที่เป็นอันตราย) ระหว่างนั่งรอพนักงาน ฉันเปิดพุง ลูบไปลูบมา คราวนี้ ชัดมากค่ะ "ฟองอากาศ บุ๋งขึ้นมาจนพุงปูดขึ้นมาตามแรงบุ๋งๆ"

ไม่น่าเชื่อใช่ไหมคะ ว่าลูกดิ้นแรกๆ ไม่น่าจะแรงได้ขนาดนี้ แต่ก็เป็นไปแล้วค่ะ

จากนั้น ฉันเลยมั่นใจว่านี่ล่ะ คือลูกดิ้น..

ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกค่ะ ถามว่าดีใจมั้ย..แหม ดีใจค่ะ ที่เรารู้สึกถึงเค้าแล้ว รู้สึกว่า เค้าดุ๊กดิ๊กๆอยู่ในท้อง รู้สึกว่า มีอีกชีวิตหนึ่ง ที่ต้องการการปกป้องจากเรา

หลังจากนั้น ก็รู้สึกแบบนี้ได้ทุกวัน... บางทีก็ปูดมาลูกใหญ่เชียว (เข้าใจว่าเป็นส่วนหัว) บางทีก็ปูดเล็กๆ (ไม่แขนก็ขา หรือเข่า นี่ล่ะนะ) บางทีรู้สึกว่าเค้าเตะ แต่ไม่ปูด ก็มี

แล้วก็ถึงวัน "หมอนัด"

ไปถึงคุณหมอ เราแจ้งก่อนเลยว่า

"คุณหมอขา ลูกดิ้นแล้วค่ะ"

คุณหมอดูท่าทีไม่ตกใจอะไร ก็แสดงความยินดีกับเรา แล้วหยิบปฏิทินวงกลมขึ้นมาเช็ค แล้วทำตาโต ขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้าขึ้นมามอง

"ทำไมเร็วจัง????"

แต่คุณหมอก็ไม่ได้พูดอะไร ให้เราขึ้นเตียง แล้วคลำท้องดู ผลสุดท้ายคุณหมอเลยบอกว่า

"ตัวโตค่ะ"

แหม ก็ลูกครึ่งนี่คะหมอ..
ฉันสังเกต ตอนนอนหงาย ปูดออกมาเป็นลูกเลยนี่คะ ปูดเป็นเจ้าตัวเล็กขึ้นมาเลย...

ฉันเลยเข้าใจว่า เป็นเพราะลูกตัวโต ประกอบกับเราเป็นคนผอมบาง หน้าท้องไม่มีอยู่แล้ว ก็เลยรู้สึกถึงแรงดิ้นของเค้าได้ไว ไม่ได้ผิดปกติอะไร จะมีปัญหาก็แต่..

ฉันต้องพยายามควบคุมน้ำหนักลูกค่ะ ลดได้โดยไม่กระทบกับเค้า ก็คือ ลดอาหารมันๆ ลดน้ำตาล ที่สำคัญคือ ลดอาหารจำพวกแป้ง... เพราะทานน้อยๆ ถือว่ามีประโยชน์ แต่ถ้าทานเยอะๆ ไม่มีประโยชน์กับเด็ก มีก็แต่อ้วนอย่างเดียว และจะเป็นปัญหาตรงที่ "ต้องผ่าคลอด" (ก็ฉันตัวเล็ก) แต่ฉันอยากคลอดเองค่ะ เลยจำเป็นต้องทำ

มาเน้นอาหารพวกโปรตีน และผัก ผลไม้เอาแล้วกัน...

ลูกก็ดิ้นมาได้สองสัปดาห์แล้ว รู้สึกว่าเค้าดิ้นเบาลง คือดิ้นเรื่อยๆ แต่ไม่แรงเหมือนช่วงแรกๆ คงเป็นเพราะพุงฉันเริ่มขยายแล้วค่ะ เห็นชัดแล้วล่ะ ว่าท้องแล้วนะ... เลยทำให้เค้ามีพื้นที่ในการดิ้นมากขึ้น อิอิ

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2552 9:07:30 น. Counter : 3941 Pageviews.		11 comments
Share Tweet