|
|
..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 10
บทที่ 10
ก็แค่นี้.. ต๋องคลายวงแขน ถ้าถิ่นไม่ดื้อเราก็ไม่แกล้งอะไร
อือ.. ถิ่นนอนนิ่ง ไม่แน่ใจว่าต๋องจะมาไม้ไหน
เราแค่รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้และพูดคุยกับนาย ยังไม่โตพอที่จะทำอะไรอย่างป๋องหรอก ต๋องนอนคว่ำหน้าพาดแขนบนอกถิ่น
ทำอะไร? ถิ่นสงสัยความหมายที่ต๋องพูด
ถิ่นก็รู้.. ต๋องเคลื่อนท่อนแขนไปมา อย่างนี้ไง
เคยเห็น?
เคยสิ.. ต๋องหน้าแดงในความมืด เคยแอบดูป๋องทำกับเมีย
โห!.. ถิ่นผงกหัวยันตัวขึ้น นายนี่น่าดู
อยากดูเหรอ.. ต๋องดึงถิ่นลงนอนอย่างเดิม ทำให้ดูก็ได้
เฮ้ย!.. ถิ่นขืนขึ้นนั่ง อย่านะ!
บ้าหรือ!.. ต๋องลุกขึ้นตาม หึ..หึ..นายไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย เราจะทำได้ยังไง ที่แท้ต๋องเป็นแค่เด็กที่กำลังอยากรู้อยากเห็นคนหนึ่งเท่านั้น
สวบ..สวบ.. เสียงย่ำในกอหญ้า
เสียงอะไร.. ต๋องกระซิบ
เราว่าดังจากเล้าเป็ด ถิ่นกระซิบตอบ
ไปดูกัน.. ต๋องลุกขึ้นจูงมือถิ่นไปทางเล้าเป็ด เบาๆ นะ
แกรก..แกรก.. เสียงยังเคลื่อนไหว
นายเล็ก หรือหัวขโมย หรือ.. ต๋องเดา
โฮะ!.. ถิ่นไม่ออมเสียง นังเขียวนี่เอง
สวัสดีครับคุณทองใบ ตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมตาฉาย
สวัสดีครับคุณตำรวจ.. ตาใบแปลกใจ..หันไปมองถามตาฉาย
คือ.. ตาฉายอึกอัก
อย่างนี้ครับ.. คุณตำรวจชี้แจง เมื่อสองวันก่อนมีคนถูกแทงตายแถวบ้านนายฉาย ผมสอบถามดูจึงรู้ว่าคนตายเคยเป็นคนงานที่นี่
นายเล็ก ตาฉายสอดขึ้น
อ้อ!.. หลายความหมายในน้ำเสียง รับรู้ สมน้ำหน้า สงสัย คนเลี้ยงเป็ดที่นี่เองครับ สองคืนก่อนขโมยเป็ดยกเล้าเลยครับ
นายฉายเล่าให้ฟังแล้วครับ..คุณทองใบจะแจ้งความหรือไปยืนยันร่างผู้เสียชีวิตไหมครับ
คงไม่ละครับ เรื่องมันแล้วไปแล้ว อีกอย่างผมจะไปแจ้งความเอาผิดใครล่ะ
ผู้สมรู้ร่วมคิดอีก 3 คนไงครับ
ป่านนี้คงหนีไปไกล ผมไม่อยากมีเรื่องกับพวกโจรที่ขโมยเป็ดไปอีกต่อหนึ่ง.. ตาใบมองยายบุญศรีและเด็กๆ ที่ยืนฟังอยู่ ไม่อยากเดือดร้อนมากกว่านี้ครับ
หนึ่งในข้อสันนิษฐานของตำรวจ คนร้ายอาจเป็นคนใกล้ตัวคนตายเพราะไม่มีใครเห็นเหตุการณ์และพวกโจร เห็นแต่รอยเลือดเป็นทางหายเข้าไปในทุ่งนา
คุณตำรวจหมายถึงเมีย ลูกและลูกสะใภ้นายเล็ก
อาจใช่หรืออาจไม่ใช่ จนกว่าจะได้ตัวคนทั้งสามมาสอบสวน
ขอบคุณคุณตำรวจมากครับที่มาแจ้งข่าว.. ตาใบตัดบทกลัวยายบุญศรีและลูกๆ จะหวาดกลัว ถ้ามีเท่านี้ผมขอตัวก่อนครับ
เชิญครับ.. ตำรวจไหว้ลา ผมจะรีบไปสืบเรื่องให้กระจ่าง..ลาละครับ
คิดว่าอย่างไร.. ต๋องดึงมือถิ่นเข้าใต้ถุนบ้าน มีผู้ร้ายอยู่ในที่ของเราหรือ?
เราคิดไม่ออก.. ถิ่นไม่พูดความจริงที่อดคิดเป็นห่วงยายมา ป๋องและเมียไม่ได้..แน่ใจว่าทั้งสามไม่ใช่คนร้าย โดยเฉพาะป๋อง หิวจัง.. กลบเลื่อนผสมความรู้สึกจริง เดี๋ยวมา.. โหนตัวขึ้นประตูครัว..ก้มชะโงกบอกต๋องที่ยังนั่งอยู่ใต้ถุน อย่าเพิ่งไปไหนนะ
สองวันที่ไม่มียายมาอาหารการกินไม่ค่อยสมบูรณ์ มีเฉพาะเวลาอาหาร นอกเวลาเด็กๆ ต้องหากินเอง..ถิ่นคดข้าวลงกะละมังใบเขื่อง ใส่น้ำมันพร้อมกากหมู ควักกะปิจากกระปุกใส่ตาม ช้อนสองอัน พริกขี้หนูและหอมแดงในกำมือ
รับหน่อย!.. ถิ่นพังพาบกับขอบประตู ยื่นกะละมังให้ต๋องแล้วกระโดดจากครัว
กรั๊วบ..กร๊อบ.. เด็กสองคนหัวชนกันกัดหอมลอกเปลือก บี้กะปิกับข้าวผสมกากหมูกินอย่างเอร็ดอร่อย
ใครคนหนึ่งหลังต้นแคแอบมองอยู่ด้วยความหิวโหย!
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2557 |
| Last Update : 30 พฤษภาคม 2557 12:08:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 757 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [