Bloggang.com : ดาเรน : ..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 13

..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 13

บทที่ 13

“เราก็ว่าเราฉลาดแล้วนะ..” ถิ่นวางกะละมังข้าวราดผัดพริกขิงที่เหลือจากใส่บาตร

“คุณถิ่นดีกับผมมากด้วยครับ” ป๋องตักข้าวกิน ไม่ได้สังเกตว่าถิ่นวางบางอย่างลงบนพื้น

“คันเบ็ด..” สีหน้าไม่ภูมิใจในการกระทำของตัวเองนัก

“ดีจัง..” ป๋องยิ้ม “ผมจะมีปลากินอีกด้วย”

“จะกินดิบๆ หรือ..” ถิ่นล้วงกางเกงก๊วยหยิบกลักไม้ขีดไฟออกมา “รอบคอบอีกต่างหาก..หึ..หึ..”

“ช่าย..รอบคอบมาก”

“ฮึ!..” มองป๋องตาคว่ำ “ขืนก่อไฟขึ้นสิ เป็นเรื่อง..เฮ้อ!”

“ผมกินดิบๆ ก็ได้” ป๋องพูดหน้าตาเฉย

“ป๋อง!..” ถิ่นหน้าดุ “เอาอย่างนี้..กินผลไม้ไปก่อน รอวันไหนยายเข้ากรุงเทพฯ กับตาป๋องค่อยเผาถ่าน..” มองรอบๆ กระต๊อบ “เราจะหาขี้ไต้มาให้ จุดขี้ไต้สุมถ่านไม่ค่อยมีควันมาก ปิ้งปลาต้มปลากินได้ แต่ต้องไม่บ่อยนัก”

“เฮ้อ!..ผมทำให้คุณถิ่นลำบาก”

“ใช่ แต่เราเต็มใจทำเพื่อ..” หยุดคิดหาคำพูดที่เหมาะสม “เพื่อนลำบากเพื่อนก็ต้องช่วย..ใช่ไหม?”

“ขอบคุณครับ..” ป๋องขยับเข้าใกล้

“ในนี้มืดและอุดอู้..” ถิ่นลุกขึ้นเดินไปที่ประตู “ป๋องออกมาข้างนอกบ้างก็ได้..หูดีๆ คอยฟังเสียงอันตรายแล้วกัน”

“คุณถิ่น..” ป๋องพาซื่อตามถิ่นออกนอกกระต๊อบ

“จะพูดจะทำอะไรที่มีเสียงก็ระวังหน่อย เงียบๆ เวิ้งว้างอย่างนี้ทำอะไรพูดอะไรได้ยินกันทั่ว”

“คุณถิ่นไม่เหมือนเด็กเลย เป็นผู้ใหญ่มากกว่าผมเสียอีก..ขอโทษนะครับ!..” ปุ๊บปั๊บป๋องกอดถิ่น

“เฮ้ย!..”

“อย่าเสียงดังครับ..” ป๋องทวนคำผู้ใหญ่ไก่เขี่ย “เงียบๆ เวิ้งว้างอย่างนี้ทำอะไรพูดอะไรได้ยินกันทั่ว”

“เฮ่ย!..” ถิ่นแกะมือป๋องออกจากตัว “ทำอย่างนี้เราจะไม่ช่วยอะไรอีกแล้วนะ”

“โดนเนื้อตัวคุณถิ่นวันนั้น..” ป๋องขืนวงแขนกอดถิ่น “ผมคิดถึงคุณถิ่นตลอดเวลา..จนกลับสุพรรณ จนมีแจ่มผมก็ยังอยากอยู่ใกล้คุณถิ่น”

“อึ..อึก..อะ..” ถิ่นดิ้น

“ผมถึงไม่กลับไปกับแม่ อยู่รอรับอันตรายที่นี่”

“วันนั้นที่บ่อน้ำ..” ถิ่นหวนคิดถึงความรู้สึกแปลกที่เพิ่งเคยได้รับ และต่อๆ มาที่เรียนรู้ด้วยตัวเอง “ลืมเสียเถอะเราจำไม่ได้แล้ว”

“คุณถิ่นโกหกผม..” ป๋องคลายแขนออก “ผมยังไม่ได้พูดถึงบ่อน้ำเลย”

“ใช่!..” ถิ่นเด้งตัวห่าง “เราจำได้ คิดว่าป๋องแกล้งเราเล่น”

“จำได้อีกไหม..” ป๋องหน้าแดง “ทีแรกผมทำอะไรของผมอยู่ดีๆ คุณถิ่นเป็นฝ่ายเข้ามาแล้วจึงเกิดเรื่อง..และ..ผมหยุดมันไม่ได้อีก..ความรู้สึกที่มีต่อคุณถิ่น”

“เราว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่..” นึกหาเหตุผล “ถึงป๋องยังไม่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแต่ก็มีเมียแล้วเคยกับเรื่องแบบนี้ เราอ่อนกว่าป๋องสามปียังไม่เคยคิดอะไรอย่างที่ป๋องคิด” ความจริงถิ่นคิดบ้างเหมือนกันแต่ไม่จริงจังถึงขั้นอยากลงมือทำอย่างป๋อง

“ลองดูสิครับ..ผมรู้ว่าคุณถิ่นมีใจให้ผมเหมือนกัน” เข้ากอดถิ่นอีก

“อะไรวะ!..” ถิ่นผลักป๋องออก “จะมาหาทางให้นายเอาตัวรอด..” ออกจากกระต๊อบ “กลับมาทำกับเราอย่างนี้..เฮอะ!..หาทางเอาเองเถอะ” ถิ่นหันหลังให้ป๋องวิ่งกลับบ้านทันที

“พลั้ก!..”

“ทำอะไรมาละนี่?..” ต๋องก้มลงพยุงถิ่นขึ้นจากพื้น “คนทั้งคนชนได้ สงสัยหลับตาวิ่ง”

“เอ่อ..เอ่อ..” ถิ่นติดอ่าง “นี่ไง..” แบมือที่มีรอยบาดของใบตะไคร้ที่รีบดึงมาเพื่อป้องกันตัวจากข้องกังขาที่คิดว่าจะมี และมีจริงๆ “ไปเก็บตะไคร้ให้ยาย”

“ม่งมีดก็ไม่เอามาด้วย..นายถิ่นบ๊องเอ๊ย..” เดินไปเก็บต้นตะไคร้ที่หล่นเรี่ยราดบนพื้น “ไปๆ..เห็นแม่บ่นอยู่เหมือนกันว่านายหายไป”

“แล้วนายจะไปไหน?..” ถิ่นเห็นต๋องหันไปทางหลังไร่ “ช่วยเราหั่นตะไคร้ให้ยายหน่อยสิ..” แอบขยำอุ้งมือแล้วยื่นให้ต๋องดูอีก “เลือดออกอย่างนี้..เจ็บ..ช่วยเราหน่อยนะต๋อง”

“ไม่ช่วย..ก็รู้อยู่ยังไม่ระวัง มันน่าปล่อยให้เจ็บอย่างนั้น” ต๋องปฏิเสธแต่เดินกลับบ้านกับถิ่นโดยดี

“ยังมีอีกหลายเรื่องที่จะตามมา” หลังจากบีบด้วงกุหลาบถิ่นหลบมานั่งคิดถึงปัญหาต่างๆ ที่ท่อนซุงริมถนน ต๋องไม่ตามวอแวเพราะมีการบ้านต้องทำ

ก่อนนี้เขายังเป็นเด็กอยู่แท้ๆ แต่หลังจากไปเล่นน้ำกับป๋องวันนั้นเขารู้สึกเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ถิ่นแน่ใจว่าไม่เกี่ยวกับความรู้สึกจากเจ้าปลาช่อนน้อยแม้มันจะให้ความรู้สึกแปลกและกลายเป็นความสุขอย่างหนึ่งที่เขาทำบ่อยๆ ในเวลาต่อมา

อย่างหนึ่งคือความอุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้คนบางคน..หลายคน ไม่ว่าป๋อง ต๋อง ทุยหรือจ้อย..ถิ่นเคยได้ยินพวกพี่ๆ พี่เบิ้ม พี่ริด พี่ตั้ม พูดถึงเรื่องความรัก แต่ความรักที่ได้ยินมักเกี่ยวกับหญิงสาวคนหนึ่ง..คนเดียว ไม่ใช่หลายคนอย่างที่ถิ่นรู้สึกขณะนี้

หรือว่าถิ่นยังไม่โตพอที่จะรู้สึกรัก แล้วที่ป๋องทำกับเขาล่ะคืออะไร การกระทำของต๋องอีกคนที่ถิ่นสงสัย

“แมลงทับ!..” ถิ่นมองเห็นแสงสีเขียวเรืองจากกิ่งมะขามเทศ “หลายวันก่อนฝนตกนี่นะ เริ่มมีแมลงทับแล้ว”

ที่คิดสงสัยต่างๆ หายไป..ความเป็นเด็กกลับคืนมา..แต่จะนานสักแค่ไหนเมื่อต้นเหตุของปัญหา คนที่สอนเรื่องความสุขให้ถิ่นยังอยู่ใกล้ๆ

Create Date : 04 มิถุนายน 2557

Last Update : 4 มิถุนายน 2557 11:49:50 น.

1 comments

Counter : 720 Pageviews.

มาส่งกำลังใจให้คนเขียนจ้า

โดย: ดอกฝิ่น IP: 124.121.143.200 วันที่: 5 มิถุนายน 2557 เวลา:12:20:31 น.