Bloggang.com : ดาเรน : ..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 12

..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 12

บทที่ 12

“ยายจะไปใส่บาตรที่วัดไหนครับ?”

วันรุ่งขึ้นหลังจากช่วยยายบุญศรีทำอาหารแต่เช้ามืด..อาหารมากกว่าทุกวันที่อัดใส่กระป๋องให้เด็กไปกินกลางวัน..วันนี้เป็นวันสำคัญทางศาสนาวันหนึ่งที่ถิ่นไม่แน่ใจว่าคือวันอะไร

“ยายคงไปไม่ไหว..” ยายบุญศรีจัดอาหารคาวหวานใส่ตะกร้าส่งให้ถิ่น “ถิ่นกับต๋องช่วยกันใส่ให้ยายหน่อย ที่วัดสำราญศีลนั่นแหละ”

“ดีจังได้ใส่บาตรกับถิ่น..” ต๋องช่วยหิ้วตะกร้าข้างหนึ่ง ”แล้วคืนนี้ไปเวียนเทียนกันนะ”

“ใครบอก?..” จ้อยสอด “เราจะใส่บาตรกับต๋องกับทุยต่างหาก..” ทำหน้าย่นใส่ถิ่น “นายไม่เกี่ยว..คืนนี้นายต้องอยู่เฝ้าบ้านกับยายด้วย”

“งั้นผมคงไม่ต้องไป” ถิ่นพูดทีเล่นทีจริง..เขาอยากอยู่แก้ปัญหาของป๋องมากกว่า ถ้าปล่อยไว้นานเรื่องแตกจะยุ่ง

“ไม่ได้..ไม่ได้..” ยายร้องเสียงหลง “นายจ้อยก็พูดเรื่อยเปื่อย..” ดึงหูจ้อย “อาหารจะไม่ถึงบาตรพระนะสิ”

“ยายครับ..” ถิ่นนึกอะไรได้ “วัดที่ใกล้กว่าวัดสำราญศีลมีไหมครับ” ถิ่นรู้อยู่แล้วว่าวัดสำราญศีลอยู่ใกล้บ้านที่สุดแต่แกล้งถามด้วยเหตุผลบางอย่าง

“วัดนี้ละใกล้ที่สุด ไกลกว่านี้มีวัดอ้อมบุญ และอีกวัดหนึ่งในดงลิบๆ โน่น..” นิ้วจิ้มขมับ “วัดอะไรนะ..ลืมแล้วซี..ชาวบ้านแถบนี้ไม่ไปกันหรอกเดินครึ่งค่อนวันกระมัง”

“ไปวัดอ้อมบุญก็ดีเหมือนกัน..” ต๋องเจ้าเล่ห์ “วัดสำราญมีคนทำบุญเยอะวัดอ้อมไม่ค่อยมี แล้วคืนนี้ค่อยไปเวียนเทียนที่วัดสำราญ”

“อย่านอกคำสั่ง..” ยายมะเหงกหน้าผากต๋อง “จะหาเรื่องไม่ไปโรงเรียนสิไม่ว่า วัดอ้อมเขาก็มีชาวบ้านแถบนั้นทำบุญ ทำไมจะไม่มี..” ดันต๋องและถิ่นลงบันได “ไปๆ เดี๋ยวเข้าเรียนสายพาลขี้เกียจแล้วมาโทษชั้น”

“โอ๊ย!..” จู่ๆ ถิ่นร้องขึ้น “ผมปวดอึ..เดี๋ยวมาครับ” ถิ่นวิ่งตื๋อไปหลังไร่ไม่ลืมหยิบพร้าที่เสียบอยู่ใต้ถุนไปด้วย

“เฮ้ย!..” ต๋องกำชับไล่หลัง “เร็วๆ หน่อยไม่ต้องเช็ดตูดหรอก”

“จะบ้าหรือนายต๋อง..” ยายยิ้ม “เกิดถิ่นมันไม่เช็ดขึ้นมาจะว่าไง ฮึ..” ตะโกนไปหลังไร่ “รีบหน่อยถิ่น”

พอลับยอดแค ถิ่นวิ่งไปทางเล้าเป็ด

“ป๋อง!..”

“ครับ..” ป๋องโผล่จากพุ่มตะไคร้แทบจะทันที

“วันนี้ทั้งวันเราคงไม่มีเวลามาหานาย..” ยื่นพร้าให้ “ต้องไปวัดเดี๋ยวนี้ กว่าจะกลับ กว่าจะช่วยงานของยายและงานประจำของเรา”

“จะให้ผมช่วยทำอะไร?” ป๋องรับพร้าอย่างงงๆ

“เราคิดอะไรไม่ทันเห็นพร้าอยู่ใต้ถุนเลยหยิบมาให้..” ยิ้มกับการอาสาทำงานของป๋อง “เห็นมะละกอสุกแดงอยู่ กล้วยหลังเล้าหมูก็เหลืองแล้ว ป๋องเก็บกินไปพลางๆ ขุดมันแกวเอาก็ได้แต่ต้องระวังหน่อยต้นมันแกวอยู่กลางไร่”

“โอยยย..เท่านี้ผมก็อยู่ได้เป็นเป็นเดือนแล้วครับ..” ทำท่าจะประชิดตัวถิ่น “คุณถิ่น..”

“เราไปละ..” ถิ่นถอยหลัง “ยายรออยู่..” หันหลังวิ่ง “อย่าชะล่าใจนักล่ะ นอกจากยายแล้วยังมีตาฉายที่มาหายายบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลานี้ที่ข่าวเรื่องเป็ดบ้านทนายคุณทองใบถูกยกเล้ากำลังเป็นที่กล่าวขวัญ”

“ครับ..” ป๋องเสียงอ่อยเมื่อนึกถึงสภาพความเป็นจริงที่เขาต้องเผชิญ

“น่า..” ถิ่นเหลียวกลับ เห็นสีหน้าป๋อง “เย็นๆ จะหาเวลามาคุยด้วย”

“คุณถิ่น!..” ป๋องร้องตามความอุ่นใจที่เหลืออยู่

“นายป๋อง!..” ถิ่นชี้หน้า ตะโกนห้ามแบบไม่ออกเสียง

“คุณถิ่น..” ป๋องตะโกนตอบอย่างถิ่นบ้าง

“อยู่เป็นเดือน!..” ถิ่นวิ่งไปพึมพำไป “จะอยู่ได้ยังไง..นายถิ่นตาย นายป๋องตาย เผลอๆ ทั้งยายและตาถูกกล่าวหาว่าให้ที่พักพิงผู้ร้าย..” จนถึงบ้าน “เราคิดถูกหรือผิดกันแน่..ที่ป๋องเล่าคือเรื่องจริงหรือเปล่า..เฮ้อ!..”

“เฮ้ออะไรหรือถิ่น” ยายนึกสงสาร

“รู้สึกไม่ค่อยดีครับยาย”

“เรื่องอะไรล่ะ?” ยายหลงกลถาม

“ผมทำตามที่ต๋องสั่ง”

“เราสั่งให้นายทำอะไรที่ไหนกัน?” ถามไปแล้วต๋องหวั่นๆ กับคำตอบที่จะได้

“ก็ไม่ให้ผมเช็ดก้นไง..” แอบยิ้มในใจ “ผมก็ทำตาม”

“หา!..” ทั้งต๋องทุยและจ้อยร้องออกมาพร้อมกัน

“ฮะ..ฮะ..ฮิ..ฮิ..” ยายบุญศรีขำกับท่าบีบจมูกของลูกชายทั้งสาม

Create Date : 03 มิถุนายน 2557

Last Update : 3 มิถุนายน 2557 11:43:34 น.

1 comments

Counter : 575 Pageviews.

คุณดอกฝิ่นครับ..

ยังไม่ทันแก้ปัญหา..นายดีนเองแต่ละวันมีเวลาพอๆ กับนายถิ่นเลย..

รีบๆ รีบๆ แล้วก็หมดวัน..

นายถิ่นคิดอะไรอยู่นะ?

ดีน ดาเรน..

โดย: ดาเรน IP: 124.122.26.208 วันที่: 3 มิถุนายน 2557 เวลา:12:19:24 น.