..กระถินกลิ่นขี้ควาย.. บทที่ 7

บทที่7



จากวันนั้นป๋องหายไปเหมือนหลบหน้า


“ยายมาป๋องไม่อยู่หรือ?” ถิ่นไม่เข้าใจลึกซึ้งถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับป๋อง

“กลับสุพรรณกับนายเหล็กจ้า..” ยายมานึกแปลกใจที่ถิ่นมาถามหาลูกชายถึงเล้าเป็ด “คิดว่าพรุ่งนี้ก็คงกลับ”


“มาตามถึงที่เลยหรือ” ต๋องแอบเดินตามถิ่นมาจากบ้าน

“เปล่านี่..” นึกข้อแก้ตัว “ออกมาบี้ด้วงกุหลาบแล้วเลยมาดูเป็ด” ข้อแก้ตัวที่ฟังขึ้นเพราะหมู่นี้เป็ดหายจากเล้าถี่ขึ้น

“ไฟก็ไม่ติดมา..” ต๋องฉายไฟที่แอบซ่อนไว้ “เดี๋ยวงูก็กัดหรอก”

“ดีนะ..คนมีไฟแต่เดินมามืดๆ เหมือนกัน”

“เดินจนชิน..คนเดียวเอาตัวรอดได้ สองคนไม่แน่ใจ..” คำชี้แจงมั่วๆ “ช่างเถอะ แต่เราแน่ใจว่าถิ่นยังไม่ได้บี้ตัวด้วง..” ปุ๊บปั๊บจับมือถิ่นหงายดู “เห็นไหมไม่มีคราบเลย”

“ล้างมือแล้ว”

“อย่าเลย..มาๆ..” กึ่งจูงกึ่งลาก “เราจะคอยส่องไฟให้เอง”



“น่าสนุกนะ..” ต๋องส่องไฟไปๆ มาๆ ระหว่างต้นกุหลาบและหน้าถิ่น “อยากบีบมั่งแต่ไม่กล้า”

“คอยจับผิดเราทำไม?..” ถิ่นป้องแสงไฟที่เข้าตา..บีบด้วงแป๊ะใส่หน้าต๋อง “คุณหนูตัวโต..ทีขี้หมูไม่เห็นกลัว”

“ไม่ใช่คุณหนู..” ต๋องเลื่อนไฟลงต้นกุหลาบ “ไม่กลัวเหมือนกัน..” กลั้นใจเอื้อมมือจับตัวด้วง “แป๊ะ!”

“เก่งมาก..คุณต๋อง..ฮะ..ฮะ..”

“ไม่ใช่คุณต๋อง..” กลับส่องหน้าถิ่น “นายต๋อง หรือจะให้ดี พี่ต๋อง”

“พอเหอะ เดี๋ยวยายถามหา” ถิ่นหาเรื่องเลิกการสนทนา กลัวต๋องจะถามเรื่องป๋องซึ่งเขาเองก็ไม่รู้คำตอบอะไรแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง

“พอก็พอ..” ต๋องว่าง่าย “แต่เราอยากคุยกับถิ่นก่อน”

“พรุ่งนี้เถอะ..” ถิ่นวิ่งหนีขึ้นบ้าน

“เฮ้ย!..” ต๋องวิ่งตามยื้อ..จนขึ้นบนระเบียง

“สองคนนี่ยังไม่นอนอีก..” ยายโผล่มา “ต๋องเข้าบ้านเดี๋ยวนี้..ถิ่น..”

“ครับ!..” ถิ่นรับคำแต่วิ่งลงบันได “ผมจะเข้าทางประตูครัวครับ” ถิ่นโหนพื้นห้องครัวเกร็งข้อยกตัวผ่านประตูครัวที่เขาใช้เป็นทางเข้าออกส่วนตัว

“เก่งจริงนะนาย!” ต๋องชะโงกหน้าดูจากระเบียงก่อนยายจะดึงหูเข้าบ้านไป



รุ่งขึ้น ถิ่นตื่นแต่มืดไม่อยากตอบคำถามต๋อง

“ตุ้บ!..” ถิ่นกระโดดลงจากครัว ดึงเชือกล่ามประตูมัดกับตะปูที่ตอกไว้ใต้พื้นบ้าน

“ใคร?” ตาตื่นก่อนใครเสมอ ร้องถามจากระเบียง

“ถิ่นเองครับ..จะไปดูเบ็ดราวที่ปักไว้เมื่อเย็น”

ลัดเลาะจากบ้านไปตามริมคลอง พอถึงที่ๆ ปักเบ็ดไว้ถิ่นลุยลงไปยกดู บางอันเหยื่อหายก็หยิบไส้เดือนเสียบใหม่..แรกๆ ถิ่นใช้กากหมูเป็นเหยื่อ เดี๋ยวนี้เกี่ยวคมเบ็ดเข้าลำตัวไส้เดือนหน้าตาเฉย..ความดี ความเลว ความจำเป็น ทำได้ง่ายถ้าทำจนชิน..เห็นสายเบ็ดยุกยิกถิ่นนึกดีใจ..เช้านี้ถิ่นได้ไอ้ช่อนสองตัวแต่ไม่ใหญ่นัก

ถึงส่วนคอดของคลองที่น้ำไม่ลึก ถิ่นลุยไปฝั่งตรงข้ามที่ติดกับถนนใหญ่ เช้าอย่างนี้ยังไม่มีใครมาสอยมะขามเทศ โดยเฉพาะต้นที่อยู่ตรงคอคอดนี้หวานมันกว่าใคร..กินมากๆ ติดคอเหมือนกัน ถิ่นกินน้ำจากขวดแบนที่เตรียมมาจากบ้าน..บางทีตาก็กินเหล้า แต่ทีละแบน ถ้าตาฉายและนายเล็กร่วมวงด้วยต้องถึงกลม..ลำพังตาฉายและนายเล็กกินแต่เหล้าขาวยี่สิบแปดดีกรี..ถิ่นเคยขอพวกเขากินกับมะขามเปียกหุ้มด้วยเกลือเม็ดใหญ่ อร่อยดี

แล้วก็มาถึงบ่อใหญ่จนได้..ถิ่นตั้งใจจะนั่งมองสักพักแล้วกลับบ้าน ไม่รู้อะไรดลใจให้แก้ผ้าลงบ่อในที่สุด สัญชาติญาณบางอย่างทำให้ถิ่นว่ายไปแถวรูปลาช่อนรูนั้น..มันหายไปแล้ว ไม่น่าจะหายไปได้เอง ถิ่นลูบดู เหมือนมีใครมาอุดแต่ยังมีร่องบุ๋มอยู่..ถิ่นไม่ได้ตั้งใจเอนร่างทาบผนังบ่อ นึกถึงเหตุการณ์ นึกถึงแรงกดจากมือป๋อง..อีกครั้งที่ความรู้สึกดีๆ นั้นกลับมา..


“มาทำอะไรที่นี่แต่เช้า..” ต๋องแปลกใจที่เห็นถิ่นนอนผึ่งตัวอยู่ปากบ่อ

“เดินไปก่อนแล้วกัน” ต๋องพูดกับน้อง..วันนี้ต๋อง ทุยและจ้อยเลือกเดินไปโรงเรียนทางริมคลอง

“อย่าหนีเรียนอีกนะ..”

“จะฟ้องแม่” ต๋องรีบดักคอจ้อยช่างฟ้อง

“แล้วจะไปโรงเรียนไหมล่ะ” ถิ่นหยิบกางเกงก๊วยขึ้นใส่

“อื้อฮือ..เป็นหนุ่มแล้วนะนาย..” ตาต๋องจับอยู่ที่ปลาช่อนน้อยของถิ่น “เราว่ามันพองนะ..ถูกมดกัดหรือ..ฮะ..ฮะ..”

“ของนาย..” ถิ่นคว้าก้อนดินปาไปที่เป้ากางเกงของต๋อง “ก็พอง”

“เฮ้ย!..รู้ได้ไง..ฮะ..ฮะ..” ต๋องหัวเราะชอบใจ “กางเกงนักเรียนเลอะหมดไปเรียนไม่ได้..ถิ่นเป็นคนทำนะเราไม่รู้เรื่อง”

“ฟ้องยายสิ!”

“ฟ้องแน่ ไม่ต้องกลัว” พูดจบต๋องโถมเข้าใส่

“เฮ้ย!..” ถิ่นตกใจ ต๋องไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

“จะได้สมเหตุสมผลไง..ฮะ..ฮะ..” ปล้ำฟัดถิ่น “ฟ้องแม่ว่าถิ่นผลักเราตกน้ำ”

“ไหนๆ จะกลายเป็นคนผิด..” ถิ่นพลิกตัวขึ้นคร่อมบีบขย้ำคออัดหมัดเข้าลำตัวต๋อง “ให้คุ้มค่าที่ถูกตี..นี่แน่ะ..อึ..อึ๊บ..ตุ้บ..ตุ้บ..”

“ฮะ..ฮะ..” ต๋องพลิกตัวคืน อารมณ์ดีไม่โกรธอย่างที่ถิ่นคาดเดา “จ้างก็ไม่เจ็บ” ก้มตัวลงทาบทับ

“ทำอะไรน่ะต๋อง!” ถิ่นได้แต่สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับต๋อง..รัวกำปั้นใส่

“ไม่เจ็บ..ต่อยอีก..อีกสิ..” ต๋องซุกหน้าตาวาว รั้งร่างถิ่นพลิกกลิ้ง

“ทำอะไร?” ถิ่นถามซ้ำ

“เดี๋ยวรู้..” ต๋องกระซิบข้างหู กอดถิ่นแน่น ใบหน้ากระทบกันขณะกลิ้งหมุน


“เฮ้ย!..” ถิ่นร้องอีกครั้งก่อนจะกลิ้งลงบ่อพร้อมต๋อง

 

Create Date : 23 พฤษภาคม 2557		0 comments
Last Update : 23 พฤษภาคม 2557 11:15:39 น.
Counter : 741 Pageviews.
Share Tweet