Group Blog All Blog
|
"ปีศาจสีชมพู" รักอยู่ที่ใจไม่ใช่กายเนื้อ ชื่อหนังสือ : ปีศาจสีชมพู ชื่อผู้แต่ง : นภาลัย ไผ่สีทอง สำนักพิมพ์ : สามสิบบุ๊ค
คำโปรยหลังปก เจนจิรามองดูกิริยาของผู้ชายตรงหน้า ความรู้สึกกลัวเกรงเขาจางหายไปนานแล้ว มีแต่สิ่งที่เหลือคือความรู้สึกคุ้นเคยและความรู้สึกอบอุ่น ปราศจากความหวาดเกรงภัยอันตรายอีกต่างหาก หล่อนเริ่มรู้ว่าเค้าจะปรากฏตัวเพื่อช่วยเหลือทุกครั้ง ไม่ใช่เพื่อหลอกหลอนหรือทำให้เกิดความตกใจใดๆ เลยแม้แต่น้อย "คุณ...ช่วยฉันอีกแล้วใช่ไหม..." หล่อนถามเขาและมองไปรอบๆ ตัวอย่างพิจารณาว่าตนอยู่ที่ไหนเวลานี้ เมื่อไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่ายหล่อนก็ถามตอบไปว่า "เราอยู่ที่ไหนกันละนี่" "แล้วคุณคอยช่วยเหลือฉันอยู่หลายครั้งแล้วนี่เพื่ออะไร"
ความรู้สึกหลังอ่าน เล่มนี้ได้มาโดยบังเอิญเพราะเป็นหนังสือลดราคา บวกกับรู้สึกคุ้นๆ ชื่อผู้แต่ง สุดท้ายอ่านไปอ่านมาแล้วก็ชอบจนต้องหยิบมารีวิวนี่ล่ะค่ะ แต่ขอวิจารณ์เรื่องหน้าปกหน่อยเถอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องเล๊ย มาๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังค่ะ นางเอกของเรื่องคือ เจนจิรา พยาบาลสาวสุดมั่นที่ไปร้านขายของเก่ากับเพื่อนแล้วเผลอไม่ระวังทำขวดแก้วตกจากชั้นจนเป็นรอยเลยต้องจ่ายเงินซื้อกลับบ้านไป โดยไม่รู้ว่าเป็นขวดแก้วที่กักขังวิญญาณของพระเอกมาหลายสิบปี พระเอกคือ พศวัต ชายหนุ่มลูกเศรษฐีที่ถูกฆาตกรรมเมื่อสิบหรือยี่สิบปีที่แล้วได้ถูกปล่อยออกมา นางเอกของเราไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอก มันมีสาเหตุที่ทำให้มนต์ที่ขังไว้เสื่อมต่างหาก แล้วเขาก็ต้องแปลกใจไปกับโลกยุคใหม่ที่สภาพบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงต่างจากเมื่อก่อนมาก สิ่งแรกที่อยากทำคือไปแก้แค้นทุกคนที่ทำร้ายเขา ฟังดูน่ากลัวใช่มั๊ยคะ แต่เนื้อเรื่องกลับน่ารักกว่าที่คิด เมื่อกลับไปที่บ้านเก่าของตนก็พบว่ามันถูกสร้างใหม่เป็นธนาคาร ที่นี่แหละพี่ท่านก็เป็นผีอาละวาดทำลายข้าวของจะทวงบ้านคืนจนต้องส่งหมอผีมาปราบ เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนของพระเอก เพราะเขารู้ว่าศัตรูของเขาต้องไม่อยู่เฉยแน่ และการที่ถูกขังมานานทำให้ตัวเองสามารถฝึกจิตจนมีอิทธิฤทธิ์เยอะจึงจัดการฆ่าหมอผีไปได้อย่างง่ายดาย ทั้งที่เป็นอย่างนั้นแต่จิตใจกลับสับสน เจ้าที่และยมบาลก็เตือนแล้วว่า 'เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร' เมื่อยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้บวกกับไม่มีทีท่าว่าจะได้บ้านคืน เขาจึงลอยกลับไปหานางเอกที่หอพัก ผู้หญิงที่ช่วยปลดปล่อยเขาและรู้สึกติดตาต้องใจตั้งแต่ครั้งแรก ชอบเวลาพระเอกอยู่กับนางเอกอ่ะ จากสาวมั่นกลายเป็นคนขวัญอ่อนกลัวผีไปเลย 555 พระเอกก็ช่างเป็นผีตัวอย่างจริงจริ๊ง พยายามอธิบายให้นางเอกฟังหลายครั้งแล้วว่าไม่ต้องกลัวเขา ให้เหตุผลสารพัด แต่แม่คุณก็ทำท่าจะเป็นลมทุกที จนสุดท้ายเขาจึงเลือกไม่ปรากฏตัวแต่คอยติดตามดูเธอแทน และเริ่มรู้สึกว่าเมื่ออยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ ความรู้สึกแค้นที่มีมันค่อยๆ เบาบางลงพร้อมกับมีความรู้สึกแบบใหม่แทรกเข้ามา นางเอกเองก็เป็นพวกครอบครัวมีปัญหาเหมือนกัน เพราะแม่แต่งงานใหม่จึงโดนลูกชายที่ติดมาจากฝ่ายพ่อคอยหาเรื่องตลอด หาว่าเธอกับแม่จะมาฮุบสมบัติ เรื่องราวชักสนุกเมื่อแม่ของนางเอกหายตัวไปอย่่างลึกลับจนเธอต้องตามสืบ โดยมีผีพระเอกเป็นองครักษ์ช่วยอยู่ห่างๆ เมื่อตกอยู่ในอันตรายเค้าก็จะปรากฏตัวเพื่อช่วยเหลือทุกครั้ง แล้วแบบนี้จะไม่ให้หลงรักผีได้ยังง๊าย รู้สึกว่าเรื่องราวมันคลี่คลายเฉลยเร็วไปหน่อยนะ น่าจะเป็นเพราะว่าเล่าผ่านมุมมองของพระเอกเป็นส่วนใหญ่ ก็เป็นผีนี่นา ยิ่งอยากรู้อยากเห็นแบบพระเอกด้วยแล้วจะแว๊บไปไหนมาไหนหรือแอบดูใครก็ทำได้สบายๆ เลย เอิ๊กส์ รู้สึกสมจริงที่ให้พระเอกเป็นผีจริงๆ กลับเข้าร่างไม่ได้นี่แหละ ขืนกลับไปได้ร่างคงเหลือแต่ผงแล้ว แง่ความรักของคู่พระ-นางก็ชอบ แม้ไม่ค่อยมีบทกุ๊กกิ๊กแต่อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักอ้ะ นางเอกยังว่าพระเอกเหมือนคนจริงๆ เลย ส่วนฉากจบต้องไปลุ้นกันเอาเอง เราชอบวิธีที่พระเอกจัดการกับคู่แค้นของตัวเองมาก จบไม่เศร้า แต่ก็ไม่รู้จะเรียกว่าสมหวังได้รึเปล่า ช่างเดินทางสายกลางจริงๆ น่าสนใจจังเลยค่ะ...ตอนนี้ช่วงเย็นก็ติดดูไอ้คุณผี...ผีน่ารักแบบนี้ดูได้อ่านได้ค่ะ...แต่ถ้าฉากจบพระเอกไม่ได้กลับเข้าร่างนี่ จะจบยังไงนะ
![]() โดย: Aneem
![]() น่าจะไม่เคยอ่านนิยายของค่ายนี้เลยค่ะ ไว้ลองดูบ้างดีกว่า
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~
![]() แวะมาอ่านรีวิวค่ะ เรื่องนี้เคยได้ยินแต่ชื่อค่ะ ยังไม่เคยสอยมาสักที
โดย: Sab Zab'
![]() ถึงปกจะไม่เข้ากับชื่อเรื่อง แต่ชบาหลอดว่าปกเก๋ดีนะคะ
![]() โดย: ชบาหลอด
![]() |
คุณหนูฤดูร้อน
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() นานาประเทศล้วน นับถือ คนที่รู้หนังสือ แต่งได้ ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า ใครเยาะกวีไซร้ แน่แท้คนดง ***พระราชนิพนธ์ ร.6
Friends Blog
Link |