มีนาคม 2556

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
29
30
31
 
 
All Blog
วัยรุ่นกับการอ่านนิยายเรื่องแรกในชีวิต

ก่อนอื่นขอออกตัวเลยว่าเราก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง  สมัยเป็นเด็กมัธยมหนึ่งในวิชาเรียนชวนนอนหลับที่สุดก็คือ  วิชาภาษาไทย (อย่าเถียงนะ  ฉันรู้ว่าพวกเธอก็เคยแอบหลับเหมือนกัน) ที่อาจารย์ชอบให้อ่านร้อยแก้ว  ร้อยกลอง  แล้วฟังอาจารย์บรรยายด้วยน้ำเสียงชวนเคลิบเคลิ้ม   ยิ่งมาเรียนหลังทานข้าวกลางวันเสร็จนี่ล่ะยิ่งทำให้วิชาเรียนกลายเป็นยานอนหลับชั้นดี  แต่อ๊ะ! อย่าเพิ่งไปนะ  บล็อกนี้ไม่ได้เข้ามาบ่น  แต่กำลังจะเล่าที่มาที่ไปให้ฟังค่ะ

และก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา จนประมาณ ม.3  ที่โดนอาจารย์บังคับให้อ่านหนังสือนอกเวลาเรื่อง "ชาร์ล็อต  แมงมุมเพื่อนรัก" นวนิยายแปลของผู้แต่งชื่อ E.B. WHITE  และยิ่งตัวเองเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรที่มันมีตัวหนังสือเยอะๆ ด้วยแล้ว กว่าจะหยิบขึ้นมาอ่านได้ก็ตอนที่เพื่อนๆ คนอื่นเขาอ่านจบกันไปหลายคนแล้วนั่นล่ะ  แต่บอกได้เลยว่าหนังสือเล่มนี้เป็นอะไรที่เปิดโลกทัศน์การอ่านของเราเลยตั้งแต่นั้น  มันต่างจากนิทานพื้นบ้านที่เรียนในหนังสือเรียนยังไงน่ะเหรอ  คงเพราะเป็นหนังสือประเภทนวนิยายจึงมีรายละเอียดเรื่องอารมณ์  ความรู้สึก  และการบรรยายสถานที่ได้ชัดเจนกว่า  จำได้ว่าอ่านจบแล้วก็ซึ้งจนร้องไห้ตาม (O_O ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกัน  ใครที่ดูหนังแล้วคงเข้าใจนะคะ) 

หลังจากนั้นมุมมองของเราต่อการอ่านก็เปลี่ยนไป  แม้แต่ในวิชาเรียน เวลาอ่านหนังสือก็จะพยายามเข้าใจความรู้สึกของตัวละครหรือเจตนาที่ผู้เขียนพยายามจะกล่าวถึง  พอขึ้น ม.5 นวนิยายเล่มที่สองที่(โดนบังคับ)อ่าน คือเรื่อง "ปุลากง" ของผู้แต่งคือคุณ โสภาค สุวรรณ เป็นนวนิยายไทยเล่มหนาพอประมาณ  แถมฉากในเรื่องก็ค่อนข้างเป็นสมัยเก่า  เห็นตัวหนังสือเยอะๆ แล้วก็ไม่อยากอ่านเหมือนเคย  แต่พออ่านจบก็เข้าใจเลยว่านิยายดีๆ มันเป็นมากกว่านิยาย  ถ้าเข้าใจข้อคิดที่แฝงมากับเรื่องแล้ว  จะรู้สึกเลยว่าการอ่านหนังสือดีๆ สักเล่มมันสร้างคุณค่าทางจิตใจได้มากจริงๆ 

นับตั้งแต่นั้นก็เลยลองหาหนังสือเล่มหนาๆ อย่างอื่นมาอ่านดูบ้าง  ทั้งนวนิยาย  แนวสารคดี  ประวัติศาสตร์  ข่าวในหนังสือพิมพ์  จนเริ่มรู้สึกตัวเองแล้วว่าอ่านได้โดยไม่หลับ  แถมยังรู้สึกสนุกกับการอ่านด้วย  เป็นสิ่งมหัศจรรย์พรรลึกที่เกิดขึ้น  แถมยังพ่วงโรคประหลาดมาอีกอย่างคือโรคต่อต้านการใช้ภาษาไทยวิบัติ  เห็นเพื่อนๆ ในวัยเดียวกันใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้องอ่านแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดบอกไม่ถูก  ตอนนี้เริ่มเข้าใจอาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทยขึ้นมาบ้างแล้วล่ะค่ะ

ก็เลยเป็นที่มาอันยาวพรืดของบล็อกนี้ 555  จากนี้ไปจะเริ่มรีวิวนิยายสนุกๆ ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันนะคะ  (จะมีใครมาอ่านไหมหนอ?  ถึงไม่มีเราก็จะเขียน อุว่ะฮ่ะฮ่า)




Create Date : 27 มีนาคม 2556
Last Update : 2 เมษายน 2556 8:20:23 น.
Counter : 1693 Pageviews.

8 comments
  
ปุลากง เป็นเรื่องที่น่าประทับใจมาก

รออ่านรีวิวเล่มอื่น ๆ นะคะ
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:13:27:13 น.
  
เห็นบล็อกของคุณพุดน้ำบุศย์มีรีวิวนิยายน่าอ่านทั้งนั้นเลย ขอแอ้ดเฟรนด์เข้าไปชมหน่อยนะคะ

ปล. เป็นมือใหม่หัดสร้างบล็อก กำลังหาวิธีเปลี่ยนชื่อสมาชิกอยู่จะได้มีชื่อเก๋ๆ กับเค้าบ้าง ^^
โดย: สมาชิกหมายเลข 775454 วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:14:50:13 น.
  
ยินดีต้อนรับนักอ่านตัวน้อย อีกคนค่า
โดย: Serverlus วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:19:50:38 น.
  
ปุลากง...ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่เชื่อว่าลองได้เข้าไปอยู่ในโลกของตัวหนังสือแล้ว...ออกยากค่ะ...ในนั้นจะมีเรื่องสนุก เศร้า สะเทือนใจ ประทับใจ ตื่นเต้น น่าค้นหา รอเราอยู่เต็มไปหมดเลย...ค่อยๆลองค้นหาไปค่ะ...แล้วจะเจอสิ่งที่เราชอบอยู่ในนั้น...
โดย: Aneem วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:19:56:30 น.
  
ดูทุกคนในนี้เป็นนักอ่านกันหมดเลย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอแวะไปอ่านรีวิวที่บล็อกบ้างนะคะ ^^
โดย: สมาชิกหมายเลข 775454 วันที่: 27 มีนาคม 2556 เวลา:22:55:46 น.
  
ดีใจค่ะที่เห็นคนอ่านหนังสือ
แต่ตอนอ่านหนังสืออ่านนอกเวลาตอนเด็ก ๆ ยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ค่ะ สงสัยจะรู้สึกว่าถูกบังคับมั้ง

เรื่อง"อยู่กับก๋ง" เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของพี่ชาย ไปหยิบของเขาอ่านแล้วสนุกมากค่ะ

โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:18:43:54 น.
  
น่าอ่านมากค่ะ
โดย: ลูกน้ำ IP: 49.231.112.130 วันที่: 19 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:02:05 น.
  
น่าอ่านมากค่ะ
โดย: ลูกน้ำ IP: 49.231.112.130 วันที่: 19 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:06:48 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คุณหนูฤดูร้อน
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



นานาประเทศล้วน      นับถือ
คนที่รู้หนังสือ            แต่งได้
ใครเกลียดอักษรคือ    คนป่า
ใครเยาะกวีไซร้           แน่แท้คนดง

***พระราชนิพนธ์ ร.6
New Comments