Group Blog All Blog
|
วัยรุ่นกับการอ่านนิยายเรื่องแรกในชีวิต ก่อนอื่นขอออกตัวเลยว่าเราก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง สมัยเป็นเด็กมัธยมหนึ่งในวิชาเรียนชวนนอนหลับที่สุดก็คือ วิชาภาษาไทย (อย่าเถียงนะ ฉันรู้ว่าพวกเธอก็เคยแอบหลับเหมือนกัน) ที่อาจารย์ชอบให้อ่านร้อยแก้ว ร้อยกลอง แล้วฟังอาจารย์บรรยายด้วยน้ำเสียงชวนเคลิบเคลิ้ม ยิ่งมาเรียนหลังทานข้าวกลางวันเสร็จนี่ล่ะยิ่งทำให้วิชาเรียนกลายเป็นยานอนหลับชั้นดี แต่อ๊ะ! อย่าเพิ่งไปนะ บล็อกนี้ไม่ได้เข้ามาบ่น แต่กำลังจะเล่าที่มาที่ไปให้ฟังค่ะ และก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา จนประมาณ ม.3 ที่โดนอาจารย์บังคับให้อ่านหนังสือนอกเวลาเรื่อง "ชาร์ล็อต แมงมุมเพื่อนรัก" นวนิยายแปลของผู้แต่งชื่อ E.B. WHITE และยิ่งตัวเองเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรที่มันมีตัวหนังสือเยอะๆ ด้วยแล้ว กว่าจะหยิบขึ้นมาอ่านได้ก็ตอนที่เพื่อนๆ คนอื่นเขาอ่านจบกันไปหลายคนแล้วนั่นล่ะ แต่บอกได้เลยว่าหนังสือเล่มนี้เป็นอะไรที่เปิดโลกทัศน์การอ่านของเราเลยตั้งแต่นั้น มันต่างจากนิทานพื้นบ้านที่เรียนในหนังสือเรียนยังไงน่ะเหรอ คงเพราะเป็นหนังสือประเภทนวนิยายจึงมีรายละเอียดเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก และการบรรยายสถานที่ได้ชัดเจนกว่า จำได้ว่าอ่านจบแล้วก็ซึ้งจนร้องไห้ตาม (O_O ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกัน ใครที่ดูหนังแล้วคงเข้าใจนะคะ) หลังจากนั้นมุมมองของเราต่อการอ่านก็เปลี่ยนไป แม้แต่ในวิชาเรียน เวลาอ่านหนังสือก็จะพยายามเข้าใจความรู้สึกของตัวละครหรือเจตนาที่ผู้เขียนพยายามจะกล่าวถึง พอขึ้น ม.5 นวนิยายเล่มที่สองที่(โดนบังคับ)อ่าน คือเรื่อง "ปุลากง" ของผู้แต่งคือคุณ โสภาค สุวรรณ เป็นนวนิยายไทยเล่มหนาพอประมาณ แถมฉากในเรื่องก็ค่อนข้างเป็นสมัยเก่า เห็นตัวหนังสือเยอะๆ แล้วก็ไม่อยากอ่านเหมือนเคย แต่พออ่านจบก็เข้าใจเลยว่านิยายดีๆ มันเป็นมากกว่านิยาย ถ้าเข้าใจข้อคิดที่แฝงมากับเรื่องแล้ว จะรู้สึกเลยว่าการอ่านหนังสือดีๆ สักเล่มมันสร้างคุณค่าทางจิตใจได้มากจริงๆ นับตั้งแต่นั้นก็เลยลองหาหนังสือเล่มหนาๆ อย่างอื่นมาอ่านดูบ้าง ทั้งนวนิยาย แนวสารคดี ประวัติศาสตร์ ข่าวในหนังสือพิมพ์ จนเริ่มรู้สึกตัวเองแล้วว่าอ่านได้โดยไม่หลับ แถมยังรู้สึกสนุกกับการอ่านด้วย เป็นสิ่งมหัศจรรย์พรรลึกที่เกิดขึ้น แถมยังพ่วงโรคประหลาดมาอีกอย่างคือโรคต่อต้านการใช้ภาษาไทยวิบัติ เห็นเพื่อนๆ ในวัยเดียวกันใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้องอ่านแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดบอกไม่ถูก ตอนนี้เริ่มเข้าใจอาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทยขึ้นมาบ้างแล้วล่ะค่ะ ก็เลยเป็นที่มาอันยาวพรืดของบล็อกนี้ 555 จากนี้ไปจะเริ่มรีวิวนิยายสนุกๆ ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันนะคะ (จะมีใครมาอ่านไหมหนอ? ถึงไม่มีเราก็จะเขียน อุว่ะฮ่ะฮ่า) เห็นบล็อกของคุณพุดน้ำบุศย์มีรีวิวนิยายน่าอ่านทั้งนั้นเลย ขอแอ้ดเฟรนด์เข้าไปชมหน่อยนะคะ
ปล. เป็นมือใหม่หัดสร้างบล็อก กำลังหาวิธีเปลี่ยนชื่อสมาชิกอยู่จะได้มีชื่อเก๋ๆ กับเค้าบ้าง ^^ โดย: สมาชิกหมายเลข 775454
![]() ปุลากง...ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ แต่เชื่อว่าลองได้เข้าไปอยู่ในโลกของตัวหนังสือแล้ว...ออกยากค่ะ...ในนั้นจะมีเรื่องสนุก เศร้า สะเทือนใจ ประทับใจ ตื่นเต้น น่าค้นหา รอเราอยู่เต็มไปหมดเลย...ค่อยๆลองค้นหาไปค่ะ...แล้วจะเจอสิ่งที่เราชอบอยู่ในนั้น...
![]() โดย: Aneem
![]() ดูทุกคนในนี้เป็นนักอ่านกันหมดเลย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอแวะไปอ่านรีวิวที่บล็อกบ้างนะคะ ^^
โดย: สมาชิกหมายเลข 775454
![]() ดีใจค่ะที่เห็นคนอ่านหนังสือ
แต่ตอนอ่านหนังสืออ่านนอกเวลาตอนเด็ก ๆ ยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ค่ะ สงสัยจะรู้สึกว่าถูกบังคับมั้ง เรื่อง"อยู่กับก๋ง" เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาของพี่ชาย ไปหยิบของเขาอ่านแล้วสนุกมากค่ะ โดย: รัชชี่ (รัชชี่
![]() น่าอ่านมากค่ะ
โดย: ลูกน้ำ IP: 49.231.112.130 วันที่: 19 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:02:05 น.
น่าอ่านมากค่ะ
โดย: ลูกน้ำ IP: 49.231.112.130 วันที่: 19 กรกฎาคม 2556 เวลา:0:06:48 น.
|
คุณหนูฤดูร้อน
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() นานาประเทศล้วน นับถือ คนที่รู้หนังสือ แต่งได้ ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า ใครเยาะกวีไซร้ แน่แท้คนดง ***พระราชนิพนธ์ ร.6
Friends Blog
Link |
รออ่านรีวิวเล่มอื่น ๆ นะคะ