Group Blog All Blog
|
หนังสือ "หอคอยแห่งมนตรา" ราพันเซลแบบไทยๆ ชื่อหนังสือ : หอคอยแห่งมนตรา ชื่อผู้แต่ง : สัตตบุษย์ สำนักพิมพ์ : สื่อวรรณกรรม
คำโปรยหลังปก จากอมตะเทพนิยาย 'ราพันเซล' ก่อให้เกิดจินตนาการรักแสนหวาน "ไม่ว่าหญิงจะเลือกพี่หรือเลือกคนอื่น พี่ก็เลิกรักหญิงไม่ได้ รักของพี่ ก็แค่รัก...ไม่มีทางให้เลือก..."
ความรู้สึกหลังอ่าน สงสัยพักนี้เจ้าของบล็อกเป็นโรคขาดน้ำตาล(ก็อากาศมันร้อนนน) เลยต้องหาอะไรเบาๆ หวานๆ มาอ่าน หยิบเรื่องนี้มาเพราะสะดุดตั้งแต่บทนำ ไม่บ่อยที่ตัวเองจะซื้อหนังสือโดยไม่เปิดอ่านเรื่องราวคร่าวๆ ในเล่มเพื่อให้รู้สำนวนการเขียนก่อนซื้อ แต่เรื่องนี้ชอบตั้งแต่บทนำก็เลยซื้อเลย เค้าเขียนให้อารมณ์นึกถึงนิทานดีจัง เพิ่งรู้ว่านามปากกาผู้แต่ง สัตตบุษย์ กับ โรซาน่า เป็นคนเดียวกันนะเนี่ย (ถึงจะไม่เคยอ่านนามปากกาโรซาน่าเลยก็ตาม) ก็ไม่เคยตามเก็บผลงานของใครเลยนี่นา ใครเขียนก็ได้ขอให้หนังสือสนุกเป็นพอ ตัวละครหลักๆ ของเรื่องมี 4 คน คือ - เจ้าชายชคัตบดี หรือ เจ้าพี่ -----> พระเอก - เจ้าหญิงปดิวรัดา หรือ วรดา -----> นางเอก (ชื่อแรกนี่แปลกจัง) - เจ้าชายศรรพรี -----> พระรอง - เจ้าหญิงวนบุษย์ -----> น้องสาวของพระรอง
ถ้าให้พูดกันตามจริงพล็อตเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากเลย ก็เค้าต้องการโยงนิยายให้เข้ากับนิทานนี่นะ นิทานราพันเซลคือเจ้าหญิงถูกแม่มดขังไว้บนหอคอย และวันนึงมีเจ้าชายผ่านมา เจ้าหญิงจึงปล่อยผมยาวลงมาให้เจ้าชายปีนขึ้นไปช่วย แล้วก็จบ Happy Ending แต่เรื่องนี้ชอบวิธีการนำเสนอของเรื่องค่ะ ที่ปกติใครๆ ก็ต้องเห็นใจเจ้าหญิงเพราะถูกขัง แต่ใครบ้างจะเข้าใจความรู้สึกของ 'ผู้ขัง' อย่างพ่อมดในเรื่องนี้ ที่สำคัญชอบคาแรคเตอร์ของพระ-นางมากเลย หลังจากนี้ไปคงต้องมีสปอยล์บ้างล่ะค่ะ ไม่งั้นก็ไม่รู้จะรีวิวยังไงเพราะพล็อตเรื่องมันไม่มีอะไรซับซ้อนเลย ฉะนั้นใครไม่อยากเสียอรรถรสขอแนะนำให้อ่านข้ามไปดีกว่าค่ะ เหตุการณ์ในเรื่องนี้เป็นเมืองสมมติชื่อแคว้นเทวารัณย์ พระเอกเป็นองค์รัชทายาทที่มีอีกฉายานึงว่า พ่อมดแห่งเทวารัณย์ เค้าชอบคาแรคเตอร์พระเอกที่ซู้ด มาดขรึม รักน้องสาว พูดน้อย เจ้าเล่ห์แบบเงียบๆ ที่สำคัญเป็นหนุ่มแว่น!!! (คะ..เค้าเป็นโรคแพ้หนุ่มแว่น) ใครนึกไม่ออกให้ถึงดาราชื่อ แอนดริว ตอนที่แสดงเป็นพระเอกเรื่องเคหาสน์สีแดง แบบนั้นเลยค่ะ (กรี๊ด >w<) มาเข้าเรื่องต่อ นางเอกเป็นเจ้าหญิงแห่งเทวารัณย์ เป็นน้องสาวของพระเอก ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ เป็นน้องสาวที่พระเอกเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เพราะงั้นเรื่องอายุจึงห่างกันพอสมควร(อันที่จริงห่างเยอะเลยล่ะ แต่อ่านแล้วยังไงก็ต้องหลงรักพระเอกเชื่อสิ) แท้ที่จริงแล้วนางเอกไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ มันมีเหตุการณ์บางอย่างทำให้นางเอกต้องถูกส่งมาอยู่เมืองนี้ตั้งแต่แบเบาะ คนอื่นเค้ารู้กันหมดว่านางเอกเป็นใคร มีแต่ตัวเธอเองที่ไม่รู้และคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงของเมืองนี้มาโดยตลอด ยังดีที่เขียนไม่ให้นางเอกเป็นพวกเจ้าหญิงเอาแต่ใจ ถึงจะเพิ่งแตกวัยสาวแต่ก็มีวุฒิภาวะอยู่บ้าง นางเอกอาศัยอยู่บนหอคอยที่ชื่อมันตราลัยที่พระเอกสร้างขึ้น และเป็นคนคอยดูแลจัดการชีวิตนางเอกอยู่ตลอด เรียกได้ว่าถึงจะมีงานยุ่งอยู่เสมอแต่ก็มีหูตาคอยสอดส่องว่านางเอกทำอะไรนอกลู่นอกทางรึเปล่า ถึงขนาดให้นางเอกเขียนบันทึกประจำวันส่งให้ทุกวันเลยคิดดู! แต่สงสัยราพันเซลในเรื่องนี้คงจะอยู่นอกบทสักหน่อย เพราะเธอรักพี่ชายของเธอมาก เป็นน้องที่ติดพี่มากเลยล่ะ ความจริงคงยังไม่ถูกเปิดเผยเร็วนักถ้าไม่เพราะมีแขกต่างเมืองอย่างเจ้าชายศรรพรี และเจ้าหญิงวนบุษย์เสด็จมาเยือนซะก่อน เจ้าชายศรรพรีที่นางเอกได้บังเอิญเจอตอนที่หนีเที่ยวนั้นเกิดอาการรักแรกพบกับนางเอกเข้า จึงใช้ข้ออ้างเรื่องหนีเที่ยวมาคอยแบล็กเมล์เพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับนางเอก ขณะที่ในวังเองก็ลุ้นให้พระเอกได้คู่กับเจ้าหญิงวนบุษย์เพื่อรวม 2 แคว้นเข้าด้วยกัน นานวันเข้าแขกต่างเมืองทั้งสองก็เริ่มสงสัยในความสนิทสนมของพี่น้องคู่นี้ จึงได้สืบจนรู้ความจริง และเข้าใจว่าพระเอกนั้นคิดไม่ดีกับนางเอกจึงเปิดเผยความจริงให้รู้ หลังจากนั้นเรื่องก็เกือบจะดราม่า(แค่เกือบ) เพราะยังไงมันก็จบแบบ happy ending อยู่ดี อิอิ อ่านเรื่องนี้แล้วเข้าใจความรู้สึกของพ่อมด 'ผู้ขัง' เจ้าหญิงในอีกมุมมองนึงเลย เทใจให้ 100 คะแนนเต็ม แม้ไม่มีบทพูดหวานๆ อย่างที่เจ้าชายในนิทานควรมี แต่อ่านแล้วคงไม่มีใครกล้าพูดว่าพ่อมดเรื่องนี้ไม่โรแมนติกอย่างแน่นอน อยากจะสงสารพระรองอยู่หรอก แต่มาคิดๆ ดูแล้วคนที่น่าสงสารที่สุดน่าจะเป็นพ่อมดมากกว่า ก็พ่อคุณพูดน้อย(แต่ต่อยคนได้ด้วยคำพูด) เงียบเกิ๊น ใครจะไปเข้าใจว่าคิดอะไรอยู่(ดีที่นางเอกเข้าใจนะ) ใครที่เริ่มเบื่อแนวดราม่าอยากหาอะไรเบาๆ มาอ่านที่อ่านแล้วอมยิ้มทั้งเรื่อง ขอแนะนำเรื่องนี้เลยค่ะ
อืม... น่าสนใจค่ะ ขอจดไว้ในลิสต์ก่อนนะคะ
![]() โดย: หวานเย็นผสมโซดา
![]() ชอบการ์ตูนราพันเซลมาก... อ่านรีวิวแล้วต้องหาเรื่องนี้มาอ่านให้ได้เลยค่ะ
โดย: ชบาหลอด
![]() |
คุณหนูฤดูร้อน
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() นานาประเทศล้วน นับถือ คนที่รู้หนังสือ แต่งได้ ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า ใครเยาะกวีไซร้ แน่แท้คนดง ***พระราชนิพนธ์ ร.6
Friends Blog
Link |