ปมแค้นแรงพิศวาส ตอน 45...ความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่... รอยแค้นแรงพิศวาส...เปลี่ยนชื่อเป็น ‘ปมแค้นแรงพิศวาส’ ได้เวลารวมเล่มแล้วจ๊ะ พบกันบนแผงหนังสือ 27 มีนาคมนี้ค่ะ...หรือไปพบกันที่งานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติครั้งที่ 37 ก็ได้นะที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติติ์ ที่บูทของ สำนักพิมพ์ฟิสิกซ์เซ็นเตอร์ S02 โซน c ชั้น 2 นะ ติดๆ กับด้านที่จะเป็นซีเอ็ดอ่ะค่ะ หรือหากไม่สะดวกก็สั่งซื้อผ่าน web ของสำนักพิมพ์ฯ ได้เลย ที่นี่จ๊ะ //www.pc-bookclub.com/group_book.php?category_type=020 “ชั้นขอร้อง...อย่าบอกกับใครว่าเจอชั้นที่นี่...ชั้นอยากอยู่อย่างสงบ...ถ้าไม่อย่างนั้นนายอาจจะไม่ได้เห็นหน้าชั้นอีกก็ได้นะชาร์ล !!” ฝงจื้อหลินแทบหุบยิ้มไม่ทันเมื่อได้ยินพี่ชายพูดแกมขู่แบบนั้น...ชายหนุ่มได้แต่พยักหน้ารับอย่างซึมๆ ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไปจากมูลนิธิกว่างโถวด้วยความอาลัย ...................................................... กลับมาถึงโรงพยาบาลอีกทีก็ค่ำมากแล้ว...พอเสิ่นม่านชิงถามว่าตกลงเจอพี่ชายของเขาหรือเปล่า ฝงจื้อหลินก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ อยู่หลายที และบอกกับเสิ่นม่านชิงว่าดึกมากแล้วให้หล่อนกลับบ้านเถอะเขาจะไปส่ง...ส่วนเรื่องที่พ่อของเขาเห็นทีคงต้องจ้างนางพยาบาลพิเศษสักคนให้ช่วยดูแลไปก่อนเพราะเขาไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวของหล่อน ระหว่างนี้เขาคงต้องกลับไปทำงานที่บริษัทแทนพี่ชายและพ่อ พูดจบก็หันหลังตั้งท่าจะเดินนำเสิ่นม่านชิงออกไปจากห้องเพื่อส่งหญิงสาวกลับบ้าน หญิงสาวรู้สึกเห็นใจชายหนุ่มเป็นอย่างมากที่เรื่องทุกอย่างต้องประดังเข้ามาในเวลานี้...อยู่ๆ เสิ่นม่านชิงก็เดินเข้าไปกอดชายหนุ่มจากทางด้านหลังเพราะต้องการส่งผ่านกำลังใจให้เขา...แม้หญิงสาวเพียงแค่กอดชายหนุ่มอย่างเดียวโดยไม่ได้พูดอะไร...แต่ชายหนุ่มที่ต้องชะงักเท้าไปและก้มมองลำแขนที่สวมกอดเขาจากทางด้านหลัง ถัดจากนั้นก็ค่อยๆ เผยยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเพราะเข้าใจในความหมายที่หญิงสาวกระทำแบบนี้ได้เป็นอย่างดี...ฝงจื้อหลินค่อยๆ หันหลังกลับไปใช้มือข้างหนึ่งเชยคางของหญิงสาวขึ้นให้สบตากับเขาก่อนจะค่อยๆ โน้มใบหน้าลงจนใกล้กับหญิงสาวและริมฝีปากก็ประทับจูบกันในที่สุด ก่อนที่จะสวมกอดกันเพื่อเป็นกำลังใจให้แก่กัน...แม้ในยามนี้ภายในห้องจะเต็มไปด้วยความโศกเศร้า...แต่ในความโศกเศร้านั้นก็แฝงไปด้วยความอบอุ่นที่คน 2 คนจะมีให้แก่กันเพื่อเป็นที่พึ่งทางใจให้กันในยามที่อีกฝ่ายหนึ่งกำลังท้อแท้และหมดกำลังใจแบบนี้ได้เป็นอย่างดี   Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 8 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2552 13:06:03 น. Counter : 287 Pageviews. Share Tweet

มาแล้ววว คนแรกกกกก โอ้ยยย เส้าซังจังเลยอ่ะ งี้ทำไมเขียนได้ดีขนาดนี้ ทำเอาหลินกุจุกอกอยากร้องไห้เลยง่ะ สงสารจิ้งเถามั่กๆ แต่จิ้งเถาพูดกับเอี้ยนจูแบบนั้นดูจะเห็นแก่ตัวมากไปหน่อยนะคะ ที่บอกว่าเธอตัดใจจากเค้าไปซะ เพราะเค้าจะให้ความสุขกับเธอไม่ได้ ตัดใจตอนนี้ก็ยังไม่สาย โหย..ใจร้ายมากเลยค่ะ ไม่สายได้ไง ผู้หญิงลองได้ยอมมอบทุกอย่าง มอบกายมอบใจให้ ยังบอกว่าไม่สาย สงสารเอี้ยนจูอ่ะ นอกจากไม่รู้ตัวว่าถูกหลอกแล้ว อนาคตดูท่าจะมืดมนเพราะผู้ชายที่รัก กลับไม่ได้รักตัวเลย ส่วนจือลี่ ก็ขอให้กลับใจได้ซะที อย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นมากอะไร คงเห็นแก่ความสุขของน้องสาวทั้งสองคนล่ะนะ และก็มาได้ยิ้มตอนท้ายของตอน อ้ายยยยย พี่ชาร์ลกับแมนดี้ ซาบซึ้งตรึงอารมณ์ ในเวลาเช่นนี้ แมนดี้จะเป็นกำลังใจให้ชาร์ลได้ดีที่ซู๊ดดดด จิ้นภาพตามชัดเจนเลยค่ะ แหม...จางงี้ไม่น่ารีบจบเลยง่ะ กำลังเคลิ้ม ฮิๆ   โดย: หลินกุ IP: 118.172.89.247 24 พฤษภาคม 2551 7:55:19 น.

อ่านจนจบแล้วรู้สึกว่าประทับใจทั่นผู้เขียนมากๆ เลยค่ะ สามารถใส่บทให้ชาร์ลกับแมนดี้ ได้อย่างน่ารัก หวาน และเหมาะกับเหตุการณ์ด้วย แต่ก้อ ง้ง งง ว่าคริสตินท้องได้ไงเนี่ย เพราะถึงคริสตินไม่ป้องกัน แต่โจวก้อป้องกันนี่นา   โดย: Cipher IP: 58.8.141.70 24 พฤษภาคม 2551 9:04:12 น.

เออ นั่นดิน้องมล พี่หลินเพิ่งนึกได้ว่าคืนนั้น โจวป้องกันแล้วนิหน่า หรือว่าเกิดจากอุบัติเหตุนานับประการ อย่างเช่น ถุงรั่ว หรือไม่ก็ คืนนั้นของที่เตรียมไว้ป้องกันไม่ได้ใช้ประโยชน์เพราะลืม แหะๆ ไม่ได้ลามกนะทั่นผู้ชม แต่วิเคราะห์อ่ะ รอเจ้าแม่ละเอียดแบบ o-yo มาวิเคราะห์ดีก่า ฉากหวีดไม่ต้องใช้คำพูดมาก ดูที่การกระทำก็หวีดได้ค่ะ ตอนหน้าขออีกนะจ๊ะทั่นผู้เขียน 7 วันที่รอคอย ช่างสั้นติ๊ดเดียว เฮ้ออออ ต้องนับเวลารอต่ออีกแล้วว   โดย: หลินกุ IP: 118.172.89.247 24 พฤษภาคม 2551 9:53:47 น.

มาแล้วจ้า กะลังมันส์เลย ลุ้นให้เป็นปริศนาต่อไปว่าการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่คืออะไรหนอ ชอบฉากชาร์ลกะแมนดี้เหมือนกันค่ะ หวาน ซึ้งกำลังดี และรู้สึกอบอุ่นด้วยล่ะ แต่เอ่อ เจอหลินกุกะมลตั้งคำถามเรื่องเอี้ยนจูท้อง คือแบบว่าไม่ใช่แมนดี้อ่ะนะ เลยไม่ได้จำแบบละเอียดยิบ ขอเวลาไปทวนข้อมูลก่อนนะ เดี๋ยววิ่งมาตอบ   โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.169 24 พฤษภาคม 2551 15:14:36 น.

ไปหาข้อมูลมาแล้วแต่ก็ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะว่าโดนโจวกะคริสตินไล่ออกจากห้องก่อนอ่ะ อีกอย่างไม่กล้าดูด้วย เลยไม่รู้ความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คงต้องรอให้จางงี้มาเฉลยแล้วล่ะ   โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.169 24 พฤษภาคม 2551 15:33:50 น.

มาแล้วจ๊ะ...นั่นว่าแล้วเชียวทุกคนต้องสงสัยว่าตกลงคริสตินท้องหรือเปล่า งั้นก็ตั้งเป็นคำถามเอาซะเลย... 1. มาถึงขั้นนี้ไม่ท้องก็แย่แล้ว...แน่นอนอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ 2. พระเจ้า !! เคยได้ยินมั๊ยคนเราเวลาเครียดจัดก็มักจะจินตนาการไปเองเสมอ...กรณีนี้ก็เช่นกันคริสตินไม่ได้ท้องเป็นเพราะเครียดจัดมากกว่า สั้นๆ แค่นี้แล้วกันลองจิ้นกันดู...ว่าจะรีบปั่นตอนต่อเผื่อได้แปะเร็วๆ   โดย: จางงี้ (ChuengNgee ) 24 พฤษภาคม 2551 17:42:03 น.

ตอนแรกจะเลือกตอบข้อ 2 ค่ะ แบบว่าอยากได้อะไรที่แหวกหน่อย ถ้าท้องก็ธรรมดาเกินไปน่ะซี่ แต่คิดอีกที ชื่อตอนต่อไปก็คือ ความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ (2)... อืมนะ ความเป็นไปได้ ข้อ 1 ก็น่าจะมาแรงล่ะ สิ่งที่สูญเสีย ก็เช่น โจวหายสาบสูญ ฝงกวงเว่ยหรือเอี้ยนจูม่องเท่ง หรืออีกกรณี เอี้ยนจูแท้งลูกในท้อง แต่ละข้อก็แรงๆ ทั้งนั้นน่ะนั่น จนถึงตอนนี้ก็เดาใจคนเขียนไม่ออก ว่าจิ้งเถากับจือลี่ จะได้แฮปปี้เอนดิ้งมั๊ยเนี่ย แต่ที่แน่ๆ จิ้งเถาก็ต้องรับผิดชอบเอี้ยนจูด้วยนะ ที่ไม่คิดว่าจิ้งเถาจะถึงตายก็เพราะ ถ้าตายเรื่องก็จบเร็วไปซี่คะ เพราะจนถึงเดี๋ยวนี้ เป็นการขับเคี่ยวกันระหว่างจิ้งเถากับจือลี่ล่ะนะ เป็นกำลังใจให้จางงี้สมองไหลลื่น คิดตอนต่อได้ปรื๊ดๆ นะคะ ถ้าคิดไม่ออก แต่ตอนพิเศษ ชาร์ล-แมนดี้ ในวัยเด็กก็ได้นะ   โดย: O-yohyo IP: 58.9.163.169 24 พฤษภาคม 2551 17:54:29 น.

อ้าววววว ยังไม่ได้ตอบคำถาม มาช้าจึ๋งเดียว มีตอนใหม่แล้ววววววววววววว เย้ๆ จางงี้น่ารักที่ซู๊ดดดดดด ไม่ตอบไม่เติบแระ ตามไปเลยละกั๋น ฟิ้ววววววววววว   โดย: หลินกุ IP: 118.172.62.144 25 พฤษภาคม 2551 8:19:36 น.