ว๊ายๆๆ กำลังจะเข้าไปนอนแล้ว แวปกลับมา
ได้เจอจางงี้ลงตอนต่อไป รีบอ่านก่อนเลยค่ะ

ในที่สุดวินาทีที่รอคอยก็มาถึง ได้อ่านเสียที

เอาหละ !! ไม่รู้ว่าเสิ่นม่านชิงน่าสงสารไปหรือเปล่า !! แต่ถ้ายังไม่หนำใจหละก็...ติดตามต่อตอนหน้าก็แล้วกัน...เอาหละ ไว้ค่อยมาแปะคำถามแล้วกันเน้อ

อ่านตอนนี้แล้ว ทำเอาลุ้นแบบหน้าแทบติดจอเชียวค่ะ
หวั่นใจมาก แมนดี้จะกลัว "ผู้ชาย" ไปอีกนานป่ะเนี่ย
แต่ก็พอจะทำใจไว้แล้ว ก็นี่แมนดี้เจอเหตุการ์ณแบบนี้มา 2 ครั้ง
แน่นอน มันย่อมน่ากลัวเป็นที่สุดสำหรับหญิงสาว
พี่ชาร์ลก็ช่างแสนดีเหลือเกิน ยิ่งตอนท้ายๆ
ที่เดี๋ยวแมนดี้ก็กลัวพี่ชาร์ลเพราะความที่เป็นผู้ชาย
แต่เดี๋ยวก็ร้องหาคนปกป้อง อูยสงสารทั้งแมนดี้ทั้งพี่ชาร์ล
แบบนี้แล้ว ขอให้แมนดี้หายจากอาการหวาดผวาไวไวนะคะ
เอาแค่ไม่กลัวพี่ชาร์ลก็พอ จะกลัวผู้ชายคนอื่นก็ไม่เป็นไรหรอก
ดีซะอีก แบบนี้จะได้รักพี่ชาร์ลคนเดียวไง

ประการที่ 2 ขืนหายช้า คนอ่านก็ไม่ได้อ่านฉากกุ๊กกิ๊กซะทีน่ะซี่

น้องมลมาเร็วเหมือนกันนะเนี่ย

ไว้พรุ่งนี้จะมาดูคำถามนะคะ
ดีใจมากเลย ที่จางงี้ลงสัปดาห์นี้ด้วย
ก็ยังไม่ถึงกำหนด 2 สัปดาห์เลย
ได้อ่านก่อนล่วงหน้าด้วย แถมตอนนี้มีพี่ชาร์ลกะแมนดี้เต็มๆ
อูย .. อ่านเต็มอิ่มเชียวค่ะ แล้วตอนต่อไปคงต้องเป็น
หลังสงการนต์ใช่ป่ะ นี่กางปฏิทินดูเลยนะเนี่ย 55
ก็รออ่านแบบตั้งใจสุดฤทธิ์ นับวันนับคืนรอ

ถึงตอนนี้แมนดี้จะน่าสงสารไปหน่อย มลก็รับได้นะค่ะ เพราะรู้สึกว่าจะเป็นการปูทางไปสู่เส้นทางความหวานกับพี่ชาร์ล

ปล. พี่โหยว มลนึกว่าจะได้โพสเป็นคนแรกซะอีก ยังดีนะเนี่ย ตอนแรกเกือบจะเขียนว่าเข้ามาเป็นคนแรกซะแล้ว

โหย น้องมลกับ o-yo อยู่โยงเฝ้าดึกเลยเชียว พี่หลินอ่านฟิคอาแมร์แล้วก็หมดแรง ต้องคลานเข้าที่นอนก่อน แหะๆ
ตื่นเช้ามารีบวิ่งปรู๊ดเข้ามาเกาะบ้านนี้ตามเดิม แล้วก็ไม่ผิดหวัง

เป็นตอนที่สนุก ซึ้ง และก็ลุ้นมากกกกกกกค่ะจางงี้ หลินกุชอบมั่กๆๆๆ

ใจหนึ่งก็สงสารแมนดี้ที่ต้องมาเจอเหตุการณ์เลวร้ายซ้ำๆ ก็เพราะชาร์ลคนเดียว ไม่แปลกที่ต้องหวาดหวั่นขวัญผวาขนาดนี้ ส่วนชาร์ล โอ้วววว พ่อคุณพ่อทูนหัว ในที่สุดก็ตาสว่าง รู้ใจตัวเอง ว่าของดีมีค่าที่สุดก็คือคนที่อยู่ข้างกายเค้านี่เอง
อีกใจหนึ่งก็สงสารชาร์ลที่ทำตัวไม่ถูก เด๋วแมนดี้ร้องกลัวให้ไปไกลๆ เด๋วร้องให้เข้าหา 555 ฟ้าฝนไฟฟ้าก็ช่างเป็นใจดีแท้ๆๆๆ
หวังว่าชาร์ลจะอดทนมากๆนะคะ ชดใช้ที่ตัวเองทำให้แมนดี้เดือดร้อน อย่าให้แมนดี้คลาดสายตาอีกน้า
แล้วก็ขอให้แมนดี้หายไวๆ รู้ใจตัวเองอีกคน

จางงี้เวลา 3 เดือนเนี่ย อย่าปุ๊บปั๊บๆ นะ ไม่ยอมๆ ขอหลายตอนหน่อยเด้อ เหมือนที่ชายหาดฮันนิมุลอ่ะ สั้นติ๊ดเดียะ แมนดี้ต้องได้รับการรักษาทางใจนานๆ พี่ชาร์ลก็ต้องอยู่ข้างๆ กิ๊ดดดดด

อ่านไปก็อิจฉาแมนดี้ไปวุ้ยยยย อยากเป็นแมนดี้จะแกล้งป่วยสักปีเลยเชียว 555

รอคำถามด้วยจ้า

ปี๋ใหม่วันหยุดยาว อาจางงี้อย่าทอดทิ้งพวกเราเด้อคร้า อยากอ่านต่อแย้ววววว

o-yo อยากให้แมนดี้หายหวาดกลัวเร็วเหมือนกันค่ะ แต่ถ้าหาย ชาร์ลก็ต้องพากลับบ้านอ่ะดิ อดอยู่ลำพังสองต่อสองต่อเลยง่ะ ต้องพึ่งคนเขียนแล้วล่ะ ถ้าแมนดี้หายแล้วขอหวีดอยู่บ้านพักชายทะเลนานๆเด้อ 3เดือนๆ จิ้นแล้วน้ำลายหก
เมื่อรักเข้าใจในรักหวีดหวานน้ำตาลเรียกปู่ ก่อนที่จะกลับบ้านไปเจออุปสรรคอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของตระกูล เรื่องมือที่สามสี่ หลินกุก็ไม่กลัว เพราะสองคนรู้ใจตัวเองแล้ว ต่อให้อุปสรรคแค่ไหนก็ม่ายหวั่นค่ะ

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่หลิน
นี่มลแอบจิ้นตามพี่หลินไปเรียบร้อยแล้วนะค่ะ ชอบประโยค "น้ำตาลเรียกปู่" จัง มลคิดว่าคนเขียนคงไม่ทำให้เราผิดหวังอยู่แล้วล่ะค่ะ เรียกร้องกันขนาดนี้จะขัดศรัทธามหาชนได้ยังไงเนอะ

แวะมารอคำตอบ อ่านข้อความหลินกุแล้ว
ก็สะดุดกับคำว่า "น้ำตาลเรียกปู่" เหมือนน้องมลเลย
สงสัยคราวที่แล้วยังไม่หวานสะใจหลินกุ

นึกไปนึกมาก็อืม ตอนแรกนึกว่า 3 เดือนจะนานไงคะ
แต่ลืมไปว่าเวลาจางงี้เขียน เวลามักผ่านไปเร็วเหมือนโกหก
งั้นให้อยู่หวีดหวานนานๆ ก่อนก็ได้เนอะ

ตอนนี้อ่านแล้วสงสารพี่ชาร์ลตรงที่ทำตัวไม่ถูกเนี่ยแหล่ะ
จะเข้าใกล้แมนดี้ก็กรี๊ดใส่ พอจะไปแมนดี้ก็ร้องไห้
สรุปพี่ชาร์ลก็แค่อยู่ใกล้ๆ แต่ทำตัวเหมือนหุ่น
อย่าได้เผลอไปแตะแมนดี้เชียวนา

หวัดดีวันอาทิตย์ค่ะน้องมลและก็ o-yo วันหยุดไม่ไปไหนเหรอคะ พรุ่งนี้ก็หยุดอีกวัน ดีจังเลยเนอะ จะนอนอุตุให้ฉ่ำปอดเลยเชียว นี่เพิ่งออกไปกาดหลวงมาค่ะ คนเยอะมากๆ แต่ก็สนุก ข้าวของระรานตาไปโม้ดดดด นานๆ หลินกุถึงจะไปกาดหลวงทีนึง เพราะขี้เกียจขับมอไซด์นานๆ น้องมลกับ o-yo เชื่อป่ะ ระหว่างที่ขับมอไซด์ไปกาดหลวง ใจก็คิดถึงแต่ฟิคจางงี้กับอาแมร์ แบบว่ายิ้มกริ่มอยู่คนเดียว หัวเราะข้อความที่พวกเราคุยกัน (เมื่อวานไปห้างเอาหลานไปด้วย แกยังหันมาถามเลยว่าหัวเราะอะไร ดูสิเด็กสามขวบยังงงเลย แหะๆ) นี่ระหว่างทางก็คิดยิ้มอยู่คนเดียวอีก จนขับมอไซด์ออกนอกเส้นทางเลยง่ะ (o-yo กับน้องมลเคยป่ะ แบบขับรถใจลอย ไปถึงจุดหมายแบบไม่รู้ตัว หลินกุเป็นบ่อยล่ะ) ทีนี้พอนึกได้ก็ เฮ้ย ตูมาทางนี้ทำไมนะ รีบหาทางเลี้ยวรถกลับค่ะ ดูสิ อิทธิพลฟิคมีต่อหลินกุมากขนาดนี้ จางงี้จงภูมิใจนะเนี่ย

จางงี้ต้องใจดีต้อนรับสงกรานต์แน่เลย ยืดฉากระหว่างพระรองกับนางรองฉากนี้ให้ยาวๆหน่อยนะคะ สองคนจะได้รู้ใจตัวเอง ผูกพันกันมากยิ่งขึ้น แล้วต่อจากนี้แมนดี้ค่อยรู้ความจริงเมื่อรักชาร์ลไปแล้วว่าคือใคร อ้ายยยย น้ำหมากกระเซ็น

อยากไปกาดหลวงบ้างจังค่ะ มีอะไรน่าเที่ยวป่ะ
กะว่าหลังสงการนต์จะไปจังหวัดแพร่ แล้วเลยไปเที่ยวเชียงราย
ไม่แน่อาจแวะเชียงใหม่ หลังจากดูประกวด MHK 97
ทำให้อยากดูการแสดงพื้นเมืองมากๆ เลยล่ะ


เรื่องอยู่ดีๆ ก็นึกถึงฟิค แล้วหัวเราะที่เป็นบ่อยค่ะ
เวลานั่งรถเมล์ต้องคุมสติให้ดี ไม่งั้นคนกลัวแย่
(o-yo ขับรถไม่เป็นค่ะ เลยไม่ได้ขับรถ
อยากจะขับ แต่รู้สึกว่าคุมมือไม่ดี กลัวเป็นอันตราย)

หลินกุก็ต้องระวังนะ ถ้าเดินแล้วใจลอยไม่เท่าไหร่
แต่ขับมอเตอร์ไซด์เนี่ย นึกดีๆ น่ากลัวนะ
รถคันอื่นสวนไปมา ยิ่งอันตราย ตั้งสติไว้ค่ะ
พอลงจากมอเตอร์ไซด์แล้วค่ะนึกถึงฟิคต่อ

วันนี้ไม่ไปไหนค่ะ อยู่บ้านอ่านฟิคค่ะ

ถ้าเรื่องอยู่ดีแล้วนึกถึงอาเส่แล้วก็ขำกับตัวเองนี่เป็นบ่อยค่ะ ยิ่งอยู่ที่ทำงานนะค่ะ บางทีนั่งคิดถึงอาเส่แล้วก็ยิ้มหรือบางทีก็หัวเราะออกมาเหมือนคนบ้าเลยค่ะ เพื่อนๆ เลยกลัว ไม่กล้าเข้าใกล้
แต่ฟิคนี่ส่วนใหญ่จะเป็นตอนที่กำลังอ่านค่ะ จิ้นตามเรื่อยๆ ค่ะ อ่านไปขำไป คิดว่าคนแต่งคิดได้ยังไงเนี่ยมุขพวกนี้ แบบว่านับถือน่ะค่ะ

พี่หลินมลเห็นด้วยกับพี่โหยวนะค่ะ ว่าต้องหักห้ามใจตัวเองบางนะค่ะ พยายามอย่าจิ้นช่วงที่ขับมอเตอร์ไซต์อยู่ เดี๋ยวเกิดอุบัตเหตุขึ้นมาจะไม่คุ้มกันค่ะ

ปล.กาดหลวงนี่อยู่เชียงใหม่ใช่ไหมค่ะ มลไม่ได้ไปเชียงใหม่มานานแล้วค่ะ เคยไปสองครั้ง แล้วก็ไม่สบายมากทั้งสองครั้งเลยค่ะ พี่ชายยังแซวเลยว่าสงสัยโดนของแหงๆ

วันหยุดนี่ถ้าไม่ออกไปไหนก็ดูหนังที่สะสมไว้ แล้วก็นอนค่ะ พอนอนเบื่อแล้วก็ลุกมาคุยกับเพื่อนในเนทเนี่ยแหล่ะ สนุกดีเนอะ
กาดหลวงนี่ไม่มีการแสดงพื้นเมืองอะไรค่ะ o-yo เป็นเหมือนตลาดทั่วๆไปแหล่ะจ้า (ก็จะมีขายของของชาวเหนือ ของกินก็จะเป็นอาหารเหนือพวกนี้) แต่ช่วงนี้เป็นช่วงก่อนเทศกาลสงกรานต์ ก็จะมีพวกเสื้อผ้าพื้นเมือง ปืนฉีดน้ำ อุปกรณ์เล่นสงกรานต์ขายเกลื่อนเลยค่ะ จุดประสงค์ที่หลินกุไปนี่ก็ตั้งใจจะไปซื้อเสื้อพื้นเมืองเอาไว้ใส่ไปทำงานน่ะค่ะ ช่วงก่อนสงกรานต์ที่หน่วยงานเค้าจะให้พนักงานใส่ชุดพื้นเมืองไปทำงานทุกวันเลย แต่ไม่ได้บังคับนะคะ แค่ขอความร่วมมือ เพื่อนๆเค้าใส่ทุกคนกันเราจะไม่ใส่ก็กระไรอยู่เนี่ยค่ะ ผ้าซิ่นเก่าๆที่สะสมไว้ก็มีเยอะแระ แต่เสื้อนี่เค้ามีฮิตแบบใหม่เป็นช่วงๆค่ะ อย่างก่อนๆ จะเป็นเสื้อแบบสาวพื้นเมืองใส่ที่แขนทรงกระบอก แต่ตอนนี้เค้าฮิตเสื้อพวกลูกไม้ มีจีบมีระบาย จับจีบตรงหน้าอก อะไรเทือกนี้น่ะค่ะ หลินกุว่าดีนะ เสื้อพวกนี้ไม่ต้องรีด ซักก็ใส่ได้เลย แล้วยังเนื้อผ้าบางเบา เย็นสบายด้วยล่ะ

ขำที่ o-yo ก็เป็นเหมือนกัน แต่ยังดีทีนั่งรถเมล์แล้วใจลอยไม่เป็นไร หลินกุนี่ต้องขี่มอไซด์ไปกลับตอนทำงานประจำ บางวันขี่ไปถึงที่ทำงานแล้วเพิ่งรู้ตัวว่า มาถึงได้ไงเนี่ย แบบว่าใจลอยประจำ ทีหลังต้องระวังตัวแล้ว ถึงภาคพื้นดินค่อยใจลอยต่อเนอะ

น้องมลสุขภาพไม่ค่อยดีรึป่าวคะไปเที่ยวไกลๆ จะไม่สบาย พวกเรานี่เหมือนกันอย่างคือ เวลานึกถึงดาราที่ชอบก็จะนั่งยิ้มคนเดียว พี่หลินนั่งทำงานก็ยิ้มคนเดียวก็มีล่ะ เพื่อนเค้าชาชินกันหมดแล้ว 555

o-yo หลินกุก็ขับรถไม่เป็นค่ะ ถ้าไม่พึ่งมอเตอร์ไซด์คงไม่ได้ไปไหนล่ะงานนี้ แล้วอีกอย่างมอไซด์แม้จะปลอดภัยน้อยกว่ารถยนต์ แต่มันคล่องตัวกว่ากันเยอะเลยค่ะ ไปไหนมาไหนสะดวก หลินกุไม่ค่อยถนัดเอาใครซ้อนด้วย แล้วเพื่อนก็จะไม่กล้าซ้อน เพราะรู้ว่าเราขับรถบ้าๆ บอๆ แต่พอมีหลาน อยากเอาหลานไปเที่ยวด้วยก็จะให้นั่งด้านหน้าค่ะ แต่ไม่กล้าไปไกลๆ นะคะ จะรู้สึกเกร็ง แบบห่วงเค้ากลัวรถล้ม แค่ห้างที่ใกล้ๆบ้านน่ะค่ะ โชคดีที่บ้านใกล้กับห้างโลตัสกับโรบินสัน ก็เลยพาหลานไปได้บ่อยๆค่ะ ส่วนกาดหลวงนี่จะอยู่ไกลบ้าน ต้องขับรถอ้อมหลายเส้นทางก็จะไปคนเดียวค่ะ

พรุ่งนี้ได้หยุดอีกวัน คงไม่ไปเที่ยวไหนแล้ว กระเป๋าฉีกหมดแล้ว 555 จางงี้ขอคำถามโด้ยยยยยย อยากโม้จะแย่แว้ววววว

ก่อนอื่นคงต้องขอแสดงความเสียใจกับอาเจ๊ทั้งหลายว่าเวลา 3 เดือนที่ชาร์ลกะแมนดี้อยู่ด้วยกันคงต้องไวเหมือนโกหกค่ะ ยืดให้นานไม่ได้...นี่ก็ปาเข้าไปตั้ง 38 ตอนแล้วนะเนี้ย...เอาเป็นว่าเรื่องราวต่างๆ ใกล้จะถึงจุดจบของมันเต็มทีแล้วหละค่ะ

เอาหละเมื่อพูดถึงจุดจบก็ลองเดากันดูว่าจุดจบของชาร์ลกะแมนดี้จะเป็นยังไงดีก็แล้วกันนะ...ใช้ข้อต่อไปนี้เรียงได้ตามชอบใจ
1. ชาร์ลยอมรับไม่ได้ที่แมนดี้ไม่ยอมรับตนด้วยเหตุผลที่ฟังปากคำจากพี่สาวเพียงอย่างเดียว และเขานี่แหละจะเป็นคนพิสูจน์ให้แมนดี้ดูว่าเขาจริงใจกับหล่อนมากแค่ไหน กับอุปสรรคเพียงแค่นี้เขาไม่ยอมรามือง่ายๆ หรอก
2. ด้วยความเอาใจใส่ของชาร์ล ทำให้แมนดี้เริ่มใจอ่อนยอมรับเขาแต่โดยดี...แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตรเมื่อพี่สาวบอกความจริงว่าศัตรูฆ่าแม่คือฝงกวงเว่ย...นั่นแหละแมนดี้จึงจำต้องยอมรับความจริงว่าเรื่องของเธอและเขาคงเป็นไปไม่ได้
3. เรื่องราวกลับกลายเป็นว่าคนที่โชคร้ายที่สุดคือฝงจิ้งเถา...แมนดี้กับชาร์ลจึงร่วมมือกันทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นดีก่อนที่ทั้งคู่จะร่ำลาจากกัน
4. ถึงจะพิสูจน์ได้ว่าชาร์ลจริงใจแค่ไหน แต่โชคร้ายที่ครอบครัวของเขาทำร้ายเธอซ้ำ 2 อีกครั้งถึงขั้นสมาชิกในครอบครัวต้องมีอันเป็นไป...ดังนั้นแล้วไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็เปล่าประโยชน์

เอาเป็นว่าเรื่องราวมีผิดมีถูกแต่เชื่อว่าเจ๊ๆ ทั้งหลายคงต้องเดาถูกแน่นอน...แต่ทั้งหมดก็เป็นพล็อตของเรื่องลองเดากันดูเล่นๆ แล้วกัน....หรืออยากจะแต่งเติมตรงไหนก็ลองดู ไม่แน่ว่าบทที่โดนใจคนเขียนอาจโผล่เข้าไปอยู่ในเรื่องก็ได้นะ

โหย...ทีวีช่องนี้ไม่เหมือนช่องเจ็ดเลยง่ะ ไม่ยอมยืดเรื่องเมื่อเรื่องฮิตลมบทตามใจผู้ชมเลย ฮือๆๆๆ
ก้อด๊ะๆๆๆ ถึงจะจบเร็วยังไง จางงี้สุดจ๋วย แอนด์ใจดีของพวกเรา ก็คงจะมีเรื่องใหม่มาฝากอีกใช่ป๊าวววคร้า ฮิๆๆ

ตอบคำถามดีก่า

ทุกข้อข้างบนไม่ชอบสักข้ออ่ะ เหตุผลคือ ไม่ชอบนางเอกปัญญาอ่อนเหมือนในละครน้ำเน่าทั่วไป เมื่อมีความรัก ความรักก็คือรัก เป็นสิ่งมีค่าที่ไม่ใช่จะเกิดกับใครได้ง่ายๆ ความรักไม่ควรนำมาล้อเล่น นำมาต่อรอง นำมาทรมานตัวเองและคนที่ตัวเองรัก
เรื่องครอบครัวก็ส่วนครอบครัว ควรแยกออกจากกันให้ได้
เพราะงั้นถ้าแมนดี้รู้ใจตัวเองว่ารักชาร์ล และชาร์ลก็รักเธอ ควรถนอมความรักนี้ไว้ให้ดีที่สุด ไม่ควรนำมาปนเปกับเรื่องความแค้นของครอบครัวค่ะ ขอเสนอข้อใหม่คิดเอาเอง ฮิๆ

เมื่อแมนดี้ได้รับการดูแลจากชาร์ลแบบใกล้ชิด ทำให้เธอเริ่มมองเห็นว่าตัวเองแท้จริงแล้วต้องการอะไร และกำลังขาดอะไรอยู่ เมื่อมีเขาทำให้เธอมีความสุข ความสุขที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเป็นเช่นนี้เอง นี่คือรักอย่างแท้จริง ไม่แปลกที่เธอจะยอมมอบใจให้กับคนที่คิดว่าจะฝากชีวิตไว้ให้ได้ ทั้งสองต่างรุ้ใจตัวเอง และเมื่อถึงเวลาที่เรื่องความแค้นระหว่างครอบครัวเปิดเผย ทั้งสองก็ต่างช่วยเหลือกันรอมชอมเพื่อให้เรื่องผ่านไปด้วยดีที่สุด แต่เรื่องจะจบลงดีหรือร้าย ก็แล้วแต่ผู้เขียนค่ะ แต่สำหรบชาร์ลและแมนดี้ ทั้งสองต่างให้สัญญากันว่า ไม่มีทางที่จะขาดอีกฝ่ายไปอย่างเด็ดขาด ถ้าตายก็ขอตายด้วยกัน กิ๊ดดดดดดดดดดด เริ่มเน่าและเข้าป่าค่ะ ขอแนวนี้นะจางงี้นะ

คำถามมาแล้ว แหม่หลินกุ ไม่ลืมหยอดขนมหวาน
ขอให้คนเขียนแต่งต่อเลยเนอะ มามะ ช่วยอีกคน
หวังว่าจะมีเรื่องต่อไปตามมานะคะ

ก่อนตอบคำถาม ขอโม้กะหลินกุและน้องมลก่อน


กาดหลวงเป็นที่ขายของพื้นเมืองนี่เอง
ที่ทำงาน o-yo ก็ต้องใส่ผ้าไทยทุกวันศุกร์ค่ะ
ถ้ามีโอกาสไปจะลองไปดูๆ ชุดดูบ้าง

น้องมลน่าเสียดายจัง ไปเชียงใหม่ทั้งที แต่ป่วยทั้งสองครั้ง
แบบนี้ต้องลองใหม่อีกที ก่อนไปฟิตร่างกายดีๆ นะคะ


หลินกุขับมอเตอร์ไซด์สะดวกกว่าจริงๆ ค่ะ
แต่ก็ต้องระวังมากยิ่งขึ้นเนอะ

เอาล่ะมาตอบคำถาม ทุกข้อที่เสนอมา ก็เกือบโดนค่ะ
แต่คราวนี้อยากเสนอแนวใหม่ดูบ้าง

คือพี่ชาร์ลทำดีกับแมนดี้ แต่ว่าใจก็ยังคงนึกว่าตัวเองรักจือลี่อยู่
ที่ทำดีกับแมนดี้ก็แค่อยากชดเชยความผิด อยากจะปกป้อง

ส่วนแมนดี้ ก็เหมือนกัน พอชาร์ลทำดี เอาใจใส่
ที่จริงก็ดีใจ และเริ่มหายจากอาการหวาดกลัว
ในใจนั้นก็ยังคิดว่าตัวเองรักจิ้งเถา แต่เป็นห่วงชาร์ล
เพราะต้องการตอบแทนและชดเชยความผิด

เมื่อสองคนกลับมาบ้าน ได้รับรู้เรื่องราวความแค้นสองตระกูล
ที่ไม่มีใครยอมใคร ทำให้ทั้งคู่โดนแยกออกจากกัน
จุดนี้แหล่ะ ทำให้ทั้งสองได้รู้ใจตนเอง ว่าจะขาดกันและกันไม่ได้

เมื่อไม่ได้เจอก็ยิ่งโหยหา ยิ่งโดนห้ามก็ยิ่งอยากเจอ
ดังคำที่ว่า รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ (ก๊าก . . เริ่มเพ้อไปไกล)
ทั้งสองจึงแอบมาพบกัน เมื่อเจอกันโดยบังเอิญ
ความรักที่ถูกซ่อนก็ปะทุขึ้นมา ดั่งโรมิโอและจูเลียต 555
แต่ช้าก่อน พระรองนางรองของเรา
ไม่ใช่ตัวละครในนิยายน้ำเน่าทั่วไป
พวกเขามีสมอง มีสติ ดังนั้น สิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่ได้ฟัง
สิ่งที่ทุกคนเชื่อ จะเป็นอย่างนั้นไหม ก็ต้องพิสูจน์

เมื่อรู้ความจริงจึงช่วยกันหาทางคลายปมนั้นให้ได้
แต่ก็นะ ช้าไปซะแล้ว สิ่งที่จิ้งเถาทำไปยากที่จะให้อภัย
จุดแตกหักนั้นฤา ยากจะสมาน พระรอง-นางรองของเรา
จำต้องจากทั้งที่ยังรัก (พูดง่ายๆ ก็โดนบังคับน่ะนะ)
แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้ (คิดไม่ออกแหล่ว รอคนเขียนดีกว่า)

จุดจบของพระเอก-นางเอกเป็นไงไม่รู้
แต่เฮ่อ . . เฮ่อ สำหรับพระรองนางรอง
ขอแฮปปี้เอนดิ้งเท่านั้นนะคะ

โอ้ยยย o-yo หลินกุขำจนจะตกเก้าอี้แล้ววววว ช่วยดึงโหน่ยยย คำว่า "รักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ" เนี่ยๆ คิดได้ไงๆๆ เข้ากั๊นเข้ากันกับเรื่องที่ o-yo ชี้แนะที่ซู๊ดดดด

ใช่ๆ เรื่องแบบ o-yo สุดยอด น่าสนใจม้ากมากค่ะ แสดงถึงปัญญาอันชาญฉลาดของพระรองและนางรอง ถึงแม้จะรู้ใจตัวเองช้าไปหน่อย แต่ก็รู้ในที่สุด และไม่ให้เรื่องรอบข้างมาบั่นทอนความรัก หากอุปสรรคจะเกิดขึ้นก็เกิดจากคนรอบข้าง สิ่งแวดล้อม ไม่ใช่ทั้งสองทำขึ้น

ระหว่างที่กำลังค้นพบรัก จางงี้อย่าลืมสอดแทรกจุดไคลแม็กซ์ของเรื่องคือ ปม "พี่ชายที่แสนดีในอดีตของ ดญ.น้อย" ในตอนนี้ด้วยนะคะ แค่จิ้นก็น้ำลายท่วมแล้วเนี่ย

เอ้า . . มามะ ช่วยฉุดหลินกุขึ้นนั่งค่ะ

o-yo ชอบดูละครที่พระเอกนางเอกรักกันมาก
แต่ต้องแยกกันเพราะสิ่งแวดล้อมและคนรอบข้าง
มันทำให้อินดี แต่ประเภทลังเล ไม่แน่ใจตัวเอง
จะรักก็ไม่กล้ารักเนี่ย ออกจะเซ็งๆ นิดๆ
เลยอยากให้เรื่องออกมาแนวข้างบนไง

อย่างที่ดูก็ PONR / DOL / เทพมารสะท้านภพ
โอ้ . . ใช่เลย เพราะนางรักกันปานจะกลืน
แต่อุปสรรคมาจากภายนอก ยิ่งทำให้ซึ้งให้อินค่ะ

ยิ่งตอนจบเนี่ย รู้สึกว่าละครจะยิ่งเข้มข้นนะ
สมกับชื่อ รอยแค้น แรงพิศวาส . . แต่ว่านะ
รู้สึกจะมีแต่รอยแค้น ยังขาดแรงพิศวาสไป

ดังนั้น ขอส่งพระรองนางรอง เข้ารับหน้าที่ค่ะ

อ้ายยย ใช่ๆๆ มีแต่รอยแค้น ยังขาดแรงพิศวาท เพราะลุ้นให้เฮียจิ้นเถาทำแรงพิศวาท แค่จูบก็ยังไม่กล้าหือกับเจนนี่เลย ไม่สมกะพระเอกร้ายเลยนะเนี่ย ตอนจะปล้ำคราวนู้นเห็นน้ำตาเจนนี่ก็ระทวยซะแระ ผิดหวังๆ เพราะงั้นขอยกหน้าที่นี้ให้คู่พระรองกับนางรองรับไปค่ะ พระ-นาง ปูเรื่องแรงแค้นมานานแระ เพราะงั้นแรงพิศวาท มอบหน้าที่ให้พระรอง-นางรองสืบสานต่อนะคะ ยินดีๆ คนดูพร้อมค่ะ

แต่มีข้อแม้ว่าแรงพิศวาทอันนี้ต้องมาแบบเต็มใจทั้งสองฝ่ายเด้อ แมนดี้ห้ามล่วงเกินพี่ชาร์ลโดยอีกฝ่ายยังไม่ยินยอม ต้องให้พี่ชาร์ลเต็มใจด้วยยย กั๊กๆๆ

o-yo ชอบเหมือนหลินกุเลยค่ะ แบบว่าชอบพระนางรักกันมากๆ สมัยนี้รักต้องเสียสละเพื่อคนอื่นหรือพี่น้องหมดไปแล้ว ต้องสู้ให้ได้มาค่ะ สู้แบบเปิดเผยนะ ไม่มีโกง ถ้าดีจริงก็ต้องได้หัวใจอีกฝ่ายมาอยู่แล้ว

พี่ๆ ทั้งสองข้างต้นหยอดคำหวานไว้แล้ว งั้นมลตามมาช่วยอีกแรงค่ะ
จางงี้จบเรื่องนี้แล้ว ก็ขอให้มีเรื่องหน้าออกตามๆ กันมาเลยนะค่ะ

ตอบคำถามก็ขอคล้ายๆ พี่หลินล่ะกัน
อยากให้เป็นสองคู่ชู้ชื่นน่ะค่ะ เป็นพี่โจวกับเจนนี่ แล้วก้อพี่ชาร์ลกัลแมนดี้ค่ะ ให้พี่น้องตระกูลเสิ่นแยกอดีตกับปัจจุบันให้ออกจากกันให้ได้น่ะค่ะ รวมทั้งฝงกวงเว่ยก็ควรจะออกมาเคลียร์เรื่องในอดีตให้ชัดเจน อย่าให้เจนนี่เข้าใจผิดอีก เพราะถึงฝงกวงเว่ยจะทำผิดพลาด แต่จริงๆ แล้วเค้าก็พยายามที่จะตามหาเจนนี่และแม่ของเจนนี่ เพราะฉะนั้นก็เรียกได้ว่าเค้าพยายามจะรับผิดชอบนะค่ะ ฉะนั้นอย่าจบเศร้าเลยนะค่ะ

พี่หลิน พี่โหยว มลไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่มลว่ามลแข็งแรงมากๆ เลยนะค่ะ (แม้ว่าช่วงหลังจะไม่ค่อยสบายบ่อยไปหน่อยก็เถอะ) เพียงแต่มลเป็นพวกความดันต่ำ (แต่ความดันทุรังสูง) มลก็เลยคิดว่าพอไปที่ที่อากาศค่อนข้างน้อยไปหน่อย ก็เลยไม่สบายน่ะค่ะ

หลินกุ >>> พระรองนางรองเค้าบอกว่าอยากสืบสาน

"แรงพิศวาส" ค่ะ แต่ถ้าเป็น "แรงพิศวาท" เอ่อ ไม่เอานะ

แต่อะไรกัน พี่ชาร์ลไม่เต็มใจรึ งั้นแมนดี้ไม่ฝืนใจหรอก
เอ๊ะ . . ยังไงเนี่ย 55 มีรึแมนดี้จะกล้า
กลัวแต่ว่าเธอจะกลัวผู้ชายจนไปเล่นดนตรีไทยเนี่ยซี่

มล >>> ถ้างั้นก่อนไปต้องทำบุญเยอะๆ นะคะ
บอกเจ้าที่เจ้าทางไว้ก่อน จะได้เที่ยวแบบปลอดภัย
สุขภาพแข็งแรง ไม่งั้นเสียเที่ยวแย่

นั่นสิ o-yo อาการแมนดี้น่าเป็นห่วงนะเนี่ย เกรงว่าจะไม่ให้พี่ชาร์ลเข้าใกล้อีกนาน คนอื่นไม่ให้เข้าใกล้ยิ่งดี แต่ขอยกเว้นพี่ชาร์ลสักคนนะคะ ไม่งั้นจะสืบสานแรงพิศวาศได้ไง แหะๆ

วันนี้หยุดอีกวัน ยังไม่รู้จะไปไหนดี ทำใจจำศีลอยู่กะบ้านได้รึป่าว ว่าเด๋วจะหาหนังมาดูดีกว่า จะได้ดูเรื่องใหม่เรื่อยๆ ค่ะ

ก็ต้องให้คนเขียนรีบมาเฉลยแล้วล่ะหลินกุ

ว่าแมนดี้จะหายกลัวผู้ชายมั๊ย 55 แผนยุให้แต่งต่อ

เนอะๆ ต้องรอจางงี้คนเดียว พวกเราก็ได้แต่เดาแอนด์เดา

ว่าแต่จางงี้คร้า คนจ๋วยใจดี๊ใจดี วันหยุดสงกรานต์นี้นะ พวกเราหยุดต้าง 4-5 วันเชียว เหงาแย่เลย ขอฟิคยาวๆ นะคะ หรือไม่จางงี้จะเมตตามีตอนพิเศษเพิ่มให้จะดีที่ซู๊ดเลยค่ะ

น้ำแตงโมหวานเย็นชื่นใจให้จางงี้ค่ะ จะได้สดชื่นๆ วันนี้หลินกุก็ดื่มน้ำแตงโมค่ะ อากาศร้อนที่บ้านก็ทำแจกกันดื่มล่ะ

เย !! ดีใจจริงๆ เลยที่อาซ้อช่วยกันเสกสรรค์ปั้นแต่งจนทำให้ได้พล็อตอีกโข...
มะต้องห่วงนะค่ะ ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าหยุดยาวจะกระหน่ำสัก 2-3 ตอน ถ้าเป็นไปได้เน้อ
เมื่อวานเพิ่งดูหนังเพื่อเสริมอารมณ์...ได้มองหน้าทั้งเฮียจิ้งเถาในคราบไป๋หลางกะเฮียจื้อหลินในคราบชีเส้าซังแล้วก็รู้สึกอยากกระหน่ำฟิคเยอะๆ ขึ้นมาเลยเชียว...ปัญหาติดอยู่ตรงที่จะโยงเรื่องยังไงดีนี่แหละ...กลุ้มจริงๆ เลย

ว่าแต่คำถามที่แท้จริงคือให้ 'เรียงเรื่องราว' ไม่ใช่เหรอ ไหงไม่เห็นมีใครเรียงสักคน...มีแต่รอคอยตอนพิศวาสของเฮียโจวกะเจนนี่หงะ....ไม่ต้องกลัวหรอกนะไม่เพียงแต่เฮียโจวกะเจนนี่...อาจเป็นเฮียโจวกะคริสติน...หรือเฮียชาร์ลกะแมนดี้...และเฮียชาร์ลกะเจนนี่ด้วยก็ได้นะ....เอากันเข้าไป....

โว้ววววววว ว่าแล้วจางงี้ต้องใจดี จะกระหน่ำฟิควันหยุดยาวให้พวกเราด้วย น่ารักซ้า ดีใจปานลิงได้แก้วเลยล่ะเนี๊ยะ

คำถามข้างบน ให้เรียงร้อยเป็นข้อๆเหรอ ก็ตะละข้อไม่ถูกใจเลยง่ะ ก็เลยเขียนใหม่ให้ซะเลย 555
การดูหนังละครเป็นข้อดีของการเขียนฟิคอย่างหนึ่งค่ะจางงี้ ทำให้สมองแล่นสร้างสรรค์ไอเดียใหม่ๆ ดีใจและก็ยินดี้มากเลยที่หนังทำให้งี้มีไอเดียกระฉูดยิ่งขึ้น ว่าแต่เฮียเถาจะมีแรงพิศวาศกับใครก็ตื่นเต้นจะแย่แล้วคื (แอบหื่น) สำหรับพระรองนางรอง ถ้าจะมีขอแบบเต็มใจนะคะ ไม่อยากให้พี่ชาร์ลมัดมือชกแมนดี้ค่ะ กระดี้กระด้า กิ๊บก๊าบบบ

พี่จางงี้เขียนฟิคเก่งอ่า นับถือ...

ขอบคุณที่ส่งให้ทาง เมลด้วยนะคะ โหลดมาอ่านแล้วอิอิ

ถ้าจบเอาไปเสนอ สนพดูนะคะ แนวเชือดเฉือน ก็สนุกดี

อูยจางงี้ มาเผยให้ดีใจ รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ

แสดงว่าวันหยุดนี้จางงี้ไม่ไปไหนใช่ป่ะ

o-yo ก็กะไปเที่ยวหลังวันที่ 14 ไปแล้วค่ะ ให้พ้นสงการนต์นิดนึง

จะได้รออ่านฟิค โฮ่ โฮ่ โฮ่ ส่วนเรื่องเรียงลำดับ

ก็ช่วงนี้ได้พักผ่อน ไอเดียกำลังกระฉูด เลยอยากนำเหนอนิดโหน่ย

ขอบคุณจางงี้มากเลยค่ะ ที่จะลงวันหยุดนี้ 2-3 ตอนเลย เย้ๆๆๆๆ

นำเหนอ ให้ตอนหนึ่งเป็นตอนพิศวาสระหว่างแมนดี้กับพี่ชาร์ลค่ะ

กิ๊ดดด น้องมล ความคิดเจ๋งมั่กๆค่ะ แบ่งเป็นตอนหนึ่งที่เป็นตอนพิเศษเฉพาะชาร์ลแมนดี้ ตอนแรงพิศวาศชาร์ลแมนดี้ ฮิๆ
แค่คิดก็จิ้นกระจาย อยากอ่านไวๆ เหอะๆๆ

กิ๊ดดด น้องมล ความคิดเจ๋งมั่กๆค่ะ แบ่งเป็นตอนหนึ่งที่เป็นตอนพิเศษเฉพาะชาร์ลแมนดี้ ตอนแรงพิศวาศชาร์ลแมนดี้ ฮิๆ
แค่คิดก็จิ้นกระจาย อยากอ่านไวๆ เหอะๆๆ

พี่หลิน อันนี้ก็ต้องแล้วแต่ความกรุณาของคนเขียนนะค่ะว่าจะตามใจคนอ่านหรือเปล่า หุ หุ หุ

ยกมือสนับสนุนน้องมลและหลินกุด้วยอีกคนค่ะ

ใครจะพิศวาสใครเราไม่สน สนแต่ชาร์ลและแมนดี้ค่ะ

ก็พระเอกนางเอกเค้าก็มีบทเข้มข้นอยู่แล้ว หน้าที่นี้ยกให้คู่รองเต๊อะ

แวะมาแปะรูปค่ะ เจอรูปเข้ากับเหตุการณ์พอดี


แมนดี้นอนอยู่ในโรงพยาบาล

แมนดี้สลึมสลือตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์

แมนดี้ดูเด็กๆ วิ่งเล่นอยู่ที่สวนของโรงพยาบาล

แมนดี้ขอให้ชาร์ลหาที่สงบๆ ให้พักผ่อน

“อย่า !! อย่าแตะต้องตัวชั้น !!”

ถึงบ้านพักที่ Victoria Harbour ในย่านเกาลูน

(แทกซี่อาจหรูไปนิด แต่ไม่เป็นไรเนอะ )

แมนดี้นั่งเหม่อลอยอยู่ริมชายหาด

แมนดี้นั่งเหม่อทำไม ?

คำตอบ : ก็รอหลินกุแปะรูปพี่ชาร์ลยังไงล่ะคะ

ชาร์ลนั่งแท๊กซี่มาพร้อมกับแมนดี้

นั่งเหม่ออยู่ทำไมแมนดี้ ถึงแล้วนะ ลงมาเถอะ ชายหาดสวยนะ

ชาร์ลเฝ้ามองแมนดี้นั่งดูทะเลอยู่ใกล้ๆ ไม่ให้คลาดสายตา



พอไหวมั้ยคะ o-yo น้องมล

okay เลยค่ะ รูปประกอบฟิคยอดเยี่ยมจริงๆ ท่านพี่ทั้งสอง

ขนาดแท๊กซี่หรูๆ ก็ยังหามาให้ใกล้เคียงกันได้

โห . . หลินกุ หาภาพพี่ชาร์ลนั่งแทกซี่มาได้เจ๋งมาก

รถเหมือนกันเลยนะนั่น แถมใส่ชุดเข้ากับบรรยากาศชายหาด

พี่ชายลุคนี้เป็นพี่ชาร์ลที่เซอร์กำลังเหมาะ เท่ห์จริงๆ นะ

เนอะๆ ได้บรรยากาศมากเลยล่ะ กำลังรออ่านตอนต่อไป "แรงพิศวาศชายทะเล" อยู่เนี่ยค่ะ

เอาฟูกมานอนร้องเพลงรอ

นอนหลับไปหลายตื่น รอจางงี้ สองวันนี้เราต้องโม้กันสองคนล่ะค่ะ o-yo น้องมลไปเที่ยวนู้น

ฝากน้ำแข็งใสให้ผู้เขียนด้วยค่ะ อากาศร้อน จะได้เข็นฟิคมาไวๆ

อ้าว ลืมวางน้ำแข็งใสเลย แหะๆ

มีผ้าถุงผ้าทอมือของชาวเหนือ ลายสวยๆ คุณภาพดี มาให้คุณเลือกมากมาย เรามีบริการส่งถึงที่ฟรี และยังรับตัดเสื้อผ้าไหมแก้ว มีแบบมากมายให้เลือก มีชุดไทยไหมกุหลาบหลากสี สามารถสั่งตามที่คุณต้องการได้ สนใจลองเข้าไปดูเล่นๆที่ 084-1764545 ถ้าคุณอยากให้เราแนะนำเชิญนะคะ ยินดีอย่างมากค่ะ

กร๊ากกกก ขำคอมเม้นอ่ะ รถแท๊กซี่แต่ละคัน เปิดประทุนทั้งนั้นเลย แท๊กซี่ฮ่องกงนี่มันหรูจริงๆ

ตอนนี้หนุกมากมาย น่าสงสารแมนดี้ก็จริง แต่คนอ่านชอบนะคะ พี่ชาร์ลได้โชว์แมนเต็มที่ อยู่กะแมนดี้แล้วดูสุขุม ฉลาด เป็นผู้ใหญ่ แต่พออยู่ใกล้ๆ เจนนี้เหมือนเป็นแค่ไก่อ่อนอ่ะ

Would you like to know how you can use coupons for your benefit? If coupons are used the right way, you could save a lot of money every day. Read the article below to find ways to find and use coupons most effectively.
Gucci Canada //www.iaaglobal.org/london2015/guccica.asp