ตอนพิเศษ...เหตุจากวันวาเลนไทน์... สืบเนื่องจากได้การบ้านมาจากการอบรมหัวข้อวันวาเลนไทน์ ความยาว 2 หน้า A4 ตัวอักษรขนาด 16 ห้ามขาดห้ามเกิน ในเมื่อนึกมุขไม่ออกก็ต่อยอดจากของเดิมก็แล้วกัน หวังว่าจะถูกใจกันนะคะ ......................................... ‘Twins’ Love Story เล่ห์รักร้ายคุณชายฝาแฝด’ ตอนพิเศษ...เหตุจากวันวาเลนไทน์...! ตู้เหมียนอี้ลอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือหยิบไดอารี่เล่มหนึ่งที่เธอเก็บได้จากห้องที่เคยไปนอนป่วยออกมาแล้วเปิดอ่านข้อความในนั้นอีกครั้งหนึ่ง ‘14 กุมภาพันธ์...ความหมายของวันนี้ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจมันได้ดี...หยูฟางครับ..วันนั้นแหละที่ผมจะทำสิ่งหนึ่งเพื่อคุณ...ผมอยากให้คุณได้เห็นความสำเร็จของผม...วันที่ผมจะพิสูจน์ให้คุณรู้ว่าผมโตเพียงพอที่จะดูแลคุณได้แล้ว...ก็แกลอลี่ที่ผมฝันไว้ไง..ผมมั่นใจว่าจะต้องมีคนสนใจงานของผม...แล้ววันนั้นผมจะขอคุณแต่งงาน...รอผมนะครับหยูฟาง รอผมนะ...ผมรักคุณ’ ถึงรอยหมึกจะจางมาก แต่ตู้เหมียนอวี้ก็พอจะรับรู้ได้ว่าสิ่งที่จางจื่อหลังเขียนไว้มาจากความตั้งใจของเขาจริงๆ ถึงไม่ได้เปิดแกลอลี่แต่การก้าวไปสู่ระดับโลกนับว่ายิ่งใหญ่มากกว่าที่เขาเคยตั้งความหวังเอาไว้มากแล้ว เพราะฉะนั้นจะไม่เชื่อก็คงไม่ได้ คนที่เขาตั้งใจจะใช้ชีวิตด้วยควรจะเป็นน้องสาวของเธอมากกว่า ส่วนเธอเขาก็คงเห็นเป็นที่รองรับอารมณ์เหมือนตามเคย ................. 5 ปีต่อมา เมลเบิร์นประเทศออสเตรเลีย “ซื้อดอกกุหลาบสักช่อให้แฟนของพี่ชายหน่อยสิคะ” สำนวนภาษาอังกฤษจากปากของเด็กผู้หญิงผมสีบรอนด์วัยสิบปีทำให้ ‘จางเหมียนอวี้’ ที่กำลังเลือกซื้อผลไม้อยู่หันหลังกลับไปมอง ...จริงสินะ วันนี้ก็คือวันวาเลนไทน์ หลังจากที่เธอและ ‘จางจื่อหลัง’ แต่งงานกันเมื่อสองปีก่อน เธอก็ย้ายถิ่นฐานมาพำนักกับเขาอยู่ที่นี่ บางทีเธอก็อดน้อยใจขึ้นมาไม่ได้เพราะจื่อหลังมักจะเห็นงานสำคัญกว่าเธอเสมอ อย่างเช่นในวันนี้ ทั้งๆ ที่เป็นวันวาเลนไทน์แท้ๆ ทุกๆ คนที่มีคนรักก็ควรที่จะได้ใช้เวลาสวีทหวานให้แก่กันไม่ใช่หรือ?... เหมียนอวี้ได้แต่ถอนหายใจยาวตอนที่หันหลังกลับมาใหม่แล้วจ่ายเงินค่าผลไม้ให้กับแม่ค้าก่อนที่จะเดินออกไปจากตลาด บ้านของเหมียนอวี้และจื่อหลังตั้งอยู่แถบถนนคอลลินส์ เธอรับจ้างออกแบบการจัดงานอีเว็นท์โดยรับงานทางอินเตอร์เน็ต ส่วนจื่อหลังเป็นศิลปินอิสระ ความฝันของเขาคือการได้เปิดร้านแกลอรี่ แล้ววันนี้เขาก็กำลังก้าวตามความฝันของเขาอยู่ ทุกๆ วันจื่อหลังจะตั้งบูทรับวาดภาพเหมือนตรงถนนอีกฟากหนึ่งที่เป็นถนนคู่ขนานกับถนนคอลลินส์ ซึ่งถนนสายนี้เป็นถนนที่มีศิลปินหลายประเภทมาขายศิลปะและความสามารถ ไม่ว่าจะเป็นวาดภาพ, เล่นดนตรี หรือการแสดง ไม่ว่าอะไรก็สามารถขายได้ทั้งนั้น เหมียนอวี้ออกมาจากบ้านอีกครั้งพร้อมกับกล่องอาหารกลางวัน ขณะที่ก้าวเดินได้สักพักหนึ่งก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาเล็กน้อยจึงได้หยุดเดินและสูดลมหายใจยาวๆ ต่อมาก็ก้มหน้ามองไปที่ท้องของตัวเองพร้อมกับลูบเบาๆ แล้วจึงค่อยเผยรอยยิ้มหวานออกมา เธอเพิ่งจะรู้ตัวเมื่อเช้านี้ ก่อนที่เธอจะแวะไปที่ตลาดเธอได้ไปพบกับแพทย์มาและผลปรากฏว่าเธอได้ตั้งครรภ์แล้ว ในที่สุดความฝันที่เธอจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ก็ใกล้จะกลายเป็นความจริงแล้ว เหมียนอวี้เงยหน้าขึ้นมาใหม่แล้วค่อยๆ ก้าวเดินอย่างช้าๆ ตรงไปยังบูทวาดภาพของสามีเพื่อรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันเหมือนอย่างทุกวัน แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเดินมาจวนจะถึงบูทของจื่อหลังกลับเห็นเขากำลังเก็บอุปกรณ์ในการวาดภาพอยู่ “ไม่ทำงานต่อแล้วหรือคะ” เหมียนอวี้ถามขึ้นพร้อมกับวางกล่องข้าวลงบนโต๊ะเตี้ยข้างๆ จื่อหลัง ด้านจื่อหลังก็หันมายิ้มกว้างให้กับผู้เป็นภรรยา วางของที่อยู่ในมือลงแล้วจึงรวบมือของภรรยาขึ้นมาพรมจูบอย่างรักใคร่ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มหวาน “วันนี้พอแค่นี้ ผมตั้งใจจะพาคุณไปดูอะไรหน่อย” ต่อจากนั้นจื่อหลังก็รวบเก็บอุปกรณ์วาดภาพที่เหลือยัดใส่กระเป๋าเป้ แล้วจึงดึงมือของภรรยาให้เดินตามเขาไป ราวๆ สิบห้านาทีจื่อหลังก็พาเหมียนอวี้มาหยุดลงตรงหน้าร้านเช่าแห่งหนึ่งที่ยังไม่ได้เปิดให้บริการ เหมียนอวี้เลิกคิ้วในเชิงข้องใจให้กับจื่อหลัง ด้านจื่อหลังเพียงเผยยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ก่อนจะลากตัวภรรยาให้ก้าวเข้าไปข้างในร้าน ภายในร้านที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อประกอบไปด้วยภาพเขียนที่มีผ้าขาวปิดไว้จำนวนหนึ่ง รอบๆ ด้านยังมีกระถางต้นไม้เรียงจนแน่นร้านอีกด้วย ความรู้สึกแรกที่ได้ก้าวเข้ามาในร้านคือรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะถูกขอแต่งงานอีกครั้งหนึ่ง เหมียนอวี้คิดเช่นนี้ในใจพร้อมกับหันไปเลิกคิ้วให้กับผู้เป็นสามี “พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ” “เรามาทวนความหลังกันหน่อยเป็นไง” จื่อหลังกระดกยิ้มพร้อมกล่าวเรียบๆ ต่อจากนั้นจึงได้ตรงเข้าไปดึงผ้าสีขาวที่คลุมภาพวาดอยู่ทีละภาพ “ภาพแรกที่ผมวาดให้คุณ เพราะผมหลงเสน่ห์ดวงตาและรูปปากของคุณ” ครั้งแรกที่เขารู้จักกับเหมียนอวี้คือตอนที่หญิงสาวไปเยี่ยมน้องสาวที่สวิตเซอร์แลนด์ แล้วจื่อหลังก็เลื่อนมือไปดึงผ้าคลุมภาพวาดอีกภาพหนึ่งที่ตั้งอยู่ข้างกันออก “ตอนที่ผมเพิ่งจะตื่นจากฝันร้าย คุณคือเทพธิดาของผม” จื่อหลังพูดพร้อมกับหันหลังกลับมาสบตากับภรรยา ส่วนเหมียนอวี้ก็จ้องมองภาพวาดสีน้ำมันด้วยความรู้สึกหลงใหล เขาคือผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธออยากที่จะเริ่มต้นกับความรัก ทั้งที่ตลอดมาหนึ่งเดียวในชีวิตของเธอก็คือหน้าที่และการงาน เหมียนอวี้เผยยิ้มน้อยๆ ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ ขณะที่จื่อหลังหันไปดึงผ้าคลุมภาพวาดทุกๆ ใบออก ซึ่งภาพวาดแต่ละภาพคือความทรงจำของเขากับเหมียนอวี้ที่มีทั้งทุกข์และสุขคละเคล้ากันในช่วงตลอด 5 ปีที่เขาและเธอได้รู้จักกัน ส่วนเหมียนอวี้ก็เดินดูภาพวาดเสมือนมีชีวิตที่สามีวาดไว้จากความทรงจำด้วยความรู้สึกทั้งซาบซึ้งและประทับใจ เดินชมภาพวาดจนหมดทุกใบ เหมียนอวี้จึงได้เงยหน้าขึ้นสบตากับสามีพร้อมรอยยิ้มหวาน ด้านจื่อหลังก็สวมกอดภรรยาไว้ด้วยความรักใคร่ พร้อมกับเอ่ยปากขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทุ้มหวาน “คุณจำได้หรือเปล่า เพราะผมเขียนไว้ในไดอารี่ว่าถึงวันวาเลนไทน์เมื่อไหร่ผมจะเปิดแกลอรี่ให้กับหยูฟางให้ได้” จื่อหลังหมายถึงน้องสาวของเหมียนอวี้ ที่ในอดีตเขาเคยรักอย่างมากมาย “...และเพราะมันทำให้คุณตัดเยื่อใยกับผมจนผมเกือบไม่เป็นผู้เป็นคน” “ขอโทษค่ะ” เหมียนอวี้ตอบพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย “ครั้งนั้นฉันเข้าใจคุณผิดไป ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ” “แต่ก็เพราะคำว่าวาเลนไทน์จึงทำให้ผมเกิดพลังและแรงบันดาลใจ ผมจึงเริ่มเดินตามความฝันใหม่อีกครั้ง ลบคำว่าหยูฟางออกและแทนที่ด้วยเหมียนอวี้ เพราะผมอยากครอบครองคุณ ทั้งตัวคุณจะต้องเป็นของผมคนเดียว ผมถึงได้มีวันนี้ ผมรู้ว่าคุณคงน้อยใจบ้างที่ผมไม่เคยแสดงความรักต่อคุณเหมือนกับคนอื่นๆ แต่ผมเชื่อว่าการกระทำของผมสามารถพิสูจน์ให้คุณเห็นแล้วว่าคุณเท่านั้นที่ผมต้องการ ผมรักคุณนะครับเหมียนอวี้ ผมรักคุณมาก รักมากที่สุดในชีวิต สิ่งเดียวที่ผมสามารถทำให้คุณได้คือความสำเร็จทั้งหมดของผมที่ผมจะยกผลประโยชน์ให้คุณเพียงผู้เดียว” เหมียนอวี้นิ่งฟังคำหวานในอ้อมกอดของสามีด้วยความรู้สึกซาบซึ้งอย่างเอ่อท้นจนไม่อาจกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาได้ “ฉันก็รักคุณมากนะคะ รักคุณมานานถึง 5 ปี แล้วคุณก็พิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วค่ะ ว่าฉันเลือกคนไม่ผิดเลย ฉันก็เลยอยากตอบแทนความรักของคุณบ้าง จื่อหลังคะ เรากำลังจะมีลูกแล้วนะ ฉันเพิ่งรู้ตัวเมื่อเช้านี้เอง คุณดีใจเหมือนกับฉันหรือเปล่าคะ” ได้ยินดังนั้นจื่อหลังได้แต่หัวเราะร่าเสียงดัง ต่อจากนั้นก็ผละตัวภรรยาออกแล้วก็โอบอุ้มภรรยายกขึ้นทั้งตัว หมุนรอบตัวเองไปมาด้วยความรู้สึกมีความสุขมากที่สุดในชีวิต ....จบแล้วคร้า นึกอยากจะต่อก็ต่อซะงั้น....   Create Date : 28 มกราคม 2554 1 comments Last Update : 28 มกราคม 2554 11:43:03 น. Counter : 1101 Pageviews. Share Tweet

หวีดมากกกกค่ะ (ความจริงอยากให้หวีดกว่านี้อีกอ่า ) ตอนนี้น่าจะตรงกับวาเรนไทน์นะเนี่ย จิ้นภาพตอนเหมี้ยนอวี้ท้องได้เลย ไว้วาเรนไทน์ขอคู่ของจื่อเหลียงด้วยนะคะจางงี้   โดย: หลินอี้ 30 มกราคม 2554 12:58:53 น.