Bloggang.com : หลังจอ : น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น Unseen Thailand

น้ำตกห้วยแม่ขมิ้น Unseen Thailand

22/10/2005
หยุด 3 วัน คราวนี้ไปเที่ยวอีกแล้วหละ แต่ไปแค่ 2 วันนะ เพราะกะว่าวันจันทร์ขอพักผ่อนก่อนไปทำงาน ไปเที่ยวคราวนี้ไปกับพี่ๆที่เคยไปเที่ยวเมืองเหนือด้วยกัน พี่ๆ เค้าเคยมาที่นี่ 2-3ครั้งแล้ว เอาเป็นว่าท่าทางจะสวยแฮะ ไม่อย่างนั้นพี่เค้าทำไมมากันซ้ำแล้วซ้ำอีกกันอีกหละ จริงมั้ยๆ

ออกเดินทางโดยรถตู้เจ้าเก่าที่เราเคยไปเมืองเหนือกัน จุดเริ่มต้นที่สี่แยกหลัก 4 จากนั้นก็ไปรับคนจนครบสมาชิก 8 คน มีทั้งเด็กๆ ผู้ใหญ่ๆๆๆ เฮฮากันไปตามประสา เราก็เฮฮาไปด้วย หลับอย่างเดียว เหอๆ ตื่นมาอีกทีก็แพขนานยนต์ที่กาญจนบุรีแล้วจ้า เร็วจริงๆ จากนั้นก็ข้ามแพครั้งที่ 1 ระยะทางไม่ไกลมาก แพก็ลำใหญ่ดี บรรทุกรถได้ 10 คันแนะ ขึ้นบกมาก็ขับกันไปอีก เพื่อไปขึ้นแพขนานยนต์ครั้งที่ 2 คราวนี้ขับรถหลงกัน แต่ก็สามารถมาถึงแพได้ คราวนี้ระยะทางไกลกว่าแพครั้งแรก ล่องไปประมาณ 20-30 นาที แนะ แถมรอคิวพอประมาณ เพราะเป็นช่วงเทศกาลด้วย เกือบมีการเชือดไก่ให้ลิงดู เพราะมีการแซงคิวรถเรากัน เหอๆ แพรอบนี้น่ากลัวนะ เพราะเอารถลง 9 คัน แต่แพเล็กกว่าแพรอบแรก แล้วก็เรามองรอบๆ เห็นมีห่วงยางชูชีพแค่ 4 อันเอง แต่คนที่ลงแพเกิน 30 คนนะ ถ้าเกิดเหตุอะไร ก็ตัวใครตัวมันนะเนี่ย น่ากลัวมากๆ

พอขึ้นบกก็ขับไปอีกประมาณ 7 กม. ก็ถึงที่ทำการอุทยานแห่งชาติเขื่อนศรีนครินทร์ เป็นอุทยานลำดับที่ 38 และจัดตั้งในปี 2524 รอบๆ อุทยานบรรยากาศเย็นสบาย แล้วก็เป็นอุทยานที่สะอาดมากๆ ด้วยหละ มาไกลแต่ก็คุ้มสำหรับเรานะ ขนาดยังไม่ได้เห็นน้ำตกห้วยแม่ขมิ้นนะเนี่ย จัดแจงเข้าที่พักที่พี่เค้าจองล่วงหน้าก่อน 2 เดือนแล้ว ก็เตรียมตัวลงน้ำตกกัน ที่พักก็จัดว่าใช้ได้ โล่งๆ โปร่งๆ แต่ห้องน้ำเล็กไปหน่อย เป็นห้องพักขนาด 8 คน แบ่งเป็น 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ มีระเบียงให้นั่งเล่นดื่มด่ำบรรยากาศยามค่ำคืน (ถ้าไม่กลังแมงตด และแมงเม่า เหอๆ)

เมื่อถึงน้ำตกก็นึกถึงส้มตำ ยังไม่ได้เห็นน้ำตกก็ต้องหม่ำก่อนแล้วเรา จะได้เข้ากับบรรยากาศซักหน่อย กินเสร็จ ก็เดินๆ ไป เจอน้ำตกชั้น 4 “ฉัตรแก้ว” เป็นที่แรก ที่เป็น hightlight ของที่นี่และของบรรดานักเล่นกล้องทั้งหลาย โห เป็นน้ำตกที่สวยเลยทีเดียว เราไปน้ำตกมาเจ็ดย่านน้ำก็เพิ่งเคยเจอน้ำตกที่สวยแบบนี้นะเนี่ย ไม่ได้โม้นะ เป็นน้ำตกที่สวยจริงๆ จากนั้นเราเดินลงไปชั้น 3 “วังหน้าผา” ก็สวยอีกเหมือนกัน มีแอ่งให้เล่นน้ำด้วยหละ แล้วก็ค่อยๆ เดินลงไป ชั้น 2 “ม่านขมิ้น” ที่ชั้น2 นี้เราอดใจไม่ไหว โดดตู้มลงว่ายน้ำ แต่เป็นน้ำที่ไม่ลึกมาก พอเดินได้ ก็ปลอดภัยดี จากนั้นไปชั้น 1“ดงว่าน” เหมือนจะเดินลงไปไม่ถึง เพราะเริ่มเย็น ก็เลยเปลี่ยนใจกลับที่พักไปอาบน้ำ พร้อมกับมีตัวหนอนปลอกน้ำ วิศวกรผู้สร้างน้ำตกติดตัวไปด้วย เหอๆ มันติดไปเอง โชคดีที่ไม่คันเท่าไร

มื้อเย็น เราทานอาหารกันที่อุทยาน อาหารสะอาดและอร่อยดี กินกันอิ่มหมีพีมัน มีปลาราดพริก /ปลาราดน้ำปลา /แกงป่าไก่บ้าน (ไม่กลัวหวัดนกค่า) / ไข่เจียวที่กรอบมากๆๆ / ผัดผักรวมมิตรแล้วก็ข้าวผัดรวมมิตร จากนั้นก็ไปลานกิจกรรมที่ทางเจ้าหน้าที่อุทยานจะจัดบรรยายวิดิโอเกี่ยวกับป่าของไทย ที่สืบ นาครเสถียร เป็นผู้บุกเบิกการอนุรักษ์ป่า ดูไปก็ซึ้งๆ ดี เสียดายแผ่นเสีย กระตุกๆ ก็เลยต้องเปลี่ยนแผ่นไปดูเรื่องประวัติของอุทยานแทน จากนั้นเจ้าหน้าที่ก็มาร้องเพลง folk song ให้ฟัง ดูเฮฮา ครื้นเครงดี แต่เราดูไม่จบหรอก เพราะ พี่ๆ จะไป Drink beer กันที่บ้านพัก รวมทั้งเด็กๆ ทั้งหลายง่วงนอนกันหละ เอาเป็นว่าคืนแรกของที่นี่ก็เป็นที่ประทับใจเรานะ ไม่ต้องเปิดพัดลม นอนคลุมโปงเพราะหนาวเลยหละเรา

23/10/2005
วันที่ 2 ที่อุทยาน ตื่นมา 7 โมงเช้า เพราะมีนัดทานข้าวต้มกันตอน 7.30 น. ข้าวต้มของอุทยานรสชาติไม่เลว แต่เผอิญเราไม่ค่อยชอบทานข้ามต้มก็เลยทานได้ไม่มากเท่าไร ไมอย่างนั้นนะ หมดหม้อแน่ๆ

เริ่มออกเดินชมน้ำตกชั้น 5-7 กันต่อสำหรับเช้านี้ ที่แรกชั้น 5 “ไหลจนหลง” ชื่อฟังแล้วเป็นไง น่าหลงใหลไหม แต่ก็ยังไม่สวยเท่าไรในความรู้สึกเรา สู้ที่ชั้น 6 ไม่ได้ “วังผีเสื้อ” ที่นี่พวกเราหยุดกันนาน ได้ถ่ายรูปกับน้ำตกที่กล้องspeed ต่ำ ได้รูปสวยๆ งามๆ กันคนละใบสองใบกัน ถ่ายออกมาน้ำตกสวยงามมากๆ จนมีความรู้สึกว่าพวกเราไปบดบังรัศมีของน้ำตกไปเลย เหอๆ แป่บ ๆ ก็ถึงชั้น 7 เพราะไม่ได้ห่างกันมากระหว่างชั้น 6 และชั้น 7 “ร่มเกล้า” ชั้นนี้มองไปเหมือนเป็นสปาส่วนตัวได้เลย แต่น่าเสียดาย เช้านี้เราไม่ได้ลงเล่นน้ำกันแล้ว เพราะเตรียมตัวกลับบ้านแล้วหละ ขาเดินกลับได้ยินเสียงแนวป่าไผ่เสียดสีกัน ได้บรรยากาศแปลกหูไปอีกแบบนึง เดินไปก็ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไร เพราะบรรยากาศเย็นสบาย แดดส่องมาไม่ถึง เพราะต้นไม้ปกคลุมเยอะมากๆ เวลาสบายๆ ช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว เผลอแป่บเดียว เราก็กลับมานั่งเอกเขนกเขียน blog ที่บ้านแล้วหละ

สำหรับน้ำตกห้วยแม่ขมิ้น จัดว่าเป็น Unseen Thailand ที่หนึ่งเลยทีเดียว เพราะก่อนมาบอกเพื่อนที่ทำงานว่ามาน้ำตกห้วยแม่ขมิ้น แต่ไม่มีใครรู้จักซักคนนึง กลับไปต้องอวดภาพสวยๆ ให้ดูกันซะแล้วหละ