Bloggang.com : ลั่นทมขาว : ตอนที่ 10 ถ้าหากพรุ่งนี้

ตอนที่ 10 ถ้าหากพรุ่งนี้

ถ้าหากพรุ่งนี้.....

ฝนตกมาตลอดเกือบอาทิตย์ เพิ่งมีเมื่อวานที่แดดออกบ้าง ไม่อยากจะบอกว่ามีความสุขเหลือเกินที่ได้เห็นสายฝนในทุกๆวัน เพราะหลายพื้นที่ก็ได้รับผลกระทบมากมาย ทั้งน้ำท่วม โคลนถล่ม แต่ขอนะ...อย่างน้อยขอให้คนคนนึงได้ชื่นฉ่ำกับสายฝนในช่วงที่จะว่าไงล่ะ....เศร้าก็ไม่ใช่ สับสนก็ไม่เชิง ก็ยังหัวเราะได้ ยังยิ้มได้ แต่การตัดสินใจที่จะลองเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิต...มันไม่ง่ายเลยนะ

กับวันนี้ที่เป็นอยู่ มันดีอยู่แล้วใช่ไหม...ในสายตาของคนอื่นๆ แล้วกับตัวเองล่ะ เราไม่พอใจในสิ่งที่เรามีหรือ...ก็ไม่ใช่ เรารู้ว่าเราโชคดีกว่าคนอื่นมากๆ เข้าใจและยอมรับและเห็นใจคนที่เขาต้องสู้มากมายกว่าเรา แต่อยากถามว่า ถ้ามีสิ่งหนึ่งทำให้เราต้องรู้สึกเจ็บจี๊ด แล้วเรามีทางที่จะออกมาจากจุดนั้น เรามีสิทธิจะทำไหม อยากจะบอกว่าไม่ได้มั่นใจหรอกที่จะทำอะไรสักอย่าง แค่อยากให้ตัวเองอยู่ได้...ยิ้มได้ อย่างคนเก่งๆเค้าบ้างเท่านั้นเอง

ฟ้าร้องคำรามดังก้องกลางคืนหนึ่งเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ฉันลืมตาในความมืดที่คุ้นเคย ยิ้มในใจที่รู้ว่าสายฝนกำลังจะมาอีก เคยดูโฆษณาตอนเด็กๆ ที่เขาบอกว่าสาเหตุของสิวมาจากคอมิโดนที่อยู่ใต้ผิว ฉันก็จะคิดอย่างเด็กๆ (ที่จริงตอนนี้ก็ยังคิดอยู่) ว่างั้นก็ลอกผิวหน้าออกแล้วก็ขุดไอ้คอมิโดนอะไรเนี่ยออกให้หมด หน้าก็จะไม่เป็นสิวไง ถ้าคิดอย่างนั้นกับความรู้สึกตอนนี้ ก็คงต้องผ่ากะโหลก...เอาสมอง (นิ่มรึเปล่าไม่รู้) มาล้างๆซะหน่อย อาจจะต้องเคาะสนิม แถมพ่นกันเผื่ออนาคตอย่างหนาเลย แล้วอาจจะพบบางส่วนที่ไม่ควรเก็บไว้ก็เลาะๆทิ้งไปบ้าง ท่าจะดีไม่น้อย ยัง..ยังไม่จบ ใส่สมองกลับเข้าไป ก็ต้องมาควักหัวใจเอามาล้างให้สะอาดหน่อย คงต้องล้างอย่างเบามือหน่อยเพราะมันช้ำเลือดช้ำหนองพอควร อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่คงทำให้ชะล้างอะไรๆไปได้บ้างแหละ

เอนตัวลงนอนบนเตียงนุ่มสบาย บางครั้งแค่ไหว้พระ...บอกกู๊ดไนท์ลูกชายแล้วก็หลับได้เลย (น้อยมากที่จะโชคดีอย่างนี้) แต่กี่ครั้งที่สมองไม่หยุด....เปลือกตาที่ปิดแต่ดวงตาข้างใต้มองเห็นภาพมากมายที่ทั้งผ่านมาแล้ว แล้วยังมองต่อไปถึงสิ่งที่ (ตัวเองคิดว่า) จะเกิดขึ้น สุดท้าย...หลายครั้งที่จบลงด้วยการลุกมานั่งดูทีวีต่อ หรือจัดห้องแก้กลุ้ม (เดือดร้อนชาวบ้านต้องมาช่วยยกอีก) และหลายครั้งที่ท่อง..พุธโธๆ เพื่อใจที่สงบ (แล้วก็เบื่อจนหลับ) รวมไปถึงร้องไห้จนเหนื่อยหลับไปเอง เชื่อว่าหลายคนคงเป็นเหมือนๆกัน พวก sleepless society

แต่ยอมรับว่าแอบคิดหลายครั้งที่อยากจะหลับตาแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยก็ดีเหมือนกันนะ ทิ้งทุกสิ่งไว้ตรงนั้นแหละ ไม่อยากจะเจอแล้ว คิดอย่างคนเหนื่อยๆคนหนึ่ง คำถามที่ผุดขึ้นมาบ่อยๆ...ถ้าหากพรุ่งนี้...ไม่มีเราบนโลกใบนี้...จะเป็นยังไงนะ โลกก็ยังหมุนไป คนคนหนึ่งสูญหายไป ความทรงจำจะยาวนานแค่ไหน สิ่งที่เราเคยฝากไว้จะมีใครสักกี่คนที่จะจดจำได้ หรือจะมีใครบางคนแอบถอนหายใจโล่งอกเฮือกใหญ่ อาจมีน้ำตาของความคิดถึงของคนที่คอยรักเราอย่างบริสุทธิ์ใจมาตลอด ฝนคงยังโปรยปรายมาอย่างเคย อาจจะผิดฤดูบ้าง มาเร็วไปบ้างช้าไปบ้าง แดดก็ยังจะฉายแสงเมื่อยามฝนซา รุ้งก็ยังจะทอพาดขอบฟ้า โลกใบนี้ก็เป็นโลกที่วุ่นวายอยู่ดีถึงจะไม่มีฉันก็เหอะ เพราะฉะนั้น...ก็อยู่ถ่วงโลกไปก่อนดีก่าเนอะ มองฟ้าเทวดาส่ายหน้า ก้มหน้ายมบาลส่ายหัว จะมีที่ไหนเหมาะกับเราเท่าโลก....ไม่มีอีกแย้ววววว

***********************

ชาราบูน

Create Date : 07 พฤษภาคม 2550

Last Update : 7 พฤษภาคม 2550 9:42:35 น.

1 comments

Counter : 383 Pageviews.

G oo d M o r n i n g M o d a Y K a

โดย: โสมรัศมี

วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:10:09 น.