|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 19 ล่องลอยดังสายน้ำ ปลิวไปดังสายลม
ล่องลอยดังสายน้ำ ปลิวไปดังสายลม
ช่วงวันหยุดสามวันของวันแม่ได้มีโอกาสไปอบรมอาสาสมัครโครงการศิลปะบำบัดเพื่อผู้ป่วยโรคเรื้อรังและมะเร็งระยะสุดท้ายที่สามพราน จังหวัดนครปฐม
ตอนแรกที่ได้รับเลือกก็ดีใจนะ ดีใจที่จะได้ทำอะไรๆที่ชอบ ตอนไปปฐมนิเทศเมื่อเดือนก่อนได้เจออาสาสมัครคนอื่นๆ ยอมรับว่าไม่ค่อยจะกล้าคุยกับใครเท่าไหร่ มองหน้าแล้วก็ยังเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่คุ้นเคยอยู่ดี ได้คุยกับน้องคนหนึ่งที่เรียนที่จุฬาฯ ก็ว่าน่ารักดี แต่น้องบอกว่าหนูเป็นสำรองค่ะพี่....ว้า...มีแอบเสียดาย เพราะรู้สึกคุยกันแล้วพอไปได้นะ วันนั้นจบปฐมนิเทศด้วยความรู้สึกก้ำกึ่ง มันยังไม่คลิ๊กเท่าไหร่ แต่ก็นะ....ไม่ลองไม่รู้ อย่างน้อยฉันก็พอจะมีศิลปะกับเขาบ้างนา
วันเสาร์ที่ 11 ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ ไม่ว่าจะซ่าไปไหนๆมาแล้วพอควรแต่ก็ไม่เคยขับรถไปเส้นนครปฐมเองสักครั้ง ใครๆเขาก็บอกว่าง่ายยยยยย แหมนะ...ฟังมาจนคนที่เจ็ดอธิบายนั่นแหละถึงพอจะนึกภาพออกว่าต้องขับไปทางไหน ซึ่งไอ้คนที่บอกก็บอกดีมาก คือไม่ต้องพูดถึงชื่อถนนให้คนฟังอย่างฉันปวดหัว เอาว่าถ้าถึงตรงนี้มองตรงนี้ เลี้ยวตรงนี้ ตามเส้นนี้ สุดท้ายฉันก็สามารถมาถึงที่อบรมภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง (ไม่อยากจะคุย...นี่ถ้าคล่องๆ สงสัยแค่ครึ่งชั่วโมง...เหอๆๆๆๆ)
พอเลี้ยวเข้าประตูที่เขียนว่า...บ้านผู้หว่าน...เห็นต้นไม้เขียวรายรอบ อูย...อารมณ์อยากสัมผัสธรรมชาติเข้าสิงอย่างรุนแรง ปิดแอร์เปิดหน้าต่างสูดกลิ่นอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด ก็เข้าเต็มปอดจริงๆค่ะ....กลิ่นขี้หมูเข้ามาเต็มๆ โอ๊ย...โอย..มือกดปิดหน้าต่างแทบไม่ทัน ธรรมชาติจริงๆนะ แต่เอาให้มันเบาๆก็ได้นิ เล่นเอาเกือบสลบ
พอสายๆก็เริ่มเข้าอบรม มองหน้ามองตากัน เฮ้ยๆ..นั่นน้องคนนั้นจากจุฬาฯ นี่หว่า อ้าวอีกคนที่ก็คุ้นหน้าหน่อย (ตอนวันปฐมฯ ไปดึงอะไรออกจากผมเขา เขาหันมามองคงนึกว่าเราไปตบหัวเขา) ใจชื้นมาหน่อย เพราะบอกตรงๆว่าไม่ค่อยจะเก่งกับการเข้ากับคนเยอะๆเท่าไหร่ แล้วยังมีพี่อีกสองคนที่ต้องนอนห้องเดียวกันอีก จะเป็นไงก็ไม่รู้ มีคนบอกว่า ไปหน่ะดีแล้วจะได้อยู่กับคนอื่นบ้าง มาทบทวน..เขาก็คงมองว่าเราปิดตัวเองจากคนอื่นๆสินะ
สบตาบางคนมองเราด้วยสายตาแปลกๆ ไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่เราพบความแปลกใจในสายตานั้น เขามองเหมือนว่า ยัยตัวโตเสียงดังทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้านจะมาช่วยเด็กๆที่ป่วยได้ยังไง เขาให้ลองทำหลายๆอย่าง ให้ลองวาดรูปแล้ววนให้ทุกๆคนได้ต่อเติมจากรูปที่เราวาด ไอ้เรามันก็อย่างว่า ชอบจะขวางโลก สวนทางกับชาวบ้านเขา เห็นภาพเครื่องบินบนท้องฟ้า ก็ไปเติมควันไฟที่หางเครื่องซะ มันจะตกนี่นา เอ้า...งั้นก็มีคนกระโดดจากเครื่อง ห้อยชูชีพต่องแต่งๆให้อีกหน่อย เขาให้เวลานาทีเดียวมั้ง รูปอื่นก็จะมาอยู่ตรงหน้าเรา รูปนี้ทำไมภาพไม่ชัดเลย งั้นเติมเส้นให้มันชัดเจนหน่อยล่ะกัน ทำไมภาพนี้มันหวานแหววอะไรนัก ไม่นะ เติมความมืดมนให้เห็นความแตกต่างหน่อยดีกว่า ภาพนี้มีคนพายเรือในแม่น้ำ ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย วาดไอ้เข้ว่ายตามดีกว่า ตลกดี เขาวาดหัวใจสองดวงถูกศรรักปักไว้ แหม....ของจริงถ้าใจโดนเสียบนี่ต้องแตกนะจ๊ะ เติมรอยแยกไปซะงั้น เอามันเข้าว่า
จนภาพของเรากลับมาอยู่ในมือตัวเอง ภาพเราก็ไม่เห็นมีอะไรเพิ่มเท่าไหร่ ชอบแต่ไอ้เจ้าพระอาทิตย์ที่เพิ่มมาแล้วมีลูกตาทำเจ้าเล่ห์นี่แหละ เข้าทาง แต่คนอื่นๆดูท่าเขาจะไม่ค่อยชอบอะไรที่เราไปเติมให้เท่าไหร่นะ เราก็ได้แต่ยิ้ม มีความรู้สึกว่า ฉันอยู่ผิดที่ผิดทางหรือเปล่านะ
มีการแสดงความคิดเห็น ตอนแรกคิดว่าจะพูดดีมั้ยนะ แต่สุดท้ายก็พูดออกไป เพราะคิดว่าเราน่าจะพูดออกไปเพราะมันคือความคิดเห็นที่เรามีต่อเรื่องนั้นๆ เก็บไว้ก็เท่านั้น มีความคิดแตกต่างเห็นด้วยกลับมาให้เราได้ย้อนคิด เรามองว่าทำไมเขาเน้นให้วาดรูปจังเลย ศิลปะสำหรับเรามันไม่ใช่แค่นี้นี่นา แต่เขาให้ทำอะไรเราก็เต็มที่ ให้วาดให้คิดก็เอาออกมาเลย ไม่คิดให้มาก ไม่จัดให้มาก ให้ออกมาจากแวบแรกที่ผุดขึ้นมา และสมองบอกว่าไม่ได้ทำร้ายใคร นั่นแหละก็ออกมาเป็นอะไรๆที่เราก็ชอบ
ครั้งนึงเขาให้ดินน้ำมันมาปั้น บอกให้ทำอะไรที่เราคิดว่าสมบูรณ์ นึกไม่ออก จะทำอะไรสวยเกินก็ปั้นไม่เป็นอีก มองๆไป ก็เอาสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่า โยนดินน้ำมันลงบนพื้นแปะๆ จนทุกคนคิดว่าเราจะทำโรตี พอได้แผ่นที่ต้องการก็เอาด้านข้างของนิ้วก้อยกดไปเรื่อยๆ เอ้า...เศษเหลือหน่อยทำอะไรแปะเพิ่มไปหน่อย เสร็จแล้วนี่นา เขาให้ตั้งยี่สิบนาที ตูทำไม่ถึงสิบนาทีเสร็จ เลยเอาเวลาไปนั่งมองงานสวยๆของคนอื่น พี่คนนึงปั้นช้างสวยมากๆ อีกคนก็ทำดอกบัวงามแต๊ หันไปน้องจุฬาข้างๆ ชอบจัง ทำรูปทรงเรขาคณิตง่ายๆ เสร็จแล้วเหมือนกัน นั่งเม้าท์ดีกว่า สุดท้ายเขาให้แต่ละคนบอกชื่องานตัวเอง ของเราก็...สายน้ำ...ไหลผ่านที่ไหนก็นำความสมบูรณ์ไปให้ (มีใบบัวกับดอกบัวด้วยนา) พอครบทุกคนเขาก็บอกว่า ทำลายมันซะ ไม่รู้ทำไม...ฉันยิ้มแล้วก็ม้วนสายน้ำนั้นให้เป็นก้อนเละๆตามเดิมอย่างง่ายดาย แต่เห็นหลายคนมองงานตัวเองอย่างเสียดาย นั่นสิ..ทำตั้งนานแล้วก็สวยด้วย ลองเอาไปคิดดูนะว่าถ้าเป็นคุณคุณจะรู้สึกยังไง
รู้สึกได้ว่ามีคนเดินเข้ามาคุยกับเราเรื่อยๆ ตอนทานข้าวมีคนที่นั่งด้วยกันประจำ มีพี่ที่ตลกมากๆคนหนึ่ง เขาจะพูดอะไรตรงๆ และเราก็เห็นด้วยหลายอย่าง แต่ก็ไม่ได้บอกหมดว่าเห็นด้วย แต่เขาคงรู้ได้ด้วยการแสดงออก เวลาทานข้าวไม่ว่ามื้อไหน โต๊ะเราจะเสียงดังที่สุด ทั้งคุยทั้งหัวเราะ มีสายตาแปลกๆออกแนวเย็นชามาจากคนสองคน ที่พี่ของโต๊ะเราจะบอกว่า เขาคงมองว่าไอ้กลุ่มมาเฟียนี่ทำให้ระบบของเขาแตกแถว ฉันยิ้มนะ...เพราะฉันหน่ะชอบแตกแถวที่สุดเลย
มีกิจกรรมหนึ่งที่ให้จ้องตากันนาน เอามือจับกันไว้ แล้วให้มาบอกว่าต่างคนต่างรู้สึกอย่างไร มีบางคนบอกว่าเขาคิดอย่างนี้ แต่คนที่คู่เขามากระซิบบอกฉันว่า เขาไม่คิดอย่างนั้น แต่โชคดีที่คนที่ฉันจับคู่ด้วย เราถ่ายทอดกันได้ดีทีเดียว และสิ่งที่คู่ฉันพูดออกมา ฉันรับรู้ได้ว่าคนมองฉันเปลี่ยนไป หลายคนมาพูดกับฉันว่าเห็นครั้งแรกแล้วรู้สึกอย่างนี้ พอได้เห็นงานได้สัมผัสแล้วรู้สึกได้อีกอย่าง
ฉันอยากบอกว่า ฉันไม่ได้อยากให้ตัวเองโดดเด่น ฉันอยากปลิวไปเรื่อยๆอย่างอิสระ และเมื่อไปผ่านใครเขาก็อยากให้เขารู้สึกดี และจดจำความรู้สึกนั้นไว้ได้บ้าง อย่างที่ฉันรับรู้และสัมผัสความรู้สึกดีดีที่หลายๆคนส่งมาให้ และฉันก็จะนำมันมาสร้างสรร แล้วถ่ายทอดให้คนอื่นๆเช่นกัน ความรู้สึกตอนขับรถกลับ นอกจากที่หิว (มาก) ก็คือความสุข สุขที่เราได้พบตัวตนของตัวเองที่เรามองข้ามไปนาน ได้รู้สึกเป็นส่วนหนึ่ง ได้รับการยอมรับจากคนอื่น ด้วยความสามารถของตัวเอง ไม่ใช่เพราะเราเป็นใคร ชื่ออะไรนามสกุลอะไร สามวันที่ได้ปล่อยตัวเองล่องลองและพัดปลิว เป็นความทรงจำที่ดีเหลือเกิน
*****************************
ชาราบูน
| Create Date : 14 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 16 สิงหาคม 2550 13:48:31 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 1391 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ikkechai  วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:14:16:20 น. |
|
|
|
| โดย: Poopla IP: 202.28.62.245 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:14:19:38 น. |
|
|
|
| โดย: น้องคนนั้นจากจุฬา ;0) IP: 58.8.27.216 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:19:39:31 น. |
|
|
|
| โดย: ครูอ้อ IP: 58.8.141.74 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:21:32:39 น. |
|
|
|
| โดย: Yui IP: 61.91.194.185 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:21:36:50 น. |
|
|
|
| โดย: New IP: 124.120.77.139 วันที่: 15 สิงหาคม 2550 เวลา:1:08:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [