ถนนสายนี้..มีตะพาบโครงการ 22 "จักรวาล ที่ปลายสระ(แก้ว)" อ่านโจทย์ช่วยคิดกันหน่อยนะคะ คิดไม่ออกโทษพี่เป็ดสวรรค์ เลยค่ะ ฮ่าๆ มีรถโดยสาร กรุงเทพฯ –สระแก้ว คันหนึ่ง ในนั้น มี 1.พระปลอม 2.นักโทษแหกคุก ที่ต้องโทษทั้งที่บริสุทธิ์ 3.คนขับ ที่ไม่มีบทบาทอะไรในเรื่อง ขับรถเฉยๆ 4.คนเก็บค่าโดยสารวัยกลางคน เคยบวชเรียนมาหลายปี 5. ตัวบล็อกเกอร์เอง เวลาสามทุ่ม บนเส้นทางสายเปลี่ยวเส้นนั้น คนเก็บค่าโดยสาร หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา ฉบับหนึ่ง มีข่าวพาดหัวตัวใหญ่ ดังนี้ แล้วก็เริ่มวิจารณ์ ถึงระดับศีลธรรมที่ตกต่ำลงของผู้คน คำบอกคำสั่ง : ให้บรรดาบล็อกเกอร์ เขียนงานตะพาบ จากเหตุการณ์ดังกล่าว . . . . :::พร้อมแล้ว ออกเดินทางกับเอมหวานกันเลยจ้ะ::: บนรถโดยสารกรุงเทพ-สระแก้วคันหนึ่ง ผู้โดยสารบนรถต่างมุ่งหน้าสู่สระแก้ว แต่ละคนมีจุดประสงค์ที่ปลายทางต่่างกันไป..... ลุงจันทร์แรม หรือลุงจันทร์ เป็นกระเป๋ารถเมล์ที่คนรถรู้จัก เพราะประสบการณ์และข้อคิดของลุงจันทร์ รวมทั้ง คล่องแคล่ว และความสามารถในการมองคนและจดจำคนได้ ในวัย 60 กว่าปีอย่างเขา ก็ยากที่คนรุ่นเดียวกันจะเลียนแบบได้ วันนี้ก็เช่นกัน ...เขามองออกแต่ปราดแรก กับผู้โดยสารแต่ละคนของเขาที่ทยอยยื่นตั๋วให้ตรวจ "พระทิด" เป็นพระที่บวชๆสึกๆ มากกว่าชายสามโบสถ์ ชื่อเดิมชื่ออาทิตย์ ฐานะทางบ้านยากจน พ่อแม่จึงให้บวชแต่เด็ก เพราะอาทิตย์สึกจนคนงง ว่าเขาบวชหรือสึกแล้วกันแน่ เลยเรียกว่า พระทิด เผื่อเป็นพระ และเผื่อเป็นทิด แต่ถ้าเรียกพระอาทิตย์ ตัวเขาเองจะรู้สึกร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก พระทิด บวชๆสึกๆ ที่สระแก้วจนมีีพ่อแม่พี่น้อง มีลูกและกำลังจะมีหลาน รวมปากน้องลูกนกที่คอยรังอยู่เกือบๆยี่สิบชีวิตที่บ้านนา ไหนเลยอาชีพทำนาของเขาจะพอยังชีพปากท้อง เพราะต้องเข้าสู่วงจรเงินกู้นอกระบบ เขาเลยต้องกลับสู่สิ่งที่คุ้นเคย นั่นคือ "ชายผ้าเหลือง" พระทิดที่ชานชาลาที่คุ้นเคย ภาพพระในคืนวันเสาร์เพื่อเตรียมมาทำธุระในเช้าวันอาทิตย์ และกลับถึงบ้านในชุด"ทิด"สีขาวในเย็นวันอาทิตย์เลย เอมหวานสังเกตเห็นว่า กระเป๋ารถเมล์ดูจะคุ้นเคยกับการเก็บค่าโดยสารให้พระทิดเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่ได้เอะใจว่า เขาเป็นฆราวาสในเครื่องแบบพระ พระทิดกำลังนั่งนับเงินในย่าม และจัดแจงข้าวของสำหรับพ่อแม่ ลูกและหลาน แน่นอนว่าการเดินทางเข้ากรุงวันนี้ทำให้เข้าได้เงินและลาภปากกลับมาให้ครอบครัวเยอะพอไปทั้งสัปดาห์แถมเยอะพอที่จะทำให้เขาแบ่งให้เพื่อนบ้าน และไม่มีใครว่าเขาที่จะมาอีกอาทิตย์หน้าอีกด้วย "คนกรุงเทพฯนี่ก็ตลกดี เสพย์ติดการทำบุญเสียจนลืมพระที่บ้าน" พระทิดสนทนากับลุงจันทร์ อดีตนักเรียนพระระดับเปรียญ "พุทธสุภาษิตบทหนึ่งที่มีความหมายว่า "บูชาคนที่ควรบูชา" เช่น พ่อแม่ครูอาจารย์ ที่ใครๆว่าเป็นพรหมของลูก เรากลับไปหาที่ทำบุญปล่อยนกปลา" "ตลกอีกอย่างตรงที่ของที่ทำบุญไปก็วนเวียนที่แม่ค้า หรือบางอย่างไม่ได้ใช้ หรือพระและคนวัดบริโภคไม่ทันก็กลายเป็นขยะข้ามคืน ผมต่างหากที่ช่วยคนกรุงเทพ ได้ทำบุญกับคนยากคนจนที่บ้านผม" ลุงจันทร์ถอนหายใจ เพราะสิ่งที่รู้และสิ่งที่พระทิดพูดก็เป็นความจริง "แต่ช่างเถอะ...."เอมหวานคิด "พระปลอมอย่างเขาได้นั่งแถวหน้าอยู่ดี มีเก้าอี้สำหรับพระสงฆ์ไม่ต้องยืน แถมก็ได้รับการไหว้จากคนเกือบทั้งคันรถ(ที่ยังไม่รู้)เสียอีก" เอมหวานได้แต่คิด ...... ที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม....นักโทษแหกคุกอย่าง"ดาวเสาร์"กำลังยื่นตั๋วให้ลุงจันทร์ แม้จะเป็นชายหนุ่มกำยำ มีหนวดเครารุงรัง ถ้านึกไม่ออก ให้นึกถึง ซัวเจ๋ง น้องเล็กในไซอิ๋ว เสาร์เป็นคนดีเสียยิ่งกว่าพระเอกละครบางคนเสียอีก ดาวเสาร์เป็นคนอ่อนโยน ขนาดที่บ้านเรียก"น้องดาว" เพราะช่วยเหลือทุกคนที่จะพึ่งแรงอย่างเขาช่วยได้..หน้าตาอย่างเขานี่แหละ โชคร้ายที่เสาร์โดนแม่ทำแท้งตอนเด็ก ทำให้เขาขาดอากาศหายใจเมื่อแรกเกิด และสมองช้ากว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน แต่โชคชะตากำหนดมาให้เค้าหน้าตาเยี่ยงโจร พลอยทำให้ใครๆเชื่อได้ง่ายๆว่าเขาคือนักโทษฉกรรจ์ ทั้งที่วันนั้นเขาไปวิ่งไล่จับกับเด็กแถวบ้านอยู่ีดีๆ คนร้ายหน้าตาดีมาก ก็วิ่งเอามีดเปื้อนเลือดมาให้เขาบอกว่า "ถ้าคนวิ่งมาให้ส่งให้" เขาก็พาซื่อ ถือมีดรอให้ตำรวจมารับอยู่ตรงนั้น พร้อมข้อหาฆ่าคน ด้วยความเห็นใจของเพื่อนในคุก จึงช่วยกันวางแผนกับเสาร์แหกคุกออกมา แม้ว่ามันจะแลกด้วยชีวิตก็ตาม เพื่อนๆต่างแยกย้ายกันคนละทิศละทาง เขาแหกคุกเพื่อพิสูจน์ความจริงว่า "แพะ"อย่างเขาไม่ได้ร้องแบะ แบะอย่างเดียว มันยังดัดฟันด้วย จะได้ออกเสียงคำว่า "บริสุทธิ์"ได้ดังและชัดขึ้น เขาก็เป็นคนหนึ่งที่กล้าทำและกล้ารับ.. "ไอ้เสาร์ เอ็งออกมาได้อย่างไร เอ็งไม่ได้อยู่บางขวางหรอกรึ" ลุงจันทร์รีบทักเบาๆอย่างตกใจ จริงๆแล้วลุงพยายามจะเบา แต่คนทั้งรถก็มองเสาร์แบบหวาดๆ ไปเรียบร้อย อย่างไรก็แล้วแต่....สังคมได้ตัดสินเขาไปแล้วว่าเขาคือ"คนเลว" "เอ็งหนีมาไม่กลัวเขาจับรึ" ลุงจันทร์กระซิปเบาๆ ดาวเสาร์ก็ยิ้มเจื่อนๆบอกลุงจันทร์ว่า "เขาคิดถึงแม่ แม่แก่แล้ว อยู่บ้านคนเดียว ไม่มีคนช่วยหุงหาอาหารให้" เสาร์จึงเป็นตัวแทนของผ้าขี้ริ้วห่อทอง ที่แม้ว่าแม่จะไม่รักเขาแต่แรก และใครๆจะตัดสินในความเลวของเขา แต่เขาก็รักและเป็นลูกกตัญญูพอที่จะกลับไปช่วยงานแม่ และยอมรับผิดที่หนีออกมา เพื่อกลับไปชดใช้กรรมที่เขาไม่ได้ก่อที่คุก หากโดนจับได้อีกครั้ง ...... ระหว่างทางไปสระแก้ว เอมไม่หวานก็เป็นหนึ่งในนั้น.. ไปทำอะไรที่สระแก้ว? เค้าว่าตลาดโรงเกลือดัง จะไปดูเสียหน่อยเผื่อหาลู่ทางในการทำธุรกิจสิ่งทอ เท่จริงๆ ทั้งๆที่แค่คนขายเสื้อมือสองตลาดนัดนั่นเอง การเป็นแม่ค้าผ้าของเอมหวานมีแรงบันดาลใจมาจาก คลิปเดอะแมทริกซ์เสียด้วย ตามไปดูหน่อยซิ เผื่อมีใครอยากไปโรงเกลือกับเราไปเป็นแม่ค้าขายผ้าให้มอเฟียซ ก๊ากกกๆๆ ทุกท่านคงกำลังขำ (เอมขำตั้งแต่โทนาฟเย็นเตร็กแล้วง่ะ ฮ่าๆ) แต่จู่ๆ รถเบรกกระทันหัน ... คนขับรถเฉยๆ กลับนั่งเฉยๆซะอย่างนั้น พวกเราตกใจมาก ...เพราะถนนเริ่มเปลี่ยว และฟ้าเริ่มมืดโพล้เพล้ รถไม่ได้เสีย แต่สตาร์ทไม่ติดเลย ทุกคนในรถเริ่มหวั่นๆใจ ยกเว้นคนขับ ที่ยังนั่งเฉยๆ สักพัก"น้องดาว...เสาร์" เหมือนผีเข้า ผีตนนั้นร้องไห้เหมือนเด็กทารกหิวนม พลางชี้ไปที่หนังสือพิมพ์ที่กระเป๋ารถเมล์หยิบมาอ่าน เอมหวานเลยช่วยอ่านออกเสียงดังๆ แล้วลุงจันทร์ก็ถามผีในร่างของเสาร์ว่า"หนูเป็นหนึ่งในนั้นใช่ไหมจ้ะ" เด็กร้องกระซิกๆพลางพยักหน้า ดูแล้วก็ขัดๆตา ชายหนุ่มอย่างดาวเสาร์ ร้องกระซิกเหมือนเด็กทารก คนในรถมีนมกล่องเลยยื่นให้เบบี๋ในร่างหนูเสาร์ เด็กหยุดร้อง ลุงจันทร์คนเดิมเลยถามที่มาที่ไป "หนูยังไม่มีชื่อ ยมบาลบอกว่ากำลังจะได้มาเกิด ได้บัตรผ่านพิเศษ นี่แม่ก็ตัดช่องน้อยแต่พอตัว หนูเลยไม่มีที่ไป ต้องไปเบียดกับคนไม่รู้จักอีกตั้งหลายคนที่นั่น" วิญญานเด็กพูดไม่หยุด "ยมบาลบอกว่า แม่หนูอยู่สระแก้ว กำลังเรียนมัธยมอยู่" หนูเลยอยากมาหาแม่ มาถามแม่ที่นี่ ว่าทำไมไม่ให้หนูเกิด หนูอยู่ที่มืดๆหนาวๆไม่ไหวแล้ว" เด็กทารกในร่างชายหนวดเฟิ้ม เริ่มน้ำตาคลออีกครั้ง แม่ลูกอ่อนท่านหนึ่งเดินมาที่ร่างทรงของเสาร์ "แม่ทุกคนรักลูกนะหนู เพียงแต่แม่ของหนูยังไม่พร้อม" "ยังไม่พร้อม ทำไมไม่ต้องไปนัดเจอพ่อหนูที่หน้าเซ็นทรัลเวิร์ลทุกอาทิตย์" ตากับยายก็มีเงินส่งแม่ไปเรียนพิเศษ เงินค่านมหนูให้หนูเกิดทำไมจะไม่มี" ทารกทำเสียงเกรี้ยวกราด พลางรถก็วิ่งเร็วขึ้นอย่างที่คนขับควบคุมไม่ได้ แต่คนขับก็ยังเฉยอยู่นั่นเอง...เพราะคนขับชื่อเฉย และบทสั่งให้เขาขับรถเฉยๆ สักพัก รถขับพาไปจอดที่หน้าสระน้ำร้างแห่งหนึ่ง ทุกคนตกใจสุดขีด เพราะรถหมิ่นเหม่จะตกสระร้างนั้น มีเพียงลุงจันทร์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาและมีสติที่สุด ถามเด็กน้อยว่า"อย่าร้องไปเลยไอ้หนู เอ็งยังไม่มีชื่อใช่ใหม่ ลุงให้เอ็งชื่อสุขนะ ไอ้หนูสุข เอ็งมาหาพวกเราวันศุกร์ และลุงก็อยากให้เอ็งมีความสุข" "หนูจะมีความสุขได้ยังไง ในเมื่อแม่ของหนูลืมหนู แม่ทำให้หนูเจ็บ ให้หนูเสียใจ แม่จะต้องเจ็บเหมือนกับที่หนูเจ็บ" เด็กหญิงเรียนปวช.นามสมมติคนหนึ่งก็ร้องไห้ไม่หยุดที่หลังรถ คาดว่าเธอคือแม่ของเด็กสุขในร่างของนักโทษเสาร์ เพราะเธอถูกพักการเรียนมาเกือบปี พ่อแม่ไม่มีเวลาจึงเอาเงินเลี้ยงเธอ เธอจึงอ่อนต่อโลกมาก แม้แต่เรื่องผู้ชาย..ที่เธอรัก ก็คือแมงดาที่ซ่องดีๆนี่เอง ผู้ชายที่เป็นพ่อของสุขที่กรุงเทพ นอกจากจะข่มขืนเธอและทุบตีเธอแล้ว พาเธอไปทำแท้งกับขาประจำที่คุ้นเคย พร้อมกับเอาเธอมาส่งขึ้นรถกลับบ้าน ไหนจะร่างกายวัยแรกสาวของเธอ ที่ไม่แข็งแรงและสดใสเหมือนเดิมอีกต่อไป ทุกคนในรถจึงเดาได้ว่า เด็กสาวคนนี้คือแม่ของสุขอย่างไม่ต้องสงสัย "ไอ้หนูสุขเอ๊ย ลูกที่ฆ่าแม่บาปไหม "ลุงจันทร์ถาม "บาป" น้องสุขพูดแบบไม่ต้องคิด "นั่นแหละ บาปหนักด้วยลูก เค้าเรียกมาตุฆาต" "เอ็งพอซะเถอะ กรรมที่แม่เอ็งก่อ ไม่ต้องห่วงดอก เขาจะได้รับของเขาเอง เท่าที่เอ็งอาฆาตเขา ก็จองเวรจองกรรมกันไม่จบสิ้น ... แม่เอ็งก็ต้องทนแบกท้องเอ็ง หลบหน้าผู้คน และสิ่งที่แม่เอ็งทำกับเอ็ง ก็เป็นตราบาปให้แม่เอ็งไปตลอดชีวิตเขาแล้ว เอ็งไปผุดไปเกิดเถอะนะ จะได้ไปเจอกับแม่ที่รักเอ็ง อยากได้เอ็ง" ลุงจันทร์ว่าพลางค่อยๆ เอามือลูบหัวหนูสุขในร่างของเสาร์ "เอ้า ทุกคน ทำอะไรกันอยู่ มาช่วยกันแผ่เมตตา" ลุงจันทร์กล่าวเหมือนกับมัคคทายกเสียงหล่อ "ไอ้หนูสุขเอ๊ย พวกข้าช่วยได้แค่แผ่เมตตาให้เอ็ง ให้เอ็งตั้งใจรับดีๆ ไปผุดไปเกิดในที่ดีๆนะ ชาตินี้ พ่อกับแม่เอ็งยังไม่พร้อม ขอให้ชาติหน้าเอ็งไปเจอพ่อแม่ที่รักเอ็งนะ" ลุงจันทร์นำสวดแผ่เมตตาอย่างคล่องแคล่วเช่นเคย พอทุกคนสวดจบ รถขับรถเฉยๆ ก็สตาร์ทเครื่องและขับรถได้ตามปกติราวปาฏิหาริย์ อีกไม่ถึงสามสิบนาทีรถก็จะถึงสถานีที่สระแก้ว แต่รถคนนี้มาช้ากว่าตารางกำหนดหลายชั่วโมง สงสัยฉันต้องค้างที่สระแก้วก่อน พรุ่งนี้ค่อยเดินทางไปโรงเกลือต่อ (เหอๆนี่คือสิ่งที่คิดในใจ) ลุงจันทร์เดินไปหาแม่ของสุข ที่ยังตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น "นังหนู เอ็งกลับบ้าน ไปขอขมาพ่อแม่เอ็ง เล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อแม่เอ็งฟังกับสิ่งที่เอ็งได้ก่อไว้ ตอนนี้เอ็งก็พอจะเข้าใจแล้วใช่ไหมว่า ลูกทำอะไรจะดีจะชั่ว เขาก็ว่ากลับมาที่พ่อแม่ของมันนั่นแหละ เป็นพ่อแม่ลูกกัน ยังไงมันก็ตัดไม่ขาดหรอก ขอให้พ่อแม่เอ็งพาเอ็งไปทำบุญกรวดน้ำให้ลูกเอ็งนะ" เด็กสาวยังร้องไห้ไม่หยุด อาจเพราะเรื่องที่เธอเจอก็เลวร้ายไม่แพ้กัน "ไม่ว่าเอ็งจะผ่านอะไรมาก็ตาม มันเกิดขึ้นและจบไปแล้วนะนังหนู สิ่งที่ทำได้คือ เอ็งต้องอยู่กับปัจจุบัน ตั้งใจทำมันให้ดีๆ อนาคตเอ็งสร้างให้ได้ เคยได้ยินไหม ต้นคดปลายตรงน่ะ... " ทุกคนรวมทั้งฉันนั่งนิ่ง ฟังลุงจันทร์ หรือ"พระจันทร์"ในร่างของฆราวาส เทศน์สั่งสอนแม่น้องสุขอย่างสงบจนรถมาถึงชานชาลาของจังหวัดสระแก้ว ลุงจันทร์ก็เหมือนพระจันทร์บนท้องฟ้า สุกสกาว สวยงาม ไม่ว่าเครื่องแบบของลุงเป็นอะไร ลุงก็ทำให้หนึ่งวิญญาณและอีกหลายชีวิตได้ข้อคิดอะไรมากมาย สิ่งที่ลุงได้ทำให้ฉันเห็นที่สระ ตรงทางไปสระแก้ววันนี้..ก็ทำให้ฉันประทับใจไม่น้อย ถ้าบอกว่าทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกัน พวกเราคงลงไปตายในสระร้างนั้นเหมือนน้องสุขแล้ว...ถ้าเพียงมีคนที่มีสติ และใช้ปัญญาอย่างลุงจันทร์เพียงคนเดียวเสียสละมาร่วมแก้ปัญหา ก็จะทำให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี จะมีน้องสุขและแม่น้องสุขอีกสักกี่คน จะมีคนอย่างดาวเสาร์สักเท่าไหร่ คนอย่างพระทิดอีกมากแค่ไหน และคนอย่างลุงจันทร์ที่ใครอยู่ใกล้ก็หัวใจชื่นบาน หรือจะเป็นแค่สัปเหร่อ ที่ออกมาประกาศว่าตัวเองเป็นเกย์ (ซึ่งจะทำให้เขาไม่เกี่ยวกับเรื่่องนี้จริงหรือ) ถ้าเปรียบถนนสายนี้เป็นชีวิต ยังมีอีกหลายชีิวิตสีเทาๆหม่นๆ เพราะมันกำ้กึ่งระหว่างถูก-ผิด , ดี-ชั่ว อยู่ที่เราเอาแว่นตาสีอะไรมอง และเรามองด้วยอวัยวะไหน และเอาอะไรไปตัดสินสิ่งเหล่านี้กันเล่า? :::::คุยกันหลังตะพาบ:::: ตะพาบสายนี้ยาวถึงเชียงใหม่ทีเดียว เกือบขึ้นดอยไปกับพี่ก๋าเสียแล้ว ไม่ถึงสระแก้ว ฮ่าๆ หาทางลงไม่ได้ เอาไปลิงค์กับเรื่องเซน สื่อรักสื่อวิญญาณ ตอนที่ลูกที่ถูกทำแท้งไปจองเวรพ่อของเขา แล้วก็เรื่องคลิปฮาๆที่เคยดูในเฟซบุ๊ค เป็นซับนรกเห็นพูดถึงโรงเกลือที่สระแก้ว เลยเอามาผูกด้วยซะงั้น เพราะส่วนตัวก็ยังไม่เคยไปสระแก้ว นึกไม่ออกจริงๆว่าจะไปทำไม ขอบคุณพี่เป็ด ที่ครีเอทอะไรโหดๆมาให้อีกแล้ว นี่ขนาดคิดพล็อตไว้คร่าวๆยังแทบตาย ฮือๆ ขอให้เพื่อนๆตะพาบโชคดีนะคะ ตะพาบหน้า น่าจะกระชับพื้นที่กว่านี้นะคะ สงสัยชดเชยตะพาบงวดก่อน ที่สั้นจุ๊ดจู๋ พรุ่งนี้ไปงานรับปริญญาที่ม.ขอนแก่นแต่เช้านะคะ อัพล่วงหน้าและ ขออนุญาติฝากบ้านไว้ด้วยเลยค่ะ   Create Date : 20 ธันวาคม 2553 21 comments Last Update : 20 ธันวาคม 2553 21:18:27 น. Counter : 2293 Pageviews. Share Tweet

มาจองที่อ่านก่อนค่ะ เพิ่งอัพบล๊อกเสร็จเหมือนกันเลย   โดย: sierra whiskey charlie 20 ธันวาคม 2553 22:04:30 น.

คุณเอม วาจะทึ่งทุกทีที่เวลาได้อ่านงานเขียนค่ะ จะมีคำถามว่าทำไมคิดยังไงเขียนออกมาได้ ว่าถนัดเขียนแต่fact น่ะคะ คุณเอมสบายดีน้า   โดย: Sweety-around-the-world 21 ธันวาคม 2553 0:55:36 น.

เอมหวานแหววววววว มาจดชื่อก่อนนะ เดี่ยวมาอ่าน พรุ่งนี้จ๊ะ เพลงเพราะอ่ะ ตึ๊งๆอ่ะ ไนท์จ๊ะ โหย ชอบอ่ะ เดสเปอร่าโด่ มันดึงขยายกล่องเม้นต์ได้ด้วยอ่ะ เท่หมากๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 21 ธันวาคม 2553 0:59:42 น.

บ้านพี่เอม ภาพขยาย จอขยายกว้างไปด้วยเลยคะ ขนาดจอน้องริน 19 นิ้วจอ W ยาวแล้วยังต้องเลื่อนไปข้างๆ เลย อิอิ ตะพาบของพี่เอมก็ทำได้ดี ครบทุกโจทย์เลยนะคะ แม้จะยาวไปหน่อย แต่ก็ทำให้เนื้อหาได้ทุกตัว ลงตัวกันดี เจอกันใหม่รอบหน้าเน้อ ยอมรับว่ารอบนี้ เอาปวดหัวเหมือนกัน   โดย: Rinsa Yoyolive 21 ธันวาคม 2553 10:32:31 น.

แบบว่าพี่เป็ดชอบเพลงบ้านชะเอมหวานมาก โหวตให้เลยดีก่า ฮี่ๆ เดี๋ยวกำลังอ่านงานอยู่   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 21 ธันวาคม 2553 11:03:02 น.

ชอบค่ะ   โดย: magic-women 21 ธันวาคม 2553 13:09:17 น.

อ่านจบแล้วครับ นี่แหละ สิ่งที่อยากเห็น ให้มองอะไรให้ลึกๆ มองตื้น เห้นเลือก ที่คนอยากให้เห็น มองลึก จะเห็นสิ่งที่เจ้าของเปลือก ซ่อนไว้   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 21 ธันวาคม 2553 13:15:34 น.

เอมไม่หวาน วิญญาณเด็ก โอ้โห ไอเดียวบรรเจิดเลยค่ะ   โดย: พธู 21 ธันวาคม 2553 14:29:34 น.

งานตะพาบคราวนี้หินจริงๆค่ะคุณเอม แอบขำแพระดัดฟัน จริงเหรอคะที่ดัดฟันแล้วจะออกเสียงคำว่า"บริสุทธิ์"ได้ชัดขึ้น เหอๆๆ อาการเดียวกันเลยนะคะ เริ่มแต่ง แล้วชักงงๆกลางเรื่อง ไปๆมาๆ ก็หาทางลงไม่ได้ เล่นจบซะดื้อ อิอิ เจอกันโครงการหน้าค่ะ   โดย: is_ninja 21 ธันวาคม 2553 17:43:47 น.

มาอ่านงานตะพาบ อ่านไปเรื่อยๆนึกในใจจะยาวไปถึงไหน แต่ก็อ่านจบจนได้ สนุกปนสาระค่ะน้องเอม พี่ก็ยาวมากกกกกกหาที่จอดไม่ได้สักที แต่ก็มีสาระ ดีนะที่ตาเฉยไม่มีบทพูด ลองมีจิ จะยาวอีกสองหน้าให้ดู คิ คิ แอมอร   โดย: peeamp 21 ธันวาคม 2553 20:00:51 น.

(¯`°.★*สวัสดีค๊า....คุณชะเอมหวาน*★°´¯) อ่านไปพร้อมๆกับเพลงคลอ....แต่พอเจอคุณเสาร์ไง แพมนึกถึงหงอคงเรยยเนี่ยยย..คุณเสาร์นะเกิดมาหน้าตาไม่ดี ยางจามาผีเข้าอีก...คิคิแต่คนเราไม่ได้วัดกันตรงนั้นสักหน่อยนึง ปล..คุณชะเอมนำเสนอผลงานไอเดียเริดและยาวมากกกกเรยนะค่ะ. ชอบคริๆ *.:｡miss✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* miss*.:｡✿*ﾟmiss¨ﾟ✎･ ✿.｡ BIG Happy ..BIG Happy .. BIG Happy ..BIG Happy JA   โดย: mastana 21 ธันวาคม 2553 21:30:27 น.

ตามกลับมาอ่านหลังจากจองที่ไว้แล้วนะจ๊ะเอมหวาน สุดท้ายก็ได้รับรู้บาปบุญคุณโทษกันไป ชอบชื่อตัวละครด้วย ^^ โจทย์ครั้งนี้ยาก เกือบจบไม่ลงเลยค่ะ เป็นงานที่ชาลีเองก็เขียนยาวกว่าทุกครั้ง   โดย: sierra whiskey charlie 21 ธันวาคม 2553 21:51:33 น.

โอ้โห .. เหมือนรีวิวหนังเลยล่ะค่ะคุณชะเอมหวาน .. อ่านไปแล้วชอบใจแบบว่าภาพมันเห็นชัดเจนเลยนะค่ะ เห็นด้วยกับคุณเป็ดหวันเลยนะค่ะว่า .. โจทย์แบบนี้ เหมือนมีกรอบมาให้ มันดิ้นได้ไม่เยอะ แต่ว่า พอมาอ่านงานของแต่ละคน มันก็เป็นสไตล์ของ แต่ละคนไปจริงๆ งานเขียนชิ้นนี้ก็เหมือนกันค่ะ อ่านแล้วไหลลื่น เหมือนนั่งอ่านบทละครเลยล่ะค่ะ ชอบนะค่ะ .. งวดหน้าเขียนอีกนะค่ะ ไม่ยาก งานไมหมู เหมือนคุณเป็ดหรอกค่ะ ... นุ่นๆ เลย ... หนาวววววววววววววว --- คำเดียวสั้นๆ เลยค่ะ   โดย: JewNid 22 ธันวาคม 2553 8:28:35 น.

แวะมาทักทาย และยิ้มรับคำชมค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้กำลังใจค่ะ   โดย: ในความอ่อนไหว 22 ธันวาคม 2553 9:27:50 น.

วาก็ซอกแซกไปเรื่อยค่ะคุณแอม โน่น นั่น นี่ คริ คริ แต่ตอนนี้กลับมาซีกยุโรปแล้วค่ะ คุณเอมยังไม่บอกเคล็ดลับวาเลย ว่าแรงคิดส่วนไหนส่งงานเขียนค่ะ วาแอบถามไปเรื่อยค่ะ เพราะรู้ว่าตัวเองไม่ได้เรื่อง เลยชอบอ่านตะพาบค่ะ เจ๋งดีค่ะ   โดย: Sweety-around-the-world 22 ธันวาคม 2553 9:36:44 น.

ใช่ค่ะกว่าจะผ่านโจทย์นี้ได้ แต่คิดตอนจบไว้ก่อนแล้วว่าจะจบอย่างไร แต่มันทุลักทุเลจริง ๆ   โดย: magic-women 22 ธันวาคม 2553 9:41:15 น.

อ่านแล้วชอบอ่ะค่ะ   โดย: coji 22 ธันวาคม 2553 14:36:58 น.

มาลงชื่อตามรอยตะพาบครับ แอบยิ้มในตอนแรก แล้ว กระชากโดยการเรียกน้ำตาในตอนสุดท้าย แถมภาพประกอบเข้ากันได้อย่างประหลาด สรุปสุดยอดมว๊ากก ครับผม   โดย: eroz_killer 22 ธันวาคม 2553 15:02:14 น.

ทุกอย่างมันก็มีสองด้าน (หรือหลายด้าน) ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองยังไง โลกนี้หลายๆ สิ่งมันเป็นสีเทาๆ จริงๆ เพียงแต่จะเทาเข้มหรืออ่อน อารมณ์เดียวกันเลยครับโจทย์ครั้งนี้หาทางลงไม่เจอ กว่าจะหาทางลงได้แทบแย่เหมือนกัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 ธันวาคม 2553 15:11:28 น.

ใช่ครับคนเขียนตายไปแล้ว สภาพทางชีววิทยายังคงอยู่ แต่หัวใจมันตายไปแล้ว ครับ อิอิ   โดย: eroz_killer 22 ธันวาคม 2553 16:39:25 น.

ตามมาอ่านตะพาบค่ะ เรื่องเขียนให้ยาวนี้ตีให้ตายก็คำทำไม่เป็น เนื้อหาไม่ขาดเลยตามที่โจทนย์กำหนดให้ค่ะ เยี่ยมมาก   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 23 ธันวาคม 2553 19:12:42 น.