++++++"วันที่ถอดหมวก" นี่คือหนังสือที่ผมชอบมากที่สุดในปีนี้ (ติดตามอ่านดีๆ ตอนจบมีให้ยืม!)++++++ +-+-+-+-+-อัพเดท - 09/07/07+-+-+-+-+- วันที่ถอดหมวก-ศิลปะในการปล่อยวาง หนังสือที่ดีนั้น คุณมีคำจำกัดความยังไงครับ อ่านสนุก เพลิน มัน ภาพยิ่งเยอะยิ่งดี ยิ่งแฉเยอะยิ่งดี ซึ่งนั่นก็เป็นมุมมองของแต่ละคน ไม่มีใครคิดผิดคิดถูก พูดถึงเรื่องนี้ ผมไปติดใจคำพูดนึงซึ่งก็จำไม่ได้แล้วว่าใครพูด เขาบอกว่า หนังสือที่ดีนั้น ถ้าอ่านจบแล้วรู้สึกชาไปทั้งตัวแค่นั้นยังไม่พอ ถ้าดีจริง เวลาอ่านจบต้องเหมือนมีคนมาตบหน้าแรงๆ จนหน้าชา ที่มาชวนคุยเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ พอดีตอนนี้ผมมีความรู้สึกเหมือนมีคนเอาเท้ามากระทืบที่หน้าผมเป็นสิบๆ ที และนั่นก็เป็นอาการหลังจากผมอ่านหนังสือเรื่อง "วันที่ถอดหมวก" ของอ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุลจบ หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่า ผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ผลงานของอ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุลครับ จุดเริ่มต้นก็คงเหมือนแฟนคลับของอ.คนอื่นๆ คือ ถ้าไม่ไปเจอหนังสือแกตามร้านหนังสือมือสองเก่าๆ ก็ต้องไปเจอตามงานหนังสือที่เขาชอบเอามาใส่กระบะลดราคา 50% ไม่ค่อยมีใครเจอในร้านหนังสือใหญ่ๆ ดีๆ หรอกครับ เพราะหนังสือมีสาระ เขาเอาไปหมกไว้หลังร้าน เคลียร์พื้นที่ให้กับหนังสือแฉดาราหมด ด้วยความไม่แน่ใจ แรกๆ ก็สั่งออเดิร์ฟมาลองชิมแค่เล่มสองเล่ม อ่านไปอ่านมาติดใจ ต้องกลับไปเหมามาอ่านต่ออีกยกชุด จนถึงทุกวันนี้ผมตามเก็บตามอ่านงานเขียนของอาจารย์ได้เกือบหมดแล้วครับ ไม่ธรรมดาเลยถ้าคิดว่าหนังสือที่อาจารย์เขียนมีเกินยี่สิบเล่ม แถมแต่ละเล่มที่เขียนถ้าไม่อิงชีวิต การเมืองก็เป็นจิตวิญญาณ ซึ่งล้วนแต่เป็นของย่อยยากสำหรับนักอ่านทั้งนั้น แถมบางเล่มแม้ใช้เวลาอ่านแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ต้องเอากลับไปคิดหลายวันกว่าจะเข้าใจหมด สาเหตุหลายคนติดใจงานของแก นอกจากที่แกเป็นนายของภาษา ใช้คำดี อ่านสนุกแล้ว แกยังมีเอกลักษณ์ทั้งในความคิด การมองโลก และวิธีการเขียน งานเขียนของอ.มีลักษณะเด่น คือ ชอบเอาตัวเองเป็นตัวเอก จะเขียนเรื่องไหนก็จะเอาประสบการณ์ตัวเองเป็นตัวอย่าง เป็นตัวอธิบายเพื่อให้ผู้อ่านเห็นภาพได้ง่ายขึ้น ซึ่งนั่นเป็นคนละความหมายกับคำว่า หลงตัวเอง สร้างภาพเป็นพระเอกโรแมนติกเทือกนั้น ยิ่งชีวิตผ่านอะไรมาเยอะแยะ การเขียนเปิดตัวเองแบบนี้จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องมีการสะกิดสะเกาเอาบาดแผลของผู้เขียนมากางแผ่ให้โลกเห็น คนที่เขียนหนังสือแบบนี้ได้ต้องเป็นคนกล้าที่ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว การเขียนหนังสือแบบนี้ก็ก่อให้เกิดปัญหาเหมือนกัน ทำให้เวลาแยกแบ่งประเภทผลงาน งานของอ.จะมีปัญหาเสมอ ตัวอย่าง คือ มีอยู่ปีหนึ่งที่ผลงานของอ.ผ่านเข้ารอบซีไรท์แต่กลับถูกตัดสิทธิ์ด้วยเหตุผล "ไม่เข้าข่ายเรื่องสั้น" ทั้งๆ เมืองนอกก็มีงานประเภทนี้มานานแล้ว แต่มันอาจใหม่เกินไปสำหรับเมืองไทย แต่ที่แน่ๆ คือ ถ้าเปลี่ยนจากอาจารย์เป็นนายแดง นายดำซักคน แล้วบอกว่าเป็นเรื่องแต่งนั้นงานที่ออกมานั้นจัดได้ว่าเป็นเรื่องสั้นชั้นดีเลยทีเดียว น่าเศร้าที่บางครั้งกรอบที่ควรจะวางเพื่อเป็นประโยชน์กลับเป็นตัวมาบีบคั้นเราซะงั้น สิ่งที่น่าเคารพอีกอย่างคือ ตัวตนของแก สิ่งที่แกคิด สิ่งที่แกเขียนล้วนเหมือนกัน ความคิดแกจะเป็นอย่างไร สิ่งที่แกเขียนแกก็เป็นอย่างนั้นแหละ ด้วยเหตุนี้เวลากลับไปอ่านงานเขียนหรือบทสัมภาษณ์เก่าๆ ของแกเวลาเอาไปอ่านจะดุเดือด เลือดพล่าน เมามันมาก ผมโชคดีที่อ่านหนังสือเรียงจากเล่มเก่าไปหาใหม่ การอ่านหนังสือ ฟังเพลง หรือดูหนังของผู้สร้างสรรค์งานเรียงจากชิ้นแรกๆ ไปหาชิ้นหลังๆ นั้นมีข้อดีตรงที่เราสามารถเห็นพัฒนาการทางความคิดของคนคนหนึ่งอย่างเต็มที่ และการอ่านหนังสือของอาจารย์ก็ไม่ผิดจากนี้ เหมือนคนอ่านได้อ่านความคิดที่โตไปพร้อมกับเขาด้วย จากเล่มแรกๆที่บ้าเลือดเข้าขั้นโหดมันฮา ด่าเช็ด ตอนหลังสงบขึ้น จนเหมือนหนังคนละม้วน แต่ก็ยังคงมีความคิดที่เฉียบคม เด็ดขาดเหมือนเดิม เหมือนจับเอาแซม เพคกินพาร์ มากำกับหนังสไตล์ยาสึจิโร่ โอสุอย่างไงอย่างงั้น เคยมีคนถามว่า ในบรรดาผลงานทั้งหมด คุณชอบหนังสือเล่มไหนมากที่สุด ผมอาจจะมีเผลอไผลลังเลบ้าง แต่สุดท้ายผมก็มักจะตอบว่า วันที่ถอดหมวก ทุกที ไม่เกี่ยวว่ามันเป็นเล่มใหม่ล่าสุด ได้อ่านหลังสุด ยังเห่ออยู่ อะไรทั้งสิ้น แต่ผมชอบที่มันเป็นหนังสือที่เขียนจากมุมมองของ คนที่เติบโตเต็มที่แล้ว (ซึ่งถูกใจวัยกำลังโตแบบผมมาก) บทความทั้งหมดในหนังสือเล่มนี้เป็นการรวบรวมเอาบทความในคอลัมน์ คนกับคน ที่เคยเขียนไว้ในนิตยสาร ค.คน แม้เนื้อหาหลักจะหนักอึ้ง เพราะเน้นไปที่ความคิดจิตวิญญาณ แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะอ่านไม่รู้เรื่องนะครับ ตรงกันข้ามเลยครับ จริงๆ แล้วอ่านง่ายมาก เพราะผู้เขียนเอาหลักจิตวิญญาณมาเขียนโดยอธิบายผ่านการใช้ชีวิตประจำวัน ธรรมะอยู่รอบตัวคุณ ไม่จำเป็นต้องไปสวดมนต์ภาวนาที่ป่าแห่งไหน ถ้าใจเรารู้ถึงธรรม แม้อยู่ในช่วงเวลาปกติก็บรรลุได้ ก่อนจะบอกต่อว่า หนังสือเล่มนี้มันดีอย่างไร ผมอยากจะให้เวลาเพื่อนๆ 1 วัน ไปหาอ่านดูก่อน เดี๋ยวจขบ.จะมาเขียนเจาะลึกเนื้อหาในเล่มต่อ เจาะลึกว่า ทำไมคนที่ใส่หมวกมาทั้งชีวิตกลับยอมถอดหมวกเพื่อหมาตัวเดียว แล้วก็รายละเอียดการให้ยืมจะมาบอกตอนหน้าแล้วกันนะครับ ระหว่างนี้ก็อยากให้เพื่อนๆ ช่วยบอกหน่อยว่าเคยอ่านงานของอาจารย์แกหรือเปล่า เรื่องไหนบ้าง ส่วนตอนนี้ขอเตรียมตัวไปดูคอนเสิร์ตเฉลียงก่อนนะครับ ขอบคุณคร้าบ... อัพเดท วันที่ 09/07/2550 ไปหามาอ่านกันมาแล้วใช่ไหมครับ ใครอ่านไม่อ่านไม่รู้ ว่าแล้วก็มาต่อกันเลยดีกว่า นี่ไม่ใช่เล่มแรกที่อ.เสกสรรค์เปลี่ยนแนวมาเขียนเรื่องจิตวิญญาณ ก่อนหน้านี้แกก็เคยเขียนแบบชิมลางมาแล้วใน วิหารที่ว่างเปล่า และ ผ่านพบไม่ผูกพัน เล่มแรกยังพออ่านเข้าใจ เพราะไม่ได้เจาะลึกอะไรมาก จะเน้นเขียนเรื่องไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่มากกว่า ไม่เข้าใจยังแกลังทำเป็นอ่านข้ามไปอ่านตรงอื่นได้ ไม่ติดขัด ส่วนผ่านพบไม่ผูกพันนั้น ขอสารภาพตรงๆ ว่า กว่าผมจะอ่านจบนี่หมดยาดมไปหลายกระปุก ถ้าเปรียบเล่มนี้เป็นอาหารก็สเต็กดีๆ นี่เอง ถึงอร่อย ล้ำคุณค่าแต่ทั้งเคี้ยวยาก ย่อยยาก เหนียวติดฟัน ทำเอาคนที่ซื้อเพราะเห็นภาพถ่ายวิวสวยๆ ในเล่มจนนึกว่าเป็นหนังสือท่องเที่ยวมึนไปหลายคนแล้ว อาจเพราะอาจารย์แกเขียนถึงจิตวิญญาณล้วนๆ จนคนที่ไม่เคยศึกษาเรื่องนี้ดีพอหรือไม่เคยอ่านหนังสือแนวนี้มาก่อน ภูมิต้านทานยังไม่ดี ยังกลืนเรื่องนี้ได้ไม่เต็มที่ แต่อย่าเพิ่งตกใจ ถ้าคุณเคยมึนงงกับ ผ่านพบไม่ผูกพัน ปัญหาเรื่องนั้นจะหมดไปถ้าคุณอ่านหนังสือ"วันที่ถอดหมวก"เล่มนี้ จากพูดถึงจิตวิญญาณเดี่ยวๆ ในเล่มนี้อ.ปรับวิธีการเขียนให้อ่านง่ายขึ้นโดยการใช้เหตุการณ์ง่ายๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันมาเปรียบเทียบให้เห็นง่ายๆ เป็นการคลี่คลายวิธีการเขียนของอาจารย์ แม้บทความอ่านเผินๆ แล้วเหมือนจะเป็นเรื่องง่ายๆ จิปาถะ แต่ว่าไม่ได้ไร้แก่นสารเหมือนเปลือกนอก เพราะเรื่องราวที่เขียนทั้งหมดก็ล้วนมุ่งไปสู่เรื่องราวของจิตใจ และความสัมพันธ์ระหว่างคนกับคนนั่นเอง ไม่มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับวีรกรรม ความใฝ่ฝัน ความทะเยอทะยานทะเยอทะยาน เดินสู่ความสำเร็จ ฟาดฟันกับความเลวอย่างเลือดสาดเหมือนเล่มเก่าๆ เล่มนี้เขียนในแนวคนปลงตก เข้าใจชีวิต และเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง เข้าใจโลก ดั่งชื่อภาษาอังกฤษของหนังสือเล่มนี้ ที่ตั้งได้อย่างพอเหมาะพอเจาะว่า The Art of Being Nobody แต่ละบทความก็จะเขียนถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์และจิตวิญญาณในมิติต่างๆ กันไป อย่างในบทความ "ผู้อื่นในตัวเรา" ที่บอกว่า บางทีเราอาจใช้ชีวิตตามความคาดหวังคนอื่นมากเกินไป มากจนทำให้สูญเสียอิสรภาพในการใช้ชีวิตของตัวเอง หรือในตอน "มิตรที่ไม่ใช่เพื่อน" ที่บอกให้เราทราบว่า แม้นความช่วยเหลือจากมิตรสหายคนรู้จักนั้นจะสำคัญแต่มันก็เป็ฯสิ่งที่ควรจะเป็นอยู่แล้ว ความช่วยเหลือจากคนไม่รู้จักนั่นต่างหากที่สำคัญกว่าและนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดความดีงามของสังคมได้ ในตอน"นอกเหนือการเมือง" อาจารย์พยายามชี้ให้เห็นว่า การเคลื่อนไหวทางการเมืองนั้น การมองอะไรให้รอบด้านย่อมดีกว่าการมองอะไรแบบสุดขั้ วและวิถีนักรบกับวิถีนักบวชไม่จำเป็นต้องขัดแย้งกัน ในตอน "อีกหนึ่งสายน้ำ" เขาพยายามชี้ให้เห็นว่า บางคำถามคาใจที่ยังค้างนั้น ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบเพราะมันจะหมดความสำคัญไปเอง ในตอน "ชีวิตและความกล้าหาญ" เขาบอกว่า ถ้าจะอยู่ในสังคมที่เป็นอยุ่ทุกวันนี้ได้ จำเป็นต้องใช้ความกล้าหาญมากกว่าเดิม เพียงแต่ไม่ใช่ความกล้าแบบเดิมๆ ในแบบสังคมเก่า หรือในตอน"นาฏกรรมแห่งตัวตน " เขาเล่าเหตุการณ์ตอนไปร้านอาหารแล้วเจอขอทานตาบอดร้องเพลงขอเงินตามโต๊ะ อ.รู้สึกว่ามันคือการเรียกค่าไถ่ทางจิตวิญญาณโดยใช้ความสงสารเป็นตัวประกัน เหมือนที่คนในสังคมนี้เป็นโดยใช้ความน่าสงสาร ความน่าเชื่อถือ หรือความหวังดีเป็นตัวประกัน และยังมีบทความดีๆ อีกหลายเรื่อง และปิดท้ายเล่มด้วยบทสัมภาษณ์เกี่ยวกับธรรมะและจิตวิญญาณที่ใส่ไว้เพิ่มเติม เป็นการอุดรอยรั่วและเพิ่มคำอธิบายเวลางงกับบทความในเรื่องได้อย่างดี ทุกบททุกตอนทำหน้าที่มันได้อย่างดีเยี่ยม ทุกตอนในหนังสือเขียนด้วยความละเมียด และไม่มีตอนไหนที่ผมไม่ชอบ แต่ถ้าจะถามถึงตอนที่ชอบที่สุดนั้น คิดว่าน่าจะตรงกับคนอื่นไม่น้อย ตอนนั้นมีชื่อว่า "วันที่ถอดหมวก" เนื้อหาในตอนนั้นกล่าวถึงหมาจรจัดตัวใหญ่ตัวหนึ่งที่อยู่ในธรรมศาสตร์ หมาตัวนั้นชอบนั่งเฝ้าอยู่ที่บันไดทางเข้าคณะที่แกสอน และไล่ทำร้ายแกมาหลายครั้ง เมื่อสืบค้นสาเหตุก็พบว่า เนื่องจากสมัยก่อนมันเคยไปอยู่แถวสนามหลวงแล้วโดนชาวต่างชาติที่ใส่หมวกถือกล้องทำร้าย เกิดเป็นความฝังใจ โดยมันจะชอบไล่เห่าไล่กัดคนที่ใส่หมวกทุกคนที่พบเห็น ซึ่งคนที่เคยเห็นตัวจริงหรือเคยเห็นรูปอาจารย์คงร้องอ๋อ เพราะสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของอาจารย์ที่ขาดไม่ได้ก็คือ ต้องใส่หมวก ตลอดชีวิตของแกเกี่ยวข้องกับหมวกมาตลอด ทั้งใส่หมวกเพราะเพิ่งสึกตอน 14 ตค. ใส่หมวกในเครื่องแบบทหารตอนเข้าป่าตอนใส่หมวกตกปลาตอนออกทะเล และตอนใส่บังแดดตอนเป็นอาจารย์อยู่ในมหาวิทยาลัย มีคนขวางหูขวางตากับหมวกของแกมาก และยิ่งเป็นอย่างนั้นยิ่งไม่เคยมีใครมาบอกให้แกถอดหมวกของแกได้ น่าขำที่สุดท้ายแกต้องมาทบทวนเรื่องการใส่หมวกเพื่อให้ถูกใจหมาแค่ตัวเดียว บางทีการยอมแตกหักนั้นไม่ยาก การเอาปืนไปไล่ยิงหมา บอกนักการให้กำจัดหมาทิ้งไปเลยนั้นไม่ยาก การไม่ฆ่าต่างหากที่ยากกว่า สุดท้ายอาจารย์ก็พบว่า เมื่อเราถอดวางสิ่งนั้นไปแล้ว เราก็จะไม่มีปัญหาเกี่ยวกับสิ่งนั้นอีกต่อไป การถอดหมวกเพื่อหมา จึงไม่ใช่เรื่องยากอย่างที่คิดเลย เราสามารถลองแทนหมวกเป็นอะไรก็ได้ครับ สมมติว่าแทนหมวกด้วยศักดิ์ศรี ถ้าเรามีปัญหา มีใครมาดูหมิ่นศักดิ์ศรี ยุ่งกับศักดิ์ศรีเรา เพียงแค่เราถอดคำว่าศักดิ์ศรีทิ้งไป ใครก็มาทำอะไรกับศักดิ์ศรีเราไม่ได้อีกแล้ว สุดท้าย สิ่งที่บทความนี้ต้องการจะสื่อก็คือ การปล่อยวางนั่นเอง ครับ อ่านแล้วผมก็คิดถึงสิ่งที่ผมเขียนเกี่ยวกับคนเลี้ยงวัวในบลอกอันก่อนๆ สนใจไปอ่านได้ที่ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=birdwithnolegs&month=06-2007&date=19&group=5&gblog=3 นะครับ ผมเขียนไว้ว่าถ้าเราไม่มีวัวแล้ว เราก็ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับวัวอีกต่อไป การปล่อยวางเป็นคนละอย่างกับการไม่รับผิดชอบ ไม่ใช่โยนทุกอย่างทิ้ง โครม ไม่เอาแล้วโว้ย แต่คือการมาพิจารณาว่า ไอ้ทั้งหมดที่เราถือจนล้นมือนั้น มีอะไรที่จำเป็นจริงๆ บ้าง อะไรที่ไม่จำเป็นก็ทิ้งมันไป หรืออะไรถือไม่ไหวที่พอปล่อยได้แป๊บนึงก็วางไว้ข้างตัวชั่วคราวก่อน มีแรงมีเวลาแล้วค่อยหยิบมาถือใหม่ รู้ตัวเราให้ดี ว่าเราแบกก้อนหินก้อนไหนแบกอยู่บ้างแล้วหาวิธีจัดการ ถ้าเรามีปัญหาไม่รู้ว่า หินก้อนไหนควรปล่อย หินก้อนไหนควรถือ ให้เพื่อนๆ ลองคิดว่า อะไรในชีวิตที่เราต้องการจริงๆ ลองมองสิ่งต่างๆ ในชีวิตให้ทะลุปรุโปร่ง เช่น เงินทองที่จริงมันคืออะไร เงินคือ สิ่งสมมติที่เรากำหนดให้มันมีค่า เพื่อเอาไว้แลกเปลี่ยนกัน ถ้าเรายังพอมีและใช้มันซื้อของต่างๆ ได้ก็ไม่ต้องเป็นห่วง ด้วยความคิดเดียวกัน เราลองมาคิดว่า ชื่อเสียงคืออะไร ความรักความชัง คืออะไร ศักดิ์ศรีของเราคืออะไร ดูว่าอะไรสำคัญกับเราจริงแล้วปล่อยมัน แต่พอลองคิดให้ดีๆสุดท้ายชีวิตคนเราอาจจะไม่เหลืออะไรที่สำคัญก็ได้ เพราะสุดท้ายไม่ว่าคุณจะใหญ่คับฟ้าหรือต่ำต้อยแค่ไหน สิ่งที่แบกจะใหญ่เล็กแค่ไหน สุดท้ายประตูทางออกของชีวิตก็มีอยู่แค่ประตูเดียว และคุณก็เอาอะไรติดตัวไปไม่ได้เลย... ถามว่าหนังสือเล่มนี้อ่านง่ายไหม ผมคิดว่าง่ายมาก แต่อ่านแล้วจะเข้าใจซาบซึ้งไหมนั้นก็คงแล้วแต่ลักษณะของคนอ่าน คนที่อ่านหนังสือพวกนี้แล้วเข้าใจถ่องแท้นั้นจะต้องมีวุฒิภาวะพอสมควร และถ้าจะให้อ่านแล้วชอบซาบซึ้งกินใจไปเลยนั้น ชีวิตคุณควรจะต้องผ่านประสบการณ์เลวร้ายมาโชกโชนพอสมควร จึงจะรู้สึกอย่างนั้นได้ สรุปแล้วหนังสือเล่มนี้เหมาะกับใคร ถ้าคุณเป็นคนที่สนใจเรื่องจิตวิญญาณ เรื่องจิตใจคน เรื่องความสงบในใจ เรื่องความสัมพันธ์มนุษย์ โครงสร้างสังคม มากกว่าวันนี้หุ้นขึ้นกี่จุด ใครจะได้เป็นนายก หนังเรื่องใหม่ที่เข้าเรื่องอะไรแล้วละก็ ไม่ต้องลังเล นี่คือหนังสือสำหรับคุณครับ และในความคิดของผม นี่คือ หนังสือที่ผมชอบที่สุดในรอบปีนี้ครับ ************************************************************************** พออ่านหนังสือดีๆ อย่างนี้เสร็จ สิ่งที่ผมคิดคือ อยากให้คนอื่นได้อ่านบ้าง คนที่สนใจอยากอ่านแต่ไม่อยากซื้อ อยากเช่า ไม่มีปัญหาครับ เพราะผมจะให้คุณยืมฟรีๆ ครับ มีข้อแลกเปลี่ยนแค่ เอาหนังสือคุณมาแลกกับผมด้วย เท่านั้นเอง เรื่องของเรื่อง คือ ผมเห็นโครงการ book tag ของเพื่อนสมาชิกแล้วสนใจมาก อยากเข้าร่วมมากๆ แต่ด้วยหลายปัจจัยแล้วผมทำไม่ได้ครับ เนื่องจากทั้งไม่สะดวกในการส่งไปรษณีย์ มีหนังสือที่อยากให้แลกเยอะมากจนกลัวว่าจะยุ่งในการทวงคืน ผมขอแยกตัวทำโครงการเดี่ยวแล้วกัน กติกาง่ายๆ คือ ผมมีหนังสือของอ.เสกสรรค์บางส่วนที่อยากจะเอามาแลกเปลี่ยนกับเพื่อนๆ ดังนี้ครับ (ขอบคุณรูปและคำบรรยายจาก //www.tinhub.net) -วันที่ถอดหมวก ดังที่บอกไปแล้ว ราคา 150 บาท -เพลงเอกภพ บันทึกการเดินทางที่ไมไ่ด้เพียงแต่บอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านตา แต่สำรวจลงไปดินแดนลึกสุดของหัวใจก จัดเป็นหนึ่งในผลงานเชิงจิตวิญญาณที่ดีเด่นที่สุดของเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ทั้งในแง่ของชั้นเชิงทางภาษาและกลวิธีการนำเสนอ ราคา 190 บาท -ฟองเวลา กาพย์กลอนและคำรำพัน ราคา 100 บาท -ก่อนสิ้นศตวรรษ รวมบทสัมภาษณ์และคำปราศรัยในช่วงห้าปี พ.ศ.2539-2543 ราคา 210 บาท -บางสิ่งที่หายไป รวมบทความเกี่ยวกับสัตว์ป่าและธรรมชาติ ราคา 125 บาท -มหาวิทยาลัยชีวิต เหตุการณ์ในเดือนตุลาคม 2516 เป็นการหักมุมครั้งใหญ่ในชีวิตของประเทศชาติ แต่ในนั้นก็มีการหักมุมของชีวิตคนหลาย ๆ คน รวมทั้งตัวผมด้วย อันที่จริงการต่อสู้ดังกล่าวเป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าผมจะเข้าไปเกี่ยวข้องหรือไม่ ผมเพียงแต่บังเอิญเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ซึ่งส่งผลกำหนดชีวิตผม มากกว่าที่ผมมีส่วนกำหนดมัน บางส่วนจากเนื้อเรื่อง ราคา 110 บาท -เดินป่าเสาะหาชีวิตจริง จากคืนวันแห่งราวไพรสู่นาคร เหตุการณ์เดือนตุลา 2516 ไม่เพียงกำหนดอนาคตของสังคมไทย หากแต่กำหนดชีวิตหลากหลาย ไม่เว้นแต่เสกสรรค์ ประเสริฐกุล "เดินป่าเสาะหาชีวิตจริง" จึงมีความหมายอีกนัยหนึ่ง เป็นดั่งเอกสารสำคัญทางประวัติศาสตร์ของสังคมไทยสมัยใหม่ ราคา 95 บาท -เร่ร่อนหาปลา สัมพันธภาพระหว่างชีวิตและสายน้ำ ราคา 120 บาท แถมด้วย -ฉันจึงมาหาความหมาย-วิทยากร เชียงกูล ที่เขียนไว้ในหัวข้อกวีเมื่อนานมาแล้ว อ่านได้ใน//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=birdwithnolegs&month=04-2007&date=17&group=4&gblog=4 ราคา 140 บาท -open 52 Matisse Issue รวมนักเขียน ราคา 250 บาท -ลม ฟ้า อาหาร (ความเรียงว่าด้วยอาหารและอากาศ) โตมร ศุขปรีชา ราคา 180 บาท - ที่เกิดเหตุ: บันทึก 1 ปี ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ วรพจน์ พันธุ์พงศ์ ราคา 195 บาท หลักเกณฑ์การแลกเปลี่ยนหนังสือ 1.จะไม่ส่งไปรษณีย์ไปให้ ไม่ว่าจะกรณีใดๆ ทั้งสิ้น แต่จะเป็นการแลกเปลี่ยนผ่านตัวหรือฝากใครมาให้หรือฝากของไว้ที่ที่หนึ่งมีคนดูให้แล้วเอาไปแลกกับคนนั้น สถานที่ที่สะดวกในการแลกที่สุดคือ ที่โรงหนังเซนจูรี่ อนุสาวรีย์ชัยหรือไม่ก็ตามสถานีรถไฟฟ้าทุกที่ 2.ไม่ให้ยืมฟรีนะครับ แต่อยากรบกวนให้เพื่อนๆเอาหนังสือที่ราคาใกล้เคียงกันมาแลก (ถ้าเอารายชื่อหนังสือมาให้จขบ.เลือกผ่านหลังไมค์จะดีมากๆ) ถ้าราคาขาดเกินกันเยอะ ก็ให้คนที่มีหนังสือราคาน้อยกว่ามัดจำเป็นเงินส่วนต่างของราคา เวลาหนังสือหายจะได้ไม่เสียใจมาก 3.ติดต่อขอแลกผ่านหลังไมค์หรืออีเมลล์ที่ให้ไว้พร้อมบอกชื่อหนังสือของผมและของคุณเองที่อยากเอามาแลกเปลี่ยน แล้วทางเราจะติดต่อถึงวัน เวลา สถานที่และวิธีมาเอาที่สะดวกทั้งสองฝ่ายอีกที 4.เอาไปอย่าให้เกินเดือนนะครับ เผื่อมีคนต่อคิวเยอะ ใครสนใจติดต่อได้ที่ otto2py@yahoo.com หรือหลังไมค์มาหาผมก็ได้ ขอบคุณครับ   Create Date : 28 มิถุนายน 2550 42 comments Last Update : 24 มีนาคม 2551 2:16:27 น. Counter : 2834 Pageviews. Share Tweet

หวัดดีวัันหยุดนะคับ   โดย: frank3119 30 มิถุนายน 2550 9:33:59 น.

"ธรรมะอยู่รอบตัวคุณ ไม่จำเป็นต้องไปสวดมนต์ภาวนาที่ป่าแห่งไหน ถ้าใจเรารู้ถึงธรรม แม้อยู่ในช่วงเวลาปกติก็บรรลุได้" เห็นด้วยกับคุณฟ้าดินค่ะ ฆราวาสบางครั้งปฏิบัติตนดีกว่าพระสงฆ์บางรูปเสียอีก ดูเฉลียงเผื่อด้วยนะคะ แล้วจะมาอ่านต่อค่ะ   โดย: แซนด์ซี 30 มิถุนายน 2550 9:51:46 น.

ชอบอ่านหนังสือเยี่ยงเดียวกันค่ะ.. แค่คำโปรยก็กินใจแล้ว "วันที่ถอดหมวก - ศิลปะในการปล่อยวาง" ไม่ต้องยกตัวอย่างถึงคนอื่น แค่เฉพาะตัวเราเอง ก็สวมหมวกหลายใบ ตั้งใจบ้าง บังเอิญบ้าง ก็สุดแต่สถานการณ์.. ปล่อยวาง.. คือความหมายที่ดีของการทิ้งทุกข์   โดย: d.. diary 30 มิถุนายน 2550 10:40:06 น.

สวัสดีวันหยุดนะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ จะลองไปหามาอ่านดูมั้งคะ มีความสุขในวันหยุดมากๆ นะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ หน้าฝนแล้ว   โดย: weraj 30 มิถุนายน 2550 12:04:20 น.

สวัสดีวันหยุดจ้าคุณฟ้าดิน โห... เห็นความรู้สึกของจขบ.กับหนังสือเล่มนี้แล้ว ชักอยากรู้ว่าเรื่องราวเป็นไงน๊า อิอิ มีความสุขในวันหยุดจ้า...   โดย: fonrin 30 มิถุนายน 2550 13:39:04 น.

ต้องลองหามาอ่านมั่งแระ   โดย: :: ปลาทองน้อยๆตัวสีส้ม :: (mix_9001 ) 30 มิถุนายน 2550 20:08:19 น.

สวัสดียามเย็นนะค่ะ แวะเอาบุญมาฝากค่ะ สาธุ เชิญแวะไปเยี่ยมที่บล๊อกนะค่ะ ฝันดีล่วงหน้าค่ะ   โดย: weraj 1 กรกฎาคม 2550 19:49:17 น.

อืม... เป็นหนังสือที่น่าสนใจจังค่ะ ต้องไปหามาอ่านมั่งละ   โดย: Beee (Beee_bu ) 1 กรกฎาคม 2550 20:22:15 น.

*** หวัดดีจ้า แวะมาเยี่ยม และจะมากระซิบว่า..หลับฝันดีนะจ้า ***   โดย: หน่อยอิง 1 กรกฎาคม 2550 21:31:51 น.

หลังดูคอนเสิร์ตแล้ว "ถอดหมวก" ได้ยัง ปล่อยวางนะเพื่อน...555   โดย: calcium_kid (calcium_kid ) 2 กรกฎาคม 2550 17:02:39 น.

ต้องไปหาบ้างล่ะครับ ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆนะครับ   โดย: pilok 3 กรกฎาคม 2550 19:19:45 น.

อยากไปดูเฉลียง เสียดาย   โดย: This road is mine 4 กรกฎาคม 2550 9:21:09 น.

ก็เหมือนอย่างที่คิดว่านั่นหล่ะ หนังสือดี ๆ มักจะอยู่หลังร้านจริง ๆ และที่สำคัญถ้าหากอยากได้หนังสือดี มีสาระต้องเดินหาซื้อตามตลาดนัดเสาร์-อาทิตย์ซิ มีเยอะเลย....(แปลกเน๊าะ..)   โดย: อนันตลัย 4 กรกฎาคม 2550 22:53:16 น.

ตอบคำถามว่าไม่เคยอ่านครับ หนังสือที่ผมชอบอ่านมันแล้วแต่อารมณ์ช่วงนั้นๆ ครับ ตอนนี้ไม่ค่อยมีเวลา ก็ได้อ่านคอลัมน์สั้นๆ จากมติชนสุดฯ และรีดเดอร์ไดเจสท์ ถ้ามีเวลาหน่อยก็จะชอบอ่านวรรณกรรมเด็ก เพราะมันเบิกบานดี การจะอ่านอะไรหนักๆ นี่คงต้องพร้อมจริงๆ ครับ ถ้าวันไหนสมาธิกระเจิงแล้วไปอ่านอะไรที่ต้องตีความมันคงไม่มีประโยชน์ และผมว่าผมมีแนวโน้มจะชอบเรื่องแต่ง มากกว่าเรื่องจริงนะครับ ก็คงแค่อยากปล่อยให้ตัวเองฝัน ในช่วงเวลาสั้นๆ สักพักหนึ่ง   โดย: พลทหารไรอัน 5 กรกฎาคม 2550 17:52:54 น.

จำไม่ได้ว่าเคยอ่านงานของอาจารย์หรือเปล่า แต่ใน ค.คน นั้นเคยอ่านบ้าง แล้วแต่ว่าจะได้ซื้อ ค.คน มาอ่านหรือเปล่า แต่ผมอ่านแล้วก็ชอบครับ เพราะอาจารย์แกเอาเรื่องใกล้ๆ ตัวมาเขียนให้อ่านแบบง่ายๆ แต่ถ้าคิดตามแล้วมันก็มีเรื่องให้คิดเยอะ แปลกเหมือนกันที่ผมอ่านหนังสือแนวหนักๆ แบบนี้ตอนเรียนมัธยมเสียเยอะ เข้าใจว่าเป็นช่วงกำลังค้นหามั้งครับ พอโตๆ มากลับอ่านหนังสือแนวนี้น้อยลง เข้าใจว่าพอเริ่มเข้าสังคมมากขึ้น ผมก็เลยห่างหายจากหนังสือที่มีแนวคิดเป็นเชิงอุดมการณ์มากๆ พบเห็นได้น้อยหรือปฏิบัติจริงได้ลำบากในสังคม ถ้าเล่มนี้เป็นการรวมบทความของอาจารย์จาก ค.คน ล่ะก็ น่าหามาอ่านจริงๆ แหละครับ   โดย: คนทับแก้ว 6 กรกฎาคม 2550 10:54:39 น.

อ่านที่คุณฟ้าดินเขียนแล้ว อีกไม่นานคงได้ฤกษ์อัญเชิญหนังสือของอ.ที่เราวางไว้บนหิ้งลงมาอ่านละคะ ท่าจะเหมาะสำหรับวัยกำลังโต 555 ["การอ่านหนังสือ ฟังเพลง หรือดูหนังของผู้สร้างสรรค์งานเรียงจากชิ้นแรกๆ ไปหาชิ้นหลังๆ นั้นมีข้อดีตรงที่เราสามารถเห็นพัฒนาการทางความคิดของคนคนหนึ่งอย่างเต็มที่"] ...อืม การที่มีผู้อ่านติดตามอ่านผลงานของนักเขียนสักคน จนมองเห็นจุดนี้ของเขา เป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับเขาด้วยเหมือนกันค่ะ   โดย: walk in dream (walkin ) 6 กรกฎาคม 2550 11:16:25 น.

อ่านแล้วแอบคิดต่อนิดหน่อย เอ? จะเป็นคนถอดหมวก หรือว่าจะเป็นหมาตัวนั้นหนอเรา แนะนำอีกเล่มนะ ผ่านพบไม่ผูกพัน เล่มนี้ก็เจ๋งดี   โดย: มึนดี IP: 124.157.229.151 7 กรกฎาคม 2550 9:35:03 น.

ดีจังที่นำมาแนะนำ เป็นน้ำจิ้มก่อน เล่มนี้ยังไม่ได้อ่านเหมือนกัน พลาดแน่ ๆ ถ้าคุณไม่แนะนำ ขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง (มีความสุขในตการอ่านนะคะ)   โดย: แพรจารุ 7 กรกฎาคม 2550 23:25:40 น.

แวะมาทักทาย สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ เชิญไปแวะที่บล๊อกนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ   โดย: weraj 8 กรกฎาคม 2550 11:34:16 น.

แล้วจะรีบหาซื้อมาวางต่อคิวโดยไวครับ   โดย: เจ้าชายไร้เงา 8 กรกฎาคม 2550 12:38:53 น.

โอ้... คุณฟ้าดินจ๋า อยู่ตจว.งั้นขอสละสิทธิ์การยืมน๊า เพราะเดินทางไม่สะดวกจ้า มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: fonrin 9 กรกฎาคม 2550 7:19:16 น.

ผมเป็นพวกอ่านหนังสือแนวไม่หนักกบาลน่ะครับ อยากอ่านงาน อ.เสกสรรค์ เหมือนกัน แต่ก็กลัวจะอ่านไม่รู้เรื่อง จนป่านนี้เลยยังไม่ได้ชิมลางเลยซักเล่ม 555+ บังเอิญเป็นแฟนหนังสือแนวฆ่ากันเลือดสาดน่ะครับ แต่ก็ไม่แน่ เดี๋ยวเวลาผ่านไปอีกสักหน่อยอาจจะได้ลอง แล้วรักเลยก็ได้   โดย: nanoguy 9 กรกฎาคม 2550 9:02:59 น.

สวัสดีครับคุณฟ้าดิน ขอบคุณมากครับที่จะให้ยืมหนังสือ   โดย: ลุงกล้วย 9 กรกฎาคม 2550 9:24:30 น.

น่าสนใจดีคะ ขอบคุณที่เเนะนำโครงการนี้มานะคะ เป็นคนไม่ค่อยอ่านหนังสือเเนวนี้เท่าไหร่ (อ่านเเต่อะไรที่ไม่ต้องคิดมาก) เเต่พอได้อ่านบางส่วนที่คุณเกริ่นเอาไว้ ก็คิดว่าน่าสนใจมากๆ ไม่เเน่ใจว่าจะเเลกหนังสือได้รึเปล่า เพราะว่ากลัวไม่มีเวลาว่างจะอ่านคะ เเล้วอีกอย่างก็ไม่ค่อยจะมีหนังสือเเนวนี้ที่บ้าน (มีเเต่ของวินทร์ บางเล่ม) ไม่รู้ จขบ. อยากอ่านบ้างรึเปล่า...กลัวไม่ค่อยจะมีเล่มที่น่าสนใจให้อะคะ เเต่ก็ขอบคุณที่เเนะนำมานะคะ   โดย: This road is mine IP: 161.200.255.162 9 กรกฎาคม 2550 10:47:26 น.

เดี๋ยวแวะไปยืม   โดย: calcium_kid 9 กรกฎาคม 2550 13:30:59 น.

ขอบคุณมากค่ะ แค่พี่อยู่เชียงใหม่ อย่างไรก็ขอชื่นชมโครงการแลกเปลี่ยนหนังสือกันอ่าน เพราะหนังสือที่อยากอ่านบางครั้งก็หาไม่ได้จริง ๆ   โดย: แพรจารุ 9 กรกฎาคม 2550 14:05:08 น.

โอโห บล็อกยาวมากๆ เลยค่ะ ขอกลับบ้าน กทม. ก่อนนะคะแล้วจะตั้งใจอ่านอีกที ใช้เน็ตร้านคาเฟ่ ตจว. นี่ช้ามากๆ + เด็กเล่นเกมเสียงดังไปหมด อ่านไม่สะดวกค่ะ   โดย: แพนด้ามหาภัย 9 กรกฎาคม 2550 15:09:57 น.

ยาวมากๆ เลยครับ เดี๋ยวคืนนี้จะตั้งใจอ่านอีกรอบครับ ----- ----- ----- คุณ ฟ้าดิน ครับ ผมเป็นแฟนตัวยงของคุณประภาส ชลศรานนท์ เลยครับ แกชอบเอาเรื่องราวตำนานต่างๆ จากทุกมุมโลกมาเล่าสู่กันฟังใน "คุยกับประภาส" เสมอๆ แต่เรื่อง "นรสิงหาวตาร" นี้ผมไม่เคยเห็นแกเอามาเล่านะครับ ถ้าแกเอามาเล่าคงได้มุมมองที่ สนุกๆ แปลกๆ และน่าสนใจมากๆ เลยล่ะครับ ขอบคุณที่เยี่ยมที่ กายแก้ว's blog เสมอๆ นะครับ   โดย: กายแก้ว 9 กรกฎาคม 2550 17:38:16 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาแย้ว ตามคำเชิญ แต่ว่า... หนังสือแนวนี้ นู๋ว่านู๋อ่านไม่เข้าจัยแน่ ๆ เยย งุงิ ตอนนี้กะลังลุยอ่านหนังสือที่บ้านที่ซื้อมาเยอะแยะแต่ยังอ่านไม่หมดซักทีอยู่ค่ะ   โดย: Beee (Beee_bu ) 9 กรกฎาคม 2550 19:09:00 น.

คุณฟ้าดินขยันเขียนมากเลยเนอะ อ่านแล้วก็อยากหา 'วันที่ถอดหมวก' มาอ่านบ้าง ไม่ค่อยกล้ายืมเพราะเป็นคนไม่รักษาหนังสือเลยค่ะ แต่ถ้าไปร้านหนังสือคราวหน้า..เล่มนี้ไม่พลาดแน่ๆอ่ะ ขอบคุณที่แนะนำนะค้า   โดย: idLer IP: 124.120.157.138 9 กรกฎาคม 2550 21:25:54 น.

สวัสดีครับ ตอนที่เขียนบล็อกนี้ ผมไม่เศร้าเลยแม้แต่น้อย มีความสุขมากครับ ...................... เข้ามาที่บล็อกคุณยิ่งชอบ เพราะชอบอะไรเหมือนกัน ผมอ่านงานอาจารย์เสกสรรค์ทุกเล่มครับ เหมือนโตมาโดยมีครูอีกคนที่ชื่อเสกสรรค์ ประเสริฐกุล ถ้าอ่านงานของอาจารย์มาเรื่อยๆจะพบว่ามันไม่ต่างกับชีวิตจริงของคนบางคน ตั้งแต่วัยรุ่นที่ความคิดร้อนแรง เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ที่เข้มข้น เข้าสู่วัยชราที่นิ่งและเข้าใจชีวิต อ่านงานช่วงนี้ของอาจารย์แล้วนึกถึงนักบวชที่ไม่ได้ห่มเหลือง แต่บวชที่จิตไปเรียบร้อยแล้ว ผมชอบ "ผ่านพบไม่ผูกพัน" แต่"วันที่ถอดหมวกก็เขียนแนะนำไว้ในบล็อกหนังสือของผม เหมือนกัน รวมถึงงานของพี่วรพจน์ทุกเล่ม ผมชอบมากครับ ดีใจที่ได้รู้จักนะครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 10 กรกฎาคม 2550 7:33:15 น.

สนใจจะแลกค่ะ ขอแอดบลอกไว้ก่อนนะคะ ... แล้วจะกลับมาใหม่ .. ไปหาฟนังสือก่อนนะ   โดย: ซซ 10 กรกฎาคม 2550 8:13:20 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและขอบคุณที่แวะไปทักทายและฝากข้อความไว้ช่วงที่วิไม่อยู่ ขอบคุณมากๆเลยนะค้ะ   โดย: ชะตาฟ้า 11 กรกฎาคม 2550 7:11:54 น.

แวะมาทักทายคะ มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: mintny_n 11 กรกฎาคม 2550 12:05:51 น.

ขอบคุณมากค่ะคุณฟ้าดิน เรื่องที่จะให้ยืมหนังสือ เกรงใจค่ะเดี๋ยวจะไปยืมห้องสมุดอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก   โดย: แซนด์ซี 11 กรกฎาคม 2550 16:09:23 น.

หนังสือน่าสนใจค่ะ แต่วิธีการยืมดูยุ่งไปสักหน่อย เห็นจะไม่สะดวกค่ะ เพราะอยู่ตจว.ด้วยสิ   โดย: printcess of the moon 11 กรกฎาคม 2550 17:38:08 น.

วีค่อย ๆ อ่าน แต่ละข้อความของพี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ อย่างละเอียดและตั้งใจที่สุด ทุก ๆ คน มีน้ำใจต่อวีมากเหลือเกิน ซึ้งใจมากค่ะ บางคนปลอบใจ โดยการถ่ายทอด ประสบการณ์จริง ทั้งที่เกิดจากญาติพี่น้อง และแม้แต่เกิดกับตัวเอง ในเมื่อทุก ๆ คนที่เคยผ่าน เหตุการณ์แบบนี้มา ก็ผ่านมาได้อย่างดี ก็เป็นสิ่งที่กระตุ้นให้เกิด ความอยากสู้ค่ะ นับว่าช่วยให้เกิดกำลังใจ และหายท้อไปได้มากจริง ๆ ค่ะ วีจะเข้มแข็งค่ะ เพื่อพ่อ เพื่อตัวเอง และเพื่อไม่ให้ผู้ที่มาให้กำลังใจ ทุก ๆ คน ต้องผิดหวังค่ะ อย่าลืมช่วยส่งใจช่วย พ่อของวีด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=sodnaisoi แวะรับคำขอบคุณจากใจวี ที่ความคิดเห็นที่ 99 ค่ะ   โดย: โสดในซอย 11 กรกฎาคม 2550 22:39:09 น.

เขียนถึงวันที่ถอดหมวกได้น่าสนใจมากครับ จนผมคิดว่าถ้าแวะไปร้านหนังสือครั้งหน้าจะไปหามาอ่าน สำหรับโครงการแลกเปลี่ยนหนังสือผมขอสละสิทธิ์นะครับ เนื่องจากค่อนข้างหวงหนังสือตัวเองครับ   โดย: พลทหารไรอัน 12 กรกฎาคม 2550 1:36:04 น.

แวะเข้ามาทักทายค่ะ และมาส่งข่าวว่า เสร็จจากงานคุณนายแล้วล่ะ แต่ก็ยังเหลือเคลียร์ข้าวของในบ้านจะเอาไปบริจาคน่ะค่ะ ช่วงนี้ก็คงไม่ได้เข้ามาเล่นบ่อยนัก แต่ว่างเมื่อไหร่ก็จะรีบมาทักทายนะคะ ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจกันนะคะ   โดย: หัวใจสีชมพู 12 กรกฎาคม 2550 13:04:35 น.

สวัสดีวัยหยุดคะ แวะมาเยี่ยมและบอกว่าอัพบล๊อกเสร็จแล้วนะค่ะ เชิญเข้าชุมนุมได้ อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากๆๆๆ เลยฮับ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ มีความสุขมากๆๆ นะค่ะ   โดย: weraj 14 กรกฎาคม 2550 13:26:20 น.

โดย: Thug IP: 125.25.213.105 27 มกราคม 2551 22:12:46 น.

หลงเข้ามา คิดว่า เราอ่านหนังสือแนวเดียวกัน ขอยืมภาพหนังสือ ขอบคุณ วันหลังขอมาแชร์กันนะคะ   โดย: โมกสีเงิน 13 พฤษภาคม 2551 9:54:16 น.