86 ปีแห่งความทรงจำของทันตแพทย์ สม อิศรภักดี เขียนที่....บ้านผ่อดอยใน....ตำบลโป่งแยง...อ.แม่ริม....จ.เชียงใหม่
<<
ตุลาคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
3 ตุลาคม 2552

บ้านเกิดที่บางกอก - ทันตแพทย์สม อิศรภักดี



คลองในบางกอกเมื่อยามน้ำลง
คลองมหานาคที่เคยเป็นตลาดน้ำใหญ่ของกรุงเทพฯ
สะพานตรงกลางน่าจะเป็นสะพานรถไฟที่แล่นผ่านวัดบรมนิวาส







ถ่ายจากพระปรางค์วัดอรุณราชวรารามฝั่งธนบุรี
ไปทางพระบรมมหาราชวัง ฝั่งกรุงเทพฯ






วัดประทุมวัน รัชกาลที่ 4 ทรงสร้างพร้อม ๆ กับที่ให้สร้างสระบัวหรือปทุมวันสำหรับเสด็จประพาส
(ปัจจุบันบริเวณสระบัวกลายเป็นศูนย์การค้าเวิลด์เทรด เซนเตอร์หมดแล้ว)



(ภาพถ่ายและคำบรรยายใต้ภาพ จากwww.yes-iloveyou.com)



---------------------------



บ้านเกิดที่บางกอก



ผมเกิดที่บ้านเลขที่ 822 ปากตรอกวัด บรมนิวาส(สมัยนั้นเรียกซอยว่า ตรอก) บ้านนี้เป็นบ้านคุณย่า ลักษณะของบ้านคล้ายๆ บ้านทรงไทย แต่ไม่ใช่ มีนอกชานเรือนขนาดเท่าสนามเทนนิส สูงกว่าพื้นดิน หนึ่งเมตร สองข้างของนอกชานเป็นห้องแถว ข้างละสามห้อง ตรงไปเป็นเรือนขนาดใหญ่ของคุณย่า เรือนคุณย่าสูงกว่านอกชานอีกเมตรกว่า


ดังนั้นใต้ถุนเรือนคุณย่าจึงสามารถเดินและ ใช้ประโยชน์แบบเรือนตามต่างจังหวัดได้ มีบันไดขึ้นเรือนคุณย่า ข้างบนเรือนมีชานเรือนขนาดไม่ใหญ่นัก มีห้องซ้าย ขวา ของชานเรือนและ ด้านหน้าเป็นห้องใหญ่ซึ่งคุณย่า นอนที่นั่น

ที่ชานเรือนเป็นที่ใช้เอนกประสงค์ คุณย่าจะรับประทานอาหารที่นั่น รับแขกและ ท่านจะอยู่ที่นั่นทั้งวัน มีหมากพลู พร้อมตะบันหมากมี กระโถนสำหรับบ้วนน้ำหมาก มีกาน้ำชาที่มีบุนวม

บ้านนี้มีขนาดค่อนข้างใหญ่ สาเหตุเพราะ คุณปู่ รับราชการเป็นตำรวจวัง ชื่อพระยาพรหมมาภิบาล คุณย่าชื่อเปลี่ยน คนที่รู้จักจะเรียกว่าคุณหญิงเปลี่ยน ส่วนพวกลูกหลานจะเรียกว่า ท่านเฉยๆ บ้านหลังนี้สร้างด้วยไม้ หน้าตาแตกต่างจากบ้านอื่นๆ ที่อยู่บริเวณนั้น

ตอนที่ผมเด็กๆ ผมไม่สนใจว่าบ้านคุณย่า ไม่เหมือนบ้านคนอื่น แต่ตอนนี้คิดเอาเองว่า บ้านนี้คงปลูกก่อนบ้านอื่นๆ ที่ผมคิดอย่างนี้เพราะอายุของคุณย่า จนถึงทุกวันนี้จะมีอายุ160 ปี ส่วนคุณปู่น่าจะอายุมากกว่า

ก็แปลว่าท่านอาจจะเกิดสมัยรัชกาลที่3หรือ รัชกาลที่4 ท่านอาจจะรับราชการในรัชกาลที่4หรือ รัชกาลที่5 ดังนั้นคุณปู่จัดว่าเป็นคนโบราณ
บ้านจึงเป็นบ้านแบบโบราณประยุกต์

คุณย่ามีลูกห้าคน ลูกสาวเป็นคนสุดท้อง แต่งงานกับนายตำรวจ ตระกูล รังควรณ์มีลูกชายคนเดียวก็เสียชีวิต อีกสี่คนเป็นลูกชาย แต่ละคนมีภรรยาหลายคนและ มีลูกครอบครัวละเกือบยี่สิบคน พ่อผมเป็นขอนามสกุลพระราชทาน ซึ่งในหลวงรัชกาลที่6 ประทานให้เป็น อิศรภักดี ดังนั้น ลูกหลานของคุณย่าทุกคนใช้นามสกุล อิศรภักดี ทำให้หลานๆ อีกจำนวนมากเป็น อิศรภักดีไปหมด สมัยคุณปู่ยังไม่มีนามสกุลใช้

คนสมัยก่อนนั่งกินข้าวกับพื้น มีสำรับกับข้าวและ ผู้กินจะล้อมวงสำรับนั้น การนอนก็นอนกับพื้น มีฟูกยัดด้วยนุ่นและ ต้องกางมุ้ง อากาศสมัยนั้นร้อนพอๆ กับสมัยนี้ ใครที่คิดว่าสมัยนี้ร้อนกว่านั้นไม่จริง ดังนั้นผู้ชายอยู่บ้านมักไม่ใส่เสื้อ บางทีออกนอนบ้านก็ไม่ใส่ ส่วนผู้หญิงก็มีผ้าคาดนม

ถ้าอายุมากหน่อยก็ไม่ใส่เสื้อ ถ้ายังสาวๆ จะใส่เสื้อคอกระเช้าหรือใส่เสื้อสายเดี่ยว แสดงว่าเสื้อสายเดี่ยวมีมานานแล้ว ตอนสงครามโลกครั้งที่สอง จอมพล.ป พิบูลสงคราม ท่านเห็นว่ามันไม่ศิวิไลซ์จึงห้ามไม่ให้คนที่ไม่ใส่เสื้อออกมาเดินตามถนนหนทาง หรือขึ้นรถราง

นอกจากนั้นท่านยังห้ามไม่ให้กินหมากเพราะพวกที่กินหมาก บ้วนน้ำหมากลงบนถนน หลังจากนั้นท่านก็ให้ทุกคนใส่หมวกและ แต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนคนตะวันตก ให้พูดคำว่า เธอกับฉัน แทนภาษาเดิม สำหรับข้าราชการก่อนออกจากบ้านให้จูบภรรยา สร้างความกระอักกระอ่วนให้กับคู่สมรสที่สูงอายุ

ผมอาศัยอยู่กับคุณย่าจนอายุ สิบแปดปี พอดี พี่สาวผมเรียนจบ อักษรศาสตร์บัณฑิตและ วิชาครู(อ.บ.ป.ม) เมื่อ พ.ศ. 2483 สมัยนั้นพี่สาวผมได้เงินเดือน110บาท ถ้าเรียน4 ปีจบจะได้เงินเดือน80 บาท พี่ผมเรียน5 ปีจึงได้110 บาท ถ้าจบหมอเรียน 6ปี จะได้เงินเดือน160บาท

ตัวผมเองสอบเข้าโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาของจุฬา แผนกทันตแพทย์ได้ในปีเดียวกัน พี่สาวผมมีความฝันอยากเป็นเจ้าของหอพักนักศึกษาหญิง ที่เรียนมหาวิทยาลัยจุฬาฯ ดังนั้นท่านจึงมาเช่าที่บางกะปิ(สุขุมวิท)มีคนมาอยู่ด้วย แปด เก้าคน ผมจึงมาอยู่บ้านใหม่

ธุรกิจดำเนินไปได้ด้วยดี เกือบ สองเดือนพอดีมีสงครามโลกครั้งที่2 ทหารญี่ปุ่นเดินเต็มบ้านเต็มเมือง รัฐบาลสั่งปิดโรงเรียนและมหาวิทยาลัย และ ให้ยกชั้นทั้งหมด ดังนั้นหอพักจึงปิดกิจการ


(อ่านต่อสัปดาห์หน้า)




ป.ล. ขอแถม เรื่องเกี่ยวกับวัดบรมนิวาสสักเล็กน้อยนะครับ







วัดบรมนิวาส ราชวรวิหาร
อยู่ใกล้ตลาดโบ๊เบ๊ แขวงรองเมือง เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร
พระอารามหลวง ชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร



วัดบรมนิวาส (วัดบรม) อยู่ใกล้ตลาดโบ๊เบ๊ เดิมเรียกกันว่า วัดนอก พระบาทสมเด็จประจอมเหล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๔ โปรดเกล้าฯ ให้สร้างวัดนี้ขึ้นตั้งแต่เมื่อครั้งยังทรงผนวชอยู่ จุดประสงค์เพื่อให้เป็นวัดฝ่ายอรัญวาสี หรือ วัดป่า คู่กันกับวัดบวรนิเวศวิหารซึ่งเป็นวัดฝ่ายคามวาสี หรือ วัดในชุมชน ต่อมารัชกาลที่ ๕ ทรงโปรดเกล้าฯ ให้บูรณะปฏิสังขรณ์และพระราชทานนามใหม่ว่า วัดบรมนิวาส

ปูชนียวัตถุที่สำคัญของวัดบรมนิวาส คือ พระทศพลญาณ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ประดิษฐานเป็นพระประธานในพระอุโบสถที่มีจิตรกรรมฝาผนังฝีมือขรัวอินโข่ง จิตรกรเอกแห่งรัชสมัย เขียนเป็นทิวทัศน์และผู้คนอย่างตะวันตกคล้ายกับที่วัดบวรนิเวศวิหารให้บรรยากาศแปลกตา

ภาพวาดระหว่างช่องหน้าต่างแสดงศาสนกิจของพุทธศาสนิกชน และข้อประพฤติปฏิบัติของภิกษุสงฆ์ เช่น การบวช การถวายผ้าจำนำพรรษา การรักษาศีลในเทศกาลเข้าพรรษา การลอยกระทง การทอดกฐิน การทอดผ้าป่า การทำบุญเนื่องในวันมาฆบูชาและวิสาขบูชา เป็นต้น

ส่วนเหนือช่องหน้าต่างเป็นภาพปริศนาธรรมที่ใช้ตัวละครเป็นฝรั่งทั้งหมด ฉากที่น่าสนใจได้แก่ฉากรถไฟและการส่องกล้องดูดาว

นอกจากนี้แล้วกุฏิสงฆ์และซุ้มประตูวัดบรมนิวาสยังเป็นแบบฝรั่ง ฝีมือช่างสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๕ มีความงดงามน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง





แผนที่วัดบรมนิวาสในปัจจุบัน






Create Date : 03 ตุลาคม 2552
Last Update : 3 ตุลาคม 2552 20:26:30 น. 9 comments
Counter : 5266 Pageviews.  

 
สวัสดีครับคุณลุงสมที่เคารพยิ่ง


ให้เลขาบ้านผ่อดอยในอ่านให้ฟังนะครับ
มีอะไรเกินไปหรือยากให้เอาตรงไหนออกไป
แจ้งมาได้ตลอดเวลานะครับ


คิดว่าผมเข้าใจไม่ผิดเรื่องวัดบรมนิวาส
คงเป็นวัดเดียวกันนะครับ


โดย: โดม (บ้านผ่อดอยใน ) วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:20:27:07 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณลุงสม
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ม
วันนี้เจ้านายพาลูกน้องไปเที่ยวภูเก็ตเป็นรางวัลสิ้นปี(ไม่ทราบวาเจอหางฝนกิสนาบ้างหรือเปล่า) พวกเราที่ขันอาสาอยู่เฝ้าที่ทำงาน เลยสบาย ๆ เพราะเสนองานไม่ได้ ได้แต่เก็บงาน ทำแผนประจำปี ทำอะไรกันไปก่อน
คุณลุงยังแข็งแรงมากเลยนะคะ ยังมีความพร้อมในการขับรถอยู่ แต่คุณพ่อของม่านฝนขับรถไม่ได้แล้ว สมัยก่อนท่านขับรถจี๊ปกรมพัฒนาชุมชน ที่พวกเราตั้งชื่อให้ว่า "ไอ้เขียว" ขับออกท้องที่
โป่งแยงสวยจังค่ะ คุณลุงและพี่ติ๋มโชคดีจังที่ได้อยู่ในสถานที่แบบนี้ บ้านที่ม่านฝนอยู่กับพ่อแม่อยู่ที่บ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี มี"โป่ง"เหมือนกันเลยนะคะ
บ้านอยู่ใกล้ที่ตั้งค่ายญี่ปุ่นสมัยก่อน คุณแม่บอกว่า ตอนเครื่องบินทิ้งระเบิด มองเห็นลูกระเบิดออกมาจากเครื่องบินชัดเลยค่ะ ความที่ไม่เคยเห็นก็เลยยืนมองกัน สักพักเดียว สนั่นหวั่นไหวเลย ตอนนั้นท่านอายุ 7-8 ขวบ เรียนประถมสี่แล้ว เลยเรียนต่อไม่ได้ และยังกลัวมาจนถึงบัดนี้
ระวังรักษาสุขภาพช่วงฝนตกด้วยนะคะ



โดย: ม่านฝน IP: 10.112.1.177, 10.112.253.226, 58.137.129.220 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:10:13:57 น.




บ้านผ่อดอยในยินดีต้อนรับ 9


อ้อ..พี่ติ๋มได้ดูโฆษณาที่คุณเพชรา เชาวราษฎร์ เป็นพรีเซนเตอร์หรือยังคะ
คิดถึงคุณชรินทร์ และคิดถึงเพลงหยาดเพชร เลยค่ะ
คุณเพชราที่รักของเรา กล้าออกมาสู่สายตาประชาชนเพราะต้องการให้มูลนิธิช่วยคนตาบอดของเธอสำเร็จ
ขอบคุณเธอจัง และขอบคุณคุณชรินทร์กับความรักอันยิ่งใหญ่ด้วยค่ะ



โดย: ม่านฝน IP: 10.112.1.177, 10.112.253.226, 58.137.129.220 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:10:18:12 น.




บ้านผ่อดอยในยินดีต้อนรับ 10



ไหว้สาเจ้า_/\\\\_

ไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่โดยกำเนิดค่ะ
แต่มาอยู่ที่นี่ได้ประมาณ 4 ปีแล้ว
อยากมีทะเบียนบ้านที่นี่เหมือนกันค่ะ
^__^

เพิ่งลงดอยมาเมื่อคืน
ขออนุญาตเก็บอ่านวันละนิดละหน่อยนะคะ




โดย: ฮักน้ำปิง IP: 112.142.125.203 วันที่: 1 ตุลาคม 2552 เวลา:21:30:08 น.




บ้านผ่อดอยในยินดีต้อนรับ 11



กราบสวัสดีคุณลุง
และสวัสดีพี่ติ๋ม (ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ)

กลับจากทำงาน ทานข้าวอิ่มแล้ว
ได้นั่งไล่อ่านตัวหนังสือทั้งหมดแบบม้วนเดียวจบ
เพราะรออ่านวันละนิดละหน่อยไม่ได้แล้ว

เรื่องราวของคุณลุงน่าสนใจและมีคุณค่านะคะ
ได้รับรู้เรื่องราวที่ผ่านมา
.
.
.
ชอบบรรยากาศแถวแม่ริมค่ะ
โดยเฉพาะหน้าหนาว

แต่ตอนนี้ฝนมาบ้างหยุดบ้าง
อากาศกำลังเปลี่ยน
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ติดตามอ่านตัวหนังสือที่นี่ ด้วยหัวใจอันระทึกค่ะ

_/\\\\_





โดย: ฮักน้ำปิง วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:21:44:16 น.





โดย: บ้านผ่อดอยใน IP: 124.121.25.35 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:22:04:44 น.  

 
ขอบคุณค่ะคุณโดม เมื่อคืนเขียนอะไรก็ไม่ได้


โดย: เลชา บ้านผ่อดอย IP: 112.142.133.172 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:8:37:44 น.  

 
สวัสสดีจ้ะ ม่านฝน ตอนนี้กลับจากท่องเที่ยวแล้วมั้ง สนุกไหม เจอฝนหรือเปล่า เพราะที่นี่ตกทุกวัน วันละ2-3 ครั้ง

คุณเล่าให้ฟังว่า บ้านคุณลุงโดนระเบิดเต็มๆ เลย และจนปานนี้ยังจำได้ไม่ลืม ตอนคุณลุงอายุ 22ปีแล้ว

ใช่เลยอากาศที่นี่ตอนนี้เย็นเหมือนหน้าหนาวแล้วแต่ ไม่ถึงกับหนาวมากจ้ะ

ฮักน้ำปิง คุณลุงฝากขอบใจที่สนใจเรื่องเล่าของคุณลุง(พี่ก็เลยต้องมีงานเพิ่มเพราะต้องเลคเชอร์ในตอนต่อๆ ไป)


โดย: เลขา (บ้านผ่อดอยใน ) วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:9:26:30 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณลุงสม
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ม
ฟังคุณลุงเล่าแล้วเพลินจังค่ะ ชอบฟังอะไรเก่า ๆ แบบนี้มากค่ะ
ฟังแล้วก็คิดตาม ยิ่งถ้าได้อยู่ในสถานที่ที่กล่าวถึงด้วยแล้ว ยิ่งมีความสุขค่ะ
เรื่องเชี่ยนหมากนี่ ม่านฝนว่ามันเป็นสุดยอดศิลปะการกินเลยนะคะ สมัยก่อนชอบดูคุณย่า คุณยาย เตรียมหมาก
ดูเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ ไหนจะเจียนใบพลู หั่นหมาก ป้ายปูน ม้วน สารพัดจะกะร่อยกะหริบ
ช่วงที่ตะบันหมากก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์สำหรับเด็ก ๆ ค่ะ พลุบเดียว ออกมาเป็นก้อนได้อย่างไรไม่รู้
รอฟังคุณลุงเล่าอีกนะคะ
ขอให้คุณลุงและพี่ติ๋มมีสุขภาพที่แข็งแรงนะคะ


โดย: ม่านฝน IP: 202.149.25.234 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:20:53:55 น.  

 


โดย: พ่อพเยีย วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:23:17:57 น.  

 
เคยจำได้ว่าคุณยายของดิฉันก็กินหมากค่ะ
ท่านจะค่อยๆ บรรจงเจียนใบพลู มาซ้อนกัน ป้ายปูน แล้วม้วนอย่างประณีต
เด็กๆ ชอบไปรื้อเชี่ยนหมากคุณยายหาเศษสตางค์ค่ะ



โดย: addsiripun วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:10:13:16 น.  

 
สวัสดีค่ะลุงสม

ลุงสมพอจะรู้จักคนที่ชื่อ นริศ อิศรภักดี บ้างมั้ยค่ะ ชื่อเล่นชื่อจุ๊บค่ะ


โดย: นลินี อิศรภักดี IP: 223.207.169.160 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:56:03 น.  

 
ไม่ทราบว่าตอนนี้ได้ข่าว ลุงจุ๊บแจงหรือยัง ผมพอรู้จักครับ


โดย: อนุรักษ์ คนหล่อ IP: 101.109.185.236 วันที่: 12 ตุลาคม 2558 เวลา:9:41:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

บ้านผ่อดอยใน
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add บ้านผ่อดอยใน's blog to your web]