อาทิตย์ที่แล้วกับอาทิตย์หน้ามีนัดทุกวันเลย มีทั้งงานสอน งานจัดเลี้ยงและงานส่วนตัว ก็เรื่องบ้านใหม่นั่นแหละ เรื่องของเรื่องก็คือว่าอยากจะวางแผนตกแต่งให้เสร็จก่อนที่จะย้ายเข้าไป กำหนดย้ายน่าจะเป็นธันวา เพราะว่าเดือนมกราเจ้าตัวเล็กคงออกมาชมโลกแล้วอะไร ๆ คงต้องเรียบร้อยก่อนหน้านั้น บ้านที่ปุ่นซื้อนั้น ทำเป็นสองอพาร์ตเมนท์ได้ อยู่ได้สองครอบครัว คือครอบครัวพี่ชายปุ่นกับครอบครัวปุ่น  ข้อดีของบ้านนี้อีกอย่างคือ มันถูกแบ่งไว้แล้วเป็นสองอพาร์ตเมนท์ ไม่ต้องมาใช้ครัว ห้องน้ำ กับห้องนั่งเล่นร่วมกัน ที่ต้องใช้รวมกันก็มีแต่ห้องพักแขก ห้องใต้หลังคา ห้องซักรีด ห้องเก็บของและโรงรถ  ซึ่งเราไม่มีรถ ก็ยกให้พี่ชายไป

หนึ่งในเรื่องที่ปุ่นต้องเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างมาก ๆ ก็คือการตกแต่งภายใน ส่วนภายนอก แบบเรื่องสวนหรือทาสีภายนอก ปีนี้คิดว่าคงยังไม่ได้ทำเพราะซัมเมอร์ก็กำลังจะผ่านไป อย่างที่บอก บ้านนี้เป็นบ้านเก่าสมัยซิกตี้ส์ เจ้าของเก่าเป็นหัวหน้าช่างทำทางรถไฟสมัยก่อน คนงานที่มาสร้างบ้านก็เป็นคนงานสร้างทาง  บ้านก็เลยถูกสร้างอย่างดี แบบว่าแทบไม่มีรอยรั่ว รอยร้าว หรือปัญหาโครงสร้าง  ปุ่นเคยได้ยินจากเพื่อนที่เมืองไทย ที่ซื้อบ้านจัดสรรจากโครงการหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงที่สุด อยู่ได้ยังไม่ทันไร บ้านร้าวทั้งหลัง พูดแล้วช้ำใจแทนเพื่อน บ้านก็ไม่ได้หลังละถูก ๆ แล้วเพื่อนบอกว่าเป็นกันทั้งหมู่บ้านเลย เอากะเขาสิ เห็นแก่ตัวกันทั้งช่าง ผู้รับเหมาและคนขาย อย่างนี้ลูกค้าลำบาก

เหลือแต่การตกแต่งที่เป็นแบบเก่า เอ่อ แบบว่าเก่ามากก็ไม่ใช่ อย่างครัวสมัยนี้ถ้าพื้นที่น้อย ๆ คงจะออกแบบเป็นครัวเปิด แต่ที่นี่ยังเป็นครัวแบบปิดมีพื้นที่ทำงานไม่มาก ชั้นที่พี่ชายอยู่มีครัวที่เจ้าของบ้านเดิมทำไว้เสร็จ เป็นครัวแบบที่มีพื้นที่ทำงานเป็นสองแถว  ก็อยู่ที่ว่าเขาอยากทำครัวใหม่หรือเปล่า  แต่ชั้นบ้านปุ่นต้องทำใหม่หมดเลย

อันนี้เป็นครัวบ้านพี่ชาย เรโทรดีมั๊ยคะ

ของบ้านปุ่น ไม่มีอะไรเลย ฮ่า ฮ่า โล่งเชียว

แต่ก็เป็นข้อดี คือไม่ต้องเสียค่ารื้อถอน ซึ่งก็ไม่ใช่น้อยเลย เริ่มแรก เราเริ่มหาข้อมูลจากคนรอบข้าง เพื่อนร่วมงานเดทเลฟเพิ่งซื้อบ้านใหม่ไปเมื่อสองปีก่อน เขาแนะนำบริษัทนึงให้ บอกว่าทำดีมาก เก็บรายละเอียดดี ครัวถูกใจ ราคาไม่น่าเกลียด เลยเก็บเจ้านี้ไว้พิจารณา ก็ส่วนใหญ่ประสบการณ์ตรงสำคัญกว่า เพราะว่าที่เยอรมนี มีตัวเลือกมาก เลือกดีก็ดีไป เลือกไม่ดีบางทีก็ถือเป็นความซวย อย่างตอนกลางวันจะมีรายการทีวีแบบประเภท ความเดือดร้อนของผู้บริโภค  แสดงให้เห็นถึงความชุ่ยของช่าง แบบว่าทำเคาน์เตอร์มาไม่พอดี ท็อปที่ปิดเครื่องล้างจานดันมาเกยกับท็อปพื้นที่ทำงาน ลูกค้าที่เสียหายนั้นเรียกให้ช่างมาแก้ก็ไม่มา ร้อนถึงสคบ. เยอรมัน แล้วงานนี้ถึงต้องขึ้นโรงขึ้นศาล แต่ก็ไม่คุ้มค่าทนายเลย

ตอนแรกก็งง ๆ ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหน ก็ลองไปหาหนังสือมาอ่านก่อน ก็ได้ไกด์ไลน์ที่เป็นประโยชน์ค่อนข้างเยอะเหมือนกัน  แล้วก็โบรชัวร์ หาบริษัทที่ทำครัว แต่ที่นี่จะมีแบบโปรโมชั่นแบบมีทริค ก็คือ ราคาที่เห็นในโบรชัวร์จะต่ำมาก เพราะเค้าจะเขียนตัวเล็ก ๆ ไว้เลยว่า ราคาที่เห็นต้องเป็นไซส์เท่าในโบรชัวร์เท่านั้น ถ้ามีเปลี่ยนไซส์ บริษัทขอสงวนสิทธิ์ในการคิดราคาใหม่  ในชีวิตจริงคงมีน้อยคนมากที่มีครัวขนาดเท่ากับโบรชัวร์ร้าน ซึ่งก็ต้องคุยราคาใหม่อยู่ดี 

สรุปปุ่นก็ตกลงนัดคุยกับบริษัทที่เพื่อนแนะนำมา และบริษัทที่เราหาเองอีกเจ้าสองเจ้า วัดพื้นที่ไปพร้อมกับไปคุยกับเขาว่าอยากได้อะไร สิ่งที่ต้องบอกคือ

1. พื้นที่ครัวอย่างละเอียด ว่ามีเท่าไหร่ กว้างยาว สูง ถ้ามีรูปถ่ายยิ่งดี

2. เครื่องใช้ไฟฟ้าที่เราต้องการ อันนี้ต้องถามตัวเองว่าทำกับข้าวบ่อยขนาดไหน ทำอาหารประเภทไหน อย่างปุ่นทำอาหารไทยที่กลิ่นแรง แถมอยากทำครัวเปิด เครื่องดูดควันและกรองไขมันนั้นจำเป็นมาก เตาทำอาหาร--มีทั้งแบบเตาไฟฟ้า เตาแก๊ส หรือเตาแบบอินดัคชั่น คือเตาแม่เหล็กที่ร้อนเร็วเย็นเร็ว  วิธีการทำงานคือจะใช้กระแสแม่เหล็กดูดผ่านหม้อ หม้อที่ใช้ก็ต้องเป็นสแตนเลส หรือ เหล็กอย่างหนา อลูมิเนียมหมดสิทธิ์  ถ้ามีหม้อไหเก่า ๆ แพง ๆ ก็ต้องคำนึงด้วยว่าเอามาใช้ได้ไหม  เครื่องล้างจาน--ครอบครัวใหญ่ซื้อเครื่องใหญ่ไปเลย มีทั้งแบบใช้น้ำมากน้อย เสียงดังมากน้อย มีตะกร้าใส่ช้อนส้อมหรือเป็นลิ้นชักวาง เตาอบ--ต้องการให้อยู่ใต้เตาทำอาหารหรือแยกมา ปุ่นเลือกแบบแยกตั้งไว้อีกตู้นึงเพราะไม่อยากก้มเปิดบ่อย ๆ ตู้เย็น--ใหญ่น้อย แช่แข็งด้วยไหม ระบบละลายน้ำแข็ง ระบบเตือนตู้เย็นปิดไม่สนิท นาโนเทคโนโลยี ที่นี่ต้องบอกให้หมด จะได้ทำบิวท์อินไปเลยทีเดียว ไมโครเวฟ-- บ้านปุ่นไม่ค่อยใช้ไมโครเวฟเลยไม่ได้ทำไมโครเวฟบิวท์อินเพราะราคาสูงมาก เวฟดี ๆ ราคาประมาณร้อยยูโร แต่ถ้าเป็นบิวท์อิน เครื่องละเจ็ดร้อยยูโร ไม่รวมค่าตู้

3. เนื้อที่ใช้สอย ครอบครัวใหญ่ก็ต้องการเนื้อที่มาก สำหรับปรุงอาหารสำหรับคนเยอะ ๆ ซึ่งที่ปุ่นซื้อหนังสือมาอ่าน เค้าจะมีแบ่งเป็บแบบไว้ให้เราเลือก เช่น ครัวปิดพื้นที่ทำงานสองแถว พื้นที่ทำงานเป็นรูปตัวแอล มีโต๊ะตั้งไว้กินข้าวในครัว หรือเป็นรูปตัวยู ครัวเปิด มีเกาะกลางไว้ทำอาหาร (อันนี้เป็นแบบในฝันปุ่นเลย แต่ว่าทำไม่ได้เพราะพื้นที่ไม่ให้) เลยต้องเลือกเป็นเเคาน์เตอร์ครัวแทน ซึ่งก็ดีอย่างที่เตาไม่ได้อยู่กลางห้อง ที่กะว่าจะทำคือทุบผนังครัวให้เป็นครัวเปิดไปหาห้องนั่งเล่น พื้นที่เล็ก ๆ จะได้ดูกว้างขึ้น แต่ถ้าเตาอยู่กลางห้อง ก็คงเลอะเทอะไปทั่ว แล้วหนังสืออีกล่ะ สมบัติล้ำค่าของสามีคงไม่อยากให้มีกลิ่นผัดกระเพราติดทุกวัน

4. ตู้เก็บของ สมบัติเยอะไหม เครื่องทำโน่นทำนี่ประดามีที่แม่บ้านเยอรมันต้องมีไว้ แบบเครื่องตีขนมเค้ก เครื่องทอด เครื่องทำเส้นสปาเก้ตตี้ เครื่องทำกาแฟ เครื่องปิ้งขนมปัง กาต้มน้ำ เตาย่าง สารพัด ต้องหาที่เก็บให้มัน

5. วัสดุครัว อย่างตู้ไม้ ถ้าดูแลง่าย ทำความสะอาดง่ายเรียกว่า Pflegeleicht ปุ่นเลือกไม้เนื้อด้าน ที่ไม่เลอะง่าย ถ้าผิวมันวาวเอานิ้วชื้น ๆ ไปแตะก็เป็นรอยนิ้วแล้ว ทำกับข้าวชั่วโมงนึง ทำความสะอาดอีกสองชั่วโมง วันนึงไม่ต้องทำอะไรกันพอดี แล้วผิวมันวาวนี้สะท้อนความโมเดิร์น ซึ่งก็ไม่ใช่แนวปุ่นอยูแล้ว

หรือท็อป ก็จะมีให้เลือกเป็นท็อปแกรนิต ท็อปไม้แท้ ท็อปไม้อัด ราคาก็ลดหลั่นกันไป ท็อปไม้แท้ดูแลยากสุด เพราะโดนร้อนมากไม่ได้ แบบเอาหม้อร้อน ๆ ไปวางก็เป็นรอยเชียว แล้วต้องคอยทาน้ำมันให้ดูเงาตลอด ท็อปแกรนิตทนร้อนได้ เหมาะกับคนซุ่มซ่ามอย่างปุ่น (โหะ โหะ)แต่ช่างบอกว่า ถ้าจะให้ดีปีละครั้งก็ต้องเคลือบเงาเค้า

6. จุุดล้างจาน มีทั้งแบบซิงค์เดี่ยวซิงค์คู่ ถ้ามีที่เยอะ แนะนำซิงค์คู่ไปเลยเพราะจะทำงานสะดวกรวดเร็วกว่ามาก  ในหนังสือส่วนใหญ่ให้วางซิงค์ล้างจากใต้หน้าต่าง เพราะแสงดี ทำให้แห้งง่าย ใต้ซิงค์ส่วนใหญ่จะเป็นถังขยะ เพราะทำตู้ขึ้นมาก็ไม่ได้ ติดซิงค์

7. การตกแต่ง สีสันของวัสดุ แสงไฟ ติดหลอดไฟในตู้ด้วยไหม ประตูกระจกก็จะทำให้ห้องดูกว้างขึ้น สว่างขึ้น

เมื่อคุยกันสรุปตามข้อมูลดังนี้แล้ว เจ้าหน้าที่ก็จะทำการวาดผัง วางเครื่องใช้ไฟฟ้าตามจุดที่เราต้องการในเครื่องคอมพ์ ทาสีให้เสร็จ เราจะได้เห็นภาพสามมิติ แล้วก็คำนวนราคา  ราคาที่ได้เราต้องเช็คนิดนึง ว่ายี่ห้อเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เค้าเสนอมาเทียบกับราคาท้องตลาดแล้วเป็นไง ส่วนใหญ่ถูกแพงไม่หนีกันมาก บางคนก็แยกซื้อ แต่คิดว่ารวมซื้อจะดีกว่า  หลังจากได้ราคาแล้วก็เทียบกับบัดเจท ส่วนใหญ่มักจะเกินงบทั้งนั้น เพราะเวลาเลือก เลือกเอาความต้องการแล้วเราก็ไม่รู้ราคาของหรอก ตอนนี้การที่ไปคุยกับเจ้าอื่น ๆ แล้วมาเทียบกันจะช่วยได้มาก  เพราะจะเห็นความแตกต่างชัดเจน อย่างวัสดุท็อปแกรนิตเหมือนกัน ทำไมอีกทีนึงแพงกว่า อ๋อ เพราะว่าเค้าเสนอราคาเครื่องใช้ไฟฟ้าแบรนด์ที่แพงที่สุด ก็ขึ้นอยู่กับงบเราอีกที อีกอย่างถามคนที่เคยซื้อเจ้านี้ว่าราคาที่เค้าซื้อได้อะไรบ้าง เทียบกันแล้วก็โอ เช่น บ้านนั้นอาจจะไม่ต้องใช้เตาอย่างดีทีสุด ท็อปใช้ท็อปไม้อัดธรรมดา อะไรแบบนี้

ที่เยอรมันมีต่อราคาไหม-----> มีค่ะ

ปุ่นเนี่ยค่ะต่อ ฮ่า ฮ่า ของมันแพงเนาะ เราก็บอกเค้าไปตรง ๆ อยากได้เท่าไหร่ ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องเป็นจริงด้วยตามข้อมูลของเจ้าอื่น ๆ ที่เช็คมา อย่างเสนอมาหมื่นสามพันยูโร คงไม่ได้ไปต่อเค้าเจ็ดแปดพัน (เหมือนอย่างเจ้านายเก่าบริษัทแขก ต่อลดลงครึ่งนึงแบบที่บ้านแก) อย่างนี้คงโดนถีบออกจากร้านทั้งคู่ ตัวเลขที่เป็นไปได้ก็ประมาณสิบเปอร์เซ็นต์ หรือ ถ้างบไม่ถึงจริง ๆ ก็อาจจะต้องขอลดสเปคของ ซึ่งเขาก็ทำให้ได้

คุยกันจบแล้วก็ทำสัญญา ระยะเวลาส่งของที่นี่ค่อนข้างนาน ประมาณเดือนครึ่งถึงสองเดือน ต้องกะระยะเวลาให้ดีว่าจะเริ่มได้เมื่อไหร่ ตอนนี้ปุ่นยังอยู่ในระหว่างรอทำสัญญา แต่เพราะกะย้ายเดือนธันวา เลยยังมีเวลารอได้อีกเดือนสองเดือน งานนี้คุยกับซัพพลายเออร์ทั้งสามเจ้า เจ้านี้คุยไปแล้วสิบสองชั่วโมง อีกสองเจ้าคุยเจ้าละสามชั่วโมง เฉพาะครัวอย่างเดียวนะคะ ตกแต่งส่วนอื่นไม่นับ คงไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเวลามันหายไปไหน 

แล้วพบกันใหม่ค่ะ สวัสดี

Create Date : 02 กันยายน 2553
Last Update : 2 กันยายน 2553 14:31:37 น.		17 comments
Counter : 1162 Pageviews.
Share Tweet