กลับมาแล้วจ้า
หลังจากที่ไปเที่ยวมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ก็ถึงเวลาซมซานกลับมาบ้าน เพราะเที่ยวจนหมดตัว เหลือไว้แต่สามีที่รักคนเดียว ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะเริ่มยังไงก่อนดี ความรู้สึกมันสับสนปนกันไปหมด ใจหนึ่งก็ดีใจที่ได้กลับมาบ้านซะที แต่ว่า... วันแรกที่มาถึงก็เจอหิมะตกเลย อากาศมืดครึ้ม ช่างแตกต่างกับที่ออสเตรเลียซะเหลือเกิน ฮึ ฮึ สูดน้ำมูก คิดถึงสายลมและแสงแดดอ่ะ หิมะหน้าบ้าน ตรงที่เริ่มละลายแล้วเละเป็นโคลน ๆ ดูไม่จืดเลย กลับไปเที่ยวนี้แอบอัพเดททรงผมทรงใหม่ด้วย หลังจากไว้ผมยาวมาหลายปี และคิดเสมอว่าผมสั้นคงไม่เหมาะกับฉันเป็นแน่ แต่ว่าวันนี้ ด้วยความที่กระแสบ็อบมาแรงเหลือเกิน ฉันเลยเอากะเขามั่ง ผลปรากฎว่า งามได้ใจใช่ไหมคะ (แหวะ ชมตัวเอง) แวะเที่ยวเมืองไทยครั้งนี้มีไฮไลท์หลายอย่าง อย่างแรก เจอเพื่อนเก่าชื่อ ต๋อม ที่ไม่ได้เจ๊อะกันมาเกือบยี่สิบปี ตั้งแต่อายุสิบสี่แล้วอ่ะ หลังจากจบม.๓ ทุกคนต่างแยกย้ายไปเรียนต่อที่อื่น บ้างก็ขาดการติดต่อกันไป วันนี้เรามาเจอกันอีกครั้งที่บ้านเก่า (หมู่บ้านที่ฉันเกิดชื่อบ้านเก่าจ๊ะ) ขอเอารูปมาลงประจานความเปลี่ยนแปลงนิดนึง แถมบล็อกนี้ให้เม้นท์เฉพาะสมาชิก ต๋อมเพื่อนรักหมดสิทธิ์เข้ามาด่า งิงิ อย่างที่สอง ได้เจอป้าเดซี่ คนดังแห่งบล็อกแก้งค์แบบตัวเป็น ๆ แถมได้มีโอกาส จกข้าวเหนียวกินส้มตำกันด้วย คุยกันไปกินกันไปตั้งแต่สามโมงยันหกโมงแล้วก็แยกย้ายกันไป แต่ความประทับใจยังอยู่ไม่รู้ลืม แอบขอบคุณบล็อกแก้งค์กับมิตรภาพดี ๆ ที่นับวันจะหายากขึ้นทุกที ได้ของที่ระลึกเป็นเสื้อยืด ไซส์นี้ใส่ได้พอดีเลย แถมยังใส่ไปเที่ยวไหนต่อไหนมากมาย แอบอวดรูปด้วยได้ป่าว อย่างที่สาม ไปเที่ยวกะยังเกอร์แกงค์ เพื่อนกลุ่มเดิม ชอบ ชอบ ชอบ กลุ่มนี้ยังเหนียวแน่นอยู่ แม้จะได้ค่อยได้คุยกันแต่ต่างคนต่างรู้ความเป็นไปของกันและกัน และเรายังรู้ว่ามิตรภาพของเรายังเหมือนเดิม เพื่อนกัน ไม่ต่อก็ติด ดีใจที่เจอเจี๊ยบอีกที เพราะโชคดีที่เจี๊ยบจากออสเตรเลียมาเมืองไทยพอดี แล้วเจออุ๊ที่กะลังจะไปเรียนต่ออังกฤษด้วย ดีใจสองเด้ง ในรูปนี่ยังเห็นไม่ครบนะจ๊ะ เพราะขาดตากล้องสุดหล่อสองคนไป ยังไงก็ขอบคุณมา ณ ที่นี้จ้า แอบบ่นนิดนึง ไปกินข้าวที่แพอิงน้ำ รู้สึกว่าแพงใช้ได้เลย หัวละเกือบห้าร้อย กินและดื่ม (เพื่อนผู้ชายกินเบียร์) อาจจะเป็นเพราะทยอยมากันทีละกลุ่มเลยแยกสั่งอาหารเป็นหลายชุด (มั้ง) เลยแพง อาหารก็ไม่ได้เริ่ดมาก ฟลอร์ ๆ ก็ยังแพง เฮ้อ อย่างที่สี่ ไปเที่ยวออสเตรเลียซึ่งประทับใจมาก แบบว่าทริปนี้ต้องขยาย เป็นเพราะว่าได้ทำความรู้จักกับน้องชาย น้องสะใภ้สามี โชคดีมากที่เข้ากันได้ดี คริสติน สอนให้เราถ่ายรูปด้วยโปรแกรมแมนนวล ส่วนเราก็สอนเธอทำอาหาร เราต่างคนต่างแลกเปลี่ยนประสบการ์ณซึ่งกันและกัน รู้สึกดีมากที่มีครอบครัวใหญ่ ๆ แบบนี้ (โบกมือแบบนางสาวไทย) บางทีรู้สึกว่าเหมือนได้เพื่อนบวกครอบครัว ซึ่งยิ่งแน่นกว่าเพื่อนธรรมดาซะอีก เพราะยังไง ๆ ก็ต้อง(เหมือนถูกบังคับ) ให้เจอกันเนือง ๆ แล้วเที่ยวครั้งนี้ก็ได้ครบทุกอย่าง ทะเล ภูเขา เมืองใหญ่ เมืองเล็ก ฮิปปี้ ฮิบฮอป บ็อบ มาร์เล่ย์ อย่างที่ห้า ต่อยอดมาจากอย่างที่สี่ คือว่า เอ่อ เขินจัง รู้สึกว่ารักสามีมากขึ้นไปอีก เพราะว่า....ได้ใช้เวลาด้วยกัน ฝรั่งเขาเรียก 24/7 แบบว่าร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน นอนเต้นท์ นอนในรถ(รถเป็นแคมปิ้งแวน) นอนในเครื่องบิน มีโกรธมีงอน เวลาไม่ได้ดั่งใจ รู้จักเรียนรู้ที่จะสื่อสารกันมากขึ้น เพราะฉันเองก็มีนิสัยผู้หญิงกะเขาเหมือนกัน แบบว่าไม่ได้ดั่งใจแล้วอารมณ์เสีย ก็มีแต่สามีนี่แหละที่ทนอยู่ ถ้าเป็นคนอื่นก็เปิดกระจุยไปแล้ว เค้าเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันว่าจะทำยังไง มีทะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดา แต่สุดท้ายมันก็ทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น หมดและ ไฮไลท์ อยากบอกว่าขอบคุณเพื่อนบล็อกแก้งค์สำหรับข้อความและการ์ดอวยพรปีใหม่นะคะ แล้วจะทยอยไปเยี่ยมทุกคนค่ะ ปล โทษทีที่บล็อกนี้มีแต่เรื่องของฉัน รูปของฉัน ของฉัน ของฉัน และของฉัน รู้สึกว่าเป็นคนหลงตัวเองยังไงไม่รู้ แต่ว่าอันนี้คัดมาจากพันกว่ารูปแล้ว ยังบรรยายความรู้สึกได้ไม่หมดเลย
Free TextEditor
Create Date : 19 มกราคม 2553 |
Last Update : 19 มกราคม 2553 21:58:51 น. |
|
19 comments
|
Counter : 987 Pageviews. |
|
|