เดือนกุมภาพันธ์ เดือนแห่งความรัก (หรือเปล่า) เพราะมีวันวาเลนไทน์ เดือนเกิดลูกสาวซะด้วย อาห์ สามปีแล้วสินะที่เราได้อยู่ด้วยกัน เรียนรู้กันและกัน แม่ก็เรียนรู้หลาย ๆ อย่างจากการมีลูก ลูกก็มีพัฒนาการขึ้นไปสมวัย ให้แม่เห็น นี่เค้าเรียกว่าเนื้อคู่รึเปล่า ??

     ช่วงปลายมกราเราเตรียมตัวจัดงานวันเกิดลูกสาว เพราะนางไปอนุบาลแล้ว ที่อนุบาลค่อนข้างให้ความสำคัญกับเด็ก ๆ ในเรื่องเหล่านี้ เด็กทุกคนจะได้รับการจัดเลี้ยงวันเกิดที่อนุบาล ครูอนุบาลก็จะสอนเลขแบบเบา ๆ ไปด้วย ว่าเธออายุสามขวบแล้ว อนุบาลที่เยอรมนีจะไม่มีการมาเข้าชั้นเรียนเหมือนที่เมืองไทย แต่เรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกันกับเด็กคนอื่น ซึ่งถือเป็นการให้เด็กพัฒนาตัวเองอย่างมีอิสระ โดยเด็ก ๆ จะมีกิจกรรมให้เข้าร่วม ทำให้การไปอนุบาลไม่น่าเบื่อ สัปดาห์แรกที่แก้มกลมเข้าอนุบาล แม่จะไปนั่งด้วย  เรื่องอนุบาล เดี๋ยวไว้ขยายเป็นอีกตอนหนึ่ง ซึ่งน่าสนใจมาก

     นอกจากวันเกิดที่อนุบาลแล้ว ที่บ้าน นางก็คอยถามทุกวัน เมื่อไหร่จะถึงวันเกิดหนู จะได้อะไรเป็นของขวัญ ถามตั้งแต่ปีใหม่ จนใกล้ถึงวันเกิด พ่อกับแม่ก็คิดกันว่าจะจัดอย่างไร  เพราะว่าตอนเล็ก ๆ ก็ไม่มีอะไรมากมาย แล้วสองปีนี้ได้รับเชิญไปงานวันเกิดเด็กหลายงานอยู่ เราเลยอยากจะชวนเพื่อนลูกที่มาเชิญเราเมื่อปีก่อน ๆ มาด้วย นับไปนับมา มีคนที่อยากเชิญประมาณสิบห้า บ้านก็เล้ก เล็ก เลยว่าจะไปเลี้ยงที่คาเฟ่เด็ก ที่เยอรมันมีคาเฟ่เด็กด้วยนะ มีมุมให้เล่น มีห้องจัดคอร์สเด็ก เรียกว่าจัดเพื่อแม่และเด็กโดยเฉพาะ ส่งเมล์ไป ตอบกลับมา นัดเซ็นสัญญากัน ปรากฏว่าคนที่นัดไม่มา ตามตัวไม่ได้ งงปะ
เลยต้องยกเลิกไป ทางนั้นก็เขียนเมล์มาบอกว่าติดประชุม ตั้งแต่แปดโมง นึกว่าจะออกมาทันนัดเที่ยงครึ่ง โทรก็ไม่ได้ บลา ๆๆ ทางเราเลยยกเลิกไป

     ที่นี่ไม่ว่าอากาศจะเป็นแบบไหน เราก็จะพยายามพาลูกออกไปสัมผัสอากาศบริสุทธิ์ อย่างน้อยวันละครั้ง โดยเปลี่ยนไปสนามเด็กเล่น รัศมีหนึ่งกิโลเมตรรอบบ้านนี่มีสนามเด็กเล่นสี่ที่ ใกล้ไกลแล้วแต่ มีสวนสัตว์เล็ก ๆ ด้วย แล้วก็ป่าปลูก กึ่งสวนสาธารณะ มีทั้งบึงเป็ด น้ำพุ ครบ วันหนึ่งเราก็เห็นหญิงเยอรมันคนหนึ่งมีลูกตัวเล็ก ๆ คนโตอายุเท่าแก้มกลม แต่ผมสั้น ลูกเค้าก็อยากเล่นของเล่นลูกเรา แต่ลูกเราไม่ค่อยอยากเล่นด้วยเท่าไหร่ เราก็เลยชวนเล่นทำขนมเค้กกันทั้งสองคนเลย ปรากฏว่าก็เล่นกันดี คุยกับแม่ ก็เฮ้ย เข้าท่าดีว่ะ เพราะปกติคนเยอรมันจะซีเรียสหน่อย คนนี้ไม่เลย แถมยังเคยมีรูมเมทเป็นคนไทยด้วย  เขาเลยเม้าท์มอยเรื่องเมืองไทยกับเราสนุกเลย เลยแลกเบอร์กัน กะว่าจะนัดพาลูกไปเล่นกันอีก แต่ไม่ค่อยสำเร็จแฮะ เพราะต่างคนต่างยุ่ง   บางทีก็ลูกเขาก็มากับพ่อ พ่อเค้าเป็นคนฝรั่งเศส เห็นเค้าห่าง ๆ เลยบอกสามี นี่ไง น้องข้าวแตน (ชื่อเปลี่ยนไปเพื่อสงวนความเป็นส่วนตัว) ตอนแรกไม่กล้าคุยกับพ่อน้องข้าวแตน แต่พอสนิทกัน พ่อน้องข้าวแตนฮามาก นิสัยเหมือนกันเปี๊ยบ ใจดีทั้งผัวทั้งเมีย
      มีอยู่เสาร์นึง พ่อแก้มกลมก็พาลูกไปสนามเด็กเล่น เขาเล่าให้ฟังว่าเจอครอบครัวน้องข้าวแตนอีกแล้ว สามีบอกว่า นี่เธอชวนเขามากินข้าวที่บ้านเสาร์นี้ไหม เราก็โอเค เสาร์นี้มันก็เป็นเสาร์เดียวที่ว่าง หลังจากนี้ก็จะไม่ว่างอีกยาว เขาก็มา ปรากฎว่า บ้านน้อยของเรา เป็นที่ที่เขาบอกว่าอบอุ่นมาก เด็ก ๆ เล่นกัน ตัวเล็กก็คลานไปทั่วบริเวณเล็ก ๆ อิอิ
     เราก็ไปมาหาสู่กัน เรียกว่าเป็นกันเองยิ่งกว่าครอบครัวซะอีก บางทีก็ไม่ได้นัดมากดกริ่ง ว่างบ้างไม่ว่างบ้างแล้วแต่ ถ้าเขาอยู่บ้านก็จะไปละ ไปเล่นบ้านเขา ทีนี้ หลังจากที่เรายกเลิกคาเฟ่เด็ก ก็คิดกันว่าจะทำยังไงถึงจะเชิญเด็ก ๆ มางานวันเกิดได้ครบ คิดกันว่าจะเชิญสองรอบ บ้านน้อยจะได้ไม่แตก หรือเอาห้องนอนแขกจัดเป็นห้องจัดเลี้ยง หรือ ไม่จัดเลย เอาเล็ก ๆ เฉพาะในครอบครัวก็พอ เล่าให้เขาฟัง เขาก็เลยเสนอความคิดว่าไปจัดบ้านเขาก็ได้ บ้านเขาห่างจากบ้านเราไป ห้าร้อยเมตร ห้องรับแขกใหญ่เปิดไปสวน มีโถงกลางใหญ่เปิดโล่งต่อเข้าห้องครัว ซึ่งกว้างกว่าบ้านเราเยอะ เราก็เอ๊ จะดีเหรอ เพราะว่า ไม่ได้อยากจะทำอะไรเกินตัว แล้วนี่ก็แค่วันเกิดเด็ก กลัวว่าไปทำอะไรแล้วเขาไม่ชอบ เด็กเสียงดัง ทำของพัง แล้วจะมีปัญหากันไหม  แต่พ่อแก้มกลมว่า ลองดูไหม เราจะได้หายคาใจซะที เพราะหลายครอบครัวเชิญเรามาแล้วเราไม่เคยเชิญกลับเลย ถามเพื่อนอีกที ว่าเชิญเท่านี้นะ ไม่มีปัญหาแน่นะ เขาก็ยืนยันว่าไม่เป็นไร เพราะเขาก็อยากซ้อมจัดงานวันเกิดลูกเขาด้วย เขาน่ารักที่สุด มีแบบชวนไปกินข้าวเย็น นั่งมีทติ้งเป็นเรื่องเป็นราว ว่าอาหารเครื่องดื่มใครทำอะไร มากันกี่โมง แอบขำที่เขาจริงใจไร้กังวล แต่ก็ยังชอบวางแผนตามแบบฉบับเยอรมัน
     แล้ววันงานก็มาถึง เราก็อบเค้ก ทำกับข้าวไปวาง พอแขกมา เชิญเด็กสิบสองคน รวมพ่อแม่ น้องด้วย เพราะเพื่อน ๆ เริ่มลูกสองกันแล้ว เด็ก ๆ ก็เล่นกันมันส์เลย เราก็นึก โห จะเสียเพื่อนไหมเนี่ย กลัวเขาว่า (นี่ขนาดเกรงใจนะ) ปรากฎว่าเขาก็ไม่มีปัญหาอะไร พ่อน้องข้าวแตนทอดเครปเลี้ยงแขกสมทบด้วยซะอีก  แม่น้องข้าวแตนก็เชิญเพื่อนน้องข้าวแตนมาด้วย กลัวว่าลูกจะรู้สึกแปลก ๆ ที่ไม่มีเพื่อนตัวเองมา เลยสรุปว่า วันนั้น บ้านหลังนั้น รับแขก สี่สิบคน ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่   ก็สนุกสนานกันทั้งผู้ใหญ่และเด็ก กะว่าจะให้เด็กเล่นเกมส์ พวกตีหม้อหาของรางวัล ก็พอดีไม่ต้องจัด เพราะเด็ก ๆ เอนเตอร์เทนกันเอง เราเลยจัดแค่ละครหุ่นมือ พ่อแก้มกลมคิดเรื่อง แม่กับพ่อแสดงนำ  เด็ก ๆ ชอบกันมาก  แฮปปี้เอนดิ้ง  แต่มิตรภาพไม่ได้จบด้วยนะ  เพราะหลังจากนั้นก็ได้พบกันอีกเรื่อย ๆ 

     เสร็จงานเรามาคุยกันกับสามี บอก เออ นี่เราก็มีเพื่อนแท้เยอะเหมือนกันนะ คนที่ดี ๆ ที่แคร์เรา จากพ่อแม่เด็กสิบสองคน มีแปดคนที่สนิทกันจริง ๆ ทั้งครอบครัว คือไปมาหาสู่กัน นัดกันแบบกระทันหันได้ ไม่โดนเม้าท์ โดยเฉพาะบ้านน้องข้าวแตน เดินผ่านบ้าน อ่าวอยู่เหรอ มากินข้าวด้วยกันมา แบบคนไทยเลยอ่ะ ชอบมาก แม่น้องโตโยต้าชาวโบลิเวีย อันนี้ก็ลูกสอง อยู่ซอยถัดไป แนวเดียวกัน เฮ้ยมากินกาแฟที่บ้านไหม แม่น้องมาการิต้า ลูกสองเหมือนกัน เพิ่งแวะไปเล่นบ้านเขามาเมื่อวานนี้ ส่วนกลุ่มคนไทยก็ไม่ใช่ย่อย มีสองสาย สายละสองคน แต่ละนางก็เป็นสายแข็งในสาขาที่ต่างกัน บ้างก็ทำกับข้าวเก่ง บ้างก็มีความคิดดี มีความรู้คู่คุณธรรม บ้างก็เอ็นเตอร์เทนเป็นยอด ชอบ ๆ ๆ เราก็หวังว่าเราจะรักษาความสัมพันธ์ด้วยการไปมาหาสู่ ดูแลปลูกมิตรภาพให้งอกงาม  ส่วนแม่น้องข้าวแตนก็ถือว่าเป็นเนื้อคู่เราโดยแท้จริง อิอิ
     ส่วนที่เป็นใบเสีย ๆ ก็ตัดทิ้งไป ทิ้งไปก็ดีเหมือนกันนะ คือเอาแค่เวลามาดูแลคนที่เป็นเนื้อคู่เรา เพื่อนที่อยู่เคียงข้างเราจะดีกว่า ที่ผ่านมาแล้วไม่ใช่ ก็ปล่อยไป ไม่เคยไปตามสืบเสาะเลยนะ ว่าเขาจะไปทำอะไรที่ไหน ถึงจะมีบล็อก หรือ เฟซ ก็ไม่เคยไปตามอ่านอีกเลย  คือยิ่งไม่สนิทจะถอยออกมาเลย  เรียกว่าเอาแต่สิ่งดี ๆ เข้าตัวจะดีกว่า ที่เป็นเพื่อนติดรูปในเฟซอะไรมา เห็นก็ไม่รู้สึกอะไรนะ ไม่เคยอิจฉาใครที่มีใครเป็นเพื่อน แบบว่าแค่ของตัวเองก็ดูแลจะไม่ทั่วถึงอยู่แล้ว โหะ โหะ
     พบเนื้อคู่แล้ว จบดีกว่า ด้วยรูปเด็กหญิงแก้มกลม สามขวบแล้ว (ชุดนี้อภินันทนาการจากแม่น้องโตโยต้าอลังการณ์สมใจนางจริงๆ)