๒๐ - The Dangerous Obsession เพียงรักมหาศาล ; ลินอลิน - ทุกคนมี "ปีศาจ" ซ่อนอยู่ในตัวเอง -


T he     D a n g e r o u s    O b s es s i o n

เ พี ย ง รั ก ม ห า ศ า ล

ทุกคนมี “ปีศาจ” ซ่อนอยู่ในตัวเอง

.

นวนิยายโดย  :  ลินอลิน

สำนักพิมพ์  :  ทำมือ

ราคาชุดละ  :  680 บาท (2 เล่มจบ)

จำนวนหน้า (เล่ม 1)  :  355  หน้า

จำนวนหน้า (เล่ม 2)  :  343 หน้า


รายละเอียด

.

‘รณภพ’ คือนิยามของคำว่าสุภาพบุรุษ เขาอ่อนโยน สุภาพ ใจเย็น

แต่ ‘ไลลา’ รู้ดีที่สุดว่า  ‘อดีตว่าที่พี่เขย’  ไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเขาว่ากัน

เมื่ออายุเจ็ดขวบเธอแอบเห็นเขาทำเรื่องบางอย่างที่ ‘ร้ายแรง’

นับแต่นั้นมาก็เหมือนคำสาปที่ทำให้เธอหนีจากเขาไม่พ้น

.

เขาขู่เธออย่างเลือดเย็นที่รู้ตัวตนของเขา

ฝังลึกในใจของเด็กเจ็ดขวบจนฝันร้ายไปหลายปี

ต่อให้พยายามหนีอย่างไร สุดท้ายโชคชะตาหรือแรงโน้มถ่วง

ก็เหวี่ยงให้เธอกลับมาเจอเขาอยู่ดี

และคราวนี้ เขากลับมาในชีวิตเธออีกครั้ง ในฐานะ  ‘เจ้าชาย’

วินาทีนั้น ไลลาตระหนักได้แล้วว่า...เธอไม่มีทางหนีเขาพ้น!

.

“เธอไม่ใช่คนโง่ เธอน่าจะรู้จุดประสงค์ของพี่ที่เรียกเธอเข้ามาทำงานด้วย...ใช่ไหม

.

เขาค่อยๆประสานมือหนาใหญ่เข้ากับมือเล็กที่เปียกชื้นจากความตื่นเต้น

บีบมันเบาๆ ก่อนพูดด้วยสุ้มเสียงที่หนักแน่นและดุดัน

.

“เธอไม่มีทางหนีพี่พ้นหรอก อย่าพยายามเลย”

.

บันทึกหลังอ่าน

.

“ลินอลิน” คือนักเขียนหน้าใหม่ที่โด่งดังจากการเขียนนิยายแนวรัก-โรแมนติก โลลิคอน (พระเอกเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อน) ซึ่งเราไม่เคยอ่านงาน 3 เล่มก่อนหน้าของผู้เขียน “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล” คืองานเขียนล่าสุดของเธอ ว่ากันว่าเป็นเรื่องที่เข้มข้น ดาร์ค และแหวกแนวจาก 3 เล่มก่อนหน้าของลินอลินอย่างสิ้นเชิง

.

ด้วยรีวิว ด้วยกระแสนักอ่านที่มีแต่คำชม เราจึงตัดสินใจ “ลองของ”

เมื่ออ่านจบแล้วต้องบอกว่าไม่ผิดหวัง และไม่เสียดายเงิน 680 บาทที่เสียไปเลย

.

นี่คือนิยายรักโรแมนติกที่เข้มข้นทั้งปมรัก เข้มข้นทั้งบาดแผลที่ฝังลึกของตัวละคร เป็นนิยายที่ผสมผสานทั้งเรื่องรักและเรื่องจิตวิทยา เรื่องราวของ “ปีศาจ” ที่ซุกซ่อนอยู่ภายในจิตใจของทุกตัวละครได้อย่างกลมกลืน ตัวละครที่มีบทบาท มีส่วนสำคัญต่อการดำเนินเรื่องมีมากกว่าพระนาง แต่ก็ทำให้เรื่องราวขับเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกัน เป็นเอกภาพ ไม่หลงทาง ไม่ออกทะเล

.

แก่นเรื่องของ “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล” คือประโยคที่ว่า “ทุกคนมี  ‘ปีศาจ’  ซ่อนอยู่ในตัวเอง” ร้อยละ 90 ของตัวละครในเรื่องเป็นตัวละครสีเทาค่อนไปทางดำด้วยซ้ำ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ทุกคนมีความเป็นมนุษย์ มีดี มีเลวในตัว และสิ่งที่เป็นเบ้าหลอมให้พวกเขาและเธอเป็นอย่างที่เราเห็น ก็เกิดจากการเติบโต การเลี้ยงดู การถูกกระทำ ฯลฯ ซึ่งผู้เขียนถ่ายทอดออกมาได้ดี น่าสนใจ ทุกการกระทำ ทุกบุคลิกนั้นมีที่มี และสอดคล้องกับอุปนิสัยของตัวละคร เรียกได้ว่าลินอลินทำการบ้านมาดีมากสำหรับเรื่องราวทางจิตวิทยา

.

เหนือสิ่งอื่นใด ทุกตัวละครในเรื่องมี “ความลับ”

.

ไม่เว้นแม้กระทั่งพระนาง ที่มีทั้ง “ปีศาจ” ซุกซ่อนอยู่ในตนเอง ซุกซ่อนคู่กับ “ความลับ” ที่ไม่สามารถเปิดเผยให้รู้ซึ่งกันและกันได้ เพราะกลัว...กลัวว่าหากเปิดเผยแล้วทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม

.

ความรักของพระนางใน “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล” จะเรียกได้ว่าเป็นเรื่องราวของเจ้าชายผู้สูงศักดิ์กับนางซินผู้ต้อยต่ำก็ว่าได้ แต่นี่คือ “ซินเดอเรลล่าเวอร์ชั่นสีดำ!” ไม่ใช่สีชมพูฟุ้งฟิ้งอย่างที่เราคุ้นเคย

.

หน้ากากสีขาวในปกนิยายเล่ม 2 สำหรับเรา...มันคือหน้ากากของอีตาพระเอกนี่แหละ!  ภายนอกที่สมบูรณ์แบบ หล่อ สุภาพบุรุษ อ่อนโยน แต่แท้จริงแล้วเขาเสแสร้ง เขาตลบตะแลง “รณภพ” คือผู้ชายที่น่ากลัวมาก!  ขนาดเราอ่านเรายังกลัว ผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเอง เจ้าแผนการ ความสุขของเขาคือการควบคุมทุกอย่างให้เป็นไปตามใจต้องการ การทำให้ศัตรูประสบกับความหายนะ เหนือสิ่งอื่นใดคือการติดตามนางเอก ติดตามทุกฝีก้าว ทุกเรื่องราวชีวิตของเธอ พูดง่ายๆ ตารณภพนี่คือสตอล์กเกอร์ดีๆ นี่เอง

.

วีรกรรมความน่ากลัวของพระเอกมีมาก เล่าให้ฟังพอเห็นภาพแค่ตอนแรกละกัน...พระนางเจอกันครั้งแรก ตอนนั้นรณภพอายุ 18 ปี ส่วนเด็กหญิงไลลาเพิ่งจะ 7 ขวบ เด็กน้อยบังเอิญไปเห็นรณภพแก้เผ็ดศัตรู คนที่เขาไม่ชอบหน้า จนต้องหามส่งโรงพยาบาล เธอเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ ผลคือโดนว่าที่พี่เขยข่มขู่จนฉี่ราด!  แม้จะเป็นการพบกันครั้งแรกแต่ก็หาใช่ครั้งสุดท้าย ดูเหมือนฟ้าจะลิขิตให้ชีวิตเขาและเธอต้องโคจรมาพบกันอย่างไม่สามารถเลี่ยงได้

.

หรือบางที...อาจไม่ใช่ฟ้าลิขิต ทว่าเป็นความต้องการของรณภพต่างหาก!  ใช่แล้ว...เขาต่างหากคือผู้ที่ลิขิตชีวิตตัวเอง ลามไปถึงการลิขิตชีวิตไลลา ผู้หญิงที่เขารัก

.

แต่ถึงจะน่ากลัว จะเลวร้ายแค่ไหน ขอบอกก่อนเลยนะครับ ว่ารณภพไม่เคยทำใครก่อน พี่แกทำลายใคร พี่แกมีเหตุผลตลอด เหตุผลหลักๆ คือคนพวกนั้นเข้ามาหาผลประโยชน์จากพี่แกบ้าง มาเรื่องพี่แกก่อนบ้าง มาทำให้พี่แกไม่พอใจบ้าง และที่ยอมไม่ได้คือ มายุ่งกับผู้หญิงที่พี่แกรัก

.

ต้องเป็นคนแบบไหนกันเนี่ย ถึงได้รักผู้ชายอย่างรณภพ!

อ๋อ...ต้องเป็นคนแบบนางเอกเรื่องนี้ไงล่ะ...

.

ภายนอก “ไลลา” คือผู้หญิงบอบบาง น่าสงสาร มีปากก็เหมือนไม่มี ไม่มีเสียง ไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กับใคร ปล่อยให้คนในบ้านรังแก เหมือนตัวเองเป็นหุ่นยนต์ ทว่านั่นก็เป็นเพียงภายนอก ภายในใจไลลาไม่เคยลืมเรื่องราวที่เธอประสบ ไม่เคยลืมคนที่กระทำเธอ มีโอกาสได้เอาคืน...ก็ไม่ยอมอยู่เฉยหรอก นางเอกเรื่องนี้แท้จริงแล้วไม่อ่อนแอเลยครับ เธอมีวิธีจัดการในแบบของเธอ เธอมีปีศาจในใจที่พร้อมจะแสดงออกมา เพื่อ “เอาคืน” คนที่กระทำกับเธอก่อน

.

ชอบมากคือเหตุการณ์ที่ไลลา “น็อตหลุด” อาละวาดใส่พ่อ ใส่แม่เลี้ยง ภาพที่เราเห็นตอนอ่าน เราจินตนาการนิยายเรื่องนี้เป็นละคร เป็นซีนที่นางเอกปลดปล่อยอารมณ์ เป็นซีนที่ทำให้คนอ่านและคนในครอบครัวของเธอ “เข้าใจ” ไลลามากขึ้น จริงๆ ไม่ใช่ซีนนี้หรอก แต่ทั้งเรื่องเลยที่เราจินตนาการภาพมันเป็นละคร คือทั้งสนุก ทั้งลุ้นระทึก ชวนติดตามหน้าต่อหน้า บทต่อบท เล่มต่อเล่ม!

.

มีเพียงเหตุการณ์เดียวที่ไลลาจำไม่ได้ และพยายามที่จะระลึกถึงตลอด คืออุบัติเหตุในวัย 5 ขวบ อุบัติเหตุที่ทำให้บังเกิดแผลบนศีรษะเธอ อุบัติเหตุที่ไลลามั่นใจว่าไม่ใช่เพียงแค่เธอที่ได้รับผลกระทบ...แต่ทำไมเธอถึงจำไม่ได้ แท้จริงแล้วอุบัติเหตุครั้งนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร...นี่คือปมที่คนอ่านจะร่วมติดตามและหาคำตอบไปพร้อมกับไลลา

.

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องแปลกที่ 2 คนนี้มารักกันได้

.

ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างรณภพจะมารักผู้หญิงธรรมดา ไม่มีค่าอะไรในสายตาคนอื่นอย่างไลลาได้อย่างไร ?

.

ผู้หญิงที่ “ปกติ” อย่างไลลา จะมาหลงรักผู้ชายที่เธอเห็นธาตุแท้ ผู้ชายที่เธอเห็นความ “ผิดปกติ” อย่างรณภพได้อย่างไร ?

.

มาหาคำตอบได้ใน “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล”

.

อันที่จริงทั้งรณภพและไลลา มีหลายสิ่งที่คล้ายคลึงกัน สิ่งแรกเลยคือการเติบโตมาด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง ไม่มีใคร ไร้ตัวตน...ยิ่งเป็นการไร้ตัวตนในสายตาของคนที่ตัวเองแคร์ ในสายตาของคนในครอบครัว ย่อมยากที่จะใช้ชีวิตบนโลกกว้างใบนี้ได้อย่างมีความสุข

.

หน้าปกเล่มแรก ดอกกุหลาบที่อยู่ในกรงขัง ดอกกุหลาบคือสัญลักษณ์ของความรัก ดอกกุหลาบคือตัวแทนของไลลา ดอกกุหลาบที่แท้จะอยู่ในกรง หากแต่ก็ยังเบ่งบานสะพรั่ง ยังส่งกลิ่นหอมหวานอบอวล กรงนั่นก็ไม่ต่างอะไรจากความรัก ความอหังการ์ของผู้ชายที่ชื่อ รณภพ ชอบการออกแบบปกทั้งสองเล่ม ดูมีอะไรให้คนอ่านได้ตีความ

.

คนไร้ตัวตนสองคนมาพบกัน มาในเวลาที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ “ใครสักคน” มันจึงกลายเป็นความรัก เป็นความรู้สึกที่ยากที่จะบอกให้ใครเข้าใจ เป็นความรักที่มากล้น ลินอลินค่อยๆ เล่าเรื่อง ค่อยๆ พาผู้อ่านเข้าไปทำความรู้จักกับทั้งสอง จนในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมรณภพถึงรักไลลาขนาดนี้ ทำไมไลลาถึงรักรณภพจนไม่ฟังคำเตือนของใคร หากจะให้นิยามสั้นๆ นิยามคำที่แทนความรู้สึกของรณภพและไลลาอย่างลึกซึ้ง ก็คงต้องบอกว่า “เพียงรักมหาศาล”

.

สำนวนภาษาของผู้เขียนถือว่าดี อ่านแล้วไหลรื่น ชวนติดตาม ไม่น่าขัดอกขัดใจ โดยเฉพาะการบรรยายความรู้สึก ถ่ายทอดของความรักของพระนางทำได้ดี การใช้บทเพลงเป็นส่วนหนึ่งของการพรรณนา ยิ่งทำให้เราอินกับพระนางมากขึ้น ในระหว่างที่อ่าน แนะนำให้เปิดเพลง “Fly  me  to  the  moon” ฟังคู่ไปด้วย รับรองว่าอินแน่นอน

.

Fly  me  to  the  moon

            Let  me  play  among  the  stars

            Let  me  see  what  spring  is  like

            On  a,  Jupiter  and  Mars

            In  other  words,  hold  my  hand

            In  other  words, baby , kiss  me             (เล่ม 1, หน้า 272)

.

นิยายเรื่องนี้ฉากเลิฟซีนค่อนข้างเยอะและรุนแรง แต่ก็หนักแน่นด้วยปมรัก ปมปริศนา ความลับของตัวละคร จึงเห็นได้ชัดว่าไม่ได้เน้นขายเฉพาะเลิฟซีน (แต่ก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี นะครับ แหะๆ )ที่ขอหักคะแนนคือฉากเลิฟซีนที่ค่อนข้างแรกเกินไปสำหรับเรา การกระทำของอิตารณภพ พี่แกเล่นหื่นกาม พร้อมทำทุกที่ ทุกเวลากับนางเอก การบรรยาย คำพูด คำอุทานของพระเอกดูดิบ ดูดาร์ก แต่ก็ทำให้ความงามทางวรรณศิลป์หายไป ที่รับไม่ได้อย่างแรกคือเรื่องกางเกงใน ไลลาควรจะโกรธมากกว่านี้นะ!  เธอรักคนโรคจิตเธอเลยโรคจิตตามงั้นเรอะ!  แต่นี่ก็เป็นความหงุดหงิดเพียงเล็กๆ น้อยๆ โดยรวม “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล” ยังคงเป็นเรื่องที่เราชอบมาก

.

อย่างที่บอกว่าทุกตัวละครมีความลับ แม้กระทั่งพระนางก็มีความลับ ความลับของไลลาว่าหนักหน่วงเกินกว่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะประสบแล้ว แต่ความลับของรณภพยิ่งกว่า ท้ายสุดแล้วเชื่อว่าคนอ่านต้องเห็นใจผู้ชายคนนี้ เข้าใจผู้ชายคนนี้ ว่าอะไรทำให้เขาเป็นคนแบบนี้ เขาแบกรับอะไรไว้บ้าง เขาสูญเสียอะไรไปบ้าง ทำไมเขาถึงได้ “โหยหาความรัก” จากไลลาขนาดนี้

.

แม้ว่าลินอลินจะค่อยๆ ทิ้งปม ให้เราเดา จนเราเริ่มเดาออกว่า “ตัวตน” ที่แท้จริงของรณภพคือใคร เริ่มเดาออกว่าใครคือ “ตัวร้าย” ที่สุด ตัวต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสนุกของเรื่องลดลง ผู้เขียนมีเสน่ห์ มีชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง ยิ่งเดาออกยิ่งอยากตามต่อให้จบ เพื่อพิสูจน์ความจริงว่าเราเดาถูกมั้ย ในขณะเดียวกัน ช่วงเล่มแรก ที่ใช้เวลาพอสมควรสำหรับการปูเรื่อง การเปิดตัวตัวละครสำคัญที่ไม่ใช่แค่พระนาง อาจดูเนือย แต่การเล่าเรื่องของผู้เขียนทำให้มันไม่น่าเบื่อ ทำให้รู้สึกอยากตามต่อ พอมาเล่ม 2 คือลุ้นระทึก ค่อยๆ เฉลยทุกเรื่องราว ขอบอกว่า “ความหนาไม่มีผล” สำหรับ “The  Dangerous  Obsession  เพียงรักมหาศาล”

.

อย่างที่บอกว่ามีตัวละครเยอะมาก และขืนเล่ามาหมดได้เป็นการสปอยล์เนื้อเรื่องแน่ๆ แต่ก็ยังมีตัวละคร 2 ตัวที่เราชอบมากและอยากพูดถึง คนแรกคือ “อองตวน” หนุ่มลูกครึ่งไทย-ฝรั่งเศส ผู้เป็นไบเซ็กชวล อองตวนเป็นตัวละครที่เรารู้สึกว่าไม่ค่อยได้เห็นด้านมืดของเขาสักเท่าไหร่ อะไรจะดีเลิศขนาดนี้ แต่ก็ประทับใจในความเป็น “กัลยาณมิตร” ในความเป็นเพื่อนแท้ของอองตวน ความสัมพันธ์ระหว่างอองตวนกับไลลา เป็นความรัก ความผูกพันฉันมิตรที่งดงามมาก (และถ้าผู้เขียนสนใจเขียนเรื่องวาย เขียนแยกเรื่องของอองตวนกับหมอทะเลออกมา เราก็จะตามต่อนะฮะ)

.

ทุกคนมีปีศาจซ่อนอยู่ในตัวเอง ในขณะเดียวกัน คนที่ภายนอกเป็นปีศาจ นิสัยไม่ดี เห็นแก่ตัว แต่ภายในก็ยังมีความดี นั่นคือ “หาญกล้า” เขาเป็นเด็กชายที่เป็นตัวแทนของเด็กทั่วไป เด็กที่ภายนอกดูเป็นคนร้ายๆ ที่เกิดจากการเลี้ยงดู แต่ช่วงอายุของหาญกล้า เป็นช่วงเวลาที่ยัง “สอนได้” ยังเป็น ไม้อ่อน ที่พร้อมยอมรับคำสอนจากคนรอบข้าง ขอเพียงแค่คนเข้าหาเขามีความ “จริงใจ” ก็พอ หาญกล้าเป็นอีกตัวละครที่มีพัฒนาการจากร้ายกลายเป็นดี

.

อ่านจบลงด้วยความเต็มอิ่ม แต่ก็มีบางเรื่องที่เรายังรู้สึกไม่อิ่ม รู้สึกกระหายใคร่รู้มากกว่านี้ คือไหนๆ ก็มีตอนพิเศษที่ทำให้เราเข้าใจความรู้สึกรณภพ เข้าใจว่ารณภพรักไลลาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว เราอยากให้มีตอนพิเศษที่เป็นเรื่องราวของคนๆ นึงด้วย คือในเรื่องจะมีตัวละครตัวนึงที่ “รักพระเอกมาก” อยากรู้ว่าพระเอกพูดอะไรกับเขาในตอนสุดท้าย (ถึงไลลาไม่อยากรู้ แต่เราอยากรู้!)

.

รายละเอียดปลีกย่อยที่ทำให้เนื้อหาสมจริงยิ่งขึ้น ถือว่าผู้เขียนทำได้ดี โดยเฉพาะเรื่องอาชีพพระเอก การทำงาน เกมธุรกิจ คืออ่านแล้วเห็นภาพ สัมผัสได้เลยว่ารณภพเป็นการเก่ง และเป็นเจ้าสังเวียนธุรกิจสตาร์ทอัปจริงๆ หรือจะเป็นเรื่องรูปเล่ม ถึงแม้จะเป็นทำมือ แต่การพิสูจน์อักษรทำได้สมบูรณ์แบบมาก มาตรฐานสำนักพิมพ์เลย แต่เรื่องที่เราไม่อยากให้มองข้าม คือเรื่องการตั้งชื่อตัวละคร (อันนี้เป็นจุดเล็กๆ เล็กมาก ถ้าเทียบกับความดีงามของเรื่องนี้ แต่ก็อยากบันทึกเอาไว้) มีตัวละครประกอบในเรื่องตัวนึง ออกมาแค่นิดเดียว ชื่อว่า “วิลัย” แต่เราดันรู้ว่า “วิลัย” แปลว่า ความฉิบหาย เลยค่อนข้างตงิดๆ ว่าควรจะเป็น “วิไล” ที่แปลว่างาม หรืออีกชื่อหนึ่ง (แต่อันนี้ขำๆ ไม่ซีเรียสเท่าชื่อวิลัย) คือ “อิงอร” เป็นชื่อที่ดูป้ามาก ไม่เหมือนชื่อวัยรุ่นยุคสมัยนี้ ยิ่งพอแม่ของอิงอรชื่อ “กมลพัชร” ที่ดูเก๋ไก๋มาก พออ่านแล้วเลยรู้สึกขำหน่อยๆ

.

เป็นนิยายอีกเรื่องที่แนะนำอย่างยิ่ง สำหรับคนชอบเรื่องดราม่า เรื่องหนักหน่วง ที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกดาร์ก ความรู้สึกอึมครึม ความรู้สึกดำทะมึนเหมือนกับหน้าปก แต่ถึงจะหนัก จะเศร้าก็ไหน ก็ยังจบลงด้วยความสุขตามแบบฉบับของนิยายรัก

.

เพราะทุกคนมี “ปีศาจ” ซ่อนอยู่ในตัวเอง

.

อุ้มสม

3 มีนาคม 2561




Create Date : 03 มีนาคม 2561
Last Update : 3 มีนาคม 2561 18:06:59 น.
Counter : 5269 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุ้มสม
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 231 คน [?]



แฟนเพจ "อุ้มสม"
มีนาคม 2561

 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
28
30
31
 
All Blog