๑๔ - บันทึกปิ่น เล่ม ๑ + ๒ - ปิ่นปักผมกับปมฆาตกรรมสุดซับซ้อน -


บัน ทึ ก ปิ่ น

(เล่ม1 + 2)

ปิ่นปักผมกับปมฆาตกรรมสุดซับซ้อน

ผู้แต่ง : เช่อเช่อชิงหาน

ผู้แปล : อรจิรา

สำนักพิมพ์ : สยามอินเตอร์

พิมพ์ครั้งที่1 (เล่ม 1) : กันยายน 2560

พิมพ์ครั้งที่1 (เล่ม 2) : ตุลาคม 2560

ราคาเล่มละ : 230 บาท

จำนวนหน้า (เล่ม 1) : 279 หน้า

จำนวนหน้า (เล่ม 2) : 280 หน้า

รายละเอียด

หวงจื่อเสียสตรีผู้ไขคดีปริศนาจนโด่งดังไปทั่วหล้า หากแต่ภายในคืนเดียวจากท่านหญิงอัจฉริยะผู้เชี่ยวชาญการไขคดีกลับกลายเป็นฆาตกรวางยาพิษสังหารคนในครอบครัว เป็นนักโทษที่ถูกติดประกาศจับไปทั่ว

หลี่ซูไป๋มีศักดิ์สูงเป็นถึงองค์ชายแต่ต้องคำสาปยากจะหลุดพ้น เมื่อฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้ ว่าที่ชายากลับมีท่าทีต้องสงสัย

หวงจื่อเสียดั้นด้นมาร้องทุกข์ถึงเมืองหลวง ระหว่างทางเผอิญได้พบกับขุยอ๋องหลี่ซูไป๋หลี่ซูไป๋ที่ล่วงรู้ฐานะของหวงจื่อเสียรับปากจะรื้อคดีของนางมาสืบสวนใหม่ โดยมีข้อแม้ว่า นางจะต้องใช้ฐานะขันทีน้อยของจวนอ๋องสืบคดีปริศนารอบกายให้ได้เสียก่อน

พายุตั้งเค้า แสงโคมสลัวราง หลี่ซูไป๋และหวงจื่อเสียเดินตามเงื่อนงำขาดๆ หายๆ ไปจนสุดปลายคดีที่ไม่คาดฝัน ความจริงนั้นน่าตื่นตระหนกพอจะทำให้ราชวงศ์ต้าถังอันยิ่งใหญ่ต้องพลิกคว่ำ…

บันทึกหลังอ่าน

“สนุกมาก”

.

นี่คือนิยายจีนเรื่องแรกที่เราหยิบมารีวิว แต่ไม่ใช่เรื่องแรกที่เราอ่านนะ ท่ามกลางตลาดนิยายจีนในประเทศไทยที่ฮิตยิ่งกว่าฮิต บูมยิ่งกว่าบูม เราเคยได้อ่านผ่านหูผ่านตามาบ้าง แต่สำหรับ “บันทึกปิ่น” เราอ่านด้วยความสนุก ลุ้นระทึก และอมยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ

.

ชนิดว่าอ่านเล่ม 1 จบ ความรู้สึกเราคือ “โคตรค้าง”

.

ไปงานหนังสือวันแรก เราไม่รอช้าที่จะสอยเล่ม 2 มาครอบครองและกลับมาอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว

.

เชื่อว่าสาวกนิยายจีนหลายท่านคงอ่านจบไปแล้ว หลายท่านซื้อมาดองไว้ หลายท่านยังลังเล ถ้าใครอ่านแล้วก็มาเมาท์ มาพูดคุยกับเราได้นะ เราอ่านนิยายจีนไม่กี่เรื่องและบันทึกปิ่นคือเรื่องที่เราชอบมาก

.

บันทึกปิ่นคือนิยายแนวสืบสวนสอบสวนในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีการข้ามภพ ไม่มีการทะลุมิติ เป็นจีนโบราณแท้ๆ ที่แฝงไว้ด้วยเรื่องราวความรัก ความสัมพันธ์ของพระนางได้อย่างลงตัว

.

ทราบจากสำนักพิมพ์ว่ามี 8 เล่มจบ สำหรับเรา เราคิดว่าไม่จำเป็นต้องรอให้ครบแล้วค่อยอ่าน (ในส่วนของ 2 เล่มแรกที่เพิ่งออกนี้) เพราะคดีสำคัญของทั้งสองเล่มนี้ถูกคลี่คลายเรียบร้อยโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆ จะมีก็แต่ความสัมพันธ์ของพระนางที่ค่อยๆ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ซึ่งเราชอบมาก

.

เรื่องราวของบันทึกปิ่น เริ่มต้นขึ้นเมื่อ “หวงจื่อเสีย” สาวน้อยวัยสิบเจ็ดปีผู้ชาญฉลาด แต่ถูกใส่ร้ายว่าก่อคดีฆาตกรรมคนในครอบครัวตนเองทั้งตระกูล เพียงเพราะไม่ต้องการแต่งงานแบบคลุมถุงชน จึงทำให้นางเอกกลายเป็นนักโทษที่ทางการต้องการตัว

.

ความหวังหนึ่งเดียวของหวงจื่อเสียที่จะคดีซึ่งเธอไม่ได้ก่อจะถูกรื้อฟื้นอีกครั้งขึ้นอยู่กับรุ่ยอ๋องนามว่า “หลี่ซูไป๋” ซึ่งเป็นอนุชาลำดับที่สี่ของฮ่องเต้ ทางเดียวที่หลี่ซูไป๋จะให้ความช่วยเหลือหวงจื่อเสีย คือเธอต้องปลอมตัวเป็น “หยางฉงกู่” ขันทีคนสนิทของรุ่ยอ๋อง และใช้ความฉลาดของเธอสืบคดีปริศนารอบกายให้สำเร็จ

.

คดีหลักของเรื่องนี้ทั้ง 8 เล่ม เราเดาว่าน่าจะเป็นคดีฆาตกรรมครอบครัวนางเอก ที่ทำให้นางเอกเป็นแพะรับบาป และคดียันต์ประหลาดที่มาพร้อมเรื่องน่าพิศวงในชีวิตพระเอก “หม้าย พิการ กำพร้า โดดเดี่ยว หมดค่า โรคภัย”

.

คำว่ากำพร้าทำให้ท่านอ๋องสูญเสียมารดา คำว่าพิการทำให้ท่านอ๋องสูญเสียอวัยวะสำคัญมาแล้ว

.

และในเล่ม 1 เล่ม 2 นี้นอกจากจะพูดถึง “คดีจตุรทิศ” คดีสังหารต่อเนื่องที่สำเร็จไปแล้วสามทิศและกำลังจะถึงเวลาที่คนร้ายลงมือสังหารเหยื่อรายสุดท้าย อีกหนึ่งคดีที่ถือเป็นจุดสำคัญของสองเล่มนี้คือ “คดีลักพาตัวว่าที่ชายาของท่านอ๋อง” ซึ่งสุดท้ายอาจตรงกับคำว่า “หม้าย” ในยันต์บ้าๆ นั่น! (คดีจตุรทิศจบในเล่มหนึ่ง และคดีว่าที่ชายา คลี่คลายลงในเล่มสอง)

.

เป็นเรื่องสืบสวนที่อ่านได้สนุก เพลิดเพลิน ชวนติดตามต่อให้จบ ติดหนึบชนิดที่ว่าภาระอื่นๆ จะทำก็ต่อเมื่ออ่านจบ!

.

เรื่องแรกที่อยากพูดถึงคือสำนวนผู้แปล ผู้แปลแปลได้ดีมาก เลือกสรรคำมาแปลได้อย่างสละสลวย อ่านแล้วไหลลื่นเห็นภาพตาม ถึงแม้ว่าช่วงแรก (ประมาณบทที่ 1) เราต้องใช้เวลาพอสมควรในการปรับตัว เพราะไม่ได้อ่านนิยายจีนตลอด แต่พอผ่านพ้นบทที่ 1 ไปได้อุปสรรคด้านภาษาก็หมดไป

.

ยกตัวอย่างสำนวนภาษา การแปล ที่ได้ใจเราไปเต็มๆ

“ใต้แสงอาทิตย์อัสดง เงาร่างของทั้งสองลากยาวเป็นเส้นสองเส้นทั้งที่อยู่ใกล้กันเพียงนั้น ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบกลับมีช่องว่างตรงกลางดำรงอยู่ ยากจะเติมเต็ม”

.

เรื่องนี้ตัวละครเยอะมาก คนอ่านนิยายจีนหน้าใหม่อย่างเราจึงมึนงงเล็กน้อย ตัวละครเยอะจนเราจำชื่อตัวละครไม่ได้ทั้งหมด แต่เราแก้ไขปัญหานี้ด้วยการจำเป็นคดีๆ พอคดีนี้จบก็ไม่จำชื่อตัวละครแล้ว แต่คดีลักพาตัวเจ้าสาวนี่ตัวละครทุกตัวเกี่ยวพันกันหมด อ่านข้ามไปนิดเดียวก็มีโอกาสไม่เข้าใจปมตอนคลี่คลายความจริง

.

ฟังดูเหมือนจะเครียด สืบสวนสอบสวน ฆาตกรรมเลือดสาด จะน่ากลัวมากแค่ไหน…เปล่าเลย นอกจากความสนุก ลุ้นระทึกแล้ว บันทึกปิ่นยังทำให้เราอมยิ้มไปกับความน่ารักน่าหยิกของพระนาง (และความน่าถีบพระเอก)

.

ชอบความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกในเรื่องนี้มาก คือไม่ได้เริ่มต้นจากความรักแบบชู้สาว แต่ต้องมาเกี่ยวพันกันด้วยผลประโยชน์ที่ต่างฝ่ายต่างได้รับจากกันและกัน แต่ในที่สุดก็ค่อยๆ กลายเป็นความรู้สึกดีที่ต่างฝ่ายต่างมีให้กัน สองเล่มนี้ทั้งคู่ไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก ไม่ได้พูดอะไรที่สื่อถึงความรัก แต่ทั้งท่านอ๋องหลี่ซูไป๋ และหวงจื่อเสีย ทำให้เราเชื่อ ทำให้เรารู้สึกได้ว่าทั้งคู่ “รู้สึกดีต่อกัน” ทำให้บันทึกปิ่นกลายเป็น “นิยายรัก” ที่ไม่จำเป็นต้องหวานเลี่ยน ไม่จำเป็นต้องเอ่ยวาจาใดๆ แค่พระนางอยู่ด้วยกันบ่อยๆ แก้ปัญหาด้วยกัน ฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกัน แค่นี้ก็ทำให้คนอ่านอย่างเราๆ ยิ้มได้แล้ว

.

สำหรับ “หวงจื่อเสีย” เรามองว่าจุดเริ่มต้นที่ทำให้นางรู้สึกดีกับท่านอ๋อง เป็นเพราะท่านอ๋องเชื่อว่านางไม่ได้เป็นฆาตกร ท่านอ๋องไม่เหมือนใครคนอื่นๆ ที่เข้าใจว่าเธอจะอำมหิตที่ขั้นปลิดชีพกลุ่มคนที่เธอเรียกว่า “ครอบครัว” ทั้งที่ผู้ชายอย่างท่านอ๋องพระเอกเรื่องนี้นะ เป็นผู้ชายประเภทที่ถ้าเอาตัวเข้าไปใกล้ไม่มีทางไม่เจ็บตัว!

.

“หลี่ซูไป๋” เป็นพระเอกที่มีคาแรคเตอร์โดดเด่น เป็นเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใคร และเป็นตัวละครที่เราชอบมาก สีสันของนิยายเรื่องนี้ก็คือท่านอ๋องนี่แหละ ทั้งความเจ้าเล่ห์ ความฉลาดแกมโกง ความหาเรื่องให้นางเอกเจ็บตัว หาเรื่องให้นางเอกเดือดร้อนตลอด (แต่สำหรับท่านอ๋อง เขาคงตั้งใจอัพเลเวลให้พ่อขันทีน้อยกำมะลอแข็งแกร่งยิ่งขึ้นแหละเนอะ)

.

วีรกรรมของท่านอ๋องมีเยอะมาก ตั้งแต่เปิดมาบทแรกที่เพิ่งเจอนางเอก มาจนถึงวีรกรรมจบคนร้ายคดีจตุรทิศ วีรกรรมมอบม้าสองตัว วีรกรรมสระบัว โอย เยอะมากจนสาธยายแค่ไหนก็ไม่จบ! นี่แค่สองเล่มนางเอกของเรายังโดนขนาดนี้ เชื่อว่ากว่าจะถึงเล่มจบ หวงจื่อเสียคงต้องเจ็บตัวเพราะท่านอ๋องไปอีกเยอะเลย จะขำก็ขำพระเอก จะสงสารก็สงสารนางเอก จะซึ้งก็ซึ้งได้ เพราะท่านอ๋องแกไม่ได้ทำแค่เพื่อความสะใจตัวเอง

.

นางเอกเรื่องนี้ฉลาดมาก เชื่อว่าความฉลาดของเธอนี่แหละที่มัดใจพระเอกได้ จนพระเอกยังไม่รู้ตัวเลยนะว่ากำลังรู้สึกดีกับนางเอกแล้ว (แต่คนอ่านรู้เว้ย!) ก็พ่อเจ้าประคุณเล่นแสดงอาการหึงหวงแบบฉบับตัวเอง (แบบที่หาไม่ได้จากพระเอกนิยายเรื่องอื่นๆ) หลายครั้งเลยละ

.

และอีกตัวละครที่จะไม่พูดถึงไม่ได้ (เป็นสามตัวละครหลักของนิยายเรื่องนี้) ก็คือบุตรชายของเจ้ากรมที่ไม่อยากเป็นตำรวจ แต่อยากเป็นหมอชันสูตรศพ! ผู้ชายที่หลงใหลโครงกระดูกมากกว่าผู้หญิง เขาคือ “โจวจื่อฉิน” เป็นคนที่ประหลาดหลุดโลกมาก ความช่างสังเกต ความชำนาญในการวินิจฉัยศพมากพร้อมกับความพูดมาก พูดน้ำไหลไฟดับ พูดเยอะจนทำให้คนอ่านอย่างเราทำขำทั้งรำคาญ ! จนอยากจะเข้าไปตะโกนกรอกหู เหมือนที่ฮ่องเต้กับฮ่องเฮา และใครหลายคนในเรื่องบอกกับโจวจื่อฉินว่า “พูดเข้าประเด็น!!!” …เป็นอีกตัวละครที่ทำให้เรื่องนี้มีสีสัน และไม่เครียดกับปมฆาตกรรมจนเกินไป

.

กลับมาที่ความฉลาดของนางเอกที่มาของชื่อ “บันทึกปิ่น” คือความเคยชินของหวงจื่อเสียที่เวลาวิเคราะห์ความจริงในคดีนั้นๆ จะต้องเอาปิ่นปักผมมาร่าง มาเขียนเป็นข้อความประกอบด้วย ความฉลาดของหวงจื่อเสีย มันมากจากตัวตนของเธอจริงๆ คือการกระทำ ความคิดของเธอ ทำให้เรารู้ว่าเธอฉลาด เธอไม่ธรรมดา เธอคู่ควรกับคนเจ้าเล่ห์เหลี่ยมจัดอย่างท่างอ๋องที่สุดแล้ว!

.

โดยเฉพาะคดีว่าที่ชายาของท่านอ๋อง เป็นคดีที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก ซับซ้อนในแง่ของกลเม็ด เทคนิคที่ฆาตกรสร้างขึ้น คดีฆาตกรรมในห้องปิดตายที่ยากที่จะเกิด ซับซ้อนในแง่ของตัวละคร เป็นสิบตัวละครที่เกี่ยวพันกับคดีนี้ ที่ทำให้เรื่องราวโศกนาฏกรรมจนวังหลวงต้องสั่นสะเทือน ซับซ้อนในแง่ของเหตุการณ์ สถานที่ที่ล้วนแต่เกี่ยวพัน เชื่อมโยงถึงกัน เป็นการรวบรวมข้อมูลที่ละนิด ค่อยๆ ตั้งสติวิเคราะห์ สืบหาความจริง และในที่สุดเธอก็ทำได้!

.

เราชอบคดีลักพาตัวว่าที่ชายามาก เพราะมันนำมาซึ่งการฆาตกรรมที่ล้ำลึก คาดไม่ถึง จบลงด้วยโศกนาฏกรรมอันน่าหดหู่ ความรู้สึกที่มีต่อฆาตกรเริ่มจากรังเกียจ ชิงชังแต่กลับกลายเป็นเห็นอกเห็นใจ เพราะสุดท้ายบทสรุปของฆาตกรมันก็ช่างน่าสะเทือนใจเหลือเกิน ไม่ใช่แค่ฆาตกรเท่านั้น ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องราวเหล่านี้ ไม่มีใครพบกับความสุข ไม่ว่าจะคนเป็นหรือคนตาย

.

เป็นปมฆาตกรรมที่เข้มข้นถึงใจมากครับ

รีวิวมายาวเหยียด และเราก็ชมทั้งพระเอกนางเอก หากใครสงสัยว่าเราอยู่ทีม ก็ขอบอกไว้ ณ ตรงนี้เลยว่าอุ้มสมอยู่ทีมท่านอ๋องจ้า ความบ้าบิ่น ความคิดที่ไม่เหมือนใครแต่ทำไปก็เพื่อเธอ…ต้องยกให้พี่แกแหละ

.

เล่มสามมาไวๆ ได้ไหมครับ

อ ย า ก อ่ า น ต่ อ แ ล้ ว

อุ้มสม

25 ตุลาคม 2560





Create Date : 25 ตุลาคม 2560
Last Update : 25 ตุลาคม 2560 9:45:41 น.
Counter : 10520 Pageviews.

7 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณnewyorknurse

  
เรื่องนี้น่าอ่านมากค่ะ

โหวดค่ะ
โดย: newyorknurse วันที่: 25 ตุลาคม 2560 เวลา:3:47:28 น.
  
เช่าเล่มแรก มาแล้ว แต่เล่ม 2 ยังไม่ได้คิว ...
คดี จบที่เล่มสอง ด้วยสินะ
โดย: Prophet_Doll วันที่: 27 ตุลาคม 2560 เวลา:9:29:30 น.
  
สอยมาเรียบร้อยค่ะ
ดองยาว ไปก่อน
โดย: Serverlus วันที่: 30 ตุลาคม 2560 เวลา:21:25:47 น.
  
คุณ newyorknurse : ขอบคุณสำหรับการโหวตครัย

พี่พีดี : จบที่เล่มสองคร้าบ

พี่ serverlus : งานดีครับเรื่องนี้
โดย: อุ้มสม วันที่: 30 ตุลาคม 2560 เวลา:22:36:32 น.
  
ชอบเหมือนกันค่ะ สนุกมาก อยากอ่านเล่ม 3 ไวๆ
โดย: นางเอก IP: 27.254.105.130 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2560 เวลา:14:17:02 น.
  
พระเอกเป็นขุยอ๋องนะ ไม่ใช่รุ่ยอ๋อง และไม่ได้เสียอวัยวะสำคัญด้วย แค่เกือบจะแขนพิการเฉยๆ เท่านั้น รายละเอียดที่ลงรีวิวไว้มีจุดผิดพลาดอยู่หลายจุดนะคะ
โดย: หมูน้อยน่ารัก IP: 171.97.18.226 วันที่: 29 มกราคม 2561 เวลา:15:24:02 น.
  
บันทึกปิ่นสนุกจริงๆ อ่านจบเล่ม 4 แล้ว รอเล่ม 5 ไม่รู้ทำไมสำนักพิมพ์ต้องออกเดือนเว้นเดือน แต่เล่ม 1-4 ก็คลี่คลายคดีไปหลายคดียังไม่ค้างเท่าไหร่
โดย: picha IP: 171.97.158.252 วันที่: 16 มีนาคม 2561 เวลา:9:49:14 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อุ้มสม
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 231 คน [?]



แฟนเพจ "อุ้มสม"
ตุลาคม 2560

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
22
23
24
26
27
28
29
31
 
 
All Blog